உங்கள் உயிர் எங்கள் கையில்

 பாட்டி தாத்தாவோட சேர்ந்திருந்த காலத்தில் நாம் வெளியே கிளம்பும்போதே பாட்டி, "கண்ணா...  சில்லறை எடுத்துகிட்டியா?  பஸ்ல பார்த்து ஏறு...  அவசரப்படாதே... பத்திரம்ப்பா..  பத்திரம்..." ன்னு எல்லாம் சொல்லி சொல்லி அனுப்புவார்கள். 

மழைக்காலம் என்றால் உள்ளிருந்து "குடை எடுத்துண்டானா?"  என்று தாத்தாவின் குரல் கேட்கும்!  

அப்படி எல்லாம் அக்கறையாக நம்மைக் கேட்க உறவுகள் இருந்தார்கள்.  கூட்டுக குடும்ப  மகாத்மியம்.   இப்போதைய காலகட்டத்தில் அவசர யுகம்.  மனைவி ஒரு பக்கம் அலுவலகம் கிளம்ப, குழந்தை ஏற்கெனவே ஸ்கூல் பஸ்ஸில் சென்றிருக்கும்.

இந்த இயந்திர யுகத்தில் உங்களைப் பற்றி அக்கறைப் படுபவர் யார்?  நண்பர்கள் முதல் உறவுகள் வரை அவரவர் வேலையை அவரவர் பார்ப்பார்களே தவிர, நீங்கள் செய்வது சரியா, நல்லதா கெட்டதா என்று யோசிக்க அவர்களுக்கு நேரம் இருக்காது.

ஆனால் இப்போது இந்த நிலை மாறி இருக்கிறது.

உங்கள்மேல், உங்கள் உயிர்மேல் அக்கறை கொண்டு இருப்பவர்கள் இருக்கிறார்கள்.  வந்திருக்கிறார்கள்.  புதிதாக உருவாகி இருக்கிறார்கள்.  

ஆம், நீங்கள் பொறுப்பே இல்லாமல் ஹெல்மெட் போடாமல் இருசக்கர வாகனத்தில் சென்றாலும் சரி, சீட் பெல்ட் போடாமல் நான்கு சக்கர வாகனத்தில் சென்றாலும் சரி..  ஓட்டுநராகா இருந்தாலும் சரி, முன்னிருக்கை பயணியாக இருந்தாலும் சரி....

அவ்வளவு பரபரப்பான போக்குவரத்துக்கு நடுவிலும், தங்கள் உயிரை துச்சமென மதித்து குறுக்கே பாய்ந்து வந்து உங்களை பிடிப்பார்கள்.  மறுபடி நீங்கள் அந்தத் தவறைச் செய்யாதிருக்கும் பொருட்டு, வகுப்பில் வாத்யார் பனிஷ்மென்ட் கொடுப்பார்கள் இல்லையா,  ஒன்று இம்போசிஷன் தருவார்கள், அல்லது அபராதம் விதிப்பார்கள்.  ஏற்கெனவே சொல்லி இருக்கிறேன்.  எங்கள் கொடுமைக்கார வாத்யார் அமல்ராஜா வித்தியாசமாய் ஐந்து செல்லாத ஒரு பைசா என்றெல்லாம் அபராதம் விதிப்பார்.  அதுபோல இல்லாவிட்டாலும் 'ஐந்தாயிரம்.... பத்தாயிரம்.....' என்று பாண்டியராஜன் படம் போல அபராதம் விதிப்பார்கள் இந்த அக்கறையாளர்கள். 

சென்னைச் சாலையெங்கும் இதே வேலையாக அயராது உழைக்கிறார்கள்.

நீங்கள் யாரும் தவறு செய்து நரகத்துக்கு போகாமல் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள்.  அரசாங்கம் இந்த விஷயத்தில் கண்டிப்பாகவே இருக்கிறது.  

அன்று காரில் வேகமாக சென்று கொண்டிருக்கிறோம்.  சிக்னல் தாண்டும் நேரம்,  நாங்கள் சாலையின் நடுவில் சென்று கொண்டிருக்கிறோம், கியர் மாற்றி வேகம் எடுக்கிறோம்.  இடதுபுறம் வந்து கொண்டிருந்த காரின் குறுக்காக அபாயகரமாக தாண்டினார் ஒரு போக்குவரத்துக்கு காவலர்.  ஆம், அவர்தான் நான் சொன்ன அந்த அக்கறையாளர், தேவதூதர்.  உங்களை எல்லாம், நம்மை எல்லாம் ரட்சிக்க வந்த மகாபுருஷர்.  எங்கள் காரின் குறுக்காகவும் பாய்ந்தார்.  சடக்கென்று பிரேக் போட்டு குலுங்கினோம்.  எங்களுக்கு வலதுபுறம் வந்து கொண்டிருந்த காரை விரைந்து நெருங்கி கதவைத் தட்டி நிறுத்தச் சொன்னார்.  கைகாட்டி ஓரம் வரச்  செய்தார்.  நாங்களும் காரை நிறுத்தி காத்திருக்க வேண்டியதாயிற்று.  நம் நேரமா முக்கியம்?  வலது புறம் செல்பவரின் உயிரைக் காக்க தன் உயிரையும் மதிக்காமல் காவலர் வீர தீரமாய் போராடும்போது நாம் ஒத்துழைக்க வேண்டாமா?  ஒத்துழைக்கா விட்டால் நமக்கும் பத்தாயிரம் பழுக்குமே...  எங்கள் படபடப்பு அடங்கியபின் காரை எடுத்தோம்.

இப்படிதான் சில நாட்களுக்கு முன்னால் நிற்காமல் செல்ல முயன்ற ஒருவரை காவலர் ஒருவர் கால் நீட்டி தடுக்க முயன்றதில் அந்த பயணி இவரால் எட்டி உதைக்கப்பட்டு பொறுப்பே இல்லாமல் விபத்தில் மாட்டி செத்துப் போனார்.  இன்னொரு இடத்தில் குறுக்கே பாய்ந்த காவலரை எதிர்பார்க்காத ஆட்டோ ஓட்டுநர் ஒருவர், அந்தக் காவல்காரர் மேல் ஆட்டோ ஏற்றிவிட்டு, அவர் எழும் முன் வேகமெடுத்து காணாமல் போனார்.  மாட்டியவர் ஆஸ்பத்திரியில் சேர்க்கப் பட்டாலும், உடன் இருந்த மற்ற தியாகிகள் அந்த ஓட்டுனரை அப்புறம் தேடிப் பிடித்தார்கள்.  

சில வருடங்களுக்கு முன் சென்னை கே கே நகரில் ஒரே வண்டியில் மூன்று மாணவர்கள் திமிராக பயணம் செய்து, காவலர்களைக் கண்டதும் வேகமெடுத்து தப்பிக்க முயல அவர்களைத் தடுத்துக் காக்க வேண்டி வண்டியின் சக்கரத்துக்கு நடுவே தன் லத்தியை எறிந்தார் ஒரு காவலர்.  என்ன ஆகி இருக்கும் என்று சொல்ல வேண்டியதில்லை!

​நமக்கென்று, நம்மேல் அக்கறைப்பட யார் இருக்கிறார்கள் என்கிற உங்கள் கவலை இப்போது தீர்ந்திருக்கும்.  கொலைக் குற்றவாளிகள் கூட தப்பித்து விடுவார்கள்.  ஆனால் உங்களால் உங்கள் உயிரை அவ்வளவு துச்சமாக நினைக்க முடியாது.  அரசாங்கமும், காவலர்களும் இடம் கொடுக்க மாட்டார்கள்.

வெயில் மழை பாராமல் அவர்கள் ஆற்றும் சேவையை நீங்கள் சென்னையெங்கும் பார்க்கலாம்.  ஒரு நாளைக்கு குறைந்தபட்சம் முன்னூறு பேர்களையாவது காப்பாற்ற வேண்டும் என்பது அரசாங்கம் அவர்களுக்கு இட்டிருக்கும் கட்டளையாம்.  முன்னூறு பேர் வரை அரசாங்கத் கணக்கு....

குறிப்பிட்ட இந்த இடங்களை நெருங்கி வரும் இரு சக்கர ஹெல்மெட் இல்லா வாகன ஓட்டிகள் இவர்களைக் கண்ணில் கண்டதும், அப்படியே ரிவர்ஸ் கியர் போட்டு வளைந்து திரும்பி பறப்பார்கள் பாருங்கள்..  கண் கொள்ளா காட்சி.  மறைவில் நின்று இவரை கவனித்த்து விட்ட வெண் சட்டைக் காவலரும் இவரைத் துரத்திப் பார்த்து தோல்வி அடைவார்.  ஒரு உயிரைக் காப்பாற்ற முடியாத ஆத்திரம் அப்போது அவர் முகத்தில் தெரியும்.

=============================================================================================

1977 ல் சுஜாதா குமுதத்தில் எழுதிய ஒரு கட்டுரையை பகிர்கிறேன். 'ஸ்ரீரங்கத்து தேவதைகள்' தொடரிலும் இது போன்ற ஒன்று படித்த நினைவு இருக்கிறது.  இதன் தொடர்ச்சியோ என்னவோ!

மூன்று தினங்களாக டெஸ்ட் மேட்சில்  உட்கார்ந்திருந்தேன்.  கிரிக்கெட்டை வெள்ளைக்காரர்கள் நம் ரத்தத்தில் ஊற வைத்திருக்கிறார்கள்.   'டெஸ்ட்' கிரிக்கெட்டுக்கு பந்தாக்களும், சம்பிரதாயங்களும் சில்லி மிட் ஆன் கவர் பாயிண்ட் என்றெல்லாம் இருப்பது போல நான் சிறிய வயதில் ஆடிய வீதி கிரிக்கெட்டுக்கும் பிரத்யேகமான விதி நுட்பங்கள் இருந்தன.  தெருவுக்கு தெரு ஒரு டீம் இருக்கும்.

மேட்ச்க்கு கூப்பிடும் முறைக்கே எழுதப்படாத விதிகள் இருந்தன. எங்கள் டீம் பையன்கள் இரண்டு பேரை முதலில் தூது அனுப்புவோம்.  அவர்கள் தோள் மேல் கை போட்டுக்கொண்டு, அணைத்து கொண்டு எதிரி முகாமில் மேலும் கீழும் உலாத்துவார்கள்.  அதை திண்ணை நிழலில் இருந்து கவனிக்கும் எதிரிகள், கேப்டனிடம் போய் முறையிடுவார்கள்.  ஸ்ரீ கேப்டன் வந்து " என்னப்பா மேட்சுக்கு வரீங்களா?"  என்று கேட்பான்.   'இஸ்திக்கிறீங்களா?' என்று ஒரு பிரயோகமும் உண்டு.  உடனே எந்த தெருவில் விளையாடுவது, யார் பந்து கொண்டு வருவது, யார் பேட் கொண்டு வருவது, யார் ஸ்டம்ப் போன்ற நுணுக்கமான விவரங்களை பற்றிய பேச்சுவார்த்தை நடக்கும்.

இவைகளை ஒருவழியாகத் தீர்மானம் செய்த பின், 'கையெழுத்து' மாட்சா இல்லையா என்கிற முக்கியமான பிரச்சனையில் சில சமயம் பேச்சுவார்த்தை முறிந்துவிடும்.  கையெழுத்து மேட்ச் என்றால்,  தோற்ற கட்சியின் கேப்டன் வென்ற கட்சியின் ஸ்ரீராம் ஸ்கோர் புத்தகத்தில் கையெழுத்து போட வேண்டும்.  தமிழன் புறமுதுகு காட்டுவதற்கு அடுத்தபடியாக அவமானம் இதுதான் என்று நினைக்கிறேன்.

சாதாரணமாக கையெழுத்து மேட்சுக்கு ஒப்புக்கொள்ள மாட்டோம்.  ஆனால் சீமாச்சு போன்ற ஸ்டார் பிளேயர் இருந்தால் ஒப்புக் கொள்வோம்.  அவர்கள் பிடிவாதமாக 'கை' மேட்ச் தான் வேண்டும் என்றால்,  இப்படி செய்வோம்;  ஆள் இல்லாமல், பதினொன்றாவதாக எண்ணிக்கையை நிரப்புவதற்காக சேர்க்கப்பட்ட அம்பியை (வயது ஆறு) அவன் தான் கேப்டன் என்று சொல்லிவிடுவோம்.  அம்பி எதிலும் கையெழுத்து போடுவதற்கு தயங்க மாட்டான்.

பந்து, பழசாகிப் போன டென்னிஸ் பந்து.....  சில வேளைகளில்  துணிப்பந்து. ஸ்டம்ப் என்பது வேப்பங்குச்சிகள் அல்லது சுவரில் எழுதப்பட்ட கரிக்கோடுகள்

நடுநிலையாளர் கட்சிக்கு ஒருத்தன். ஸ்கோர் சொல்பவன் கட்சிக்கு ஒருத்தன். ஸ்கோர் செய்வதற்கு சாகசமும் மிகத் திறமையும் படைத்த ரங்கன் வருவான். கொஞ்சம் கட்சி டவுனில் இருந்தால், அருகில் உட்கார்ந்திருக்கும் எதிர்க்கட்சி ஸ்கோரரிடம்  "அது என்ன விழுந்து  கிடக்கிறது பார்... நாலணாவா?"  என்று கேட்டு, அந்த சமயம் சடக்கென்று நான்கு ரன் ஏற்றுவான்.

மேட்ச் தெருவில் தான் நடக்கும். பால் கறக்க பசு மாடு வந்து விட்டால் நின்று விடும். வீட்டுக்குள் அடித்தால் அவர்கள் எடுத்து வைத்துக் கொண்டால் அடித்தவன் தான் போய் முறையிட்டு மீட்டுக் கொண்டு வர வேண்டும்.

நாங்கள் கிழித்த கரிக்கோடுகள் அழிந்துவிட்டன.  என்னுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தவர்கள் எங்கெங்கோ நாடெங்கிலும் சிதறி இருக்கிறார்கள். இப்போது புதிய கரிக்கோடுகள் கிழித்து புதிய பையன்கள் விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  இவர்கள் விதிகள் என்னவோ..

- கண்ணோட்டம்- சுஜாதா - 1977 குமுதம் 

===================================================================================================

திருக்குறளில் ‘நல்குரவு’ என்றோர் அதிகாரம் இருக்கிறது. உரையாசிரியர்கள் எல்லோரும் அதை ‘வறுமை’ என்றே அர்த்தம் செய்து கொண்டு உரை எழுதியிருக்கிறார்கள்.

நல்குரவு என்றால் வறுமை அல்ல.

அந்த அதிகாரத்தில் இருக்கும் ஒரு குறளை மேற்கோள் காட்டியே இதை என்னால் விளக்க முடியும்.

அறஞ்சாரா நல்குரவு ஈன்றதா யானும்

பிறன்போல நோக்கப் படும்

அறத்தோடு பொருந்தாத நல்குரவு, ஒருவனைப் பெற்ற தாயே அந்நியனாகப் பாவிக்கும் அளவுக்குக் கொடுமையானது என்பது பொருள். வறியவன் என்பதாலேயே பெற்ற தாய் ஒருவனை அந்நியனாய்ப் பார்ப்பாளா? நிச்சயமாக இல்லை. அப்படியானால் வறுமை வேறு, நல்குரவு வேறு. அறத்தோடு பொருந்தாத என்கிற Adjective ஏன் பயன்படுத்துகிறார் வள்ளுவர்?

வறுமையை ஈகையால் போக்க முடியும், கல்வியால் வெல்ல முடியும், உழைப்பால் விரட்ட முடியும். மனித சமூகத்துக்குச் சொல்லப்பட்ட அறங்களால் வறுமையை இல்லாமல் செய்ய முடியும். ஆனால் நல்குரவு என்பதை அறத்தாலும் வெல்ல முடியாது.

நல்கு + இரவு என்று பிரித்துத்தான் நான் பொருள் காண்கிறேன்.

இரத்தலை நல்குவது நல்குரவு. இரத்தல் என்றால் பொருளுக்காக இரத்தல் மட்டுமல்ல. அன்புக்காக, அங்கீகாரத்திற்காக, சந்தோஷத்துக்காக, நட்புக்காக, அமைதிக்காக, திருப்திக்காக இப்படி யாவற்றுக்கும் எங்கேயாவது இரக்கிற நிலை. மிகப் பெரிய செல்வந்தர்கள் கூட நல்குரவால் பாதிக்கப்படுவார்கள்.

நல்குரவு என்பது ஊழ்வினை அல்ல. ஒவ்வொருவரும் தத்தம் Attitude ஆல் தேடிக் கொள்வது. Attitude தான் காரணம் என்பதை உணராமல் இருப்பது. கொஞ்சமும் இரக்கம் இன்றி இச்சொல்லுக்கு மிகச் சரியான பொருளை, கதிரைவேற்பிள்ளை அகராதிதான் நேராகச் சொல்லியிருக்கிறது :

தரித்திரம்.

- கே ஜி ஜவர்லால் -  

======================================================================================

சிறுகவிதை  - மறந்து போனவை 

கடந்த கால 

கோடைகளும், வசந்தகாலமும் 

நீர்நிலைகளும் நினைவுகளும் 

எண்ணங்களின் படிமங்களில் 

எங்கோ ஒளிந்து கொண்டு 

 குறிச்சொற்கள் நினைவுறுத்தலில்  

அவ்வப்போது தலை காட்டுகின்றன!  

===========================================================================================

சில பழைய புகைப்படங்கள்....

மரியாதை...

================================================================================================

ஏகாந்தமாய் 

சோமாலியாவில் படம் பார்த்த கதை !

அது ஒரு ’விஹெச்எஸ்’ காலம். ’அப்படீன்னா?’ - என்று இப்போது சிலர் கேட்கலாம். அதாவது VHS என மார்க் செய்யப்பட்ட வீடியோ கேஸட்கள் புழங்கிய காலம். மொகதிஷுவில் இந்தியர்கள் ஒவ்வொருவர் வீட்டிலும் பாத்திரம் பண்டங்கள் போன்ற அத்தியாசியப் பொருட்கள் சரிவர இருக்கோ.. இல்லையோ..  அவசியம் டிவி , வீடியோ கேஸட் ரெகார்டர் இருக்கும். மாற்றலில் சோமாலியாவிலிருந்து இறுதியாக நகர்பவர்களிடம் சொல்லிவைத்து, செகண்ட்- ஹாண்டிலாவது வாங்கிவைத்திருப்பார்கள். இவைகளை வைத்துத்தான் அங்கு பிரதானமாக பொழுது ‘போக’வேண்டும். அல்லது ஒருவழியாக ’போக்க’ வேண்டும்.

நகரில், நிம்மதியாக உட்கார்ந்து பார்க்க என ஒரு முறையான சினிமா தியேட்டர் இல்லாததால், இந்தியர்களுக்கும் ஏனைய வெளி நாட்டவர்களுக்கும் வீட்டில் உட்கார்ந்து வீடியோ பார்ப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை.  ஹஃபீஸ் வீடியோ ஷாப், கிலிமாஞ்சரோ வீடியோ என இரண்டு பிரதான வீடியோ லெண்டிங் கடைகள் அங்கு இயங்கியது நினைவில் வருகிறது. ஹஃபீஸில் பெரும்பாலும் ஹிந்திப்படங்கள், சுமாரான ப்ரிண்ட் குவாலிட்டியில் கிடைக்கும்.

கிலிமாஞ்சரோவில் நல்ல ஆங்கிலப் படக் கேஸட்டுகள் கிடைத்தன. நான் கிலிமாஞ்சரோவில் அடிக்கடி ஆங்கிலப் படங்களை வாடகைக்கு எடுத்துவந்து பார்ப்பேன். இந்தியப் படக் கேசட்டுகளுக்காக, துபாய் வழி அங்கு வருவோரிடம் (புதிதாக மொகதிஷுவிற்கு வரும் இந்தியர், ஹோம் லீவிற்கு இந்தியா போய் திரும்புவோர் போன்ற புண்யவான்கள்) முன்பே சொல்லிவைத்துவிடுவோம். துபாய் ட்ரான்ஸிட்டின்போது ‘அங்கே நல்ல க்வாலிட்டி வீடியோ கேஸட்கள் கிடைக்கும் –  மறக்காம ஏதாவது ரெண்டு வாங்கி வாப்பா’ என்று. அப்படி மொகதிஷுவை வந்தடைபவைகளில் பெரும்பாலும் தமிழ்ப் படங்களே இருக்கும். இந்தியர்களில் நிறையப்பேர் அங்கே தமிழர்கள் என்பதே காரணம். சில ஹிந்தி, ஆங்கில, மலையாளப் படங்களும் அவ்வப்போது யாராவது கொண்டுவந்து கொடுப்பார்கள்.

இப்படி மொகதிஷு வாழ் இந்தியர்களிடம் ’நல்ல ப்ரிண்ட்’ படங்கள் கேஸட்டுகளாய் துபாய்வழி வந்து சேரும்.. சர்க்குலேஷனில் ஆனந்தமாக விரைவிலேயே நகர்வலம் வரும்! இந்தியாவிலிருந்து சினிமா, க்ளாசிக்கல் ஆடியோ கேஸட்டுகளும் இப்படி வரும்.

பெரும்பாலும், வார விடுமுறை தினத்தன்று இந்திய நண்பர்கள், யாரையாவது லஞ்சுக்கு என்று தங்கள் வீடுகளுக்கு அழைப்பார்கள். சாப்பாடுங்கிறது சும்மா .. ஒரு சாக்கு.. சேர்ந்து உட்கார்ந்து சினிமாப் படம் பார்த்தலே பிரதான நோக்கம்.  அல்லது கூப்பிட்டவர் இந்தியாவுக்கு சமீபத்தில் போய்வந்திருப்பார். அந்த  நிலையில் ’அந்தப் படம் பார்த்தேன், இந்தப் படம் ஆஹா..!’ என்றெல்லாம் எடுத்துவிடாவிட்டால் அரிக்குமே உடம்பை…! மாறாக, ’இந்தக் கோவிலுக்குப் போனோம், அந்த புண்ணிய க்ஷேத்திரத்திற்கும் போய்ட்டுவந்தோம்....’  என்றெல்லாம் யாரும் எதுவும் அங்கு பேசி கேட்ட நினைவில்லை. கொஞ்சம் இந்திய , லோக்கல் நிலவரங்கள், நிறைய இந்திய சினிமா – இப்படித்தான் பொதுவாகப் பேசிப் பொழுதுபோக்கினர் மொகதிஷு-இந்தியர்.

சோமாலியத் தலைநகரில் எலெக்ட்ரானிக்ஸ் மார்க்கெட் என்பதாக ஏதும் இல்லை.  டிவி, விசிஆர், டேப் ரெகார்டர் போன்றவையெல்லாம் புதிதாகப் பார்த்து வாங்க வழியில்லை. வேலையில் சேர்ந்த சில மாதங்களில் டென்மார்க்கிலிருந்து –டிப்ளோமாடிக் சேனல் வழியாக- ஒரு க்ரண்டிக் (Grundig) 21 இன்ச் டிவியும், ஷார்ப் வீசிஆரும் (VCR) இறக்குமதி செய்திருந்தேன். (ஆர்டர் செய்து இரண்டு மாதங்களுக்குப் பின் மொகதிஷு துறைமுகத்துக்கு வந்து சேர்ந்தது!)

அப்போதெல்லாம் அங்கே வசித்த இந்திய நண்பர்களிடம் பழைய மாடல்களான டாப்-லோடிங் ’விசிஆர்’-களைத்தான் (top-loading VCR) பார்க்கமுடியும். அதாவது பெரிய சைஸ் விசிஆர் ‘பெட்டி’யின் ’எஜெக்ட்’ பட்னை அழுத்தினால், மேல்பக்கத்தில் மெல்ல எழும்பும் ஒரு தட்டு. அதில் வீடியோ கேஸட்டை நுழைக்கவேண்டும். பின்னர் பட்டனை அழுத்தினால் அதை உள்ளே இழுத்துக்கொண்டு மூடிக்கொள்ளும்! ‘ப்ளே’ யை அழுத்தி, மெல்ல வீடியோவை ஓட்டலாம். என்னுடைய ’ஷார்ப்’ விசிஆர், புதிதாக ஐரோப்பிய, துபாய் மார்க்கெட்டுகளில் அப்போது வந்திருந்த ‘ஸ்லீக்’ மாடல். ‘ஸைட்-லோடிங்’ டைப்வேற.  வீட்டுக்கு வரும் நண்பர்களில் சிலர் நான் படம் பார்க்க கேஸட் போடுகையில், ஆர்வமாகக் கவனித்தார்கள். கேட்டார்கள்: ”என்ன இது? விசிஆரா..  புதுசா! எங்கே கெடச்சுது? இவ்வளவு சின்னதா இருக்கு.. ‘ஸைட்’லேர்ந்தே கேஸட்டைப் போட்டுறலாமா!” என்று ஆச்சர்யப்படுவார்கள். சந்தோஷமாக இருக்கும். சின்ன வயசின் எலெக்ட்ரானிக் பெருமைகள்!

மிகவும் குறைவாகவே இதுவரை(!) தமிழ்ப் படங்களைப் பார்த்திருக்கும் நான், அவற்றிலும் பெரும்பாலானவற்றை வீடியோ கேஸட்களில் மொகதிஷுவில்தான் பார்த்தேன் என்றால் இங்கே பெரும்பாலோருக்கு நம்பக் கஷ்டமாய்த்தானிருக்கும்.

என்ன செய்ய, நம்ம கத அப்படி..! சில சுவாரஸ்யமான படங்கள் நினைவில்:

வேதாள உலகம், வேதம் புதிது, புதிய வார்ப்புகள், அக்னி நட்சத்திரம், நாயகன், உன்னால் முடியும் தம்பி, முதல் மரியாதை, தூறல் நின்னுபோச்சு, மெல்லத் திறந்தது கதவு, மௌன ராகம், பயணங்கள் முடிவதில்லை, உருவங்கள் மாறலாம், நெஞ்சத்தைக் கிள்ளாதே (1980) இப்படி. ஹிந்தியில் கேஸட் ரூபத்தில் என் முன் வந்த படங்களில் - அஸம்பவ் (Saeed Jaffrey), அங்குஷ் (அங்குசம்) Nana Patekar), அங்கூர் (திராட்சை -Adapted from ‘The Comedy of Errors’) -Sanjeev Kumar, Deven Verma, Moushumi Chatterjee, Deepti Naval) ஆகியவை மந்தைத்தனத்திலிருந்து மாறுபட்டவை. ரசித்தவை.

கிளிமாஞ்சரோவில் எடுத்துப் பார்த்த ஆங்கிலப்படங்கள் என..  : McKenna’s Gold (Gregory Peck, Omar Sharif), The Great Escape (Charles Bronson, Steve McQueen), The Key to Rebecca, Tamarind Tree (Omar Sharif) , Dr.Zhivago (Omar Sharif), Gypsy Camp Vanishes into The Blue (Svetlana Toma)- Maxim Gorkyயின் கதையின் அடிப்படையிலான..ஆஹா.. என்ன ஒரு படமது.), Cat people (Nastassja Kinski), Emanon, Rain man (Dustin Hoffman), Scarface (Al Pacino), Kramer vs Kramer (Dustin

Hoffman, Meryl Streep), Taxi Driver (Robert De Niro, Jodie Foster) – இப்படி சில அருமையான, சுவாரஸ்யமான படங்கள் நினைவிலாடுகின்றன..

===============================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

- பி.ஜே.பி.யில் உறுப்பினராக இருந்த நடிகை மற்றும் நடன இயக்குனர் காயத்ரி ரகுராம் சமீபத்தில் பி.ஜே.பி.யிலிருந்து விலகி அ.தி.மு.க.வில் இணைந்தார். அவருக்கு அங்கு மகளிரணி உதவி செயலாளர் பொறுப்பு கொடுக்கப் பட்டிருக்கிறது.

- மொபைலை கணவர் பறித்ததால் இரண்டு குழந்தைகளுடன் தாய் தற்கொலை. தன் தாயாரோடு அடிக்கடி ஃபோன் பேசிக் கொண்டிருந்ததால் கணவன்,மனைவிக்கிடையே அடிக்கடி தகராறு ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஒரு நாள் கணவர் கோபத்தில் மனைவியிடமிருந்து மொபைல் பறித்து உடைத்து போட்டிருக்கிறார். இதனால் மனமுடைந்த நிலையில் தன் இரண்டு குழந்தைகளையும் தூக்கிட்டு கொலை செய்து விட்டு, தானும் தற்கொலை செய்து கொண்டிருக்கிறார் மனைவி - என்ன கொடுமை!

- சென்ற அக்டோபரில் நடந்த ரயில் விபத்திற்கு இன்ஜின் டிரைவர்கள் இருவரும் சிக்னலை கவனிக்காமல் செல்ஃபோனில் கிரிக்கெட் மேட்ச் பார்த்ததே காரணம் எனத் தெரிய வந்துள்ளது - என்ன ஒரு பொருப்பற்றத்தனம்!

- பிரபல தொழிலதிபர் ரத்தன் டாடா மும்பையில் மிருகங்களுக்காக பிரத்யேக, நவீன மருத்துவமனை தொடங்கியிருக்கிறார். அங்கு தங்கள் வளர்ப்பு மிருகங்களை இன் பேஷன்டாக அனுமதித்தும் சிகிச்சை அளிக்கலாம். தெரு நாய்களுக்கு பிரத்யேக தங்குமிடம் அமைக்கப் பட்டுள்ளது. 

- சி.பி.எஸ்.சி. அடுத்த கல்வியாண்டில்(2024-25) தேர்வு முறையில் பல புதுமைகளை புகுத்தவுள்ளது. ஆண்டு இறுதியில் பொதுத்தேர்வு என்பதை மாற்றி செமஸ்டர் முறையில் ஆண்டிற்கு இரண்டு முறைத் தேர்வு, புத்தகத்தை பார்த்து பதில் எழுதுவது போன்றவை அமலுக்கு வருகின்றன. - All the best students!

=======================================================================================

பொக்கிஷம்  :-

இந்த வார நாடக அனுபவம்...

பிக்காஸோ...

சாமா ஜோக்ஸ்....

சிபாரிசு...

எலெக்ஷனும் செலெக்ஷனும்!