மாநகராட்சி துவக்கப் பள்ளியை மாற்றியமைத்த தலைமை ஆசிரியை + நான் படிச்ச கதை

திருச்சி மாநகராட்சி துவக்கப் பள்ளியை, நவீன வசதிகளுடன் மாற்றி அமைத்துள்ள தலைமை ஆசிரியைக்கு பாராட்டுகள் குவிகின்றன.

திருச்சி மாவட்ட அரசு மருத்துவமனை அருகே, புத்துார் மாநகராட்சி துவக்கப் பள்ளி உள்ளது. கட்டமைப்பு வசதிகள் மிகவும் மோசமாக இருந்ததால், 2019ம் ஆண்டு வரை வெறும் 18 மாணவர்களே, ஒன்று முதல், ஐந்தாம் வகுப்பு வரை படித்து வந்தனர்.இந்நிலையில், இந்த ஈராசிரியர் பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியையாக அம்சவள்ளி, 50, பொறுப்பேற்றார். மாணவர்களின் எண்ணிக்கையை உயர்த்த முற்பட்டபோது, 'ஓட்டை, உடைசலான பள்ளிக்கு பிள்ளைகளை அனுப்ப முடியாது' என, பெற்றோர் கூறியுள்ளனர்.

இதையடுத்து, தன் சொந்த செலவில், 4 லட்சம் ரூபாய் மதிப்பில், 'ஏசி' வசதியுடன் கூடிய 'ஸ்மார்ட் கிளாஸ்' ஒன்றை உருவாக்கினார். அதை, மும்பையைச் சேர்ந்த 'புளூசிப்' தனியார் நிறுவனத்திடம் காண்பித்து, பள்ளியின் தரத்தை மேம்படுத்த நிதியுதவி கேட்டார். அவர்களும் 20 லட்சம் ரூபாய் அளித்துள்ளனர்.

அந்த நிதியில், நவீன 'ஏசி' வகுப்பறை, ஒவ்வொரு மாணவருக்கும் 4,500 ரூபாய் மதிப்பில் தனித்தனி 'சேர்' வசதி, நுாலகம், 'புரொஜக்டர்' வசதியுடன் கூடிய தொடுதிரை வகுப்பறைகள், விளையாட்டு தளம், 'டச் போர்டு' ஆகியவை அமைத்தார்.மேலும், நான்கு மற்றும் ஐந்தாம் வகுப்பு மாணவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும், 15 ஆயிரம் ரூபாய் மதிப்புள்ள 'டேப்லெட்' என, வெளிநாட்டு பல்கலை வகுப்பறைகள் போல் மாற்றியுள்ளார்.

இதனால், தற்போது பள்ளியில் 65 மாணவர்கள் சேர்ந்துள்ளனர். இன்னும் பலர், சேர விருப்பம் தெரிவித்துள்ளனர்.தலைமை ஆசிரியை அம்சவள்ளி கூறியதாவது: ஆசிரியை பணியில் 30 ஆண்டுகளாக உள்ளேன். தனியார் பள்ளிகளை விட, அரசு பள்ளிகளையே மாணவர்கள் விரும்ப வேண்டும் என்பது என் லட்சியம். அதற்காக தான், தனியார் பள்ளிகளை விட, அதிநவீன வசதிகளுடன் இந்த பள்ளியை தயார் செய்துள்ளேன்.

உடன் பணியாற்றி வரும் ஆசிரியை தஸ்லீன் பல்கீஸ், மிகுந்த ஒத்துழைப்பு அளித்து வருகிறார். அவரும், நானும் எங்கள் சொந்த பணத்தில் ஊதியம் கொடுத்து, இரு தற்காலிக ஆசிரியர்களை நியமித்து, கொரோனா கட்டுப்பாடுகள் தளர்ந்த காலம் முதல், தனிப்பட்ட முறையில் வகுப்புகள் நடத்தி வருகிறோம். பள்ளி வளாகத்தில் பொது நுாலகம் அமைத்து உள்ளோம். போட்டித் தேர்வு முதல், அனைத்து வகையான பயனுள்ள புத்தகங்களையும் சேகரித்து வைத்துள்ளோம். பள்ளிகள் திறக்கும் போது, பொது நுாலகமும் பயன்பாட்டுக்கு வரும்.இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

தலைமை ஆசிரியை அம்சவள்ளி, ஆசிரியை தஸ்லீன் பல்கீஸ் ஆகியோரை, பெற்றோரும், கல்வி அதிகாரிகளும் வெகுவாக பாராட்டி வருகின்றனர்.

============================= 

பட்டாசு வெடிக்க வழிகாட்டு நெறிமுறைகள் : 

பட்டாசு வெடிப்பதற்கான வழிகாட்டு நெறிமுறைகளை தமிழக சுகாதாரத்துறை அமைச்சகம் வெளியிட்டுள்ளது.

வரும், 4ம் தேதி தீபாவளி பண்டிகை உற்சாகமாக கொண்டாடப்பட உள்ள நிலையில், பட்டாசு வெடிப்பதற்கான வழிகாட்டு நெறிமுறைகளை தமிழக சுகாதாரத்துறை வெளியிட்டுள்ளது.

இதன்படி,

*திறந்த வெளியில் பட்டாசு வெடிக்க வேண்டும்

*குழந்தைகள் தனியாக பட்டாசு வெடிக்க அனுமதிக்க கூடாது

*பட்டாசு வெடிக்கும்போது காலணி அணிந்திருக்க வேண்டும்

*மின்கம்பங்கள் அருகே வெடிக்கக்கூடாது

*சானிடைசர் பயன்படுத்திவிட்டு வெடிக்கக்கூடாது

*முழுமையாக வெடிக்காத பட்டாசுகள் மீது தண்ணீர் ஊற்ற வேண்டும்

*பட்டாசு அருகே சானிடைசர் வைப்பதை தவிர்க்க வேண்டும்

*பட்டாசு வெடித்த பின்பு கைகளை கழுவ வேண்டும். இவ்வாறு அந்த வழிமுறைகளில் கூறப்பட்டு உள்ளது.

= = = = =

வைரசை தடுக்கும் துணிக் கவசம்!

தாமிர உலோகத்திற்கு கிருமிகள், வைரஸ்களை விரட்டும் திறன் உண்டு. இதை கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக நடந்த ஆய்வுகள் உறுதி செய்துள்ளன. எனவே ஆஸ்திரேலியாவிலுள்ள இரண்டு தொழில்நுட்ப உற்பத்தியாளர்கள் கிருமி நாசினி துணிகளை உற்பத்தி செய்ய முடிவெடுத்தனர். அவர்கள் உருவாக்கிய நிறுவனம் தான் 'சர்வைவான் லிமிடெட்!' இந் நிறுவனம் அண்மையில் முக கவசம், காற்று வடிகட்டி போன்ற பல பயன்களுக்கு உதவும் கிருமி நாசினி துணியை தயாரித்துள்ளது.

துாய்மையான தாமிரத்தை துணி இழைகளின் மேல் படலம் போல படியவைக்கும் புதிய முறைப்படி உருவாக்கப்பட்ட இத் துணிக்கு மெடாலிக்ஸ் என்று விஞ்ஞானிகள் பெயரிட்டுள்ளனர். மெடாலிக்ஸ் துணியில் தயாரித்த முக கவசத்தை அணிந்து கொண்டால் கொரோனா வைரஸ் அண்டாது. துணி மீது வைரஸ் பட்டால், முதல் ஐந்து நிமிடங்களில் 97 சதவீத வைரஸ்கள் செயல் இழந்து விடுகின்றன.

அடுத்த 15 நிமிடங்களுக்குள் 99 சதவீத வைரஸ்கள் செயல் இழக்கின்றன. அரை மணி நேரத்திற்கு பின் துணி மீது கொரோனா இருந்த சுவடே தெரியாமல் மறைந்துவிடுகிறது.

மருத்துவர்களுக்கான கவச உடை, கையுறை, முக கவசம் என்று மெடாலிக்ஸ் துணியில் தயாரித்து, ஆஸ்திரேலியாவில் விற்பனை செய்யும் வேலைகள் நடக்கின்றன. விரைவில் பிற நாடுகளுக்கும் மெடாலிக்ஸ் என்ற மருத்துவ கவசத் துணி விற்பனைக்கு வரும்.

= = = =

======================= ======================== 

நான் படிச்ச கதை 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

டம்பளர் 

அவன் ஒரு பெரிய இயக்குனரிடம் உதவி இயக்குனராக அப்போதுதான் சேர்ந்திருக்கிறான். முதல் முறையாக பதினைந்து நாட்களுக்கு விசாகப்பட்டினத்தில் அவுட்டோர் ஷூட்டிங்.

அவனுடைய துணிகளை பேக் பண்ணும் அவன் மனைவி "என் நினைவாக இந்த டம்பளரை எடுத்துச் செல்லுங்கள்" என்று ஒரு எவர்சில்வர் டம்பளரை கொடுக்கிறாள். 

ஷூட்டிங் நடக்கும் இடத்தில் கல்யாணத்திற்கு சமைப்பது போல் பெரிய அளவில் சைவம்,அசைவம் என்று தனித்தனியாக சமைக்கிறார்கள். பந்தி பந்தியாக சாப்பிடுகிறார்கள். இவன் தனக்கு மட்டும் தனியாக டம்பளரை கொண்டு வருவதைப்  பார்த்து மற்றவர்கள் விசாரிக்கிறார்கள். 

அவர்களிடம் மனைவியின் நினைவாக டம்பளரை கொண்டு வந்தேன் என்றால்," பொண்டாட்டியின்  நினைவா டம்பளரா? அவங்க புடவையை கொண்டு வந்திருக்கலாமே? போர்த்திக்கொண்டு படுத்துக்கொள்ளலாம், அல்லது அவங்களோட ப்ராவை கொண்டு வந்திருந்தால் கைக்கு அடக்கமா இருக்கும்.."  என்றெல்லாம் கலாய்ப்பார்கள் என்று, 

"எல்லோரும் எச்சில் பண்ணி குடிக்கும் டம்பளர் வேண்டாம் என்று எனக்கு தனியாக டம்பளர் கொண்டு வந்தேன்" என்கிறான். ஆனால் அதற்கும், "எல்லோரும் சாப்பிடும் தட்டில் சாப்பிடுவாராம், டம்பளர் மட்டும் எச்சிலாம்" என்று கேலி செய்கிறார்கள். 

ஷூட்டிங் முடிந்து விடுகிறது.  கடைசி நாளன்று கடற்கரையில் டைரக்டரோடு புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்கிறான். தன்னுடைய  உடைமைகளை பேக் பண்ணும் பொழுது, அவனுடைய டம்பளரை காணவில்லை. அவன் திடுக்கிடுகிறான். "என் ஞாபகமாக கொண்டு செல்லுங்கள் என்று மனைவி கொடுத்த டம்பளரை தொலைத்து விட்டோம் என்றால் மனைவி நிச்சயம் வருத்தப் படுவாள். கோபித்து கொள்ளலாம். 

எங்கே, எப்படி தொலைந்தது என்று தெரியவில்லை. சமையல் கட்டில் போய் கேட்டுப் பார்க்கலாம் என்று அங்கு செல்கிறான். அங்கு ஒரே ஒரு பெண் மட்டும் இருக்கிறாள். தெலுங்கு மட்டும் தெரிந்த அவளிடம்  எப்படியோ ஜாடையில் தன்னுடைய டம்பளர் இங்கே இருக்கிறதா? என்று வினவ, அவள் ஷெஃல்பில்  அடுக்கி இருக்கும் டம்பளர்கள் ஒவ்வொன்றாக எடுத்து,"இதி..? இதி..? என்று கேட்கிறாள். அவை எதுவும் இல்லாததால், மனைவியை சமாளிக்க, அவன் கடைவீதிக்குச் சென்று அவன் மனைவி கொடுத்தனுப்பிய டம்பளரை போலவே வேறு ஒரு டம்பளரை வாங்கி வருகிறான்.  

வீட்டிற்கு வந்து பெட்டியை திறந்து, சாமான்களை எடுக்கும் பொழுது அவன் மனைவி கொடுத்த டம்பளர்  பெட்டியின் அடியில் இருப்பது அவனுக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. எப்படி இங்கே வந்தது என்று புரியவில்லை.  தானே கை தவறுதலாக வைத்து விட்டோமா? அல்லது இவனோடு விளையாடுவதற்காக வேறு யாராவது எடுத்து ஒளித்து வைத்திருக்கிறார்களா? என்று தெரியவில்லை. எப்படியோ இப்போது வீட்டில் ஒரே மாதிரி இரண்டு டம்பளர்கள். 

எது ஏற்கனவே வீட்டில் இருந்தது, எது இவன் புதிதாக வாங்கியது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் அதைப் பார்க்கும் பொழுதெல்லாம், "இதி?..இதி?.." என்று கேட்டு அவனுக்கு டம்பளர்களை எடுத்துக் காட்டிய அந்த தெலுங்குப் பெண் நினைவுக்கு வந்தாள். 

இது குமுதத்தில் பாலகுமாரன் எழுதிய சிறுகதை. நான் ரசித்த சிறுகதைகளுள் ஒன்று. மனித உணர்வுகளை வெகு அழகாக சித்தரிப்பதில் பாலகுமாரன் ஜித்தன்தான். 

இந்தக் கதையை கடுமையாக விமர்சித்து கவிஞர் மு.மேத்தா ஒரு மேடையில் பேசியதாகவும், அதைப் பற்றி தன் வீட்டில் கூறிய பொழுது அவருடைய அம்மா," நன்னாத்தானே இருக்கு? எதுவும் தவறாக இல்லையே?" என்று கூறினார் என்றும் பாலா தன்னுடைய'ஒரு முன் கதை சுருக்கம்' என்னும் நூலில் எழுதியிருந்தார். 

நான் பாலகுமாரன் அம்மா கட்சி. 

= = = = =