நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 18 : நெல்லைத்தமிழன்

 

கங்க்ரோலி துவாரகை

கங்ரோலி ஊரை அடைந்ததும், கோவிலுக்குச் செல்லும் நுழைவாயிலைக் காண்கிறோம். அதைத் தாண்டியதும், சட் என்று 150-200 வருடங்களுக்குப் பழமையான இட த்திற்கு வந்துவிட்டோமோ என்று மனம் எண்ணும்படியாக, வீடுகள் பழமையான பாணியில் அமைக்கப்பட்டிருந்தன.  உப்பரிகையுடன் கூடிய வீடுகளைப் போன்றவைகளைக் கண்டவுடன், அரண்மனை அருகில் இருக்கும் வீடுகள் என்று எண்ண வைத்தது. 

துவாரகாதீஷுக்கான இந்தக் கோவில், ராஜஸமண்ட் என்ற மிகப் பெரும் ஏரியின் கரையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. முன்னம் இருந்த கோவில் நீரில் மூழ்கிவிட்டபடியால், ஏரியின் கரையில் மிகப்பெரும் மேடான பகுதியில் கோவில் அமைக்கப்பட்ட தாம். இந்தக் கோவிலின் மூலவரான துவாரகாதீஷ், மதுராவிலிருந்து கொண்டுவரப்பட்டவராம். வல்லபாச்சார்யா என்ற ஆச்சார்யரின் பரம்பரையில் வந்தவர்கள் கோவிலை நிர்வகிக்கின்றனர்.

முகலாயர்கள் காலத்தில் இந்துக் கோவில்களுக்குப் பெரும் ஆபத்து வந்தன. அப்போது இந்த மதுரா கோவிலில் இருந்த துவாரகாதீஷை கோஸ்வாமி கிரிதர் என்ற ஸ்வாமி, தன்னுடன் அஹமதாபாத்துக்கு எடுத்துச் செல்கிறார். அங்கும் பிரச்சனைகள் வரவே, அவரை மேவாருக்கு வரவழைத்து மஹாராணா ராஜ் சிங், 17ம் நூற்றாண்டில், அசோதயா என்ற கிராமத்தைக் கொடுத்து அதில் கோவில் கட்டிக்கொள்ளச் சொன்னார். பிறகு ராஜஸமண்ட் ஏரி உருவாக்கியபோது அந்தக் கோவில் முழுகும் நிலை வந்த தால், மிகவும் மேடான பகுதியில் தற்போது உள்ள கோவில் கட்டப்பட்ட து. கோட்டையில் உள்ள அரண்மனை போன்று கோவில் இருக்கிறது.

இந்தக் கோவிலின் பூசாரிகள் மற்றும் பணியாளர்கள் கோஸைன் என்று அழைக்கப்படுகின்றனர். இவர்களின் மூதாதையர்கள் பிரிஜ்வாஸிகள் என்று அழைக்கப்படும், விருந்தாவனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.

கங்க்ரோலி துவாரகா கோவிலின் வெளியே கோட்டை போன்ற நுழைவு வாயில்

கங்க்ரோலி துவாரகை கோவில் அமைந்துள்ள கட்டிடம். இது அரண்மனை/பங்களா போன்ற அமைப்பில் இருந்தது. அதில் ஒரு பகுதியில் கோவில் அமைந்துள்ளது (கோபுரம்லாம் பார்க்கவில்லை)

கோவிலுக்குச் செல்வதற்கான படிக்கட்டுகள். கோவில் நுழைவாயிலைத் தாண்டியதும், இது புறம் இன்னும் பல படிக்கட்டுகள் மாடிப்பகுதிக்குச் செல்வது போல இருக்கும். பிறகு சன்னிதி வரும். நாங்கள் சென்றிருந்தபோது கோவில் இன்னும் திறந்திருக்கவில்லை. நாங்கள் பக்கத்தில் இருந்த ஏரிக்குச் சென்று பார்த்து புகைப்படங்கள் எடுத்துவிட்டு, கோவிலுக்கு வந்து காத்திருந்தோம்.

அழகிய திரை. தரையில் அழகிய பூக்கோலம்

நான் இரண்டாம் முறையாக கங்க்ரோலி துவாரகை சென்றிருந்தபோது, அன்று என்ன விசேஷம் என்று தெரியவில்லை. ஒருவேளை அரச வம்சத்தினர் யாரேனும் வந்திருக்கலாம். அன்று Band வாத்தியங்களோடு வரவேற்பு கொடுத்தனர். நாங்கள் படியேறி துவாரகாதீஷ் தரிசனத்திற்காகக் காத்திருந்தோம். கதவு மூடியிருந்தாலும் ஓட்டை வழியாக நான் பார்க்க முடிந்தது. உள்ளே துவாரகாதீஷுக்கு வெள்ளிச் செங்கோல்கள், வெள்ளிப் பாத்திரங்கள் என்று விமர்சையாக பூஜை நடந்தது. பிறகு வெள்ளிச் சாமான்களையெல்லாம் எடுத்துச் சென்ற பிறகு கதவு திறக்கப்பட்ட து. அதைப் பார்த்திலிருந்து, அந்தக் கோவிலுக்கு அரசர்களின் காணிக்கை மிக அதிகமாக இருந்திருக்கும், அவற்றின் பாதுகாப்பிற்காக கதவைப் பொதுமக்களுக்குத் திறக்காமல், விலையுயர்ந்த பாத்திரங்கள், செங்கோல்கள் புடைசூழ துவாரகாதீஷுக்கு பூசைகள் நடத்தினார்கள் என்று புரிந்துகொண்டேன். 

அவர்கள் பாணி ஓவியங்கள்

கோட்டை போன்ற அழகிய வாயில்

கோவில் நுழைவாயில் சுவற்றில் இருக்கும் ஓவியங்கள், தனித்துவமானவை

சுவரில் இருக்கும் வித்தியாசமான பாணி ஓவியங்கள்

கங்க்ரோலி துவாரகாதீஷ்

கோவில் மதிளில் பார்த்த ஓவியம். இது ரஜபுதன அரசர்களின் வரலாற்றின் ஒரு சம்பவத்தைச் சொல்கிறது. 

16ம் நூற்றாண்டில் (1530), ரஜபுதன அரசர் ராணா சங்காவின் மனைவி கர்ணாவதியிடம், (நர்ஸ்), குழந்தையைப் பார்த்துக்கொள்வதற்காக வந்த பன்னாதயா என்ற தாதியின் விசுவாசத்தைச் சொல்கிறது. ராணா சங்காவிற்குப் பிறகு, மூத்த மகன் சில வருடங்கள் அரசாண்டு இறந்த பிறகு இரண்டாவது மகன் விக்ரமாதித்யன் அரசனாக ஆகிறான். மிகுந்த மூர்க்க குணமும் முரட்டு சுபாவ மும் உடையவனாக அவன் இருக்கிறான். அவனது சித்தூர் கோட்டையை, பஹதுர்ஷா தாக்கி வெற்றி பெறுகிறான். சித்தூர் அழிந்துபட்ட பிறகு, கோட்டையை விட்டு பஹதுர்ஷா படை கிளம்பிய பின், மீண்டும் ரஜபுதன படைவீர ர்கள் கோட்டையைக் கைப்பற்றுகின்றனர். 

தோல்விக்குப் பிறகு விக்ரமாதித்தனின் புகழ் மங்கியது. ஏற்கனவே அவனது முரட்டு சுபாவத்தினாலும், மற்றவர்களைக் கடுஞ்சொல் கூறி அவமதிக்கும் குணத்தாலும் அரசவையில் சிலர் பாதிக்கப்பட்டிருந்தனர். இந்தச் சமயத்தில், அரசன் பிரிதிவிராஜின் ஆசை நாயகிக்குப் பிறந்த பன்வீர் (ரானா சங்காவின் மருமகன், ஆனால் ரஜபுதன ரத்தம் உடையவனல்லன்), விக்ரமாதித்யாவைக் கொன்று தானே அரசனாகிறான். அரசுக் கட்டிலுக்குப் போட்டியாக இருக்கும் ரானா சங்காவின் வாரிசுகளையெல்லாம் தீர்த்துக்கட்டும் நோக்கில், கர்ணாவதியின் குழந்தையான உதய் சிங்கைக் கொல்ல வரும்போது, பன்னாதயாவிற்கு விஷயம் தெரிந்து விசுவாசிகளுடன் உதய் சிங்கை சித்தூரிலிருந்து அனுப்பிவிடுகிறாள். பன்வீர், கர்ணாபாயின் இட த்திற்கு வந்து உதய் சிங் எங்கே என்று கேட்க, தன்னுடைய மகனான சந்தனையே ‘இவன் உதய் சிங்’ என்று சொல்ல, பன்வீருடன் வந்தவர்கள் சந்தனைக் கொன்றுவிடுகிறார்கள். 

பன்வீர் பிறகு அரசவைக்குச் சென்று ராணா சிங்கின் வாரிசுகள் யாரும் இல்லாத தால், தானே அரசன் என்று முடிசூட்டிக்கொள்கிறான். பிறகு உதய் சிங் 15 வயது ஆன பிறகு வந்து தன் அரசு உரிமையை மீட்டுக்கொள்வதாக வரலாறு சொல்கிறது. இந்த ரஜபுதன வீரச் சரித்திரத்தை இந்த ஓவியம் சொல்கிறது.

ராஜஸ்மண்ட் ஏரி பார்க்கவே பிரமிக்கவைக்கிறதல்லவா?

ஏரிக்குச் செல்லும் அழகிய படிக்கட்டுகள்.

கோட்டையைப் போன்று பிரம்மாண்டமாக, ஏரிக் கரையின் மிக மேடான பகுதியில் கோவில்.

மிகப் பெரும் ஏரி…. நடுவில் தரை தட்டிய படகா?

ஏரியின் நடுவே படகு – கவிழ்ந்திருக்கிறதா?

புறாக்கள் கூட்டமாக சட் என்று பறக்கும்போது எடுத்த புகைப்படம். 

கோவில் அமைந்துள்ள மிக மேடான பகுதி தெரிகிறதா?

எல்லோரும் பொரி போன்றவற்றை வாங்கி ஏரியில் இருக்கும் மீன்களுக்குப் போடுகிறார்கள்.

உப்பரிகையுடன் கூடிய கோட்டை போன்ற அமைப்பு. யாரேனும் இளவரசி எட்டிப்பார்க்கிறார்களா என்ன?

இந்த இடங்களையெல்லாம் பார்க்கவேண்டும் என்றால், நிறைய நடக்க வேண்டியிருக்கும், படிகளில் இறங்கி ஏறவேண்டியிருக்கும். ஓரளவு ஃபிட் ஆக இருக்கும்போதே நாம் தரிசிக்க வேண்டிய இடங்களையெல்லாம் தரிசித்துவிட வேண்டும். பிறகு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று ஒத்திப் போட்டால் யாத்திரை செய்வது கடினமாகிவிடும். 

ராஜஸமண்ட் ஏரி மற்றும் கங்க்ரோலி துவாரகை கோவில் தரிசனம் நிறைவாக முடிந்தது. இனி இங்கிருந்து நெடிய பயணம் காத்திருக்கிறது. 200 கிமீ தூரத்திற்கும் அதிகமான பயணம், புஷ்கரை நோக்கி. அதனைப் பற்றி வரும் வாரத்தில் காண்போம்.

(தொடரும்)