செல்லமே.. 1/2

 இரண்டு முறை (வளர்ப்பு) நாயிடம் கடி வாங்கியுள்ளேன்.

வீட்டில் வளர்க்கும் நாய்களே உரிமையாளர்களை கடித்து வருவது பற்றி திடீரென செய்திகள் அதிகம் வருகின்றன.  சென்னையில் அடித்த அதீத வெய்யில் காரணமா இல்லை வேறு ஏதாவது காரணமா  என்று   தெரியவில்லை.  அந்த வெய்யிலில் எனக்கே யாரையாவது கடிக்க வேண்டும் போலதான் இருந்தது!   இருங்கள் ஓடாதீர்கள்.  நான் சொன்னது கடிஜோக்!  ஊடகங்கள் ஏதாவது வேறு காரணத்துக்காக கூட இதை ஊதி பெரிதாக்கி இருக்கலாம்.  ப்ளூ க்ராஸ்காரர்கள் கவனத்துக்கு...

இதோ இப்போது 'தெருநாய்களை பிடிக்கிறோம், பெருகி விட்டது, குடும்பக்கட்டுப்பாடு செய்கிறோம்' என்றெல்லாம் நியூஸ் வர ஆரம்பித்திருக்கிறது!

இப்போது கடித்தது, குதறியது என்னும் அந்த செய்திகள் வருவது குறைந்திருக்கிறது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது!

நான் அல்லது நாங்கள் மூன்று செல்லங்கள் வளர்த்தோம்.  நானெல்லாம் தேசப்பற்று மிக்கவன்!!  எனவே எல்லாம் உள்ளூர் செல்லங்கள்தான்.  ஒன்று ராஜபாளையம் க்ராஸ் என்றார்கள்.  அதற்கு மோதி என்று பெயர்.  என் கல்லூரி காலத்திலிருந்து எங்கள் வீட்டில் வளர்ந்தது.  உண்மையில் அதை சுகுமார் வாங்கி இருந்தார்.  இரண்டு நாய்க்குட்டிகள்.  Twins!  ஒன்று அவர்கள் வீட்டு கிணற்றுக்குள் விழுந்து செத்துப்போய்விட, இது மிஞ்சியது.  

அந்த சமயத்தில் ஒருமுறை அவர் ஊருக்குப் போகும் சமயம் அவர் வரும்வரை  'கொஞ்சநாள் பார்த்துக் கொள்ளச் சொல்லி' என்னிடம் கொடுத்தார். அவ்வளவுதான்.  அதைத் திருப்பிக் கொடுக்க மனமில்லாமல் போனது. ஆனால் அப்புறம் பல வருடங்கள் நான் அல்லது நாங்கள் வளர்த்தாலும், சுகுமாரின் டி வி எஸ் 50 சத்தம் தூரத்தில் கேட்கும்போதே அத்தனை வண்டிச் சத்தங்களுக்கு நடுவே இது அலெர்ட் ஆகி சிலிர்த்து எழுந்து வாலாட்டியபடி கதவைப் பார்த்து நிற்கும்.  எங்களுக்கு அவர் வருகிறார் என்பது தெரிந்து விடும்.  அவரிடம் தாசானு தாசனாய் கடைசி வரை இருந்தது.  ஆச்சர்யமான விசுவாசம், அல்லது பாசம்.  ஆனால் என்னை இரண்டு முறை கடித்துள்ளது மோதி.

என் அம்மாவுக்கு காது கேட்காது.  வீட்டில் அம்மாவை தனியே விட்டு விட்டுச் செல்லும் நேரங்களில் யாராவது வந்து கதவு தட்டினாலோ, காலிங் பெல் அடித்தாலோ அம்மாவுக்கு காது கேட்காது.  அம்மா தன் ஹியரிங் எய்டை நம்பியதைவிட மோதியை அதிகம் நம்பினார்.

மோதி சட்டென எழுந்து இதுபக்கம் இருக்கும் தெரு ஜன்னலைப் பார்த்து காது விடைக்க வாலாட்டிக்கொண்டு, பின்  கழுத்தைத் திருப்பிக் கொண்டே வந்து வாசல் ஜன்னலைப் பார்த்தால், வாலாட்டிக் கொண்டே கதவுக்குப் பக்கத்தில் போய் எம்பி எம்பி தாழ்ப்பாளுக்காய் குதித்தால் சுகுமார்.  திரும்பி அம்மாவைப் பார்க்கும்.  

'வா..  வந்து கதவைத் திற'.  

ரொம்பத் துடிக்காமல் சட்டென எழுந்து வாசல் ஜன்னலில் கால் வைத்து எம்பி வாசல் கதவுக்காய் காத்து நின்று அம்மாவைப் பார்த்தால் நான், அல்லது அப்பா, அல்லது என் அண்ணன்.  

தங்கை ஹாஸ்டலில் படித்துக் கொண்டிருந்ததால் இந்த அனுபவம் அவளுக்கு கொஞ்சம் கம்மி.

என் மாமாவுக்கு நாய்கள் என்றால் ஆகாது.  ஒரு நாய்க்கு அவ்வளவு செல்லம் கொடுத்து வைத்திருக்கிறோம் என்று கடுப்படிப்பார்.  காலை அப்பா ஆபீஸ் சென்றதும் வீட்டிலிருக்கும் ஒரு பிரம்பு சேரில் ஏறி சௌகர்யமாய் மடங்கி அமர்ந்து தூங்கும் மோதி.  மாமா வீட்டில் இருந்தால் நாற்காலியில் ஏறாது!  அவருக்குப் பிடிக்காது என்று தெரியும்.  ஊட்டியிலிருந்து அவர் வந்த முதல் முறை யாரென்று தெரியாமல் குரைத்தது. அதிகாலை வந்து விடுவார்.  நான் காலை ஐந்தேகால் அல்லது ஐந்தரைக்கு எழுந்து பால் வாங்கி வைப்பேன்.  அந்த நேரத்தில் அல்லது அதற்கு முன்னாலேயே ஊரிலிருந்து வருவார் மாமா.  சமயங்களில் சஸ்பென்சாக உள்ளே நுழைந்து உட்கார்ந்து விடுவார்.  

அப்படி வந்த முதல் முறை - அதாவது மோதியின் வருகைக்குப் பின்னரான முதல் முறை - யாரென்று தெரியாமல் மோதி எதிர்க்க, மாமாவும் - அவருக்கு மோதி புதிது என்பதால் - வம்பு எதற்கு என்று பிரம்பு நாற்காலியில் பையைக் கூட கீழே வைக்காமல் அமர்ந்திருந்தார்.  உள்ளே ரூமிலிருந்து வெளியே வந்த நான் மாமாவைப் பார்த்து குஷியாகி "மாமா..  வாங்க...  எப்போ வந்தீங்க...  இப்போதான் நானும் உள்ளே வந்தேன்" என்று பையை வாங்க, மோதி 'ஓ...  உறவுதானா?' என்று அமைதியாகி வாலை ஆட்டி நட்பைத் தெரிவித்தது.  

ஆனால் கடுப்பான மாமா "ச்சீ..  ஓரம் போ.. நாயே" என்றார்.  "அதன் பெயர் மோதி மாமா" என்றேன்.  "என்ன பெயர் வைத்தாலும் நாய் நாய்தானே?" என்றார்.  மோதி அவருக்கு தன்னைப் பிடிக்கவில்லை என்று தெரிந்து கொண்டது போலும்.  ஓரமாய் சென்று அவரைப் பார்க்காமல் அமர்ந்து கொண்டது.  அப்புறம் அவர் ஏதாவது வேலையாய் மோதி இருக்கும் பக்கம் வந்தால் மெதுவாய் எழுந்து பதவிசாய் வேறு இடம் சென்று அமர்ந்து கொள்ளும்.

அடுத்தடுத்த முறைகளில் எனக்குத் தெரியாமல் மாமா வரமுடியாமல் போனது.  பின்னால் ரகசியமாக சஸ்பென்சாக அவர் உள்ளே நுழைந்தால் மோதி சட்டென வாலை உள்ளே மடக்கி எழுந்து உள்ளே ரூமுக்குள் இருக்கும் என்னருகே வந்து நின்று விடும்.  சிறு முனகலுடன் ஹால் பக்கம் பார்க்கும்.  முதல் முறை கேள்விக்குறியோடு வெளியே வந்து மாமாவைப் பார்த்ததும் சிரித்து விட்டேன்.  மாமாவை எதிர்க்கக் கூடாது என்று ஒரு கட்டுப்பாடு வைத்திருந்தது மோதி. 

கிச்சனில் நின்று, அடுப்பில் பால் வைத்திருந்தால், மோதி கிச்சன் வாசல் அருகே வந்து பவ்யமாய் சுவரோரம் மடங்கி உட்கார்ந்தால், மாமா சஸ்பென்ஸாய் உள்ளே வர முயற்சித்தித்திருக்கிறார் என்று தெரிந்து விடும்.  அவருக்கும் சேர்த்து காபி கலந்து கொண்டு போய்க் கொடுத்து அவரை ஆச்சரியப்படுத்துவேன்.  மோதி எக்காரணம் கொண்டும் கிச்சனுக்குள் வராது.  வீடு முழுக்க வளைய வரும்.  ஆனால் கிச்சனுக்குள் வராது.  இந்த வீடு என்றில்லை, அதற்குப்பின் இரண்டு வீடு மாறினோம்.  புதிய வீடுகளிலும் சொல்லாமலேயே கிச்சன் என்பதை புரிந்து உள்ளே வராது.  தோசை, சப்பாத்தி என்றால் கொள்ளைப் பிரியம்.  சண்டை போட்டு கேட்டு வாங்கும்!

மதிய நேரங்களில் மாமா எங்காவது வெளியே போய்விட்டு வரும்போது மோதி கவனிக்காமல் நாற்காலியில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தால் "ஏய் நாயே" என்று ஒரு குரல் கொடுப்பார்.  மெல்ல எழுந்து அலுப்புடன் கீழே சென்று ஓரமாக படுத்துக் கொள்ளும்.  பாவமாக இருக்கும்!  

"உங்க வீட்டுல மனுஷங்களுக்கு நாற்காலி போட மாட்டீங்க போல" என்பார் மாமா.

வாசல் வராண்டாவில் மாலை வேளைகளில் படுத்தபடி புத்தகம் படிப்பேன்.  திரும்பி உள்ளே நிமிர்ந்து பார்த்தால் மோதி நாற்காலியில் படுத்து தூங்கி கொண்டிருக்கும்.  "மோதி...  மோதி.." என்று குரல் கொடுப்பேன்.  தலையை நிமிர்த்தி தூக்கம் கலையாமல் அரைக்கண்ணால் என்னைப்பார்க்கும், நான் இருக்கும் இடத்தைப் பார்க்கும், கையிலிருக்கும் புத்தகத்தைப் பார்க்கும்.  எழுந்து, நாற்காலியிலிருந்து இறங்கி வந்து என் தலை மாட்டில் வாகாய் படுத்து தூக்கத்தை கன்டினியூ செய்யும்.  நான் அதன் வயிற்றில் தலை வைத்துப் படுத்து படிப்பதைத் தொடர்வேன்!....   தொடர்வேன்....!!!

=============================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

- ஆர்.டி.ஓ. அலுவலகம் செல்லாமல் தனியார் நிறுவனம் மூலம் ஒட்டுனர் உரிமம் - ஜுன் ஒன்று முதல் புதிய நடைமுறை.

- உத்திரபிரதேசத்தில் இருக்கும் கிராமம் ஒன்றில், சகோதரிகள் இரண்டு பேருக்கு ஒரே சமயத்தில் திருமணம் செய்ய நிச்சயத்திருக்கிறார்கள். அதில் அக்காவின் திருமணம் சிறப்பாக முடிந்து விட்டது. தங்கையின் திருமண சடங்குகள் தொடங்கிய பொழுது, மணமக்கள் ஒருவரை ஒருவர் முதன்முறையாக சந்தித்துக் கொள்ளும் பொழுது, உணர்ச்சிவசப்பட்ட மணமகன் மணமகளை முத்தமிட, அதிர்ச்சியடைந்த பெண் வீட்டார், பிள்ளை வீட்டுக்காரர்களை ஏச, இரண்டு வீட்டார்களுக்கும் ஏற்பட்ட கை கலப்பில் மணமகனின் தந்தை தாக்கப் பட்டிருக்கிறார்.  திருமணமும் நின்றுபோனது.   2024ல் இப்படி ஒரு சம்பவமா?

- ஆறு ஆண்டுகளில் இந்தியாவின் மருந்து ஏற்றுமதி ரூ.10 லட்சம் கோடியாக உயரும் என இந்திய மருந்து உற்பத்தியாளர் சங்க முன்னாள் தலைவர் கூறியிருக்கிறார். - அதற்குள் பணவீக்கம்  எவ்வளவு உயரும்?

- 44 வயது பெண்ணுக்கு ஆழ் மூளையில் இருந்த கட்டியை புருவத்தில் துளையிட்டு அகற்றி சென்னை அப்போலோ மருத்துவர்கள் சாதனை. உலகிலேயே முதல் முறையாக இப்படிப்பட்ட அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டிருக்கிறது - பெருமை!

- ராய்ச்சூரின் மண்டல கேரா கிராமத்தை சேர்ந்த ஆஞ்சநேயா என்னும்  விவசாயி ஆன்லைன் மூலம் 1800 கிலோ மாம்பழங்களை விற்றிருக்கிறார். டிப்ளமா  படித்து விட்டு தனியார் துறையில் ஏழு வருடங்கள் பணியாற்றிய இவர் சொந்த ஊருக்குச் சென்று விவசாயியாக மாறினார். எலுமிச்சை, சாத்துக்குடி போன்றவற்றை பயிரிட்டு வந்தவர் இந்த ஆண்டு பல்வேறு வகை மாம்பழங்களை பயிரிட்டு அவைகளை மாம்பழ வளர்ச்சி மற்றும் மார்க்கெட் கார்ப்பரேஷன் அறிமுகப்படுத்தியுள்ள 'கர்ச்சிரி மாங்கோஸ்' என்னும் செயலி மூலம் மாம்பழங்களை வாடிக்கையாளர்களின் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கிறார்.

- நம் நாட்டில் இந்த வருடம் கோடை விடுமுறையில் பயணிப்போர் எண்ணிக்கை 40 சதவீதம் உயர்ந்துள்ளது.

அதிகம் பயணிக்கப்பட்ட மலைவாச ஸ்தலங்கள்:
ஹிமாச்சல பிரதேசம்
காஷ்மீர்
கேரளா
வடகிழக்கு பகுதிகள்

அதிக பயணிகளை ஈர்த்த கடல்சார் பகுதிகள்:
கோவா
வர்க்கலா
புதுச்சேரி
அந்தமான்

- உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பை மீறி ஆட்களை வைத்து கடன் வசூல் செய்த ICICI வங்கி தலைவருக்கு சம்மன்.

- தேர்தல் காலகட்டத்தில் பிரசாரத்திற்காக அரசியல் தலைவர்கள் ஹெலிகாப்டரை பயன்படுத்துவது வழக்கம். அந்த வகையில் ஹெலிகாப்டரை வாடகைக்கு விடும் நிறுவனங்கள் கடந்த இரண்டு மாதங்களில் மட்டும் 350 முதல் 400 கோடி வரை சம்பாதித்திருப்பதாக செய்திகள் வெளியாகியிருக்கிறது.

- பள்ளி மாணவர்கள் தங்களுக்கு நேரப்போகும் ஆபத்தை உணராமல் சோஷியல் மீடியாவில் மூழ்கியிருக்கிறார்கள். பெற்றோர்கள் கண்காணிக்க வேண்டும் என்று தனியார் பள்ளிகள் சங்கம் பெற்றோர்களுக்கு எச்சரிக்கை விடுத்துள்ளது. 

=================================================================================================

கிராதகன்.....

==============================================================================================

திரு R கந்தசாமி பகிர்விலிருந்து...   யார் இந்த லதா என்று தெரியவில்லை.  அதை அவர் பதிவில் கேட்கவும் கேட்டிருந்தேன்.  பதில் வரவில்லை.  எனினும் அதை இங்கு பகிர்கிறேன்.

ஆண் எப்படி இருந்தாலும், எப்படி உடை அணிந்தாலும் பெண்ணிற்கு காம உணர்வு தூண்டப்படாது எனவும், அதே பெண் அணியும் உடை குறைந்தால் ஆணின் காம உணர்வுகள் தூண்டப்படும் என்றும் அது இயற்கையே என்றும், பெண் கவர்ச்சியாகவே படைக்கப்பட்டிருப்பதாக ஒருவரும், இன்னொருவர் இப்படிப்பட்ட ஆடைகளை பெண்கள் அணியவேண்டிய அவசியமென்ன எனவும் விவாதம் செய்கிறார்கள்.

சாண்டில்யன் படித்திருக்கிறீர்களா? அவர் தன் ஆண் கதாபாத்திரங்களை வர்ணிப்பதை படித்ததுண்டா? அப்படிப்பட்ட கதாநாயகனை பார்த்து பெண் தன்னை மறந்து லயித்து நின்றதை படித்திருக்கிறீர்களா? 

பெண் என்ன ஜடப்பொருளா? அவளுக்கு ஒரு உணர்வும் கிடையாதா? அழகை ரசிக்கும் தன்மையோ, அந்த அழகை தனதாக்கிக்கொள்ளும் உந்துதலும் வரவே வராதா? ஆமாம் என்று சொல்லும் மனிதர்கள் ஒன்று முட்டாள்கள், இல்லை பயந்தாங்கொள்ளிகள், எங்கு பெண்ணின் உணர்வுகளை மதித்தால் தன்னை மிதித்துவிடுவாள் என பயம் கொண்டவர்கள்.

இல்லை தான் யாரும் ரசிப்பது போல் இல்லை என்ற தாழ்வு மனப்பான்மை கொண்டவர்கள். 

எல்லோருக்கும் எல்லா உணர்வுகளும் உண்டு. இல்லை என சில மனிதர்கள் ஆணோ, பெண்ணோ தனக்கில்லை என வேண்டுமானால் சொல்லிக்கொள்ளலாம். ஒட்டு மொத்தமாக பெண்களுக்கு உணர்வுகள் ஆணின் உடலால், அதன் கவரச்சியால் கிளறப்படாது என அடித்து கூற இவர்கள் என்ன பெண்ணாக பிறந்து, பெண்ணாக வளர்ந்து, இன்று ஆணாக மாறினவர்களா? 

இங்கு பெண்ணிற்கு கிளர்ச்சி வந்தாலும், மனதில் அடக்கி வாழ்வை கடக்க கற்பிக்கப்பட்டிருக்கிறாள். பெரும்பான்மையான ஆண்களும் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். 

நாங்கள் ஆண், எங்களுக்கு மட்டுமே உணர்வுகள் உண்டு, நீங்கள் பெண் நீங்கள் ஜடமாக இருத்தலே இயற்கை என தொண்டை தண்ணீர் வற்ற பேசும் ஆண்களே, அந்த ஜடங்கள் தான் உங்கள் காம உணர்ச்சியை தூண்டுகிறார்கள் என்பது முரணாக இல்லை? 

தாய்மை என வந்தால் மட்டும் அவளை உணர்வுப்பிழம்பாக காட்டுகிறீர்கள்? காமம் என வந்தால் அவள் ஜடம் என்றால்.......(இதை நான் முடிக்கவில்லை.......)

எங்களுக்கும் வரும், அகன்ற தோள்களும், தினவெடுத்த கால்களும், பரந்த நெற்றியும், கூர்மையான கண்களும், என அவரவரின் ரசனைக்கேற்ப ஒரு ஆணை பார்க்கும் வேளை எங்கள் உள்ளத்திலும், உடலிலும் ஒருரசாயன மாற்றம் நிகழும். நாங்கள் அதையும் மனதால் மட்டுமே ரசித்து நாகரீகமாக கடக்கிறோம்....அந்த ஒரு நிமிடத்தையும் மனதால் வாழ்ந்து கடக்கிறோம், கால் தெரிய உடை அணிந்து வந்த ஆணை, மேல் சட்டை அணியாமல் இருக்கும் ஆணை தூற்றாமல் கடக்கிறோம்.

ஓரக்கண்ணால் ரசித்து, தன்னால் அடைய முடியவில்லை என்னும் போது அவள் உடையை தூற்றி, பெண்ணினத்தை பங்கப் படுத்தும் ஆண்களுக்கு சப்பைக்கட்டாக அவளையே சாடி.....நீங்கள் எல்லாம் யார்? 

ஒரு பெண் எப்பபடிப்பட்ட உடை அணிந்திருந்தாலும் அவள் கண்ணை மட்டுமே பார்த்துப்பேசும் ஆண்கள் உள்ளனர். ஒரு பெண்ணால் கவரப்பட்டாலும் அதை அழகாக ரசித்து கடக்கும் ஆண்கள் உள்ளனர்.....அவர்கள் மனிதர்கள்.

உங்கள் ஆணவத்தை ஏற்கும், ஆமோதிக்கும் பெண்கள் உள்ளவரை உங்கள் பிழைப்பிற்கு பங்கம் வராது. வாழ்க!

- லதா

=====================================================================================

இடியின் தாளத்தில்

மழை இசையில்

நனைந்து

தலைதுவட்ட மறந்த

மரங்கள்

துளித் துளியாய்

மண்ணில்

சொட்டவிடுகின்றன

ரசனையின் துளிகளை... அக்டோ 1, 2013

============================================================================================

மறுபடியும் திரு கந்தசாமி R பதிவிலிருந்து சுவாரஸ்யமான ஒரு தொகுப்பு...

இலக்கியப் பிதாமகர், எழுத்து யோகி என்றெல்லாம் போற்றப்படும் லா.ச.ராமாமிர்தம் அவர்களின் ‘சிந்தா நதி’ புத்தகத்துக்கு சாகித்ய அகாடமி விருது கிடைத்தது.

அதையொட்டி அப்போது 1990-ல் லா.ச.ரா-வின் பேட்டிக் கட்டுரை ஒன்று ஆனந்த விகடன் வார இதழில் வெளியானது.

அந்த பேட்டியை முழுவதுமாகத் தர விருப்பம்தான். ஆனால், என்னிடம் உள்ள பிரதியின் பழைமையால் ஏற்பட்ட தெளிவின்மை காரணமாக அது சாத்தியப்படவில்லை. எனினும், கூடுமானவரை அந்தக் கட்டுரையிலிருந்து பல பகுதிகளை அப்படியே கீழே தந்திருக்கிறேன்.

தலைப்பு: “வாழ்க்கையே ஒரு பேத்தல்தானே?”

“நான் அவார்டு கிடைக்க வேண்டி வொர்க் பண்ணலை. இருந்தாலும் எந்தவித காம்ப்ரமைஸும் பண்ணாம நான் எழுதினதுக்கு அவார்டு கிடைச்சுதல எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்” என்றார் ‘சிந்தா நதி’ என்ற புத்தகத்துக்காக சாகித்ய அகாடமி பரிசு பெற்றிருக்கும் லா.ச.ரா. (லால்குடி சப்தரிஷி ராமாமிர்தம்).

‘சிந்தா நதி’ – லா.ச.ரா-வின் சுய சரிதைப் புத்தகமான இதில் கற்பனை நயங்களுடன் ஏராளமான நிகழ்ச்சிகளைத் தொகுத்துக் கொடுத்திருக்கிறார் அவர்.

மனைவி, நான்கு மகன்கள் மற்றும் ஒரே மகளுடன் சென்னையை அடுத்த அம்பத்தூரில் வசித்து வரும் லா.ச.ரா., “எனக்கு அவார்டு கிடைச்சவுடனே நான் எங்க அப்பா, அம்மாவைத்தான் நினைச்சுண்டேன். இந்த நிமிஷம் அவா என்னோட இருக்கணும்னு சொன்னா, அது துராசை. ரொம்ப தப்பு! எனக்கே வயசாயிடுத்து. ஆனா, இந்த அவார்டு அவாளுக்கு மட்டுமே சொந்தமானது” என்கிறார்.

லா.ச.ரா-வைப் பாதித்த படைப்பாளிகள் யார் யார்?

“டால்ஸ்டாய், ஹெமிங்வே, தாகூர்... இப்படி நிறைய பேரைச் சொல்லலாம். இன்னும் சொன்னா மகாபாரதமும், ராமாயணமும், பைபிளும் என்னை ரொம்ப அதிகமா ஈர்த்திருக்கு. எல்லாருக்கும் மேல என்னைப் பாதித்தவர் ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர். அவரோட எளிமை, எளிதாகச் சொல்லிப் புரியவைத்தல்... அந்த நிலையைத்தான் நான் அடையணும்னு விரும்பறேன்.”

இன்றைய எழுத்தாளர்களைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறார் லா.ச.ரா.?

“நான் ஒண்ணுமே சொல்ல மாட்டேன். சொல்லவும் கூடாது. Each writer is a destiny unto himself. நல்ல இலக்கியமா, நச்சு இலக்கியமா என்பதைக் காலம் தீர்மானிக்கும். நாம் யார் தீர்ப்பு வழங்க? ஒரு காலத்துல மட்டமான எழுத்தாளரா பேசப்பட்ட டி.எச்.லாரன்ஸ், இன்னிக்கு மிகப் பெரிய ஞானியா போற்றப்படுகிறார். காலம்தான் எல்லாத்தையும் தீர்மானிக்கும். ஒரு எழுத்தாளன்கிற முறையில நான் கமென்ட் பண்ணவே கூடாது!”

லா.ச.ரா. எழுத்துக்கள் புரியாத தன்மை (Obsecurity) கொண்டவை என்று பேசப்படுவது பற்றி...?

“லா.ச.ரா. புக்ஸ் படிச்சேன். அது புரியலை.’ – இப்படிச் சொல்லிக்கிறது தனி ஃபேஷனா போச்சு. என் எழுத்துக்கள் புரியாதுன்னு இவா புரிஞ்சுண்டுட்டாளாம். நான் உங்களை ஒண்ணு கேக்கறேன்... எழுத்தாளன் மட்டும் எழுதும்போது எல்லாத்தையும் புரிஞ்சுண்டு எழுதறானா என்ன? எழுதணும்னு ஆர்வமும் வேகமும் இருக்கு. இருக்கிறதைக் கொட்டிடறோம். எழுதறவனுக்கே நிறைய விஷயம் புரியறதில்லை. அதே மாதிரிதான் படிக்கிறவனுக்கும்.

இன்னிக்கும் புரியாதது நாளைக்குப் புரியலாம்; நாளைக்குப் புரியாதை நாளை மறுநாள் புரியலாம். என்றைக்காவது ஒரு நாள் கட்டாயம் புரிந்துபோகும். அட, அப்படியே புரியாவிட்டால்தான் என்ன? வாழ்க்கையே ஒரு பேத்தல்தானே?” என்று சொல்லித் தனக்குத் தானே ரசிக்கும் பாவனையில் பலமாகச் சிரிக்கிறார்.

இன்றைய இளம் எழுத்தாளர்களுக்கு இவர் என்ன சொல்ல விரும்புகிறார்?

“நிறையப் படிக்கணும். தமிழ்ல மட்டுமில்லாம, தெரிஞ்ச மொழி எல்லாத்திலேயும் நிறைய புக்ஸ் படிச்ச பிறகு எழுத ஆரம்பிக்கணும். இப்போ வாசகர் கடிதம் எழுதறவன்கூட எழுத்தாளன்னு சொல்லிக்கிறான். அவனுக்குக்கூடக் கடிதத்துக்கு இவ்வளவுன்னு பரிசெல்லாம் தரா. அதனால எழுத்தாளன் ஆகறது இப்போ ரொம்பச் சுலபம்!”

வெகு உற்சாகமாக, நிறைய சமயம் சரளமான ஆங்கிலத்திலும் பேசும் இந்த 73 வயது இளைஞர் சொல்கிறார்... “எழுதும் திறன் என்னிடம் இருக்கும் வரை நான் எழுதிக்கொண்டே இருப்பேன்!”

Saptharishi Lasara

நன்றி: ரவிபிரகாஷ்

===============================================================================

"நம்முடைய மகிழ்ச்சியானது எப்போதும் நம் கையில் இருக்க வேண்டும். இன்னொருவர் வந்து நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டுமா? வேண்டாமா? என்பதை முடிவு செய்யக்கூடாது."

-சைந்தவி

================================================================================

பழைய படங்கள்...

பிரிவினை என்பது வலி மிகுந்தது...

லட்சியத்தில் சிரிப்பு அந்நிய பொருட்களின்மேல் வெறுப்பு!

====================================================================================

பொக்கிஷம்