நான்தானா அவர் நினைத்தது?

 என்னைப் பார்த்தவர், என்னையே பார்த்தபடி மக்களை விலக்கி ஓரம் நோக்கி நகரத் தொடங்கினார்.  என்னிலிருந்து விலகாத அவர் பார்வையிலிருந்து என்னை நோக்கிதான் அவர் வருகிறார் என்று புரிந்தது.

ரங்கநாதன் தெருவின் அடர்மக்கள் கூட்டம் நகர்ந்து கொண்டிருக்க, 'வந்து இணைந்து கொள்கிறேன், அங்கேயே காத்திரு' என்று சொன்ன நண்பனுக்காக ஓரம் நின்று  காத்திருந்தேன்.

மக்களை, அவர்களது நகர்வை, பரபரப்பை,  ஆயாசத்தை ஆர்வத்தை, முகபாவங்களை வழக்கம்போல சுவாரஸ்யமாக அளவெடுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.  அப்போதுதான் அவரை கவனித்தேன்.

எனக்கு தெரிந்தவரா?  நினைவு அடுக்குகளில் தேடிப்பார்த்தேன்.  எதிர்க்கடையில் ஒரு செவ்வக இயந்திரத்தில் எண்பத்தொரு எண்பத்தொரு இட்லிகளாக அவித்து எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  அந்த அடுக்கில் ஒரு இட்லியில் கூட அவர் யாரென்று எனக்கு தோன்றவில்லை.

எதிர்ப்புன்னகையை எதிர்நோக்கி என்னிடம் வந்தவர், தாமதமானதால் தயங்கினாலும் நெருங்கினார்.  அவர் கை எனக்காய் நீண்டது.

"எப்படி இருக்கீங்க...   சௌக்கியமா?" என்றார் அகலமான புன்னகையோடு.

கையை அளவாய்ப்பற்றி "ம்ம்ம்...   நீங்க?" என்றேன் அளவான புன்னகையோடு.  'யாரு?'

இவ்வளவு நம்பிக்கையுடன் பேச வந்தவரிடம் "யார் நீங்க...  எனக்கு தெரியலையே" என்று சொல்ல நாகரீகம் தடுத்தது. 

"இன்னும் அங்கேயேதானா?"  -  எங்கே?  எங்கே சொல்கிறார்?  வீடா?  ஆபீஸா?  இன்னமும் பிடி கிடைக்கவில்லை எனக்கு.

"ஆமாம்" -  நடுவாந்திரமாய் சிரித்து வைத்தேன்.  ஏனோ மையமாய் என்று சொல்ல வரவில்லை.

"நீங்க...?" என்றேன்.  'இப்போ கண்டு பிடித்து விடலாம்'.

சிரித்தார்.  "நானும் அதே இடம்தான்!"   'யோவ்....'

"பார்த்து நாளாச்சு போல...   (என்னதான் மறதி இருந்தாலும் சமீபத்தில் பார்த்திருந்தால் கொஞ்சமாவது மனதில் மணி அடித்திருக்குமே)  லாங் டைம் நோ ஸீ.."   நகைச்சுவையை அளவாய்க் கலந்து கொஞ்சம் சௌஜன்யத்தைக் காட்டி அறிய முயன்றேன்.

"என்ன..  இங்க நிக்கறீங்க?"  'யோவ்...   என் கேள்விக்கு பதில் எங்கேய்யா?'

சொன்னேன்.

"என்ன ஹெவி பர்சேஸா?" என்றேன்.  கையில் கொஞ்சம் பொருட்கள் வைத்திருந்தார்.

"கொஞ்சம்...    ஜி பே வொர்க் ஆகலை.  ஏ டி எம்மில் பணம் எடுக்கலாம்னு போறேன். அவ நிக்கறா கடைல"  '  அவளா?  எவ?  அதில் நமக்கு டிப்ஸ் கிடைக்கலாமோ...   அல்லது ஏமாற்றுப் பேர்வழியா..  நாம் நினைத்தது சரிதானா?  நம்மிடம் எதாவது பணம் கேட்கப் போகிறாரா?'

"ஓ..   வொய்ஃபும் வந்திருக்காங்களா?  நல்லா இருக்காங்களா?"

".ம்ம்ம்.  பழைய ப்ராப்ளம் கொஞ்சம் இருக்கு..   உங்களுக்குதான் தெரியுமே..."  'எனக்கு என்னய்யா தெரியும்..  உன்னையே இன்னும் யாருன்னு கண்டு பிடிக்க முடியல...'

"வாங்க..  ஒரு ஜூஸ் குடிப்போம்..  அப்பா...  என்ன வெயில்...  வெக்கை.."  பக்கத்து ஜூஸ் கடைக்குள் நுழைந்தார்.  'ஓ..  ஒரு ஜூஸுக்காகததான் இவ்வளவுமா?  ஒழியட்டும்..  சீப்பாகத்தான் இருக்கு..'

அமர்ந்து கொண்டோம்.  "ரெண்டு சாத்துக்குடி" என்றார் அவர் கடைக்காரரிடம்.  சட்டென அவர் போன் ஒலித்தது.  எடுத்து அலைபேசி திரையை உற்று நோக்கியவாறு சில வினாடிகள் தாமதித்து அட்டெண்ட் செய்து பேசத்தொடங்கினார்.

'இப்போ கண்டுபிடிச்சுடலாம்....'  என்ன பேசுகிறார் என்று எங்கோ பார்த்தபடி கவனமாக கேட்டேன்..

'ம்ம்... சரி, வந்துடறேன்...முடிச்சிடலாம்...ஓகே' இந்த வார்த்தைகளை வைத்து எதுவும் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை.

மொபைலை எடுத்து நண்பன் அனுப்பி இருந்த லைவ் லொகேஷனைப் பார்த்தேன்.  இன்னும் கால் மணி ஆகும், அவன் இங்கு வர!

கடைக்குள் சிறிய சலசலப்பு எழுந்தது.  ஒரு பையன் வினோதமான தலைமுடியுடன் கல்லாக் காரருடன் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்தான்.  என்ன பேச்சு யார் பக்கம் நியாயம் என்று அறியும் முன்னரே நான் என் மனதுக்குள் அந்த இளைஞனுக்கு எதிர்ப் பக்கம் எடுத்ததற்கு அவன் ஹேர்ஸ்டைல்தான் காரணம்.  ஜுஸைக் குடித்துக் கொண்டே கொஞ்ச நேரம் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம்.

மறுபடியும் அவர் போன் மணி அடிக்க, திரையைப் பார்த்தேன். 'Pondaatti ' என்று ஒளிர்ந்தது.  கிளாஸை வேகமாகக் கீழே வைத்து விட்டு போனை எடுத்தார்.  "இதோ..  இதோ...  வந்துட்டேன்மா...  ஏ டி எம் எதுவுமே பக்கத்தில் இல்லை...  இதோ வந்துடறேன்" என்றவர் போனை பாக்கெட்டில் சொருகிக் கொண்டு காசு எடுத்த என் கையைப் பிடித்து அமுக்கி விட்டு அவர் கொடுத்தார்.

என்னைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்.

"போன வாட்டியே சொன்னேன்ல..  அடுத்த வாட்டி நான்தான் கொடுப்பேன்னு...  வர்றேன்..  பார்ப்போம்" என்று புன்னகையுடன் வேகமாக நடந்து சென்றார்.

ஆமாம், யார் அவர்?

நானாவது அவர் நினைத்தவர்தானா?

நண்பன் வந்ததும் நடந்ததைச் சொன்னேன்.  "அவர் பேர் என்ன மணிவண்ணனான்னு கேட்டியா?  உன்ன போட்டுப் பார்த்துட்டு போயிருக்கார் ஒருத்தர்" என்றான்.

===============================================================================================

ஃபேஸ்புக்கில் படித்ததை....

1930 கால பேருந்தின் கட்டமைப்பு :

பஸ்ஸின் உள்பகுதி டாப்பில் இப்போது இருப்பது போல அழகழகான மைகா ஷீட் இருக்காது. ரீப்பர்கள் குறுக்கும் நெருக்கமாக இருக்கும். பெரும்பாலும் இளம்பச்சை அல்லது நீல வர்ணம்தான் உட்புறத்தில் அடித்திருப்பார்கள்.

சீட்டுகள் எதிர் எதிராக ரயிலில் இருப்பது போல இருக்கும். நான்கு பேர் அமரலாம்.

இன்னொரு பக்கம் ஏறும் பாதைக்கு மட்டும் இடம் விட்டு இருபக்கமும் நீளமான ஒரே சீட்டு. பெரும்பாலும் ஏறி இறங்க ஒரே வழிதான் இருக்கும். அது அநேகமாக பஸ்ஸின் கடைசியில் இருக்கும். கண்டக்டர் அரை டிரௌசர் அணிந்திருப்பார். டிரைவர் தொப்பி அணிந்திருப்பார். அதிக பட்சமாக ஐம்பது கிலோ மீட்டர் வேகம்தான். அதுவே அதிகம் என்பார்கள். ஒவ்வொரு நிறுவன பேருந்துக்கும் பேருந்து நிலையத்தில் அது நிற்பதற்கு ஒதுக்கப்பட்ட இடத்தின் அருகே முன்கூட்டியே டிக்கெட் வாங்க ஏற்பாடு இருக்கும். ஓவர் டிக்கெட் மற்றும் ஸ்டாண்டிங் கிடையவே கிடையாது. வழியில் முக்கிய நிறுத்தங்களில் பேருந்து நின்று பயணிகளை ஏற்றியதும் கண்டக்டர் சொல்ல சொல்ல டிரைவர் பயணிகள் எண்ணிக்கை மற்றும் அவர்கள் இறங்கும் இடங்களை தன்னிடம் இருக்கும் டிரிப் ஷீட்டில் எழுதிய பிறகே வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்வார். ஒவ்வொரு நிறுத்தத்திலும் வண்டி நிற்கும் போதும் இன்ஜினை ஆஃப் செய்து விடுவார். தபால் பார்ஸல்களை தபால் துறை ஆள் கொண்டு வந்து பஸ்ஸில் ஏற்றி விட அந்தந்த இடத்தில் சரியாக அதை கண்டக்டர் அங்கே காத்திருக்கும் தபால் ஊழியரிடம் கொடுப்பார். சினிமா பட ரீல்கள் உள்ள பெட்டிகள் பஸ்ஸில்தான் வந்து இறங்கும். பஸ்ஸை எடுக்கும் முன் டிரைவர் கண்டிப்பாக பஸ்ஸின் கீழே குனிந்து எதாவது பிராணிகள் இருக்கிறதா என்று செக் செய்த பிறகுதான் தனது சீட்டில் ஏறி உட்காருவார். மூன்று விரக்கடை அளவு உள்ள மஞ்சள், பச்சை, ரோஸ், நீலம் போன்ற கலர்களில் இருக்கும் டிக்கட்டுகளில் கார்பன் பேப்பர் வைத்து பென்ஸிலில் ஊர் பெயர், தொகை விவரங்களை எழுதி கிழித்து கொடுப்பார் கண்டக்டர். பஸ்ஸின் உள்ளே பின் புற கடைசியில் இருந்து டிரைவர் சீட் வரை ஒரு கயிறு கட்டி டிரைவரின் தலைக்கு மேலே ஒரு பெல் கட்டி இருக்கும். கண்டக்டர் அந்த கயிறை இழுத்தால் டிரைவருக்கு மட்டுமே கேட்கும் ஒரு மெல்லிய அழகிய ஒரே டிங் ஒலி. பஸ் நிற்க, புறப்பட அதுதான் சிக்னல். காதருகே விசில் சத்தம் எல்லாம் பிறகு வந்தது.

நன்றி:  Seelan jaankiraaman

Classic TNSTC KL buses

==============================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

Newsroom 23.05.24

- சென்ற ஆண்டை விட இந்த ஆண்டு 13 லட்சம் பேர்கள் அதிகமாக ஆன் லைனில் மின்சாரக் கட்டணம் கட்டியிருக்கிறார்கள்.

- இந்தியாவில் சிறிய கார்களை வாங்குபவர்கள் குறைந்ததால் அதை ஏற்றுமதியில் ஈடுகட்ட முனையும் கார் உற்பத்தி நிறுவனங்கள்.

- பறக்கும் படை என்று கேள்வி பட்டிருக்கிறோம். 'பீஷ்ம்' என்னும் 720 கிலோ எடை கொண்ட பறக்கும் மருத்துவமனையை ஐ.ஏ.எஃப். நிறுவி அதற்கென்று பிரத்யேகமாக வடிவமைக்கப்பட்ட பாராசூட் மூலம் வெற்றிகரமாக ஆக்ராவில் தரையிறக்கியிருக்கிறது. பேரிடர் காலங்களில் வெளியே வர முடியாமல் மாட்டிக் கொண்டவர்கள் உயிரை காப்பாற்றும் விதமாக இந்த மருத்துவமனை அமைக்கப் பட்டுள்ளது. இதன் மூலம் 200 பேர்களுக்கு சிகிச்சையளிக்க முடியும். 

- ஈரோட்டில் கொட்டித் தீர்த்த கோடை மழையால் 3 லட்சம் வாழை மரங்கள் சேதம்.

- பொருளாதார நஷ்டத்தை ஈடுகட்ட முடியாததால் ரீடர்ஸ் டைஜஸ்ட் பிரிட்டிஷ் பதிப்பு இந்த மே மாதத்தில் முடிவுக்கு வருகிறது. கடந்த 86 ஆண்டுகளாக வெளிவந்து கொண்டிருந்த சஞ்சிகை என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

- புதுக்கோட்டை மாவட்டம், கந்தர்வகோட்டை ஆண்கள் மேல்நிலைப் பள்ளியில் 1967 ஆம் ஆண்டு எட்டாம் வகுப்போடு படிப்பை நிறுத்திய விஜயலட்சுமி என்னும் 71 வயதாகும் பெண்மணி சுமார் 57 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு பள்ளி மாற்றுச் சான்றிதழ்(TC) கோரி பள்ளிக்குச் சென்று விண்ணப்பித்தார். அதை பரிசீலித்த பள்ளித் தலைமை ஆசிரியர் வெ. பழனிவேல் மிகுந்த சிரமத்திற்கிடையில் அதைத் தேடி எடுத்து விஜயலட்சுமியிடம் வழங்கினார். இந்த விஜயலட்சுமி திரைப்பட இயக்குனரும், நடிகருமான E.V. Ganesh Babu என்பவரின் தாயார் ஆவார்.

========================================================================================

ரசித்த புகைப்படம் ஒன்று வெளிநாட்டு இணையத்திலிருந்து எடுக்காமல் நம்மூர் தினமலரிலிருந்து...

===============================================================================================

"மனுஷனுக்கு வயோதிகம் ஆக ஆக வெளியில இருக்கிற ஆட்கள்கிட்ட மதிப்பு கூடிக்கிட்டே போகும்... உள்ளே இருக்கிற ஆள்களுக்குப் பிடிக்காமப் போயிடும்"

-கி.ரா.

நன்றி: விகடன் நன்றி: கந்தசாமி R, Face Book

=================================================================================

எங்குதான் கவிதையில்லை. என் கவிதையை நான்தான் எழுத வேண்டுமென்ற நிர்பந்தம் இல்லை. படித்த புத்தகங்கள், என் போன்ற பிறர், கிடைத்த அனுபவங்கள், கண்ட கனவுகள், நினைவுகளின் பேயாட்டம் எல்லாவற்றிலும் என் கவிதைகளை அல்லது நான் எழுதத் தவறிய கவிதைகளைக் காண்கிறேன்.

சிருஷ்டி நியதியில், எனக்கு நான் யார் என்று தெரியாது என்பதனால், என் உருவம் எனக்குப் புலப்பட, என் உலகம் எது என்று கண்டுபிடிக்க, எழுத்தை நாடுகிறேன்.

எந்தப் புத்தகத்தைப் படித்தாலும் பிளேட்டோ சொன்னதுதான் சரி. நமக்குள் இருப்பதுதான் புஸ்தகத்தில் எழுதியிருக்கிறது; அதை மீறி ஒன்றுமில்லை.

- நகுலன்

நன்றி: அந்திமழை, கந்தசாமி R, Face Book

==================================================================================================

சென்ற வாரம் ஜீவி ஸார் பின்னூட்டத்தில் நகுலனின் கவிதை ஒன்றைப் பகிர்ந்திருந்தார்.  நானும் அதை முன்பே படித்திருக்கிறேன்.  இப்போது அந்தக் கவிதையைப் படித்ததும் அது போல ஒன்று எழுத எண்ணினேன்.  இதை எழுதினேன்.  பின்னர் ஒரு யோசனையில் இதையே விரித்து எழுதி வியாழன் பதிவாகவே போட்டு விட்டேன்!  ஹிஹிஹிஹி...   எப்பூடி?

பார்த்துச் சிரித்து 

பல நிமிடம் 

பேசிக்கொண்டிருந்தோம் 

நான் நினைத்தவர்தானா அவர் 

என்று எனக்குத்

தெரியவில்லை.

அவருக்காவது 

அவர் நினைத்தவர் 

நானாகத்தான் 

இருந்திருக்க வேண்டும்!

=======================================================================================

=============================================================================================

========================================================================================

படித்ததிலிருந்து பகிர்வது....

அ மா சாமி 

தமிழ் வாசகர்களுக்கு அ.மா.சாமி அவர்களின் பெயர் பெரும்பாலும் தெரிந்திருக்காது. ஆனால் அவருடைய எழுத்தை படிக்காத வாசகர்களும் இருக்க மாட்டார்கள். ராணி வார இதழின் ஆசிரியராக 44 ஆண்டுகள் பணியாற்றியிருக்கிறார். அவ்விதழில் குரும்பூர் குப்புசாமி, அமுதா கணேசன்,கும்பகோணம் குண்டுமணி போன்ற பல பெயர்களில் எழுதினார். அல்லி பதில்கள்கூட நெடுங்காலம் அவரால்தான் எழுதப்பட்டன.

ராணி வார இதழை பெரும்பாலும் தனியாளாகவே எழுதி நிரப்பி வாராவாரம் கொண்டுவந்தார். ராணி வார இதழ் ஆரம்பநிலைக் கல்வி மட்டுமே பயின்ற வாசகர்களுக்கு உரியது. ஆகவே மிகமிக எளிய மொழி கொண்டது. அதற்கான ஒரு நடையை அவர் உருவாக்கிக் கொண்டார். அந்த நடையே பின்னர் தினமலர் நாளிதழின் நடையாக ஆகியது. இன்று முகநூலில் புழங்கும் நடை அதுதான். அவ்வகையில் அவர் ஒரு முன்னோடி.

ராணி வார இதழ் ஒருகாலத்தில் தமிழில் மிக அதிகமாக விற்பனை கொண்டதாகவும் இந்திய அளவில் மலையாள மனோரமா வார இதழுக்கு அடுத்ததாக இரண்டாமிடத்திலும் இருந்தது.விற்பனையை கருத்தில் கொள்வதென்றால் இதழியலில் அவர்தான் தமிழின் மிகப்பெரிய சாதனையாளர்.

ஆனால் அவ்வடையாளங்களை அவர் விரும்பியதில்லை. அவர் எந்த மேடையிலும் அவ்வண்ணம் தோன்றியதில்லை. அவருடைய எந்தப் புகைப்படமும் எங்கும் வெளியானதில்லை. அவருடைய முகமே பெரும்பாலானவர்களுக்கு தெரிந்திருக்காது. நான் அவரை ஒருமுறை சந்தித்து அறிமுகம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன்

அவருடைய அறிவுலகச் சாதனை அவர் தமிழ் இதழியலின் வரலாற்றை தொடர்ச்சியாக எழுதியவர் என்பதே. நீண்டநாட்களாக அவர் அதற்கான தரவுகளை சேகரித்துக்கொண்டிருந்தார். அவரிடமிருந்த இதழ்த்தொகுப்பு மிகப்பெரியது.

அவருடைய தமிழ் இதழ்கள் தோற்றம்-வளர்ச்சி  என்ற நூல் 1987ல் வெளிவந்தது.தமிழ் இதழியல் வரலாற்று ஆய்வில் அதுதான் இன்றும் அடிப்படையான முன்னோடி நூல்.

அதன்பின்னர் திராவிட இயக்க இதழ்கள்,வரலாறு படைத்த தினத்தந்தி, தமிழ் இதழ்கள் வரலாறு,இந்திய விடுதலைப் போர் , இந்து சமய இதழ்கள், தமிழ் இசுலாமிய இதழ்கள், தமிழ் கிறித்தவ இதழ்கள்,19 ஆம் நூற்றாண்டு தமிழ் இதழ்கள் என இதழியல் வரலாறு சார்ந்தே பல நூல்களை எழுதியிருக்கிறார்.

அ.மா.சாமியின் ஆய்வுநூல்கள் அனைத்துமே முறையான சான்றுகளுடன் தொகுக்கப்பட்ட சீரான ஆவணத்தொகைகள். பொதுவாசகனுக்குக் கூட வியப்பும் திகைப்பும் அளிக்கும் செய்திகள் கொண்டவை. தமிழ்ப்பண்பாட்டை புரிந்துகொள்ளவும் விவாதிக்கவும் இன்றியமையாதவை

அ.மா.சாமியின் இயற்பெயர் அருணாச்சலம் மாரிச்சாமி. தன் 85 ஆவது அகவையில் காலமானார்.தமிழ் இதழியல் ஆய்வுகளில் அவர் என்றும் பேசப்படுபவராகவே இருப்பார்.

- ஜெயமோகன்

நன்றி R கந்தசாமி ஸார்.

=======================================================================================

எம் எஸ் அவர்களின் வாழ்க்கையில் மறக்க முடியாத குழந்தை பருவ நிகழ்ச்சி எது?

எம் எஸ் என் தாயார் திருமதி சண்முக வடிவு ஒரு சமயம் மதுரை ராஜா சேதுபதி உயர்நிலைப் பள்ளியில் வீணை கச்சேரி செய்து கொண்டிருந்தார்.  குஞ்சாவுக்கு (எம் எஸ் இன் செல்ல பெயர்) அப்போது எட்டு அல்லது ஒன்பது வயது இருக்கும்.  கச்சேரி நடைபெற்ற இடத்திற்கு வெளியே விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்.  நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்தவர்கள் குஞ்சாவை உள்ளே அழைத்துக் கொண்டு சென்றார்கள். மேடை மீது உட்கார வைத்தார்கள்.  ஒரு பாட்டு பாடும்படி தாயார் சண்முக வடிவு கூறினார்.  சில தினங்களாகவே குஞ்சா 'ஆனந்த ஜா' என்ற மராட்டிய பாடலை அடிக்கடி ஒரு பரவசமான நிலையில் பாடிக் கொண்டிருந்தார்.  அந்தப் பாடலை யார் கற்றுக் கொடுத்தார்கள் என்பது தெரியவில்லை.  சிறிதும் பிழை இல்லாமல் தன்னுடைய இனிமையான குரலில் குஞ்சா அந்த பாடலை சபைக் கூச்சம் இல்லாமல் பாடியதை கேட்டபோது சண்முக வடிவுக்கு ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சிக்கு அளவில்லை.  குழந்தையின் பாடலை சபையோர் மெய் மறந்து கேட்டு ரசித்தனர்.  எம் எஸ் ஸின் முதல் மேடைக் கச்சேரி இதுதான்.  

எம் எஸ் சுப்புலட்சுமி பாடிய முதல் இசைத் தட்டு எது? 

'மரகத வடிவம்' என்று துவங்கும் முருகப்பெருமானின் துதி பாடல் ஒன்றை ஹெச் எம் வி கம்பெனியார் இசைத்தட்டாக வெளியிட சண்முகவடிவ அம்மையாரை ஒப்பந்தம் செய்திருந்தார்கள்.  ரெக்கார்டிங் நடைபெறும் போது 10 வயது குழந்தையாக இருந்த குஞ்சாவின் இனிமையான குரலும், பாட்டும் அவர்கள் கவனத்தை பெரிதும் கவந்தன,  'மரகத வடிவம்' பாடலை எம் எஸ் இன் குரலில் இசைத்தட்டாக வெளியிட்டார்கள்.  சுப்புலட்சுமிக்கு இசைத்தட்டுகள் சேகரித்து வைக்கும் பழக்கம் கிடையாது.  ஆனால் திருமதி ராதா ஒன்று விடாமல் சேகரிப்பார்.  இப்போது கூட எம் எஸ் என் முதல் இசைத் தட்ட ராதாவிடம் இருக்கிறது.\\

'பவன்ஸ் ஜர்னல்; பத்திரிக்கையில் ரா. கணபதி எழுதிய கட்டுரையிலிருந்து...

===========================================================================================

பொக்கிஷம்  :-