சிறுகதை : காசு காசு - துரை செல்வராஜூ

 காசு காசு

துரை செல்வராஜூ

*** *** ***

மன்னர்களின் பொற்கால ஆட்சியில் சிறப்பு பெற்றிருந்த பாரம்பரிய நகரம்... 

ஆயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கு மேலான பெரும் சிறப்பினை உடையது..

காலைப் பொழுது.. 

அருகில் பல வகையான உணவகங்கள் இருந்தாலும் இது பெயர் பெற்று விளங்குகின்றது  - நகரைப் போலவே..

பேருந்து நிலையத்திற்கு அருகில் இருந்தது அந்த உணவகம்..  உண்மையில் இது நூறாண்டுகளுக்கு முந்தைய ராஜ மாளிகை .. 

சுற்றுலா பயணிகளுக்கு என்று உணவகமாகி - விட்டது 

பள்ளி நாட்களில் இந்த ஊருக்கு அரண்மனை பார்க்க வரும் போதெல்லாம் ரகு நினைத்துக் கொள்வான்.. 

' பெரியவனாகி வேலைக்குப் போனதும் இந்த ஹோட்டலுக்கு வந்து சாப்பிடுவேன்.. '

கனவு நிறைவேறி ரகுவும் எத்தனையோ முறை இந்த உணவகத்தில் சாப்பிட்டு விட்டான்..

அதே உணவகம் தான் இன்று காலங்களால் மாற்றங்களைக் கண்டு கொண்டிருக்கின்றது..

மிதமான குளிருடன் இருந்தது அந்த அறை.. உட்புறத்தில் விஸ்தாரமான கூடம்.. 

பத்தடி உயரத்திற்கு வழவழப்பான தேக்குத் தூண்களின் உச்சியில் கவிழ்ந்த நிலையில் கமலப் பூக்கள்.. தூண்களின் மீது உத்தரங்கள்.. உள் வீடு.. சுற்றி வர மேல் மாடம்..  பழைய காலத்து முற்றம் தான் நவீனமாகி இருக்கின்றது..  

உயர்தரமான மின் விசிறிகள் ஓசையின்றிச் சுழல - பணியாளர்கள் சீருடையில் சற்றே சத்தத்துடன் சுழன்று கொண்டிருந்தனர்..

இட்லி தோசைகள் சாம்பார் மற்றும் நாலு வகை சட்னியுடன்.. இடியாப்பம்  தேங்காய்ப் பால்  நாட்டுச் சர்க்கரையுடன்..   ஆகையால், வெளியூர் கூட்டத்திற்கு சொல்ல வேண்டியதில்லை.. 

அதெப்படி வெளியூர் கூட்டம் என்று தெரியும்?.. - என்றால் உள்ளூர்வாசிகள் இடியாப்பம் தேங்காய்ப் பாலைப் பார்த்து இத்தனை வியப்பும் மகிழ்ச்சியும் அடைய மாட்டார்கள்.. அவர்களுக்கு இதெல்லாம் சாதாரணம்.. சர்வ சாதாரணம்..

அது தான் பொதுவான உணவுக் கூடம்..  அங்கே இடமில்லை என்பதால் 

இங்கே குளிர் அறைக்குள் அமர்த்தியிருக்கின்றனர்.. சாப்பிட்டு முடித்ததும் தான் தெரியும் - பட்டியல் தொகை எவ்வளவு தாளிக்கப் போகின்றார்கள் என்று..

ஆனாலும் அதுபற்றி கவலை ஏதுமில்லை.. இட்லி சாம்பார் சுருள் நெய்த்தோசை பனீர் மசாலா, சப்பாத்தி கடப்பா என்று வெளுத்துக் கட்டியவர்களின் கையில் காஃபி.. அதன் நறுமணம் இந்த மேசையைக் கடந்து சென்றது..

இடியாப்பமும் தேங்காய்ப் பாலும் சாப்பிட்ட வயிற்றுக்கு காபி எதற்கு என்று எழுந்த ரகு கை கழுவி வந்தான்.. 

மேசையில் நூற்றைம்பது ரூபாய்க்கு மேல் சேவைக் கட்டணத்துடன் சீட்டு தயாராக இருந்தது.. நாலு இடியாப்பம் இரண்டு இட்லிகளுக்கு இது அதிகம் என்று தோன்றினாலும் தேங்காய்ப் பாலும் இயற்கை சர்க்கரையும் அடடா.. நியாயமாகவே தோன்றியது..

அதனோடு கூடவே -  இந்த உணவகத்துக்கு வந்ததற்கும் குளிர் வசதிக்குள் உட்கார்ந்து தின்றதற்கும்  தண்ணீர் குடித்ததற்கும் -  என்று தீட்டியிருந்தார்கள்...

எளிய குடும்பத்தில் மாடு கன்றுகளுடன்  பிறந்து இன்று ஆயிரக்கணக்கில் சம்பளத்துடன் அடுக்கு மாடித் தொகுப்பில் குடியிருக்கும் ரகுவிற்கு இதொன்றும் பெரிதாகத் தோன்றவில்லை..

இந்தக் காலத்திலும் வெற்றிலை குதப்பிக் கொண்டிருந்த ஒருவர் புன்னகையுடன் பணத்தை வாங்கிக் கொண்டார்.. 

முன் மேஜையில் சந்தனப் பிள்ளையார்.. அருகில் பாரம்பரியமான தாம்பூல மடிப்புகள்..

பக்கத்தில் கண்ணாடிப் பேழைக்குள் தங்க மயமான  திருமகள் சித்திரம்.. அருகிலேயே  ததும்பும் இளமையுடன் தலையாட்டிச் சிரிக்கின்ற சிங்காரம்..

ஒன்னரையடியில் ஒருசிறு வீணை என்றும் மினுமினுக்கும் முத்துச் சிவிகை என்றும் பதுமைகள் விற்பனைக்கு இருந்தன..

மெல்ல நகர்ந்து வெளியே வந்த ரகுவின் முகத்தில் அனல் காற்று மோதிற்று..

" ஐயா!.. "

கையில் குழந்தையுடன் இளம் பெண் ஒருத்தி.. கண்களில் பரிதவிப்பு.. இப்படியெல்லாம் கண்ணில் தென்படுகின்ற போது குழம்பி விடுவான் ரகு..

' என்னடா இது.. ' மனதிற்குள் சலித்துக் கொண்டாலும் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றியது..

இங்கேயே வாங்கிடலாம் என்ற நினைப்பு வந்தது..

' இங்கேயா.. வரிக்கு வரி ன்னு  வசூல்  பண்ணுவாங்களே..  '

நான்கு கடைகளுக்கு அந்தப் பக்கமாக வண்டியில் வைத்து இட்லி விற்பனை.. அருகில் சென்றான்.. 

" டே... அந்த ஸ்டூலை எடுத்துப் போட்றா.. "

" வாங்கிட்டுப் போகலாம் ன்னு.. "

" சரி.. ஒரு செட் கட்டிடவா.. "

" ம்.."

விறுவிறு என்று வேலையாகி - சில நிமிடங்களில் சாம்பார் சட்னி பொட்டலங்களுடன் இட்லி பை கைக்கு வந்தது..

"அஞ்சு இட்லியும் ஒரு வடையும் இருக்குங்க.. முப்பது ரூபாய்.. "

வாங்கிக் கொண்டு வந்தால் இங்கே அந்தப் பெண்ணைக் காணவில்லை..

அங்குமிங்கும் விழிகளால் தேடினான்.. அகப்படவில்லை..

செய்தித் தாளுடன்   ஆட்டோவுக்குள் அமர்ந்திருந்தவரிடம் ஆதங்கத்துடன் விசாரித்தான்..

" இப்போ தானே சிவனடியார் அன்னதான ஆட்டோ வந்துட்டுப் போகுது.. அந்தப் பொண்ணு கையில ரெண்டு பை கொடுத்தாங்க.. எங்கேயாவது உட்கார்ந்து சாப்பிடுவா.. தேடிப் பாருங்க.. "

தகவல் சொல்லி விட்டு மீண்டும் செய்தித் தாளுக்குள் புகுந்து கொண்டார்..

எதிரில் பேருந்து நிலையத்தில் இருந்து  கும்பகோணம் சீர்காழி - என்று சத்தம்..

 ' சரி.. நேரமாகின்றது.. எதிரில் யாரிடமாவது கொடுத்து   விடலாம்.. '

நினைத்த மாதிரியே எதிரில் ஒருவர்..

" ஐயா.. சாப்டறீங்களா.. "

" நான் சாப்பிட்டுட்டேன்.. ராஜா.. பஸ்டாண்டு புள்ளையார் கோயில் ல ஆள் இருக்காங்க.. கேட்டுப் பாருங்க.. "

பஸ்டாண்டுக்குள் விரைந்து நடக்க - அங்கே கோயில் வாசலில்  இரண்டு பேர்..

கையில் இருந்த பையை நீட்டினான்..

" ... எல்லாரும் இப்படியே கொடுத்தா நாங்க என்ன தான்  செய்றது?.. சட்னி சாம்பார் ஊசிப் போயிருக்கும்.. அதுவேற பிரச்னை.. "

திக் என்றிருந்தது ரகுவிற்கு..

" படிச்சவங்களா இருக்கீங்க.. வெவரம் பத்தலையே.. காசு தர்மம் பண்ணுங்க காசு... "

எகத்தாளம் இருவரிடமும்..

காசு.. காசு.. காசு..

காசு.. காசு.. காசு.. 

எங்கும் இதுதானா..

' இனி யாரிடம் கொடுப்பது?..  இதை யாரிடமும் கொடுக்க வேண்டாம்.. தூக்கிப் போடவும்  வேண்டாம்.. '

யோசித்தான் ரகு.. பழைய சோற்றுக்குக் கஷ்டப்பட்ட காலம் நினைவுக்கு வந்தது..

பிள்ளையார் கோயில் வாசலில் பயணியருக்கான இருக்கைகள் இருந்தன.. சென்று அமர்ந்தான்..  

பொட்டலத்தைப் பிரித்தான்.. சாம்பார் சட்னியை ஊற்றிக் கொண்டான்..

எங்கிருந்தோ நாய் ஒன்று ஓடி வந்தது.. அருகில் நின்று நிமிர்ந்து பார்த்தது..  இட்லிகளை இலையோடு அதனிடம் வைத்தான்.. 

ஆவலுடன் தின்று முடித்து விட்டு நன்றியுடன் வாலை ஆட்டியது.. அங்கேயே படுத்துக் கொண்டது.

ரகு குனிந்து இலையைச் சுருட்டி எடுத்து  அங்கிருந்த குப்பைக் கூடைக்குள் போட்டு விட்டு நடந்தான்..   

கோயில் பிச்சை கடுப்பாகி கைத்தடியால் தரையைத் தட்டியது.. படுத்துக் கிடந்த நாய் வாரிச் சுருட்டிக் கொண்டு ஒருபக்கமாக ஓடித் தப்பியது..

எதிரில் கும்பகோணத்திற்கான பேருந்து வந்து நின்றது..

ஃஃஃ

= = = = = = = = = = = = = =

எ பி ஆசிரியர்கள் பெருமையுடன் சொல்லிக்கொள்வது: 

இன்றைய பதிவு எங்களுடைய 5000 ஆவது பதிவு. 

தொடர்ந்து ஆதரவு அளித்து வரும் வாசகர்களுக்கும், பதிவர்களுக்கும், நம் நண்பர்களுக்கும், எங்கள் நெஞ்சார்ந்த நன்றி! 

= = = = = = =