நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – ஐந்து துவாரகைகள் யாத்திரை – பகுதி 19 : நெல்லைத்தமிழன்

மாலை 5 ½ மணிக்கு தரிசனம் முடிந்தது. வெளியில் வந்து தேநீர்க் கடையில் இஞ்சி தேநீர் அருந்தினோம். பிறகு அங்கிருந்து ஆட்டோவில் பேருந்து நிறுத்தப்பட்டிருந்த இட த்திற்கு வந்தோம். 6 மணிக்கு கிட்டத்தட்ட 220 கிமீ தூரமுள்ள புஷ்கரை நோக்கிச் சென்றோம். வழியில் இரவு உணவு முடித்த பிறகு பயணம் தொடர்ந்தது. நள்ளிரவில் புஷ்கரில், நாங்கள் தங்கும் ஹோட்டல் ஓம் என்ற இட த்தை அடைந்தோம். இரவில், பேருந்திலிருந்து எங்கள் bagகளை இறக்கி, அவரவர்க்கு அறைச் சாவியை வாங்கிக்கொண்டு, அறையில் பைகளை வைத்தோம். பலருக்கும் முதல் மாடியில்தான் அறைகள் இருந்தன (இருவர் தங்கும் அறைகள்). சிலருக்கு நள்ளிரவில் தங்களின் கனமான பெட்டிகளைத் தூக்கிக்கொண்டு முதல் மாடிக்கு ஏற கஷ்டமாக இருந்தது. யாத்திரையில் இத்தகைய அசௌகரியங்கள் தவிர்க்க முடியாது.  ஏன் எனக்கு முதல் மாடி, அவருக்கு தரைத் தளம் என்றெல்லாம் கேள்விகள் கேட்க முடியாது.

புஷ்கர்

புஷ்கர், கோவில் நகரமாக ஒரு காலத்தில் இருந்தது. ஆனால் தற்போதைய கோவில்கள் எல்லாமே 18ம் நூற்றாண்டு அல்லது அதற்குப் பிறகு கட்டப்பட்டவை. இதன் காரணம் முஸ்லீம் ஆட்சியில், பல புராதானக் கோவில்கள் இங்கு அழிக்கப்பட்டன. இது, ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில், ஆஜ்மீர் மாவட்ட த்தில் அமைந்துள்ளது. இந்துக்களுக்கும் சீக்கியர்களுக்கும் மிகவும் புனிதமான இடம் இது. புஷ்கரில் குருநானக் மற்றும் குரு கோவிந்த சிங்கிற்கான குருத்வாராக்கள் மிகவும் புகழ் பெற்றவை.  புஷ்கர் ஏரியில், குரு கோவிந்தசிங் நினைவாக, கோவிந்த் படித்துறை உள்ளது.  முஸ்லீம் காலத்தில் அழிக்கப்பட்ட கோவில்களை 18ம் நூற்றாண்டில், ஔரங்கசீப் அழிந்து ஹிந்துக்கள் வசம் வந்த பிறகு, புதுப்பித்தனர்.

புராண காலத்தில் பிரம்மா தவம் செய்த இடம். பிரம்மாவிற்கான கோவிலும் இங்கு உள்ளது. பிரம்மா கோவிலும் வராஹர் கோவிலும் மிகவும் பழமையானது.

சீக்கிய குருத்வாரா… நான் சென்று பார்க்கவில்லை. ஹோட்டலிலிருந்து நடந்து செல்லும் தூரம்தான்.

அழகிய குருத்வாரா

அப்பாடா… நல்ல அறை கிடைத்தது. நன்றாகத் தூங்குவோம் என்று நினைக்க முடியாது. மறுநாள் காலை 6 மணிக்கு காபிக்குப் பிறகு புஷ்கர் ஏரியில் நீராடலாம் என்று குழுத் தலைவர் சொன்னார். நான் இரண்டாவது முறை சென்றிருந்த போது அமாவாசை தர்ப்பணம். நான் இரவிலேயே (தூங்குவதற்கு முன்பு) என் துணிகளைத் தோய்த்துக் காயப்போட்டுப் பிறகு படுத்துக்கொண்டேன். அதிகாலை 5 மணிக்கு நான் மாத்திரம் எழுந்து (காபி குடிக்கும் வழக்கம் இல்லாதால் அதற்காக் காத்திராமல்) புஷ்கர் ஏரியை நோக்கிச் சென்று, கரையில் ஜாக்கிரதையாக அமர்ந்து Cupனால் தண்ணீரை மொண்டு குளித்தேன். பிறகு தைரியம் வந்து முதல் படியில் இறங்கிக் குளித்தேன். உடை மாற்றிக்கொண்டு, நித்ய கடமைகளைச் செய்த பிறகு கரையில் தர்ப்பணம் செய்தேன். 6 ½ மணிக்கெல்லாம் ஹோட்டலுக்குத் திரும்பினேன். அப்போதுதான் மற்றவர்கள் ஏரியை நோக்கிச் சென்றிருக்கிறார்கள் என்பதை அறிந்து, துணிகளைக் காயப்போட்ட பிறகு, திரும்பவும் ஏரிக்குச் சென்றேன். அப்போதுதான், குழுவில் இருவர் நீரில் இறங்கும்போது வழுக்கிக் கீழே விழுந்துவிட்டார்கள் என்றும், அதில் ஒருவர் கிட்டத்தட்ட மூர்ச்சையாகிவிட்டார், அவரது செல்போனும் தண்ணீருக்குள் விழுந்துவிட்டது என்பதை அறிந்தேன். பிறகு என்னிடம் குழுத்தலைவர், நான் தனியாகப்போயிருக்க் கூடாது என்றும், ஏதேனும் ஆயிருந்தால் ஆபத்தல்லவா என்றும் சொன்னார். அவர் சொன்னதும் சரிதான்.

அடிக்கடி யாத்திரைகள் மேற்கொள்வதால், காலையில் வெகு சீக்கிரம் எழுந்து குளித்துத் தயாராவதும், அதுபோல, வாய்ப்பு கிடைக்கும்போதெல்லாம், இரவாகிவிட்தே என்று எண்ணாமல், தோய்க்கவேண்டியவற்றைத் தோய்த்துக் காயப்போட்டுவிட்டுத்தான் தூங்கச் செல்வதும் என்னிடம் உள்ள பழக்கம். இதுபோல, எந்த ஊரிலாவது நேரம் கிடைத்தால், காய்ந்து மடித்து வைத்துள்ளவற்றை அயர்ன் செய்துகொள்வேன். (இதற்காக பக்கத்தில் இருக்கும் அயர்ன் கடையைத் தேடிச் செல்வேன். இதைப்பற்றிப் பிறகு) அதிலும் இரண்டாவது முறை பயணம் செய்யும்போது, எங்கு என்ன செய்யவேண்டும் என்பதைப் பற்றித் தெளிவாகத் திட்டம் போட்டுக்கொள்வேன்.  

புஷ்கர் ஏரிக்குச் செல்லும் பிரதான நுழைவாயில். 

இந்தப் படத்தில் ஒரு கயிறு தெரிகிறதா? அதைப் பிடித்துக்கொண்டுதான் இறங்கணும், குளிக்கணும். இது பாதுகாப்பிற்கு. இதைப்போல, எவர்சில்வர் சங்கிலிகள், ஹரித்வாரில் கங்கையில் குளிக்கும் இடத்தில் தடுப்புகள் இருந்தபோதிலும் நிறைய இருக்கும். அதனைப் பிடித்துக்கொண்டுதான் கங்கையில் குளிக்கணும்.

உறுமீன் வருமளவும் வாடியிருக்குமாம் கொக்கு…  இல்லை ஒருவேளை நீராடுவதற்காக வந்திருக்குமோ?

புஷ்கரில் தர்ப்பணம் செய்யும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. (யாத்திரை என்பதால் நேரம்லாம் பார்ப்பது கடினம்). இது போல, திருவட்டாறு, பூரி, திருக்குறுங்குடி போன்ற இடங்களிலும் தர்ப்பணம் செய்ய வாய்த்திருந்திருக்கிறது.

வராஹ Ghகட்-படித்துறை – புஷ்கர் ஏரி

ஏரியின் கரையில் அழகிய கட்டிடங்கள். புறாக்களின் கூட்டம்.

ஏரிக்கு வெகுதூரத்தில் தெரியும் இரண்டு மலைச் சிகரங்கள்

புஷ்கர் ஏரி

புஷ்கர் ஏரியின் இன்னொரு தோற்றம். 

ஏரியின் ஒரு கரையைப் பார்க்கும்போது, எனக்கு கங்கை நீரில் படகில் இருந்தபடி, வாரணாசி நகரப் படித்துறைகளைப் பார்ப்பது போலவே இருந்தது.

பிரம்மா கோவில்

மிகவும் பழமையான கோவில் இது. தற்காலத்தில் சீர்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. கோவிலை அடைய, இருபது முப்பது படிகள் ஏறிச்செல்ல வேண்டும்.  பிரம்மாவுக்கென அமைந்த ஒரே கோவில் இது என்று சொல்கிறார்கள்.

கோவில் நுழைவு வாயிலின் அருகே மணி. கோவில் கோபுரம்

பிரம்மா கோவிலில் இருந்த சிறு சிறு சன்னிதிகள்.

பளிங்குத் தரையில் அந்தக் கல்லை நன்கொடையாகக் கொடுத்தவரின் பெயர் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதுபோல நான் கோகுலத்திலும் பார்த்திருக்கிறேன். அடுத்த படம், பிரம்மா கோவிலை விட்டுக் கீழிறங்கும்போது பார்த்த சிற்பம்.

கிடைத்த இடங்களிலெல்லாம் கடைகள்தாம்.

பிரம்மா மூலவர்

கோவிலும், பிரம்மாவின் திருவுருவமும்

பிரம்மா கோவிலின் அருகே பார்த்த பசு. பிறந்த திலிருந்தே மூன்றாவது ஜோடி கால்கள் கழுத்திலிருந்து.  இயற்கையின் விநோதத்தைப் பாருங்கள். படைப்புக் கடவுளான பிரம்மாவிடம், இது நியாயமா என்று கேட்க வந்திருந்ததோ? 

பிரம்மா கோவிலை தரிசனம் செய்த பிறகு அங்கிருந்து அடுத்தாக ரங்க்ஜி மந்திர் என்று அழைக்கப்படும் தென்னிந்திய பாணியிலான கோவிலுக்குச் சென்றோம். அதைப்பற்றி அடுத்த வாரம் பார்க்கலாமா?

(தொடரும்)