சிறுகதை : சிலுசிலு என - துரை செல்வராஜூ

 

சிலுசிலு என.

துரை செல்வராஜூ

*** *** **** ****

" அப்புறம் பாலா எப்படியிருக்கே!... "

ஆயிரத்து எட்டாவது முறையாகக் கேட்டாள் ஜோதி ..

பாலா திரிபுரசுந்தரியின் முகத்தில் மாறாத பூஞ்சிரிப்பு..

இருவரும் பால்ய சிநேகிதிகள்.. பள்ளித் தோழிகள்.. இப்போது குடும்பம்.. அது.. இது என்று ஆகி - கண்ணாடி போட்டுக் கொள்கின்ற வயது!..

பொதுத் தேர்வின் கடைசி நாளில் கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டு கண் கலங்கியது.. 

அதன் பிறகு - போதும் புத்தக மூட்டை தூக்கியது என்று சுபயோக சுப தினத்தில் கல்யாணம் என்ற பெயரில் புதிய சுமையை ஏற்றி வைத்து எல்லாரும் கொண்டாடிக் குதுகலித்த போது அப்படியும் இப்படியும் பார்த்தபடியே  அந்தரங்கம் பேசிக் கொண்டது என்று எல்லா நினைவுகளும் நெஞ்சில் பொங்கி எழுந்து ஆரவாரித்துக் கொண்டிருந்தன..

" ஒரே ஊர்ல நீ இந்தப் பக்கமும் நான் அந்தப் பக்கமும் மூனு வருசமா இருந்தும் இன்னிக்குத் தான் ஒருத்தர ஒருத்தர் பார்த்துக்கறோம்.. நேரம் தான்.. " 

காய்கறி மார்க்கெட்டில் ஒருவரை பார்த்துக் கொண்டதும்  தொண்டைக்குள் வார்த்தைகள் சிக்கிக் கொள்ள கண்ணீர் மடை திறந்து கொண்டது.. சற்று நேரத்திற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை இருவருக்கும் .. 

மனதின் அதிர்வுகள் ஓரளவுக்கு அடங்கியதும் இயல்பாக பேசிச் சிரித்துக் கொண்டு பாலா திரிபுர சுந்தரியின் வீட்டுக்கு வருகின்றாள் ஜோதி..

" அக்கா.. பிள்ளையார் கோயில் வந்திருச்சி.. இந்தத் தெரு தானே... "  ஆட்டோக்கார தம்பியின் கேள்வி..

" இங்கேயே நிறுத்திக்க தம்பி.. அதோ அந்த வீடு தான். தெருவுல எதுக்காக பள்ளம் தோண்டுனாங்களோ தெரியலை.. மூனு மாசமா  அப்படியே கெடக்கு.. அவசரத்துக்கு வேகமா நடந்தா ஆஸ்பத்திரிக்குத் தான் போகணும்.. ஆட்டோ உள்ளே வந்தா திரும்பக் கூட முடியாது.. நாங்க இங்கேயே எறங்கிக்கறோம்.. "

" நீங்க இருங்க அக்கா.. காய்கறிப் பைகளை தூக்கிக்கிட்டு நடக்குறது கஷ்டம்.. நா வீட்டு வாசல்ல எறக்கி விடறேன்.. "

" உனக்கு ஏன் தம்பி வீண் சிரமம்?.. " 

" இப்படியே நேரா போனா பஸ்டாண்டு போய்டலாம் தானே!.. "

அந்தத் தம்பியிடம் புன்னகை..

வாசலில் ஆட்டோ நின்றதும்  நூறும் ஐம்பதுமாகக் கொடுத்தாள் பாலா.. 

ஐம்பது ரூபாயைத் திருப்பிக் கொடுத்தான் அந்தத் தம்பி..

" ஏம்பா.. உள்ளூர் நூத்திஇருபது தானே.. "

" நூத்திஇருபது தான்.. ஆனாலும் வாய்க்கு வாய் தம்பி தம்பி ந்னு சொன்னது..ல.. "

" பணத்தை வச்சிக்குங்க அக்கா... நான் சரவணன்.. இது செல் நம்பர்.. சவாரி ன்னா கூப்பிடுங்க.. வந்து நிக்கிறேன்.. "

என்றபடி  பைகளை இறக்கி வைத்தான்.. 

" சரி தம்பி நல்லபடியா போய்ட்டு வா.. "

வீட்டுக்குள் இருந்து பெண்ணொருத்தி வந்தாள்..

' பாலாவின் மகளா.. இருபத்திரண்டு ந்னு சொன்னாளே.. கொஞ்சம் கம்மியாத் தெரியுது.. முகச் சாயல் பாலா மாதிரி தெரியலையே..  ஆனாலும் நல்லாத்தான் இருக்கிறா!.. ' ஜோதியின் நினைப்பு.. 

" வாங்க.. வாங்க.. " - என்றபடி எல்லாப்  பைகளையும் எடுத்துக் கொண்டு வீட்டுக்குள் சென்றாள் அந்தப் பெண்..

' உன் மகளா.. ' சந்தேகம் விழிகளின் வினா ஆகியது..

' இல்லையில்லை... ' என்றன பாலாவின் விழிகள்..

' ஓ.. வேலைக்கு இருக்கின்றாளா.. '  ஜோதியின் நெஞ்சில் சற்றே நிம்மதி..

வீட்டுக்குள் மின் விசிறி மெல்லச் சுழன்றது.. 

" ஜோதி.. நாம எல்லாம் படிக்கிறப்ப நமக்கு வீட்ல எவ்வளவு வேலை.. நாலஞ்சு பேர் இருந்தாலும் ஆளுக்கு ஒரு வேலையா பார்த்து.."

" ஆமா.. கருக்கல் ல கோழி தெறந்து விட்டுட்டு மாட்டைப் பிடிச்சு மாத்திக் கட்டி மடியக் கழுவி பாலக் கறந்து கொடுத்துட்டு கேணி ல தண்ணி இறச்சி தலைல ஊத்திக்கிட்டு ஆட்டுக்கல்லுல சட்னி அரச்சுக் கொடுத்துட்டு - இத்தனைக்கும் தலைக்கு ஊத்திக்காம சமையல் கட்டுக்குள்ள நுழயக்கூடாது.. எல்லா வீட்லயும் வேலை இதே மாதிரி இருக்காது.. இருந்தாலும் எல்லா நாளும் ஒரே மாதிரி இருக்குமா.. அவ பெரிய அக்கா ஒருபக்கம் உட்கார்ந்திருப்பா.. சின்ன அக்கா வயத்தை வலிக்குதும் பா.. என்னமோ இந்தக் காலத்துல எல்லாம் தனி மரமா தனித்தனி மரமா ஆயிடிச்சு.. "

" கொஞ்சம் வசதி இருக்கிற வீட்ல தான் வேலைக்கு ஆள் அம்பு சேனை எல்லாம்.. படிப்பு வாசனை மூளைக்கு ஏறலை ன்னா கைக்கு கரண்டி வந்துடும்.. இல்லத்து இளவரசி தான்.. சமையக்கட்டு ராஜாங்கம் தான்... இப்போ அப்படியெல்லாம் இல்லை.. இவ்வளவு ஏன்... லதாவுக்கு இன்னும் டீ போடவே தெரியாது... " பாலாவிட்ம் சிரிப்பு..

" சரி.. எங்கே உன் மக.. கண் ல காட்டவே இல்லயே.. "

" இரு கூப்பிடறேன்.. மாடியில ஏதோ கம்ப்யூட்டர் புரோக்ராம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கா.."

" பையன் தானே பெங்களூர் ல இருக்கறதா சொன்னே.. "

" லதாவும் தான்... கம்ப்யூட்டர் ல புரோக்ராம் பண்றா..."

காஃபி வந்தது..

" இந்தப் பொண்ணு கைக்கு உதவியா இருக்கட்டுமே ன்னு.. "

" ஆமா.. அம்மி இல்லை.. ஆட்டுக்கல் இல்லை.. இடி உரல் இல்லை.. திருகல் இல்லை.. உரல் இல்லை உலக்கை இல்லை.. கேணி இல்லை கேணிக் கயிறும் இல்லை... எதுவும் செய்ய உடம்புலயும் வலு இல்லை.. "

" இலக்கிய மன்றத்துல பேசற மாதிரியே இருக்கு.. "

" அது ஒன்னு தான் மனசுக்கு நிம்மதி.. அப்போதைக்கு அப்போது நானே பைத்தியக்காரி மாதிரி பேசிக்குவேன்.. அவர் ரசிப்பார்.. மகன் டோண்ட் வேஸ்ட் யுவர் எனர்ஜி மா ன்னுவான்.. சரி.. லதாவைக் கூப்பிடு.. நாலு வார்த்தை பேசிட்டு கிளம்பறேன்.."

" என்னது?.. கிளம்பறயா!.. போய் என்ன பணணப் போற?.. அவர் ஒரு பேங்க்.. மகன் ஒரு பேங்க்.. ரெண்டு பேருக்கும் சாப்பாடு காலையிலயே கொடுத்தாச்சு..  வேற என்ன வேலை வீட்ல இருக்கு?.. "

கேட்டுக் கொண்டே செல்போனில் செய்தி அனுப்பினாள் பாலா..

ஜோதி பதில் சொல்ல இயலாமல் விழித்தாள்..

" காய்கறி எல்லாம்... " 

" காய்கறி எல்லாம்.. அப்பவே சில்லர் ல வச்சாச்சு..  நாளைக்குப் போறப்ப!.. "

" நாளைக்கா!.. '  ஜோதியிடம் அதிர்ச்சி..

பாலா சிரித்தாள்.. 

" சாயங்காலம் நாலு மணிக்கு கேசரி, தவள வடை ..  காஃபி அவ்வளவு தான்.. கிளம்பிடலாம்.. "

" அம்மா.. இன்னிக்கு  என்ன.. இத்தனை ஹேப்பி?.. .. " 

மாடியில் இருந்து லதா வந்து கொண்டிருந்தாள்.. கையில் அகலமான கைத்தல பேசி..

" நான் சொல்லியிருக்கேனே.. ஜோதி!.. அன்புச் சிநேகிதி.. " 

" வாங்கம்மா!... "

உரிமையுடன் அருகில் அமர்ந்து கொண்டாள்.. நாகரிகமும் நளினமும் அவளிடம் பொலிந்தது.. மேல் சட்டையில் இருந்து மல்லிகை வாசம் ..

" அம்மா.. நீ சொல்லியிருக்கே கிளாஸ் கட் அடிச்சதா.. அது இவங்க கூட தானா!?.. "

அம்மாக்களிடம் சிரிப்பு..

" சரிங்கம்மா கொஞ்சம் வேலை இருக்கு.. நாம அப்புறமா பேசலாம்.. " - என்றபடி லதா நகர்ந்ததும்,

" என்ன பாலா... உடம்பு வளர்த்தி இல்லாம இருக்கா உன் பொண்ணு.. "

" ஏன் நல்லாத்தானே வளர்ந்து இருக்கா!.. "

" உனக்கு விவரமே பத்தாது.. நாமல்லாம் இந்த வயசுல இப்படியா இருந்தோம்..   பின்னாலயே லோ லோ ன்னு அலைவானுங்க.. லதா இப்படி  மெலிஞ்சு இருக்காளே.. " - என்றதும் ,

" திங்கிறது ஒரு இட்லி.. ஒன்ரை தோசை.. தயிர்  வெண்ணெயப் பார்க்கவே பயம்..  உடம்பு வேற எப்படி  இருக்கும்?.. அது சரி.. எங்கே உன் மகன் போட்டோ?.. "

" இதோ.. " கைத்தல பேசியில் இருந்து எடுத்துக் காட்டினாள்..

" சரியாத் தெரியலயே.. இங்கே கொடு.. " என்று கையில் வாங்கிய பாலா கண்ணாடியை எடுத்து மாட்டிக் கொண்டாள்..

" நல்லாத் தான் இருக்கிறான்.. என்ன வயசு?.. ' 

" இந்தக கார்த்திகை வந்ததும் இருபத்து நாலு.. கார்த்திகை மூனாம் நாள் பொறந்தவன்.. அதனால தான் சபரீஷ் ன்னு பேர்.."

" சபரீஷ்.. நல்ல பேர்.. " 

அருகிருந்த கைத்தலம் - ரிங்க் ரிங்க்... என்றது..

" ஏதோ சேதி வருது.. " கைத்தலத்தை நோண்டிய பாலாவிடம் குறுஞ்சிரிப்பு..

" ஆமாமா.. அத வாங்குங்க.. இத வாங்குங்க... அந்த ஆபரேஷன் பண்ணிக்குங்க.. இந்த ஆபரேஷன் பண்ணிக்குங்க.. ன்னு ஒரே குடைச்சல்.. "

சில நிமிடங்களில் மறுபடியும் ரிங்க் ரிங்க்...

" அம்மா!.. " - அந்தப் பெண் வந்து நின்றாள்..

" ஜோதி.. வா சாப்பிடலாம்.. " 

மேலிருந்து துள்ளலுடன் லதா.. ஏதோ ஒரு மகிழ்ச்சிப் பிரவாகம்...

அவளே எல்லாவற்றையும் எடுத்துப் பரிமாறினாள்.. 

"சமைக்கத் தெரியாது  ன்னாலும்.. நல்லா சர்வ் செய்வேன்.. வீட்ல இருந்து  முறுக்கு கொண்டு வந்து டீச்சர்ஸ்க்குத் தெரியாம தின்னுவீங்களாமே.. அம்மா அடிக்கடி சொல்வாங்க.. "

இருவருக்கும் பிரியமுடன் பரிமாறி விட்டு தானும் அமர்ந்து கொண்டாள்..

' எங்க வீட்டுக்கு வந்து பரிமாறுவியா லதா... ' ஜோதியின் மனதில் நினைப்பு..

" எனக்கு மூனு மாசமாவே சபரீஷைத் தெரியும்.. " - லதா இதழ் மலர்ந்தாள்..

" என்னோட அக்கவுண்ட் அந்த பேங்க்ல தானே..  sabari Very smart .. "

ஜோதி திகைத்தாள்..

" பேர் எல்லாம் சொல்லக் கூடாது.. " 

பாலாவிடம் புன்சிரிப்பு..

' அம்மா..   This is two thousand twenty four.. sabari my dear.."

ரிங்க் ரிங்க்.. வந்ததுக்கு எல்லாம் இது தான் அர்த்தமா!..

ஜோதியின் கண் முன்னே வண்ண வண்ண தேவதைகள் பறந்து கொண்டிருக்க மறுபடியும் ரிங்க் ரிங்க்.. இந்த முறை ஜோதியின் கைத்தலத்தில்..

' ஜோதி.. பொண்ணு புடிச்சிருக்கா!.. சபரி இப்போ தான் சொன்னான்.. என்ன சொல்றா மருமகள்.. "

சிலு சிலு என்றிருந்தது வீட்டிற்குள்..

***