சென்னைக்காரர்கள் என்றால் மோசமா?

மின் ரயில் வண்டியில் அமர்ந்திருந்தான் அவன்.  அருகில் இருந்தவர் அலைபேசியில் பேசிக்கொண்டே வந்தவர், இவனிடம் தான் இறங்க வேண்டிய நிறுத்தம் பற்றிக் கேட்டு, அந்த இடம் வந்தால் சொல்லக் சொன்னதோடு, அடுத்தடுத்த நிறுத்தங்களில் சந்தேகம் கேட்டிருக்கிறார்.  "இன்னும் இருக்கு...   வந்தால் கண்டிப்பா சொல்றேன்" என்று இவன் சொல்லி இருக்கிறான்.

ஒருவர் செய்யும் வேலையைப் பார்த்தால் பார்த்துக் கொண்டிருப்பவருக்கும் அதையே செய்யத் தோன்றும்....  இது மனித இயல்பு.

நின்று கொண்டிருந்த ஒருவர், அவர் இவனிடம் சந்தேகம் கேட்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்,  தான் செல்ல வேண்டிய இடம் பற்றிக் கேட்டிருக்கிறார்.  ஒரு ஆரம்பம் இல்லாவிட்டால் எல்லோருக்குமே ஒரு தயக்கம் இருக்கும்போல!  அதேபோல பயணம் செய்கிறவர்களில் பாதிபேர் இடம் பற்றிய சந்தேகத்துடனேயே பயணிக்கிறார்களோ என்றும் இவனுக்கு தோன்றும்.

இவன் அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தவன், வயதானவர் என்று தெரிந்ததும் முதலில் எழுந்து அவரை உட்காரவைத்து விட்டு அவரிடம் 'மின்வண்டி நீங்கள் சொல்லும் இடத்துக்குப் போகாது.   இன்ன நிறுத்தத்தில்  இறங்கி அங்கிருந்து இன்ன இன்ன எண் பேருந்துகளைப் பிடித்து அங்கு செல்லலாம்' என்று சொல்லி இருக்கிறான்.  அவர் மறுபடி மறுபடி கேள்விகள் கேட்டுத் தெளிந்து கொண்டார்.

அந்த அருகில் அமர்ந்திருந்தவர் அலைபேசுவதை இடைநிறுத்தி விட்டு "தம்பி...   நீங்கள் இந்த ஊரா?"  என்று கேட்டிருக்கிறார்.   இவன் "ஆம்" என்று சொல்லியிருக்கிறான்.  போன் பேச்சைத் தொடர்ந்தவர், மறுபடியும் நிறுத்தி இடைவெளி விட்டு, இவனிடம் "முதல்லேருந்தே சென்னைதானா?" என்று கேட்திருக்கிறார்.  இவன் "ஆமாம்..    நான் பிறந்ததே சென்னையில்தான்...   ஏன் இப்படி மறுபடி மறுபடி கேட்கறீங்க?" என்று கேட்டிருக்கிறான்.  "இல்லை..    சென்னைக் காரங்க என்றால் இப்படி  உதவ மாட்டார்கள்...   பொறுமையாகப் பேச மாட்டார்கள்...   அதுதான் கேட்டேன்" என்றாராம்.

"நீங்கள் எந்த ஊர் என்று அவரிடம் கேட்டாயா?" என்று இவனிடம் கேட்டேன்.  

அந்த இவன் என் மகன்!  

"இல்லை...   தோன்றவில்லை...   அவருக்கு என்ன அனுபவமோ...  சந்தேகமோ..   சென்னைக்காரர்கள் மேல் இப்படியொரு அவநம்பிக்கை...  ஆனால் கேப் விட்டு கேப் விட்டு ஏன் கேள்வி கேட்டாரோ....    போனில் இதைப் பற்றி பேசியது போலவும் தெரியவில்லை" என்றான்.

சென்னைக்காரர்கள் மேல் மற்ற ஊர்க்காரர்களுக்கு இப்படியொரு அவநம்பிக்கை இருக்கிறதா?  அல்லது எல்லாருக்குமே வெளியூர் செல்லும்போது அந்த ஊர்க்காரர்கள் மேல் இப்படி அவநம்பிக்கை தோன்றுமா?

நானே சமீபத்தில் பாரிஸ்கார்னர் சென்றபோது நான் போகவேண்டிய முகவரி இடத்தின் அருகிலேயே நின்று ஆனால் அது கண்ணில் படாததால் தெரியாமல் அங்கு ஓரிருவரைக் கேட்க, அவர்கள் நான் வந்த திசையைக் காட்டி அங்கே செல்லச் சொன்னார்கள்.  எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று கூகுள் மேப் போட்டுக் கொண்டோம்.  அது தன் பங்குக்கு தானும் கொஞ்சம் எங்களைக் குழப்பியது.   

அருகிலிருந்த ஆட்டோக்காரரைக் கேட்க,  மொபைலில் ஏதோ சுவாரஸ்யமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர், எதிரே இருந்த வடைக் கடையைக் காட்டி, "அதோ வடை போடறாரே...    அவரைக் கேளுங்கள்...   சரியாய்ச் சொல்வார்" என்று சொல்லி விட்டு மறுபடி தன் வாட்ஸாப் வீடியோவில் ஆழ்ந்தார்.    அந்த வடைக் கடைக்காரரைக் கேட்டால் அவர் நாங்கள் எங்கிருந்து கிளம்பினோமோ அங்கேயே கை காட்டினார்.   அங்கே சென்றால் கண்முன்னே இருந்த கடையை விட்டுவிட்டு சுற்றி இருக்கிறோம் என்று தெரிந்தது!

தஞ்சாவூரில் நான் இருந்த காலத்தில் எங்கள் வாத்தியார் எஸ்  ஹரிஹரன் "அய்யம்பேட்டை வேலை செய்யறியா?" என்று கேட்பார்.  அதென்ன அய்யம்பேட்டை வேலை என்று கேட்டால்,  அது வடிவேலு நகைச்சுவை போன்றது.   இருவர் அல்லது இருவருக்கு மேற்பட்டவர்கள் பேசிக்கொண்டிருப்பார்கள்.   அவர்களில் ஒருவர் அங்கு தாண்டிச் செல்பவரைப் பார்த்து, அழைத்து நியாயம் கேட்பது போலப் பேசி அவரையே மாட்டி விட்டு விடுவார்கள்.  

================================================================================================

தோசை கடை :

இப்போதெல்லாம் யு டியூப் சேனல்கள் பெருகி விட்டன.  ஒவ்வொன்றுக்கும் சேனல், விளம்பரம்.  சமீபத்தில்  தோசைக்கடை பற்றி யு டியூபில் பார்த்தேன்.  வெறும் தோசை மட்டுமே தயாரித்து விற்பனை செய்கிறாராம்.  அவ்வப்போது கொஞ்சம் அடை.  படத்தில் தோசையின் தோற்றம் பார்க்கும்போது வீட்டு தோசை போலத் தோன்றுகிறது..   நீங்கள் சென்னை வாசியா?  மாம்பலத்துக்கு அருகில் வசிப்பவரா?  உங்களுக்கு உதவலாம்!

===================================================================================================

பேஸ்புக்கில் ஒரு தொடர்பதிவுக்கு ரேவதி வெங்கட் அழைப்பு விடுத்திருந்த போது பதிவிட்டது..  இது மாதிரி அவ்வப்போது சுவாரஸ்யமான அரட்டைகள் அங்கு இடம்பெற்றது உண்டு..   

​பழைய படங்களில் படகில் சென்று கொண்டே பாடும் காட்சிகளைக் கொண்ட பாடல்கள் காதுக்கு விருந்தளித்தன. இந்த 'ஆஹா, இன்ப நிலாவினிலே, அப்புறம் 'முல்லை மலர் மேலே' 'உலவும் தென்றல் காற்றினிலே' போன்ற பாடல்கள்.  திறந்த மார்புக் கதாநாயகர்கள்!

இந்த ஆஹா இன்பநிலாப் பாடலை மூன்று ஜோடிகள் (ஒரே காட்சியில்) பாடுகிறார்கள்!  ஒரே குரலை,  ஒரே காட்சியில்,  ஒன்றுக்கும் மேற்பட்டவர்கள் உபயோகித்துப் பாடும் காட்சி சினிமாவில் ரொம்ப அபூர்வம்!  ('காவியத் தலைவி' படத்தில் பி. சுசீலா குரல் இரண்டு பேருக்கு - ஒரே காட்சியில். ஆனால் ரெண்டுமே சௌகார் ஜானகி! இளம், மற்றும் வயதான!!). 

கண்டசாலா குரலில் இருப்பது காந்தக் கவர்ச்சி. சில பாடகர்களுக்குத்தான் இது போல அவர்கள் பாடிய பாடல்களில் 99% ஹிட் தர இயலும். இதே போல இன்னொரு பாடகர் ஜெயச்சந்திரன். அழகிய சாவித்ரி. ஒல்லி ரெங்காராவ்!

அப்புறம் வந்த நவீன, ஆனால் 'கருப்பு - வெள்ளை' படகுப் பாடல் 'வசந்த கால நதிகளிலே'. ஜெயச்சந்திரன் குரல் சுகம். கவர்ந்த அந்தாதி!

தியாகம் படத்தில் டி எம் எஸ் குரலில் 'நல்லவர்க்கெல்லாம்' பாடல் கேட்க சுகம். பாடல்வரிகள் அர்த்தம் நிறைந்தவை.

கருப்பு வெள்ளையில் பார்க்கும்  நீர்நிலைகளை வண்ணத்தில் பார்ப்பது(ம்) சுகம்.

இளையராஜா இசையில் 'வருது வருது இளங்காத்து' பாடல் எஸ் பி பி குரலில் மயக்கும். சத்யராஜின் முரட்டு அபிநயங்கள், குஷ்'ஷின் கவர்ச்சிகளையும் மீறி இளையராஜாதான் ரசிக்க வைப்பார்.

அப்புறம் 'எந்த தேசத்தில் தேசத்தில்' பாடல். 'பிரியமான தோழி'யில். என்னதான் மாதவஜோ கவர்ச்சி இருந்தாலும் 'மான் குட்டியே'யின் சுவாரஸ்யம் இதில் இல்லை. :)

Revathy Venkat கேட்டுக் கொண்டபடி! (முடிந்தவரைச்) சுருக்கமாக!

========================================================================================

2013 இல் பகிர்ந்த ஒரு கவிதை...  எத்தனையாவது முறை பகிர்கிறேனோ...   கவிதையைக் காணோமே என்று தேடும் நண்பர்களுக்காக...   குறிப்பாக பானு அக்கா!  

==========================================================================================

பொக்கிஷம் :

நெகட்டிவ் ப்ராபல்யம் அப்போதே இருந்திருக்கிறது!

ஜோக்!  சொல்லி விடவேண்டும் இல்லையா?  அப்புறம் சிரிப்பு வராவிட்டால் ஜோக் எங்கே என்று கேட்பார்கள்!

ஸ்விக்கியின் ஆரம்பப் புள்ளி!