கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை - தாகம் - துரை செல்வராஜூ

தாகம்

துரை செல்வராஜூ 

********

சட. ..  சட ... என்று மழை இறங்கிய சத்தத்தைக் கேட்டு
விழித்துக் கொண்ட அன்னபூரணி எழுந்து அமர்ந்து
கடிகாரத்தை நோக்கினாள்...

அது ஏழரையைக் காட்டியது...

நல்லவேளை.. இன்னிக்கு பெரிய கார்த்திகை...
வீட்டுக்குள்ளே ஆயிரம் கஷ்டம் இருந்தாலும்
எல்லாரும் சந்தோஷமா வெளக்கேத்தி வைக்கிற நாளு...
அந்த நேரத்துல அடிச்சிக்கிட்டு ஊத்தாம இப்ப வந்து பெய்யுதே!..

அன்னபூரணிக்கு சற்றே ஆறுதல்...

'' தாழ்வாரத்துல சேலை காயப் போட்டிருந்தேனே... எடுத்தாச்சா மஞ்சு?...''

'' எடுத்து மடிச்சு வெச்சிட்டேன்.. அத்தை!...''

'' அவ.. அகிலா எங்கே?..''

'' பெரியப்பா போட்டோவப் பார்த்து படம் வரைஞ்சிக்கிட்டுக்கா!...''

'' பல்பு வேற மங்கலா இருக்கு.. வெளிச்சத்துல வரையலாமில்லே...''

சொல்லி முடிவதற்குள் எங்கோ ஒரு மூலையில்
டுட்டுட்... ட்ரூம்ம்ம்!.. - என்று இடியின் சத்தம்...

அதுவரைக்கும் குற்றுயிரும் குலைஉயிருமாக இருந்த
மின்சாரம் சட்டென நின்று போனது...

உத்தரத்திலிருந்து தொங்கிக் கொண்டிருந்த
அரிக்கேன் விளக்கின் ஒளி கூடத்தில் பரவியது...

அந்த ஒளியையும் மீறியதாக
பூஜை மாடத்தின் கீழிருந்த நல்ல விளக்குகளின் சுடர்...

நல்ல விளக்குகளுக்கு நடுவே
மல்லிகைச் சரம் குங்குமப் பொட்டு
மகிழ்வான புன்னகை இவற்றுடன்
புகைப்படமாகிப் போன ஆறுமுகம்...

அண்ணன் முகத்தினை உற்றுப் பார்த்தாள் அன்னபூரணி...

' இந்தப் போட்டோ எப்போ எடுத்தது..ன்னு தெரியலையே...
அண்ணன் நெனைச்சுருக்குமா... இந்தப் போட்டோவ வெச்சித்தான்
நம்மளை கும்புடப் போறாங்கன்னு!...'

அதற்குள் சிவகாமியும் வீட்டின் மற்ற செல்வங்களும்
கூடத்துக்கு வந்து விட்டார்கள்...

சிவகாமி - அன்னபூரணியின் தம்பி தங்கவேலின் மனைவி..
மஞ்சு - மஞ்சுளா தங்கவேல் சிவகாமி தம்பதியினரின் மூத்த மகள்..
அகிலா - அவர்களது இளைய மகள்...
அருண் - எல்லாருக்கும் இளையவன்..

இந்த எல்லாரையும் விட வீட்டின் செல்லப்பிள்ளை - சுவாதி..
அன்னபூரணியின் ஒரே மகள்...

சமையலறையில் சிவகாமிக்கு வலது கை..

சிறு வயதிலேயே தந்தையை இழந்து -
அன்னபூரணிக்கு எல்லாமும் ஆனவள்...

பத்தாம் வகுப்பு வரைக்கும் தான் படிப்பு..
ஆனாலும் நுண்ணறிவு அதிகம்...
சக வயதினராகிய மஞ்சுவுக்கும் அகிலாவுக்கும் உற்ற தோழியானவள்...

புரட்டாசி மாதம் தான் தங்கவேல் துபாயில் இருந்து
வருடாந்திர விடுமுறையில் வந்திருந்தார்...

தன் மகள்களுக்குக் கொடுத்ததை விட
அக்கா மகளான சுவாதிக்குக் கொடுத்த நகைகள் தான் அதிகம்...

அதைப் பற்றி மஞ்சுவோ அகிலாவோ
கொஞ்சமும் குறைபட்டுக் கொண்டதில்லை..

அதற்குக் காரணம் பெரியப்பா ஆறுமுகம்...

அவர்தான் நீதி நெறிமுறைகளைச் சொல்லி வளர்த்தவர்...
அன்பின் வழி நின்று குடும்பத்தைக் கட்டிக் காத்தவர்..

சரி.. அவரது குடும்பம்??...

நாற்பதாண்டுகளுக்கு முன் அவருக்கும் கல்யாணம் சிறப்பாகத்தான் நடந்தது...

ஆனாலும் அடுத்த சில மாதங்களில் தம்பதிகளுக்கிடையே ஏதோ பிரச்னை..

இடையிலிருந்த மூடர்கள் சிலர் தலையீட்டு
மணவாழ்க்கையையே முறித்துப் போட்டார்கள்...

அதற்குப் பின் பலர் சொல்லியும் எதையும் கேட்கவில்லை ஆறுமுகம்...

மகனது வாழ்க்கை நிலைகுலைந்த சோகத்தில்
பெற்றவர்களும் போய்ச் சேர்ந்து விட
தங்கவேலுவுக்கும் அன்னபூரணிக்கும் தானே ஆலமரம் ஆனார்...

வயலும் வரப்பும் பொன்னும் மணியும் ஆடும் மாடும் சீதனம் என்று
அன்னபூரணிக்குக் கொடுத்து கல்யாணம் செய்து வைத்தார்...

நன்றாகப் படித்திருந்த தங்கவேலும் மணமாலை கொண்டு நின்றான்...

படித்ததற்கு ஏற்ற வேலை என்று
வெளிநாட்டிலிருந்து வாய்ப்பு ஒன்று வந்தபோது
தங்கவேலுக்கு தடுமாற்றம்...

அண்ணனையும் அக்காவையும் விட்டு விட்டு எப்படிச் செல்வது என்று...

ஆறுமுகம் தான் விடாப்பிடியாக அனுப்பி வைத்தார்...

கற்ற கல்வியின் பயன் நல்லபடியாக வீடு வந்து சேர்ந்தது...
சாகுபடி அப்படியும் இப்படியுமாகத் தடுமாறினாலும்
குடும்பம் நிமிர்ந்து நின்றது..

அடுத்த பத்து வருடங்களுக்குள் மகள் சுவாதியுடன்
தனித்து நின்றாள் அன்னபூரணி...

விதி வலியது எனும்போது யார் தான் என்ன செய்யமுடியும்...

எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்தது என்று நினைத்திருந்த வேளையில்
ஆறுமுகத்தின் தோள்களில் மீண்டும் சுமை ஏறிக் கொண்டன...

அதற்காக எள்ளளவும் மனம் தளரவில்லை...

தோள் என்று இருப்பதே பிறர் துன்பம் தாங்கத்தான் என்றிருப்பவர்
கலங்கி நிற்கும் தங்கையைத் தாங்கிக் கொள்ள மாட்டாரா?...

காலம் கடகட.. என்று ஓடியது...

சென்ற புரட்டாசியில் ஊருக்கு வந்திருந்த தங்கவேல் -
குலதெய்வ தரிசனம், மஹாளய பட்சம், நவராத்திரி, தீபாவளி - என,
எல்லாவற்றையும் குடும்பத்தினருடன் கொண்டாடி விட்டு

'' இந்த வருசத்துடன் விசா முடிகிறது.. வந்து விடுகின்றேன்...'' - என்றார்...

பதினைந்து வருடங்களுக்கு மேலாக வெளிநாட்டிலேயே கழித்து விட்டான்..
பிள்ளைகளின் வளர்ச்சியை அருகிருந்து காணக் கொடுத்து வைக்காதவன்!..
- என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாலும்

'' அங்கே என்ன சூழ்நிலையோ அனுசரித்துக் கொள்.. வீட்டைப் பற்றிய கவலை
உனக்கு வேண்டாம்.. நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்!..'' - என்றார் ஆறுமுகம்..

'' அண்ணே.. உங்களுக்கும் வயசு ஆகுது... உங்களுக்கு என்ன இருபது
வயசு...ன்னா நெனைச்சுகிட்டு இருக்கீங்க!.. ''

'' வயசு.. என்னப்பா வயசு?... மனசு தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம்!...''
மனம் விட்டுச் சிரித்தார் ஆறுமுகம்...

அப்போது யாரும் அறிந்திருக்கவில்லை
அவரோடு சேர்ந்து காலதேவனும் சிரிக்கின்றான் என்பதை...

தங்கவேல் துபாய்க்குச் சென்ற சில தினங்களில்
ஐப்பசி பௌர்ணமி.. அன்னாபிஷேகம்..

விஸ்வநாதர் கோயிலில்
வருடாந்திர அன்னாபிஷேக கட்டளை நிறைவேற்றியாகி விட்டது...

பெரியவர் ஆறுமுகத்துக்கு பரிவட்டம் கட்டி மரியாதை செய்தார்கள்..

கார்த்திகை அமாவாசையன்று -
காவேரி சுழித்துக் கொண்டு ஓடுகிறாள் .. பார்த்து விட்டு வருகிறேன்!..
- என்று திருவையாற்றுக்குச் சென்று தர்ப்பணம் செய்து விட்டு வந்தார்..

அடுத்து சில நாட்கள்.. மழை தூறிக் கொண்டிருந்த மதியவேளை...

'' சுவாதி.. தண்ணீர் கொண்டு வாம்மா!..'' - என்றவர்
அப்படியே திண்ணையில் சரிந்து விட்டார்...

துபாயிலிருந்து அலறியடித்துக் கொண்டு வந்தார் தங்கவேல்...
உடனடியாக வேலையை முறித்துக் கொண்டு வரமுடியாத சூழ்நிலை..

செய்ய வேண்டியவைகளைச் செய்து விட்டு
புறப்படும் வேளையில் மனம் கலங்கி நின்றார்..

அண்ணனின் குரல் காதருகில் கேட்டது -
" நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்!.." - என்று...

அவர்கள் வழக்கப்படி பதினோறாம் நாள் கடைத்தேற்றியாகி விட -
இன்று பதினாறாம் நாள்.....

பகலோ இரவோ எவ்வித பயமும் இல்லை... என்றாலும்
அந்தக் காலத்திலிருந்தே குடும்பத்துக்கு விசுவாசமாக இருந்து வரும்
பழனியும் பொன்னம்மாளும் இரவு தோறும் வீட்டின் முன் தாழ்வாரத்தில்
' ஆம்பளை இல்லாத வீடு!..' - என்று படுத்துக் கொள்வார்கள்...

வீட்டு வேலையாட்கள் என்றாலும் அவர்களுக்கும்
பாய் தலையணை போர்வை - என்று இவர்கள் கொடுத்திருந்தார்கள்..

பழனியும் பொன்னம்மாளும் வருவதற்கு இன்னும் சற்று நேரம் ஆகும்...

மழை வந்ததும் ஓடிப்போன மின்சாரம் முணுக்!.. - என்று வந்தது..

ஆனாலும் குறைவான வோல்டேஜ்..
அரிக்கேன் விளக்கைப் போல பல்புகள் மங்கலாக ஒளிர்ந்தன..

'' அத்தை டீ குடிக்கலாமா!..'' - என்றாள் மஞ்சு..

'' சாப்பிடப் போற நேரத்துல எதுக்கு டீ?...'' - என்று அதட்டினாள் சிவகாமி...

'' இருக்கட்டும் ... சில்லுன்னு குளிருக்கு ஒருவாய் சூடா இஞ்சி டீ
குடிச்சா நல்லா இருக்கும் தானே... சுவாதி.. அந்த விளக்கு..ல எண்ணெய்
இருக்கா பாரு..ம்மா!...''

சுவாதி எழுந்து சென்று விளக்குகளில் எண்ணெய் இட்டபோது -
திடீரென சாம்பிராணியின் மணம் கூடம் முழுதும் கமழ்ந்தது...

ஆச்சர்யத்திலும் ஆச்சர்யம்...

' தூபக்காலில் தணல் இல்லை..
அப்புறம் எப்படி சாம்பிராணி வாசம்!..'

திடுக்கிட்ட சுவாதி எண்ணெய்க் கிண்ணத்தை அப்படியே வைத்து விட்டு
ஓடி வந்து சிவகாமியைக் கட்டிக் கொண்டாள்...

ஆனாலும் அந்தக் கூடத்தினுள் வளைய வந்து கொண்டிருந்தது
சாம்பிராணியின் வாசம்..

'' என்ன அத்தை இது?..''

பிள்ளைகள் அனைவரும் மருண்டு வெலவெலத்தனர்...

ஊரடங்கிக் கிடந்த அந்த வேளையில்
சாம்பிராணிப் புகையிடுவோர் எவரும் இலர்...

'' சரி..சரி.. பயப்படாதீங்க.. எல்லாரும் எங்கிட்ட வாங்க!..''
- என்றவாறு சிறகுகளைப் போல அன்னபூரணி கைகளை விரித்தாள்..

அவளது கைகளுக்குள் பிள்ளைகள் அடைக்கலமானதும்
அப்படியே அன்புடன் அரவணைத்துக் கொண்டாள்...

'' எப்படி அத்தை சாம்பிராணி வாசம் வருது?..
பேய் பிசாசு எதுவும் வந்திருக்கா?...'' - காதருகே கிசுகிசுத்தாள் அகிலா...

'' பேயாவது .. பிசாசாவது!.. அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லம்மா!...''
- ஆதரவுடன் அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள் அன்னபூரணி...

 அதற்குள்

'' ஆறுமுகமும் அணிமுடி ஆறும்
நீறிடும் நெற்றியும் நீண்ட புருவமும்
பன்னிரு கண்ணும் பவளச் செவ்வாயும்
நன்னெறி நெற்றியில் நவமணிச் சுட்டியும்...''

சஷ்டி கவசத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாள் சுவாதி...

சட்டெனப் பிரகாசம்.. இதோ மின்சாரம் வந்து விட்டது...

அதுவரைக்கும் மயங்கிக் கிடந்த பல்புகள் பளீரென விழித்துக் கொள்ள
பிள்ளைகள் எல்லாரும் '' முருகா.. முருகா!..'' - என்று கூச்சலிட்டனர்...

'' சரி.. சரி... எல்லாரும் சாப்பிட வாங்க!...'' - என்று ஆயத்தமானாள் சிவகாமி...

பிள்ளைகளும் சாம்பிராணி வாசத்தை மறந்தவர்களாக
உற்சாகத்துடன் சாப்பிடக் கிளம்பிய வேளையில்
அன்னபூரணி மட்டும் பூஜை மாடத்துக்கு அருகில் சென்றாள்...

பூஜை மாடத்துக்குக் கீழாக
மூன்றடி உயரத்துக்கு அண்ணனின் படம்..

மல்லிகைச் சரங்களுக்கிடையே சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்..

அவருக்கு முன்பாக வாழை இலையில்
சாயங்காலம் விளக்கேற்றி விட்டு வைத்த படையல்..

அவல் பொரிகடலை, வாழைப்பழங்கள், தாம்பூலம்..
காசிச் செம்பு நிறைய தண்ணீர்...

பதினைந்து நாட்களாக அங்கு வைக்கப்படுவதை
அன்னபூரணி தான் தினமும் மாற்றி வைக்கிறாள்..

செம்பிலிருக்கும் தண்ணீரை வாழையடியில் ஊற்றி விட்டு
பொரிகடலையை கிணற்று மேடையில் வைத்து விடுவாள்..

வாழைப்பழம் தாம்பூலம் - இவை இலையோடு பசுவிற்கு ஆகிவிடும்...

ஏதோ ஒரு நினைவில்
வாழையிலையை உற்று நோக்கிய
அன்னபூரணியின் கண்கள் வியப்பால் விரிந்தன...

பொரிகடலையை கை வைத்து அள்ளிய தடம் தெரிந்தது...
நிறை செம்பாக இருந்த தண்ணீர் இரண்டு மடக்கு குறைந்திருந்தது...

ஃஃஃ