ஞாயிறு பட உலா – நெல்லைத் தமிழன் நான் சென்ற இடங்கள் – மெக்சிகோ - படங்களுடன் - 03

 

 

புதிய இடம் பழகும்வரை, அங்கு என்ன என்ன  இருக்கிறது என்றெல்லாம் புரிந்துகொள்ளும்வரை, ரொம்பவே எனக்குத் தயக்கமாக இருக்கும். இதுவே கல்ஃப் தேசங்களின் அந்தக் கவலை இல்லை. நானே போய்க் கேட்டுக்கொள்வேன்.  எது எதற்கு நான் பணம் கட்ட வேண்டியிருக்கும் என்பதெல்லாம் ஆரம்பத்தில் புரியவில்லை. எல்லாமே என்னுடைய பேக்கேஜில் உள்ளடங்கியது, பணியாளர்களுக்கு டிப்ஸ் தருவது மாத்திரம் விருந்தினர்களது விருப்பம் என்று பிறகு அறிந்தேன்.

என்னை விருந்தினனாக அழைத்திருந்த  அமெரிக்க கம்பெனியில் இருந்த ஒரு பொது மேலாளர் என்னிடம் மிகப் பிரியமாக இருந்தார் (அந்தக் கதை எப்படி ஆரம்பித்தது என்றால் சுவாரசியம்தான். ஒரு நாள் நான் அலுவலகத்தில் இருந்தபோது, அவர் என்னைப் பார்க்க வந்தார். ரொம்ப குண்டாக இருப்பார். வந்தவுடனேயே என்னைப் பார்த்து நீங்கள் உங்கள் கம்பெனியில் உரிமை பெறாமல் எங்கள் கம்பெனி சாஃப்ட்வேர்களை உபயோகிக்கிறீர்கள், துறைத் தலைவர் நீங்கள் என்பதால் உங்கள் மீது சட்டப்படி நடவடிக்கை எடுப்பேன். இப்போதே போலீஸ் கம்ப்ளெயிண்ட் கொடுக்கப்போகிறேன்’ என்று ஆரம்பித்தார் (ஆரம்பமே இப்படி… தான் யார், எந்த விஷயமாக வந்திருக்கிறார் என்றெல்லாம் சொல்லாமல்).  நானோ அலுவலக மற்றும் என் பணி விஷயத்தில் ரொம்பவே சரியாகச் செய்பவன் (என்று நினைத்துக்கொள்பவன். அதிகாரமும் உண்டு). அவரிடம் உடனே, உங்களால் என்ன செய்ய முடியுமோ அதைச் செய்துகொள்ளுங்கள், நான் எதையும் சட்டப்படியே செய்பவன். Fradulant activitiesக்கும் எனக்கும் சம்பந்தமே இருக்காது. நீங்கள் அறையை விட்டு உடனே வெளியேறலாம் என்று சொல்லிவிட்டேன். பிறகு அவர் அமைதியாகி என்னுடன் விளக்கமாகப் பேசி, நான் அவரிடம் நிரூபித்து…இப்படியே நாங்கள் நன்கு பழகுபவர்களாக ஆகிவிட்டோம். அவர் என்னிடம், தென் ஆப்பிரிக்காவில் எனக்குச் சொந்தமான மாளிகை பெரிய தோட்ட த்துடன் இருக்கிறது. எப்போது வேண்டுமானாலும் நீங்கள் உங்கள் குடும்பத்துடன் அங்கு சென்று சில வாரங்கள் தங்கிவிட்டு வரலாம் என்று சொல்லும் அளவு நண்பராகிவிட்டார்.  அவர்தான் அன்று மாலை என்னை ஒரு ரெஸ்டாரண்டுக்குக் கூட்டிச் சென்றார்.

நானோ சாப்பாட்டில் கவனமாக இருப்பேன் (சந்தேகப் பேர்வழி.  இப்படித்தான் ஒரு தடவை தாய்வானில், என்னை மாலை உணவுக்குக் கூட்டிக்கொண்டு சென்ற பெண்ணிடம் (எங்களுடன் பிஸினஸ் செய்யும் கம்பெனி ஸ்டாஃப்) எனக்கு வெஜிடேரியன் உணவு மாத்திரம்தான் வேண்டும், அது கிடைக்காது என்பது தெரியும், நான் கண்ட கண்ட இடங்களில் சாப்பிடமாட்டேன், பழங்கள் சாப்பிடுவேன் என்றெல்லாம் பாடம் நடத்தியும், தாய்பேயில் (Taipei) மிகவும் பிரபலமான உணவான Beef Noodles outletக்கு என்னைக் கூட்டிச் சென்றாள். Beef Noodles வெஜிடேரியன் இல்லையா? என்று கேட்டாள். ) அதனால் ரிசார்ட்டில் அவர் என்னை ஒரு ரெஸ்டாரண்டுக்குக் கூட்டிச் சென்றவுடன், நான் ஐஸ்க்ரீம் மாத்திரம் சாப்பிட்டுக்கொள்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டேன்.  அவரும் வேறு ஏதோ ஆர்டர் செய்து சாப்பிட்டுவிட்டு டிப்ஸ் 100 பெசோ (4 டாலர்?) வைத்தார். நானாக இருந்திருந்தால் ஒரு பைசா டிப்ஸ் வைத்திருக்கமாட்டேன்.

இதை எழுதும்போது எனக்கு சில சம்பவங்கள் நினைவுக்கு வருகின்றன. அதில் ஒன்று தாய்பே ஆபீஸ் வேலையாகப் போயிருந்தபோது அந்த நிறுவனத்தின் பெரிய அதிகாரி எனக்கு பிஸினஸ் லஞ்ச் கொடுக்க ஆசைப்பட்டார் (பலரும் கலந்துகொள்ளும்படியாக). நானோ முன் ஜாக்கிரதையாக, பழங்கள் தவிர நான் எதையும் சாப்பிடுவதில்லை என்று சொல்லிவிட்டேன். அவர் கொஞ்சம் ஏமாற்றமடைந்து, எனக்கு பழங்கள் வரவழைத்தார். எவ்வளவு என்று நினைக்கிறீர்கள்? அரை மேசை முழுவதும் வித விதப் பழங்கள். அன்றைக்குப் பார்த்து நான் படம் எடுக்க மறந்துவிட்டேன்.  பொதுவாகவே தாய்வானில் கிடைக்கும் பழங்கள், ருசியை அடித்துக்கொள்ள ஒரு தேசமும் கிடையாது என்பது என் எண்ணம். இது பற்றி பிறகொரு சமயத்தில்.

எனக்கு எப்போதுமே டிப்ஸ் வைப்பது பிடிக்காது. (திருநெவேலிக்காரன்பா) உணவு விலையில் எல்லாவற்றையும் ஏற்றிவிடுகிறானே, பிறகு எதற்கு டிப்ஸ் என்பது என் கட்சி. டிப்ஸ் கொடுக்க ஆரம்பித்தால், அதிகமாகக் கொடுப்பவர்களுக்கு தனி கவனம், கொடுக்க மாட்டார் என்று தோன்றுபவர்களிடம் அலட்சியம் என்று பணியாளர்கள் ஆரம்பித்துவிடுவார்கள் என்பது என் எண்ணம். ஆனால் மேற்கத்தைய நாடுகளில் டிப்ஸ் என்பது கலாச்சாரம். (நம்ம ஊர்ல சர்வீஸ் டாக்ஸ் வேற வாங்கிக்கறான்)

அன்றைக்கு அலுவலக வேலைகள் முடிந்த பிறகு ரிசார்டை சுற்றிப் பார்த்தேன். காலையிலேயே கடற்கரைக்குச் சென்றிருந்தேன். ஒரு நாள் கடலில் குளிக்கவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.

ரிசார்ட்டில் நிறைய தென்னை மரங்கள். நமக்கு ஏன் காய் வெட்டித் தரப் போகிறான்?

கடல் ரொம்பவே ஆரவாரமாக இல்லாமல், கொஞ்ச தூரம் சென்று குளிக்கும்படியாக இருந்தது (30-40 அடிகள்)

கடற்கரையிலேயே அமர்ந்து ஓய்வெடுக்க, புத்தகம் படிக்க வசதி இருந்தது.

 

Sea Guard facility இருந்தது. அதனால் கடலில் சிறிது அலைகள் அதிகமாக இருந்தாலும் எச்சரிக்கைக் கொடி ஏற்றிவிடுவார்கள். குளிப்பவர்களை கண்காணிப்பார்கள், உதவி தேவைப்படுமோ என்று.

இது குளியல் தொட்டி இல்லை (ஜஹாங்கீர் குளியல் தொட்டி எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது)  இதனை அழகுக்காக வைத்திருந்தார்கள்.

அங்கு பருவநிலை அடிக்கடி மாறுவதாக இருந்தது.  வானம் அவ்வப்போது பார்க்க வித்தியாசமாக இருந்தது.

கடல் பின்னால் தெரிகிறதா?

நீச்சல் குளத்திலேயே வாட்டர் வாலிபால்.

ரிசார்ட்டில் நீச்சல் குளம் எங்கே என்ற கேள்வி வரும் என்பதால், நீச்சல் குளத்தின் ஒரு படம்தான் இந்த வாரம்.  மிகுதி அடுத்த பதிவுகளில்.

 (தொடரும்)