செல்லுக செல்லின் பயனிலா செல்!

கடைத் தெருவில் என் நண்பனைப் பார்த்த போது மிகுந்த ஆச்சர்யமேற்பட்டது. நண்பனைப் பார்ப்பதில் இல்லை ஆச்சர்யம். அவன் கடை! புதிதாய் ஒரு கடை வைத்திருந்தான். கடை வைத்திருந்ததில் இல்லை ஆச்சர்யம். என்ன கடை வைத்திருந்தான் என்பதில்தான்...!

        

அவன் திறந்திருந்த கடை 'செல்ஃபோன் சர்விஸ் சென்டர்'. அதுவும் இன்னொரு பெரிய சர்விஸ் கடை, இரண்டு கடைகள் தளளி இருக்கும்போது இவனும் ஒன்று இங்கே...  
    

  ரீசார்ஜ் விளம்பரங்களும் தொங்கின என்றாலும் முன்னால் கண்ணாடிப் பெட்டியில் சர்வீசுக்கு வந்திருந்த அலைபேசிகள் நிறைய கண்ணில் பட்டன.

   

உட்கார்ந்து பந்தாவாக ஈ புத்தகம் படித்துக் கொண்டிருந்தான். முன்னால் லென்ஸ் போல திருகாணி போல என்று கண்ணில் பட்டன.

   

என்ன தெரியும் இவனுக்கு இதில் என்று கடை திறந்து விட்டான்? இவனே இவன் செல் சரியாக இல்லை என்றால் என்னிடம் கொண்டு வருவான்... ஏதாவது ஷார்ட் டர்ம் கோர்ஸ் எங்காவது படித்து வந்து விட்டானா?

கேட்டபோது இல்லை என்றான். "அப்புறம் எப்படிடா?" என்றேன்.

"அது ஒண்ணுமில்லடா மாப்பிள்ளே.. உன்கிட்ட என் செல் ரிப்பேர்னு கொண்டு வரும்போது நீ சொல்லுவே இல்லே...அதேதான்..."

"என்னடா செய்வே.."

"வாங்கி வச்சிக்கிட்டு மறுநாள் வரச் சொல்வேன். அதற்குள் அதை சுத்தமாக் கழற்றி துடைத்து திருப்பிப் போடுவேன்...பெரும்பாலும் அதுலயே சரியாயிடும்..மேலும் காசு போட்டு செல் வாங்கினவனுக்கு அதைப் பிரித்துப் பார்க்க தயக்கம் இருக்குடா மாப்பிளே...கடைல கொடுத்து வாங்கிடுவோம் 'நாம ஏதாவது செய்து ஒண்ணு கிடக்க ஒண்ணு ஆகிட்டா'ன்னு பயப்படறாங்க..நமக்கு என்ன பயம், தயக்கம்? அது நம்ம செல்லா என்ன?"

  

"அடப் பாவி .. .அப்புறம்..அதை நம்பி உன் கிட்ட எப்படிக் கொடுக்கறாங்க...அதுவும் ஒரு பெரிய கடையை பக்கத்துல வச்சிக்கிட்டு..."

"விஷயமே அதாண்டா மாப்பிள்ளே..அவங்க நூத்தைம்பது ரூபாய் சார்ஜ் பண்றாங்க. நான் நூறு ருபாய் சார்ஜ் பண்றேன். அதுவும் நூற்று பதினைத்து இருபதுன்னு சொல்லி நூறுக்கு குறைப்பேன்.."

"சரிடா...அதுல சரியாகலைன்னா..."

"ஒரு வாரம் கழிச்சி வாங்கன்னு சொல்லுவேன்.. அதற்குள் நானே அந்தப் பெரிய கடையில் ரிப்பேருக்குக் குடுத்து வாங்கிடுவேன்... கொஞ்சம் வேலை ஜாஸ்தி இழுத்துடிச்சின்னு சொல்லி எக்ஸ்ட்ரா பணம் வாங்கிடுவேன்.."

"அடப் பாவி பொழைச்சிடுவே போ..."

"அதை விடுறா மாப்பிளே... அபபடி அந்தப் பெரிய கடைல செல்லைத் தரும் போது அவங்க என்ன செய்யறாங்கன்னு பார்த்தேன்..."

"பரவால்லையே...கத்துக்கற ஆர்வம்...சபாஷ்...இப்போ அங்கேருந்து கொஞ்சம் கத்துகிட்டேன்னு சொல்லு.."

"போடா..அவங்களும் இதையேதான் செய்யறாங்க...முடியாத பட்சத்துல ஒண்ணு வேற பெரிய கடைல கொடுத்து வாங்கறாங்க..அல்லது உள்ளே ஏதாவது ஒண்ணைக் கெடுத்துட்டு 'இது இனி வேலைக்கு ஆவாது சார்...ரொம்ப வேலை வாங்கிடிச்சி...வேற புது செல்தான் இனிமே...நம்ம கிட்டயே இருக்கு பார்க்கறீங்களா'ங்கறாங்க."

"அட...அப்போ அவங்க கொடுக்கற அந்த இன்னொரு பெரிய கடைல..." என்று ஆரம்பித்தவன் 'வேண்டாம், இதற்கும் ஏதாவது வியாக்யானம் தயாராக இருக்கும்..அப்புறம் பார்த்திபன் கிட்ட மாட்டின வடிவேலு கதையாகி விடும்' என்று "சரி மாப்பிளே, அப்புறம் வர்றேன்.." என்று சொல்லிவிட்டு நடையைக் கட்டினேன்.