நம்ம நேரம்...

 போன வாரம் இனி தற்போதைய சங்கடத்துக்கு வருவோம்னு சொல்லி இருந்தேன் இல்லையா...  அது என்னன்னா...

முதலில் சொன்னது ஒருவிதம் என்றால் இது வேறு ரகம்!

அலுவலகத்தில் ஒரு நண்பருடன் நன்றாகத்தான் என் உறவு போய்க்கொண்டிருந்தது.  அவர் வேறு அலுவலகத்தில் பணி புரிபவர், என்றாலும் எங்கள் அலுவலகத்துடன் தொடர்பில் இருக்கும் பணி.  

ஏனோ, திடீரென அவரிடம் ஒரு மாற்றம் காணப்பட்டது.  அதைக்கூட நான் சரியாய் கவனிக்கவில்லை.  ஏனெனில் இதெல்லாம் யார் சம்பந்தப்பட்டவர்களிடம் வந்து சட்டென வெளிப்படையாகப் பேசி விடுகிறார்கள்?!  சில குறிப்புகளால் சிலசமயம் நாம் இது போன்ற சந்தர்ப்பங்களை உணர்ந்து கொள்வோம்.  அந்தக் குறிப்பைக் கூட அவர் எனக்கு உணர்த்தவில்லை.

மாதா மாதம் அலுவலகத்துக்குத் தேவையான பொருட்களை அவர் அலுவலகத்திலிருந்து வாங்க, அவரின் உதவி தேவைப்படும்.  அவர்தான் கணினியில் அவற்றை உள்ளீடு செய்பவர்.  பழைய நட்பில் சில சலுகைகளையும் ஆதாயங்களையும் நான் நட்பின்பாற்பட்டு பெற்றதுண்டு. முன்னுரிமையில் வாங்குவேன்.  மற்றவர்களுக்கு இல்லை என்று சொல்லப்படும் சில பொருட்கள் எனக்கு கிடைக்கும்.  எனக்கு என்றால், எனக்கல்ல, அலுவலகத்துக்கு!  அதே போல சில பொருட்கள் ஒதுக்கீட்டு அளவைத்தாண்டி அதிகமாயும் கிடைக்கும்!    அலுவலகத்துக்காகத்தான்.  சொந்த வேலைக்கு அல்ல. அதே போல அவருக்கு இங்கு, மற்றும் வெளியில் தேவைப்படும் சில உதவிகளை நானும் செய்வதுண்டு.

ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னர் அப்படி ஒரு சலுகையை எதிர்பார்த்து இயல்பாக பழைய வழக்கப்படி பேசியபோது மூக்கறுபட்டேன்.  காரணம் தெரியாது திணறினேன்.  வருந்தினேன்.

அந்த மாதமும், அடுத்த ஓரிரு மாதங்களும் சற்று சிரமப்பட்டே என் பணிகளை முடிக்க வேண்டி இருந்தது.  முதல் வரிசையில் இருந்தவன், கடைசி வரிசையில் இடம் பிடிக்கக் கூட திணறினேன்.  

எங்கள் இருவருக்கும் பொதுவானவர்கள் ஏதோதோ பேசி இந்த இடைவெளியை அதிகப்படுத்தவே முனைந்தார்கள்!

பின்னர் அவரிடம் ஒருமுறை மனம் விட்டு பேசியபோது அல்ப காரணமாய் இருந்தது.  வாங்கும் பொருள்களில் சில சிறு பொருட்கள் அங்கு வேலை செய்யும் மற்றவர்கள் - சற்றே கீழ்நிலைப் பணியாளர்கள் - கேட்டால் கொடுப்பதுண்டு.  

இவருக்கு நான் ஒருமுறை கூட அப்படிக் கொடுக்காதது வருத்தம் என்று தெரிந்தது.  கொடுத்தால் இவர் தவறாக நினைப்பாரோ என்கிற எண்ணம் எனக்குள் இருந்தது.  "கேட்டிருக்கலாமே...  உங்களுக்குத் தேவை என்று எனக்கு எப்படித் தெரியும்? " என்று கேட்டு சமாதானமானோம். 

அப்புறம் எல்லாம் மறுபடி நல்லாதான் போயிக்கிட்டிருந்தது!  

பொதுவான அவர் வழக்கம், பல வருடங்களாய் அலுவலகத்துக்கு தாமதமாக வருவது.  சற்றே அதிக தாமதம்.  அவருக்கு மேலே உள்ளவர்களும் , கீழே உள்ளவர்களும் பத்து மணிக்கு வந்து விடுவார்கள் என்றால், இவர் 80 சதவிகிதம் பதினொன்றேகால், பதினொன்றரைக்குதான் வருவார்!  இது அவ்வப்போது யாராலாவது புகார் செய்யப்பட்டு, முன்னறிவிப்பில்லாமல் சோதனை செய்ய அதிகாரிகள் வரும் அன்று மிக எதிர்பாராமல் அவர் பணியிலிருப்பார்!  தப்பித்து விடுவார்.

ஜனவரி முதல் வாரத்தில் மாட்டிக்கொண்டார். உடனே அவரை வெளியூருக்கு மாற்றி விட்டார்கள்.  இது எனக்கு ஒரு நண்பர் சொன்னார்.  குடும்பத்தை விட்டு இருப்பதாலும், உணவு வழியில் சாப்பிடுவதால் ஒவ்வாமையினாலும் மிக சிரமப்படுகிறார் என்று நண்பர் மூலம் கேள்விப்பட்டேன்.  

அவரிடம் பேச எண்ணி தள்ளிக்கொண்டே போனது.  முயற்சித்த இரண்டு மூன்று சந்தர்ப்பங்களிலும் அவர் வேறு ஒருவருடன் பேசிக் கொண்டிருந்தார்.

நான் விடுப்பில் வீட்டில் இருந்த ஒருநாளில் அவருடன் பேசினேன்.  மிகவும் வருத்தப்பட்டு பேசிக் கொண்டிருந்தார்.  யார் யார் இதில் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறார்களோ, யார் யாரெல்லாமோ நான் மாற்றலாகி வந்ததில் சந்தோஷமாகத்தான் இருப்பார்கள் என்று வருத்தத்துடன் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். 

வீட்டிலிருந்து பேசிக் கொண்டிருந்தேனா, அந்நேரத்தில் என் பெரியவன் இளையவனிடம் ஏதோ சினிமா டயலாக் சிறிய குரலில் சொல்லி மிக சத்தமாக வில்லன் போல சிரித்தான்.  

என் நேரம்..   அது எதிரில் பேசிக்கொண்டிருந்தவர் காதில் விழுந்திருக்க வேண்டும்.  நான் அவருடைய மாற்றல் பற்றி வருத்தப்பட்டு பேசிக்கொண்டிருக்க, இந்த சிரிப்பு சத்தம் கேட்டதும் என்ன நினைத்தாரோ, நான் வீட்டிலிருந்து பேசுவதாக சொல்லவுமில்லை, சில கணங்கள் மௌனத்துக்குப் பின் போனை வைத்துவிட்டார்.  என்ன நினைத்துக் கொண்டாரோ..

நான் உண்மையில் அவர் மாறுதலில் மகிழ்வது போலவும், மெப்புக்கு போன் பேசி வருத்தப்படுவது போலவும் தோன்றி இருக்குமோ என்னவோ..

வருத்தமாய் இருந்தது.  யாரை நோவது?

'யாரைச் சொல்லி என்ன பயன் என் வழக்கு தீரவில்லை' என்று பாடல் நினைவுக்கு வருகிறது.

அவருக்கு அப்படித் தோன்றி இருக்குமா என்றும் தெரியாது.  நானாக எதுவும் விளக்கம் தரவும் முடியாது.  அவராக எதுவும் கேட்கவும் மாட்டார்! 

இப்போ நான் என்ன செய்ய...  

========================================================================================================

திருமதி எம் ஏ சுசீலா அவர்கள் என் பாஸுக்கு கல்லூரியில் தமிழ் எடுத்தவர்.  தேனம்மை லக்ஷ்மணனும் இவரிடம் படித்திருப்பதோடு, அவரோடு இன்னமும் நெருக்கமான தொடர்பில் இருக்கிறார்.  இவர் ஒரு வலைத்தளமும் வைத்திருந்தார் என்று ஞாபகம்.

உணர்வுபூர்வமான கலை மொழியாக்கம் - தினமணியிலிருந்து...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

தமிழின் மிக முக்கியமான மொழிபெயர்ப்பாளர் எம்.ஏ.சுசீலா. உலகப் பேரிலக்கியமான ஃபியோதர் தஸ்தயேவஸ்கியின் "குற்றமும் தண்டனையும்', "அசடன்' ஆகிய இரண்டு நாவல்களைத் தமிழாக்கம் செய்தவர். "கீழுலகின் குறிப்புகள்' நாவலையும் தற்போது தமிழாக்கம் செய்து வருகிறார். அவரிடம் பேசினோம்:

நல்ல மொழிபெயர்ப்பின் இலக்கணம் என்ன?

மூலத்தைச் சிதைக்காமல் கொடுப்பதாகும். அது ஒரு மொழிபெயர்ப்பு என்ற உணர்வு படிப்பவருக்கு ஏற்படக்கூடாது. கதாபாத்திரங்களின் பெயர்கள், இடங்களைப் பற்றிய வர்ணனைகள் வேறுபாடாக இருக்கலாம். ஆனால் மனித உணர்வுகளைச் சரியாக தமிழ் மொழிக்குக் கடத்திவிட்டாலே போதும். அது அந்நிய மொழி படைப்பு என்ற உணர்வு தோன்றாது. உலகம் முழுவதும் மனித உணர்வுகள் என்பவை பொதுவானவைதான். எனவே மூலத்தில் உள்ள உயிரோட்டத்தை, உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பை, அதன் தரிசனத்தை அப்படியே தக்க வைப்பதே சரியான மொழிபெயர்ப்பாகும்.

ஒரு படைப்பை மொழியாக்கம் செய்வதன் வழியாக மொழிபெயர்ப்பாளர் அடைவது என்ன?

முதலில் நான் ஒரு சிறுகதை எழுத்தாளராகவே இலக்கியப் பணியைத் தொடங்கினேன். 80-க்கும் மேற்பட்ட கதைகள் பத்திரிகைகளில் வெளிவந்தன. 2008-ஆம் ஆண்டு தான் "குற்றமும் தண்டனையும்' நாவலை மொழிபெயர்த்தேன். அதற்குப் பிறகு "அசடன்' மொழிபெயர்த்தேன். முதல் முயற்சியாக "குற்றமும் தண்டனையும்' நாவலை மொழிபெயர்த்தபோது, என்னுடைய சொந்த படைப்புத்திறனை இழந்துவிடுவேனோ என்ற அச்சம் இருந்தது. ஆனால் மொழிபெயர்த்து முடித்த பிறகுதான் எனது மொழியைக் கூர்மைப்படுத்த அது உதவியிருக்கிறது என்று புரிந்தது. மொழிபெயர்ப்புக்காக திரும்பத்திரும்ப அந்நாவலைப் படிக்கும்போது, தஸ்தயேவஸ்கி சொல்லும் விஷயத்துக்குப் பக்கத்தில் போக முடிந்தது. அதனால் சொந்தமாக வேறு படைப்பு எழுதும்போது என்னுடைய பார்வை விசாலப்பட்டது. மொழியாக்கத்துக்குப் பொருத்தமாக வேறுவேறு சொல்லைத் தேட வேண்டியிருந்தது. தமிழில் சொற்களுக்குப் பஞ்சமே இல்லை. அதனால் ஒரே சொல்லைப் பயன்படுத்தாமல் வெவ்வேறு சொற்களை பயன்படுத்தும்போது, என்னுடைய மொழியும் வளப்படுகிறது என்பதை உணர்ந்துகொண்டேன்.

ஒரு படைப்பின் வேர்களை மொழியாக்கத்தின் மூலம் தொட்டுவிட முடியும் என்று கருதுகிறீர்களா?

படைப்பின் வேர்களைத் தொடுவதற்கு முயற்சிகள் செய்கிறோம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். சொந்த படைப்பை எழுதினாலும்கூட, அது ஒரு சில மனங்களையே தொடுகிறது. ஒத்த அலைவரிசை இல்லாத மனங்களைத் தொடுவதே இல்லை. அது எல்லாவற்றுக்கும் பொருந்தும் என்றே கருதுகிறேன்.

கலாசாரம், பண்பாட்டு ரீதியாக ஒரு படைப்பு வேறுபட்டிருக்கிறது என்பதற்காகவும், நீடித்த விவரணை என்பதற்காகவும் ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளன் அந்தப் படைப்பைச் சுருக்கலாமா?

சுருக்கக் கூடாது. முன்பு அப்படிச் செய்துகொண்டிருந்தனர். அசடன், கரம்úஸாவ் சகோதரர்கள்கூட அப்படி தமிழில் வந்துள்ளது. சுருக்குவதால் நிச்சயம் ஜீவன் இல்லாமல் போய்விடும். ஒரு நாவலின் பல்வேறு பரிமாணங்களை தஸ்தயேவஸ்கி விஸ்தீரணம் செய்ய விரும்புகிறார். அந்த விஸ்தீரணத்தைக் குறைப்பதற்கு மொழிபெயர்ப்பாளருக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. சில பதிப்பகங்கள் கேட்பதாலும், சின்ன புத்தகமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும் அப்படிச் செய்கின்றனர்.

அயல் மொழியில் இருந்து தமிழாக்கம் செய்யப்படும் அளவு, தமிழ்ப் படைப்பாளிகளின் நூல்கள் பிறமொழிகளில் மொழியாக்கம் செய்யப்படாதது, ஏன்?

அதற்கான முயற்சி எடுக்காதது காரணமாக இருக்கலாம். வேறு மொழிக்குப் படைப்பைக் கொண்டு செல்வதற்கான ஆற்றலைப் படைப்பாளிகள் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டிய நிலையில் இருப்பதாக இருக்கலாம். கல்கத்தா கிருஷ்ணமூர்த்தி நிறைய தமிழ் படைப்புகளை வங்காள மொழிக்குக் கொண்டு சென்றார். இதற்கு பன்மொழி ஆளுமை தேவையாக இருக்கிறது. அதனால் படைப்பாளிகளோ அல்லது மொழிபெயர்ப்பு செய்பவர்களோ அந்த ஆளுமையை வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். வேறு மொழி தெரிந்தவர்களுக்கு படைப்பு ஊக்க மனநிலை இருக்க வேண்டும். மொழியாக்கம் செய்வதும் ஒரு படைப்புப் பணிதான். இந்த மனநிலை உள்ளவர்கள் குறைவாக இருக்கலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

"குற்றமும் தண்டனையும்', "அசடன்' இதில் எதன் மொழியாக்கம் சிரமமாக இருந்தது?

அசடனோடு ஒப்பிடும்போது, குற்றமும் தண்டனையும் சிறியதுதான். இது நேர்ப்போக்கில் போகும் கதை. குற்றம் செய்துவிட்டு, அது தொடர்பாக ஒருவனுக்கு ஏற்படும் உளவியல் சிக்கலைச் சொல்லும் கதை. அதை 8 மாதத்தில் மொழிபெயர்த்துவிட்டேன். ஆனால் அசடன் கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை வருஷம் எடுத்தது. அது திருகலான படைப்பு. நிறைய பாத்திரங்கள். மனச்சிக்கல்கள். நிறைய பிரெஞ்சு சொற்றொடர்கள் இருந்தன. அதனால் நிறைய பணியாற்ற வேண்டியது இருந்தது. ஆனால் குற்றமும் தண்டனையுமுக்குத்தான் நிறைய வரவேற்பு இருக்கும் என்று நினைத்தேன். வாசகர் மத்தியில் அதற்கு நிறைய வரவேற்பு இருந்தாலும், அசடனே என்னை விருதுகள் பெறும் வரை அழைத்துச் சென்றது.

எம்.ஏ.சுசீலா மொழிபெயர்ப்பாளர் 

=========================================================================================================

கவிதை நேரம்!

சமீபத்தில் சில புத்தகங்களை படித்துக் கொண்டிருந்தபோது ஒரு இடத்தைக் குறிப்பிட்டு முன்னர் இந்த இடத்தில் அது இருந்தது, இது இருந்தது என்றெல்லாம்  படிக்கும்போது எனக்குள் ஒரு சிந்தனை எழுந்தது.  படித்துக் கொண்டிருந்த புத்தகத்தை மடக்கி மொட்டை மாடியிலிருந்து எட்டிப்பார்த்தேன்.  இப்போது நான் காணும் இந்த இடம் இன்னும் நூறாண்டுகள், முந்நூறாண்டுகள் கழித்து எப்படி இருக்கும்.  முற்றிலும் வேறு இடமாக மாறிப் போயிருக்குமோ என்கிற சிந்தனை எழுந்தது!

இன்னுமொரு ஆயிரம் ஆண்டுகள் போகலாம் 

இன்னுமொரு காலையும் இன்னுமொரு மாலையும் 

இதுபோலவே இதே இடத்தில் வந்து போகலாம் 

இன்று போலவே ஒரு மழைக்கால மாலையில் 

யாருமற்ற சாலையைப் பார்த்துக்கொண்டு  

அப்போது இந்த இடத்தில் இருப்பவன் மனதில் 

அந்த இடத்தின் 

எதிர்காலம் பற்றியோ, கடந்தகாலம் பற்றியோ 

என்னைப் போலவே எண்ணமும் இருக்கலாம் 

கற்பனைகளை பறக்கவிட்டு, அல்லது 

கற்பனைகளை புறக்கணித்து 

கடந்து போய்க்கொண்டேதான் இருக்கிறது காலம் 

=====================================================================================================

அடுத்த 200 வருடங்களுக்கு இந்த விண்கல் இங்கேயேதான் சுற்றிக் கொண்டிருக்குமாம்.  பைனாகுலர் வைத்திருப்பவர்கள் யாராவது பார்த்தீர்களா?  கண்டா சொல்லுங்க!

=======================================================================================================

முன்பு ஏதோ ஒரு பதிவின் பின்னூட்டமொன்றில் ஜீவி ஸார் என்னை "சிறை படித்திருக்கிறீர்களா ஸ்ரீராம்?" என்று கேட்டிருந்தார்.  படித்திருக்கிறேன்.  ஆனால் படமாக வந்தபோது பார்க்கவில்லை.

=======================================================================================================

தந்தையை வரவேற்க காத்திருக்கும் மகன்.  

கையில் ஒரு அட்டை.  

அது சொல்கிறது ஒரு ஏக்கக் கதை.  

படம் :  நன்றி இணையம்.

==============================================================================================

கிரிக்கெட்டும், டெங்குவும்!

பிறருக்காக வேண்டும் அந்த உயர்ந்த உள்ளங்கள்!

டாக்டரா, ஜோசியரா?!

சில சமயங்களில் மழையை நாமே எதிர்பார்ப்போம் - நம் டீம் ஆடும் லட்சணத்துக்கு!

நல்ல கேலி..  இல்லையில்லை... கேள்வி!

சந்தேக நிவர்த்தி!