காற்றினிலே - 5 / 6 :: துரை செல்வராஜு

 

முந்தைய பகுதிகள் சுட்டி : பகுதி 1, பகுதி 2 , பகுதி 3, பகுதி 4 

சயன அறையின் கதவைத் தகர்த்துக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்த கொடூரன் இப்படியாகும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை.. 

புயலெனச் சுழன்று வந்த அவந்திகா கையில் வைத்திருந்த பிரம்ம தண்டத்தால் கொடூரனின் மண்டையில் ஓங்கி அடித்தாள்..

" ஆஆ!.. " மண்டையோடு நொறுங்கியது..  பெருகி  வழிந்த குருதி அவனது கண்களை மறைத்தது..

ரத்தத்தைத் துடைத்துக் கொண்ட முரடன் -  வெறியேறியவனாக அவந்திகாவைப் பற்றி இழுத்தான்.. ஏற்கனவே போர்க் கவசத்தை இழந்திருந்த அவள் நிலை குலைந்தாள்.. மூர்க்கனிடமிருந்து தப்பிக்க யத்தனித்த போது அவன் கையில்  சிக்கிக் கொண்ட.து அரையாடை....

ஒருவருக்கொருவர் இழுபறியில் சிக்கிச் சின்னாபின்னமாகிக் கிழிந்தது அரையாடை.. நிலை தடுமாறிக் கீழே விழுந்தாள் அவந்திகா..

கிழிந்திருந்த அரையாடைத் துகிலும் இடையில் பொற் சங்கிலியோடு இருந்த மேகலையுமே அவளது பெண்மையைக் காத்து நின்றன..

கைகளால் தன்னை மறைத்துக் கொண்ட அவந்திகா தரையில் நெளிந்தாள்.. உக்ரமாகிச் சீறினாள்.. மூச்சுக் காற்றில் அக்னி வெளிப்பட்டது..

சற்றே பயந்து தடுமாறிய கொடூரன் அந்த நிலையிலும் அவந்திகாவைப் பார்த்து ஏளனமாகச் சிரித்தான்..

" எங்கேயெல்லாம் தங்கத்தை ஒளித்து வைப்பீர்கள்?.. " சிரிப்பு இன்னும் அடங்காதவனாக தரையில் நெளிந்து கொண்டிருந்த  அவந்திகாவை வெறியுடன் நெருங்கி மேகலையைப் பற்றியிழுப்பதற்கு முயன்றான்..

" இந்த நிலையிலும் எத்தனை அழகாக இருக்கின்றாய் நீ!.. " - அவனது கண்களில் காமம் ததும்பியது..

பெண்மையைத் தொழுது வணங்கி அதனை அதன் குண நலன்களால் நான்காக சிறப்பித்திருப்பது இந்த நாடு!.. - என்பது அந்த மூடனுக்குத் தெரிந்திருக்கவில்லை!..

ஈவு இரக்கம் என்றால் என்ன என்று தெரியாத கொடூரன்  அவந்திகாவை அடைவதற்காகக் காமவெறியுடன் குனிந்தான்..

அந்த நேரத்தில் ஸ்ரீ உஜ்ஜயினி கோயில் வாசலில் படுத்திருந்த  காளை துள்ளிக் குதித்தது..

" தேவி!.. " - என்றார் ஈஸ்வரன்...

" ஸ்வாமீ!.. " - என்றாள் அம்பிகை..

நிர்க்கதியாய் தரையில் நீண்டு நெளிந்து சீறிக் கொண்டிருந்த அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினியின் மேனியில் ஸ்ரீ மஹாகாளி ஆர்ப்பவித்தாள்..

மின்னலென வலது காலை உயர்த்தினாள் அவந்திகா.. கொடூரனின் அடிவயிற்றுக் கீழாக எற்றி உதைத்தாள்... 

உலக்கையால் அடிபட்டதைப் போல் இருந்தது அவனுக்கு.. அலறினான்.. துடித்தான்..

ஏனென்று கேட்க ஆள் இல்லாமல் போன வேளையில் -

" ஏய்!.. " - என்ற பெருங்குரலுடன் மின்னலெனப் பாய்ந்து வந்த மித்ரா தரையில் உந்தி எழுந்து கொடூரனின் விலாவில் எலும்புகள் முறியும் படிக்கு முட்டித் தள்ளினாள்..

வாசலில் இருந்தபடியே அவள் தனது சக்கர வாளை சுழற்றி எறிந்திருக்கலாம்... அவனது பின்புறத்தைக் கிழித்திருக்கும் அது.. ஆனாலும்  யுத்த தர்மம் அது அல்லவே!..

எதிர்பாராத இருமுனைத் தாக்குதலால் வேரற்ற மரமாக விழுந்தான் மூர்க்கன்.. 

ஓங்காரமிட்டவாறு துள்ளி எழுந்த அவந்திகா தரையில் கிடந்த வாளைக் கையில் எடுத்தாள்..

" எழுந்து நில்லடா!.. "

அவந்திகா கூவினாள்.. உடை வாளை உயர்த்திப் பிடித்து - எழுந்திருக்கும்படிக்குக் குறிப்பு காட்டினாள்..

கீழே கிடந்த கொடூரன் தட்டுத் தடுமாறி எழுந்து நின்றான்..

" யாகாவாராயினும் நா காக்க!.. " - தமிழ்த் தேசத்தில் இருந்து திருவள்ளுவர் என்ற மகரிஷி சொல்லி இருக்கின்றார்!.. "

தகாத வார்த்தைகளைப் பேசியவனின் வாயை நோக்கி வாளை வீசினாள்.. தாடையோடு தனியாய்ப் பிளந்து தொங்கியது கொடூரனின் கீழுதடு..

அலறினான்.. ரத்தத் துளிகள் எங்கும் தெறித்தன...

" மேல் கவசத்தைப் பற்றி இழுத்தது இந்தக் கை தானே!.. " - வாளைச் சுழற்றி வலமாக வீசினாள்.. இடக்கை இற்று விழுந்தது..

" இந்தக் கை தானே மேகலையைத் தீண்ட வந்தது?.. " - சுழற்றிய வாளை இடமாக வீசினாள்.. வலக்கை தனித்து விழுந்தது..

ரத்தச் சகதியானது சயனஅறை...

கதியற்றவனாக மீண்டும் கீழே விழுந்தான்..

" தொடையைத் தட்டினாய் அல்லவா!.. "

பிரம்ம தண்டத்தை எடுத்து வீசினாள் மித்ரா.. தாவிப் பிடித்த அவந்திகா தண்டத்தை ஓங்கியபடி நின்றாள்..

" கொலையிற் கொடியாரை வேந்து ஒறுத்தல்!..  இது கூட அவர் சொல்லிக் கொடுத்தது தான்!.."

பிரம்ம தண்டத்தை அப்படியே கீழ் இறக்கினாள்.. தூளாகியது அவனது தொடை எலும்பு..

" இப்படி மாய்வதற்காகவா இந்த நாட்டுக்குள் வந்தோம்!.. " கண்ணீருடன் கதறினான்..

"  அடேய்.. யுத்தத்திற்கும் தாம்பூலம் கொடுக்கும் தேசமடா இது.. சத்ருவின் இடுப்புக்குக் கீழ் அடிப்பது எங்களது யுத்த தர்மம் அல்ல..  ஆனால், இம்மண்ணின் மங்கையர் தம் இடையைத் தேடி வந்த மடையன் நீ.. கடையன் நீ!.. உனக்கு இதெல்லாம் பொருந்தாது!.."

" இன்னொன்றும் கேள்..  கேட்டதும் கொடுப்பது புண்ணியம்.. கேளாமல் கொடுப்பது மஹா புண்ணியம்.. நீ கேட்கும் முன் உனக்கு ஒன்றைத் தரப் போகின்றேன்!.. "

அவந்திகா சிரித்தாள்..

முத்துகள் சிதறிடச் சிதறிடச் சிரித்தாள்..

கொதித்திருந்த மேனி குலுங்கிடக்  குலுங்கிடச் சிரித்தாள்..

குதித்தாள்.. குதுகலித்தாள்..

" கொடும்பகை வென்றனம்.. வென்றனமே! " - எனக் கூத்தாடிக் களித்தாள்..

ஸ்ரீ ருத்ரையின் தாண்டவத்தைக் கண்ணார தரிசித்த மித்ரா - பூந்துகில் ஒன்றினை எடுத்து வந்து அவந்திகாவின் மீது போர்த்தி விட்டாள்..

உயிர் வேதனையில் ஏதேதோ சொல்லிக் கொண்டே புரண்டான் அர்க்கன்..

அவந்திகாவின் இடுப்பில் இருந்த கட்டாரி - " நான்.. நான்!. " என்றது.. 

சீற்றம் அடங்காத அவள் அதை உருவிக் கொண்டாள்.. 

குருதி வழிந்தோட அலறிக் கொண்டிருந்த அசுரனின் அருகில் நின்றாள்..

" எங்கேயடா அது?.. "

அவன் ஏதோ சொன்னான்.. 

" எங்கேயடா அது?.. "

மறுபடியும் ஏதோ சொன்னான்.. 

" எங்கேயடா அது?.. "

மீண்டும் அதையே சொன்னான்..  

" நீ சொன்ன எதுவும் எனக்குப் புரியவில்லை..  அது புரிந்தால் என்ன?.. புரியாவிட்டால்தான் என்ன?..  " - என்று சப்தமிட்டபடி குறுவாளை அவனது குரல் வளையில் பதித்து இழுத்தாள்..

" களக்.. " - என்ற சத்தத்துடன் அவனது உயிர் ஓடிப் போனது..

" முறு.. முறு.. " - என, குரல்வளைக் குருத்தெலும்பில் இறங்கிய குறுவாள் நெஞ்செலும்பில் வந்து இடித்து நின்றது..

வெறி பிடித்தவளாக தொண்டைக் குழிக்குள் இருந்த கத்தியை மேலும் வலு கொண்டு இழுத்தாள்..

" நற.. நற.. " - என்று மார்பெலும்புகளைப் பிளந்தது கட்டாரி..

இருதயம். ஈரல், உதர விதானம் என,  ஒவ்வொன்றையும் கிழித்துக் கொண்டு வயிற்றில் இறங்கிய கட்டாரி - 

கும்பி, குடல், குறி - என அனைத்தையும் வகிர்ந்து பிளந்தது..

கட்டாரியை முத்தமிட்ட அவந்திகா எக்காளமிட்டுச் சிரித்தாள்...

" ஜெய் பவானீ..

ஜெய் பவானீ!.. "

யாருமற்ற அரச மாளிகை மித்ராவின் குரலால் அதிர்ந்தது..

அவந்திகாவை விட்டு விலகிய மஹாகாளி கங்கையில் மூழ்கியெழுந்தவளாய் ஸ்ரீ உஜ்ஜயினிக்குப் புறப்பட்டாள்..

' எங்கே அது?.. எங்கே அது?.. ' - என்று  தவித்திருந்த அவந்திகா ஆத்திரம் அடங்காதவளாகி  அசுரனின் நெஞ்சக் கூட்டினுள் கையை நுழைத்துத் தேடினாள்.. 

உதரக்குழியில் அறுந்து கிடந்த குடல் கொழுப்பு அனைத்தையும் அள்ளிப் போட்டு விட்டுத் துழாவினாள்..

ஏமாற்றமே மிஞ்சியது அவளுக்கு..

சதைப் பிண்டத்தின் இதயத்தில் இருந்து கசிந்து கொண்டிருந்த இரத்தத்தை வழித்தெடுத்து அவந்திகாவின் நெற்றியிலும் தோள்களிலும் ஸ்தனங்களிலும் பூசி விட்டாள் மித்ரா..

வெற்றித் திருமகளாக வாளுடன்  நின்றிருந்த அவந்திகாவை ஆரத் தழுவிக் கொண்டு ஆசை தீர முத்தமிட்ட  - மித்ரா ,

" ஜெய் காளி!.. " என்று அவளது பாதந்தொட்டு வணங்கினாள்..

" இனி என்ன!.. " - என்பது போல மித்ராவின் புருவங்கள் உயர்ந்தன..

வாளை உயர்த்தி சுழற்றிக் காட்டினாள் அவந்திகா.. அடுத்த சில நொடிகளில் சயன அறையின் அலங்காரத் தூண்கள் உடைபட்டன...  அவற்றின் உள்ளிருந்து - அரக்கு நிறைக்கப்பட்ட நார்ப்பந்துகள் விழுந்து உருண்டன.. கற்பூரமும் குங்கிலியமும்  சந்தனத் தூளும் அறையெங்கும் சிதறின.. விதானத்து விளக்குகள் தட்டி விடப்பட்டன.. தளத்தில் எண்ணெய் வழிந்து பரவியது..

தூமணி மாடத்துத் தூங்கா மணி விளக்கைக் கையில் எடுத்தாள் மித்ரா.. மணி விளக்கின் ஒளிச்சுடர் திரைச் சீலையைப் பற்றிக் கொண்டது..

" மித்ரா.. ஆருயிர்த் தோழியே!.. மீண்டும் மீண்டும் பிறந்திருப்போம் வா!.. "

இரு கரங்களையும் சிறகுகளாக விரித்து நின்றாள் ராஜ குமாரி.. அவளது கரங்களுக்குள் ஐக்கியமானாள் மித்ரா சுபாஷினி.. அவளை இறுகத் தழுவிக் கொண்டாள் அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினி..

அரண்மனையின் மேல் தளத்தை அக்கினியும் ஆவலுடன் தழுவிக் கொண்டிருந்தது..

மித்ராவின் கண்களில் நீர்.. தோழியின் கண்ணீரைக் கண்ட அவந்திகா - வாழ்வின் முதல் முறையாகக் கலங்கினாள்..

ஒருவர் கையை ஒருவர் பற்றியபடி உப்பரிகைக்குச் சென்றனர்..

இமயத்தின் பனிக் காற்று கண்ணீருடன் விடை கொடுத்தது.. கோட்டை மதிலுக்கு அப்பால் குன்றின் சரிவில் சலசலப்புடன்  ஷிவானிகங்கா நதி.. 

" ஹே.. லோகேஸ்வரி.. என் தாயே!.. இந்த தேசத்தைக் காத்தருள்வாயாக.. இதுநாள் வரையிலும் நான் காத்திருந்த நற்சிந்தனை, நற்செயல், நல்லொழுக்கம், கற்பெனும் நன்மலர் -  அனைத்தையும் உனது திருவடியில் சமர்ப்பிக்கின்றேன்.. இனிவரும் பிறவிகள் அனைத்திலும் இவற்றை எனக்குத் தந்து அருள்வாயாக!.. "

மனமுருகிப் பிரார்த்தித்தனர்..

நடக்க இருப்பதைக் காணச் சகிக்காத கதிரவன் மேகத்தினுள் மறைந்து கொண்டான்...

பரிதவித்துக் கலங்கிய ஷிவானிகங்கா - வேகமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தாள்..

மேல் மாடத்திலிருந்து விண்ணிற்குத் தாவிய இருவரும் - மண்ணை நோக்கிச் சரிந்தனர்..

ஸ்ரீ மஹா காளீஸ்வரியின் திரு அருளால் செண்பகப் பூக்களாகி உதிர்ந்தனர்..

" வாருங்கள் என் செல்வங்களே!.. " - என்று வரவேற்ற நிலமகள்  உதிர்ந்த மலர்களைத் தன் குழலில் சூட்டிக் கொண்டாள்.

(தொடரும்)