கொல்லும் சொல்லும் வெல்லும் சொல்லும்..

 தமிழில் ஒரு சொல் வெல்லும், ஒரு சொல் கொல்லும் என்பது பற்றிய ஓர் உரையாடலில் மறைந்த கவிஞர் வாலி சில விஷயங்கள் பகிர்ந்துகொண்டிருக்கிறார்.

நமக்கே தெரியும் சில உதாரணங்கள்.  கேஆர் ராமசாமி, தங்கவேலு போன்ற உதாரணங்கள்.  ஏன், டி எம் எஸ் கூட நானொரு ராசியில்லா ராஜா, பாடலும், நூலுமில்லை வாலுமில்லை பாடலும் பாடியபிறகு அவருக்கு வாய்ப்புகள் குறைந்தன என்றும் சொல்வார்கள்.

ராஜயோகி என்று ஒரு படம்.  வால்மீகி பற்றிய படம்.  வால்மீகி பெரிய கொள்ளைக்காரனாய் இருந்து முனியானவர், கவியானவர்.  அவரைப்பற்றிய படம்.  எம் கே டி பாகவதர் உச்சத்தில் இருக்கும்போது ஏ வி எம் நிறுவனம் அவரை வைத்து ஒப்பந்தம் செய்த படம்.   முதல்நாள் முதல் காட்சி.அரசவையில் எம் கே டியை கைது செய்து கட்டி இழுத்து வருகிறார்களாம்.  மன்னர் யார் நீ என்று கேட்க, எம் கே டி கைகளை நீட்டி "நான் கைதி" என்று சொல்ல இயக்குனர் கட் சொல்லி விடுகிறார். அன்று எடுக்கப்பட்ட ஒரே காட்சி அதுதானாம்.  அன்று மாலை தினசரிகளில் கொட்டை எழுத்து செய்தி...  பாகவதர் கைது செய்யப்பட்டார்.

சிவாஜி கணேசன் - வாணிஸ்ரீ நடித்த உயர்ந்த மனிதன் திரைப்படத்தில் வரும் "வெள்ளிக்கிண்ணம்தான்"  பாடல் முதலில் 'வெள்ளித்தட்டுதான் தங்கக்கைகளில்' என்று எழுதி இருந்தாராம் வாலி.  முதலிரவுக்கு வரும் மணமகள் கைகளில் வெள்ளித்தட்டில் பழம் கொடுவாருவார் என்பதால் அப்படி எழுதி இருந்தாராம்.  டி எம்.எஸ் சுசீலா பாடி ஒலிப்பதிவும் செய்யப்பட்டுவிட்ட நிலையில் மறுநாள் அந்தப் பாடலைக் கேட்க வருகிறார் தயாரிப்பாளர்.  பாடலைக் கேட்டுவிட்டு வாலியைத் தனியே அழைத்துச் சென்றாராம்.  வெள்ளி என்றால் பணம்.  தட்டு என்றால் தட்டுப்பாடு.  இது சரியில்லை.  நாளை என்ன ஆகுமோ..    எனவே இந்த வரிகள் வேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டாராம்.   அப்புறம்தான் அந்த வரி வெள்ளிக்கிண்ணம் ஆனதாம்.

1968 ல் எடுக்க ஆரம்பித்த படம் தலைவன்.  அதில் நீராழி மண்டபத்தில் என்ற ஒரு அற்புதமான பாடல் உண்டு.  அற்புதமான பாடல் என்றாலே அது எஸ் பி பி  பாடிய பாடல் என்று புரிந்திருக்கும் உங்களுக்கு!!  அதில் வரும் ஒரு வரி "தலைவன் வாராமல் காத்திருந்தாள்" என்ற ஒரு வரி வரும்.  தலைவன் படத்தில் எம் ஜி ஆர் - வாணிஸ்ரீ.  எம் ஜி ஆரே தயாரிப்புச் செலவுகளுக்கு பணம் கொடுத்து உதவியும் கூட படம் வெளியாவது தள்ளிக்கொண்டே போனதாம்.  ஒருநாள் எம் ஜி ஆர் வாலியை அழைத்து, "நீர் அந்த தலைவன் வாராமல் காத்திருந்தான்" என்ற வரி எழுதியதால்தான் இதை நிலைமை" என்றாராம்.  வேறொன்றும் சொல்ல முடியாத வாலி அதை வேறுவகையில் சமாளித்தாராம்.  அந்தப் படத்தைத் தயாரித்தவர்கள் தாமஸ் பிக்சர்ஸ் என்பவர்கள்.  அந்தக் காலப் பத்திரிகைகளில் புள்ளி சரியாக விழாமல் தாமஸ பிக்சர்ஸ் என்றே வருமாம்.  அதுதான் காரணம் என்று சமாளித்தாராம்.  கடைசியில் 1970 ல் படம் வெளியாகி சரியாகப் போகவில்லை.

இதையெல்லாம் கேட்ட பிறகு எனக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது.  என் சமீபத்திய உடல் உபாதைகளுக்கு, மனக்குழப்பங்களுக்கோ காரணம் சமீபத்தைய பதிவுகளில்  ஏதாவது அதிகமாக புலம்பி விட்டேனோ, தவறான வார்த்தைகள் உபயோகித்திருக்கிறேனோ என்று.  

சாதாரணமாக நான் ஏதாவது தவறாகச் சொன்னால் கூட என் பாஸும், இளையவனும் உடனே அதைத் திருத்தி மறுவார்த்தை வெளியிடச் செய்வார்கள்.  உதாரணமாக "நாளைக்கு நான் ஆறரைக்கே போகணும்" என்றால் "நாளைக்கு ஆறரைக்கே கிளம்பணும் என்று சொல்லு, அல்லது போயிட்டு வரணும்" என்று சொல்லு என்று வலியுறுத்துவார்கள்.

நாம் தவறான வார்த்தை உபயோகிக்கும்போது வானில் உலவும் தேவதைகள் ததாஸ்து என்று சொல்லி விடுவார்களாம்!  உண்மையோ பொய்யோ, நல்ல வார்த்தைகளே பேசுவது நல்லதுதானே!

எனக்கும் இது போன்ற சொற்களில் நம்பிக்கை உண்டு, அனுபவமும் உண்டு. அலுவலகத்தில் பெரும்பாலான சமயங்களில் அவசரப்பட்டு ஏதாவது தவறாக கோபத்தில், ஆத்திரத்தில் சொல்லி இருந்தால் பல சமயங்களில் அதே போலவே நடந்திருக்கிறது.  நடந்தது விதியா, நடந்ததை முன்னரே என் வாயால் சொன்னது விதியா என்று குழம்பி இருக்கிறேன். 

ஏன், பள்ளி நாட்களில் கூட பள்ளிக்கு லேட்டான சமயங்களில் ஆசிரியரிடம் சைக்கிள் பங்சர் என்று சொல்லி இருப்பேன்.  பள்ளி முடிந்து வீடு வரும்போது பங்சர் கூட இல்லை, பர்ஸ்ட் ஆகும் டயர் அல்லது டியூப்!  செலவு வைக்கும்!

சட்டென நினைவுக்கு வராவிட்டாலும் வேறு சில அனுபவங்களும் உண்டு!

============================================================================================

சமீபத்தில் சைதை துரைசாமி அவர்கள் சொல்லி இருப்பதாக  ஒரு செய்தி படித்தேன்.  முன்னர் அவர் இதைச் சொல்லி இருக்க முடியுமா?  இது உண்மையா என்றெல்லாம் தோன்றியது!

பொருந்தா உணவால் எம்.ஜி.ஆரை இழந்தோம்!

சென்னை முன்னாள் மேயர் சைதை துரைசாமி: 

"நான் கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவன். எங்கள் வீட்டில் கடை இருந்ததால், காலையில் இட்லி சாப்பிடுவேன். ஆனால், அம்மா வற்புறுத்தி பழையது சாப்பிடச்  சொல்வார். வெங்காயம் அல்லது மிளகாயோடு கம்மஞ்சோறு, கேழ்வரகு களி அல்லது எங்க ஊரில் புளிச்ச தண்ணின்னு சொல்லும் நீராகாரம் தான் காலை உணவு.

சென்னை வந்ததும், எல்லாமே மாறிப் போனது. ஒரு கட்டத்தில் உடல் சோர்வு, ஏதோ ஓர் அசதி என்னை சுறுசுறுப்பாக இயங்கவிடாமல் செய்தது. புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி.ஆரின் மரணம், கடுமையான அதிர்ச்சி தந்தது. அவர் 100 வயது வரை இருப்பார் என்ற அதிதீவிர நம்பிக்கையில் இருந்தவர்களில் நானும் ஒருவன்; ஆனால், அது பொய்யாகி விட்டது. எல்லாவற்றிலும் சரியாக இருந்த அவர், உணவு விஷயத்தில் குறிப்பாக, உடலுக்கு பொருந்திய உணவு, பொருந்தாத உணவு என்ற பாகுபாடு பார்த்து, உண்ணுவதில் சரியாக கவனம் செலுத்தாததுதான், அவர் மரணத்திற்கான அடிப்படை காரணம் என்று தெரிந்தது. அதன் பின்தான், என் உடல்நிலை பற்றி சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன். 

கந்தசாமி முதலியார் என்பவர் எழுதிய, 'உணவே மருந்து' என்ற புத்தகத்தை படித்ததற்கு பின்தான், உணவு விஷயத்தில் எவ்வளவு தவறு செய்கிறோம் என்று புரிந்தது. அதன்பின் சமைத்த உணவுகள் அதிகம் சாப்பிடுவதைத் தவிர்த்து, பழங்கள், பழச்சாறு, பச்சை காய்கறிகளை உண்ணப் பழகினேன். இப்படியே, 15 நாட்கள் தாண்டினேன். அதற்கு பின் தான், அதன் மகத்துவத்தை உணர்ந்தேன்.'நொறுங்கத் தின்றால், 100 வயது' என்பது பழமொழி. நமக்கு, 32 பற்கள் இருக்கின்றன. நாம் ஒரு கவளம் உணவை வாயில் போட்டால், 32 முறை மென்று திரவமாக்கி, இரைப்பைக்கு அனுப்ப வேண்டும் என்பதை குறிக்கிறது அது. 

ஆனால், இங்கு எல்லாரும் அப்படியா நேரம் ஒதுக்கி சாப்பிடுகின்றனர்... கோழி, இரை எடுக்கிற மாதிரி, 'கபக்'கென்று அப்படியே விழுங்குகின்றனர். அதுதான் எல்லா பிரச்னைக்கும் ஆரம்பம். தரையில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்து சாப்பிட வேண்டும்; நின்று கொண்டு சாப்பிடுவது, உடல் விதிகளுக்கு புறம்பானது.

சாப்பாட்டுக்கு முன்பும், சாப்பிடும் போதும் தண்ணீர் பருகக் கூடாது. சாப்பிட்டு முடித்து ஒரு மணி நேரத்துக்கு பின் தான், தண்ணீர் குடிக்க வேண்டும். விக்கல் எடுக்கிறது, நெஞ்சை அடைக்கிறது எனில், நீங்கள் சரியாக மென்று சாப்பிடவில்லை என்று பொருள். 

------------------------------------------------------------------------------------------

குழந்தை எதிரில் எதுவும் செய்யாதீர்கள்! மத்திய அரசின், 'பிளாரன்ஸ் நைட்டிங்கேல்' விருதைப் பெற்ற, தமிழகத்தைச் சேர்ந்த மூவரில் ஒருவரான, குழந்தைகளை கவனிக்கும் நர்ஸ் மணிமேகலை:

'தொற்றாலோ அல்லது உடல்நலப் பிரச்னையாலோ வரக்கூடிய நோயை யாராலும் தவிர்க்க முடியாது; ஆனால், அஜாக்கிரதையால் பாதிக்கப்பட்டு அழைத்து வரப்படும் குழந்தைகளைப் பார்த்தால், வேதனை தொற்றிக் கொள்கிறது.எதையோ விழுங்கிட்டதாக வரும் குழந்தைகள்; கூரான பொருளால் காயம்பட்டு வரக்கூடிய குழந்தைகள்; பெட்ரோல், பினாயில், கழிப்பறை சுத்திகரிப்பான் போன்றவற்றை குடித்து விடும் குழந்தைகள்...மாத்திரை, மருந்துகளை விழுங்கி விடும் குழந்தைகள்; தண்ணீர் தொட்டியில் விழுந்து மயங்கும் குழந்தைகள் என, பல வித பிரச்னைகளுடன் அழைத்து வரப்படும் குழந்தைகளைப் பார்க்கும்போது, அவர்களைப் பார்த்துக் கொள்ளும் பொறுப்புணர்ச்சி, பெற்றோரிடம் குறைந்து கொண்டே வருகிறதோ' என்று தோன்றும்.

ஏனெனில், இப்படி பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைகளுக்கு காரணம் என்ன என கண்டுபிடிப்பதை விட, அவர்கள் விழுங்கியது என்னவென்றே தெரியாமல், 'வீசிங்'கா, மூக்கில் ஏதாவது அடைத்திருக்கிறதா என்பதைக் கண்டறிவதில் சிரமம் ஏற்படும்.சில குழந்தைகளுக்கு, உள்ளே போன பொருளால், உணவுக்குழாயே எரிந்திருக்கும். அதை வெளியில் எடுத்தால், மறுபடியும் உணவுக்குழாய் வெந்து விடும். இதையெல்லாம் அவர்களுக்கு சொல்லவும் தெரியாது. இந்த சூழலில் மருத்துவரும், செவிலியரும் எவ்வளவு இக்கட்டைச் சந்திப்பர் என்று யோசித்து பாருங்கள்.

எந்த குழந்தையாக இருந்தாலும், அது தன்னை சுற்றி இருப்பவர்கள் செய்வதை, அப்படியே தானும் செய்ய நினைக்கும். சிறு குழந்தை தானே என, நீங்கள் இடுப்பில் வைத்தபடியோ அல்லது அதன் கண்ணில் தென்படும் வகையிலோ, ஒரு மாத்திரையோ, மருந்தோ சாப்பிட்டால், நீங்கள் இல்லாத சமயம், தானும் குடிக்க, விழுங்க அந்தக் குழந்தை முயற்சி செய்யும். ஒரு ஜூசை குடித்தீர்கள் என்றால், அதே நிறத்தில், வடிவத்தில் இருக்கும் கழிப்பறை சுத்திகரிப்பானையோ, வேறு ஆபத்தான பானத்தையோ எடுத்துக் குடித்து விடும்.அதனால், குழந்தைகள் எதிரில் எதையும் செய்யாதீர்கள்; அவர்கள் கைக்கு எட்டும் இடத்தில், எதையுமே வைக்காதீர்கள்.குழந்தைகளை தனியாக விடாமல், பக்கத்தில் யாராவது இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

=======================================================================================================

ஒரு கவிதை முயற்சி!

தலையில் உற்பத்தியாகி

அல்லது 

கண் வாய் வழியே

நெஞ்சுக்குள் நுழைந்து

விடும்

எண்ணச் சிக்கல்கள்

உள்ளேயே தங்காமல் 

வயிறு இடுப்பு

தாண்டி

கால்கள் வழியே 

வழிந்தோடிவிட்டால்

நலமே.

==================================================================================================

இது யார் கண்கள்?

=======================================================================================================

ப்ளாக்கில் எழுதுபவர்களை பார்த்தால் ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது!  -  அசோகமித்திரன்.

 

===================================================================================================

சென்ற வாரம் ஜீவி ஸார் மதன் ஜோக்ஸ் எங்கே காணோம் என்று விசனப்பட்டிருந்தார்!  எனவே இந்த வாரம் மறுபடியும் கொஞ்சம் மதன்.

பைசா கோபுரம் சாய்ந்து கொண்டே வருகிறது என்கிற செய்தியைப் படித்ததும் அப்போது மதனுக்குத் தோன்றிய சில யோசனைகள்!

= = = =