கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : தேன்மொழி கூல்ட்ரிங்க்ஸ் - துரை செல்வராஜூ

தேன்மொழி கூல்ட்ரிங்ஸ்..

துரை செல்வராஜூ 

***********************************

அம்மா!...

என்னடா செல்லம்?.. - திரும்பினாள் சரண்யா..

ஒற்றை விரலைக் காட்டி நின்றாள் ஏழு வயதுடைய மகள்...

கையில் இருந்த இரண்டு வயது மகன் காது ஜிமிக்கியைப்
பிடித்து இழுத்துக் கொண்டிருக்க - சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள்..

அதோ அந்த ஓரத்தில் நவீன கட்டணக் கழிப்பிடம் என்ற பேரில் ஒன்று...

கீழே இருந்த பைகளில் ஒன்றை தோளில் மாட்டிக் கொண்டு மற்றதைக் கையில்
பிடித்து கொண்டு -

வாம்மா!.. - என்றபடி நடந்தாள்..

தத்தித் தத்திக் குதித்தபடி - தாயைப் பின் தொடர்ந்தாள் கீர்த்தி...

அந்தக் கழிப்பிடத்தை நெருங்கும் முன்பாகவே துர்நாற்றம்...

ஆனாலும், அதன் வாசலில் அமர்ந்து -
டீ குடித்தபடி பெரியவர் ஒருவர்...

இந்தக் குழந்தை யூரின் போகணும்!...

அஞ்சு ரூவா....ம்மா!...

சின்னக் குழந்தைக்கு கூடவா காசு?..

பொறந்த புள்ள கக்கூஸ் போனாக் கூட காசு தா...ம்மா!..

கொஞ்சங்கூட சுத்தமா இல்லை...
அஞ்சு ரூபாய் வாங்குறீங்க...ல்ல!...

பெரியவர் தொடர்ந்தார்...

மனசுக்குக் கஷ்டமாத்தான் இருக்கு...
முடிஞ்ச வரைக்கும் சுத்தமா வெச்சுக்கிறேன்...
ஆனாலும் பாழாப் போன நாத்தம் போகலை...
இந்த காண்ட்ராக்டரு என்ன சொல்றாரோ
அதத் தானம்மா நாஞ்செய்ய முடியும்?..

சுண்ணாம்பு போடணும்.. பினாயில் அடிக்கணும்...ன்னு
சொன்னா என்னய வேலய விட்டு தூக்கிடுவாரு...
புதுசா வர்றவனும் பழய மாதிரியே வெச்சிருப்பான்...
அதுக்கு நாம வாய மூடிக்கிட்டு வேலை செஞ்சா
நம்ம வயித்துப் பாட்டைப் பாத்துக்க முடியும்... தாயீ!...

பெரியவருக்கு அவருடைய பிரச்னை...

அதற்கு மேல் எதுவும் பேசாத சரண்யா -

ஜாக்ரதையா உள்ளே போகணும்...
சுத்தமா கால் கழுவிட்டு வெளியே வரணும்!..

- என்றவாறு, மகளை கழிவறைக்குள் அனுப்பி விட்டு
பெரியவரிடம் பத்து ரூபாயைக் கொடுத்தாள்..

அருகிருந்த டப்பாவிலிருந்து அஞ்சு ரூபாயைத் துழாவி
எடுத்துக் கொடுத்தார் பெரியவர்...

நீங்களே வெச்சுக்குங்க தாத்தா!..

அந்தவேளையில் - அருகாக சிறுவன் ஒருவன் ஓடிவந்து நின்றான்...

அக்கா.. உங்க பேரு சரண்யா..வா!.. - என்றான் அண்ணாந்து பார்த்தபடி...

நீ யாருப்பா!?.. - என்றாள் ஆச்சர்யத்துடன்...

சொல்லுங்களேன்.. எங்க ஓனர் கேட்டுட்டு வரச் சொன்னார்!..

ஓனரா!?. - மறுபடியும் வியப்பு..

இந்த ஊரில் தன்னைத் தெரிந்தவர் யார்!?..

சிதம்பரத்தில் சோழன் எக்ஸ்பிரஸை பிடிக்க முடியவில்லை...
அதிலும், பொதுப் பெட்டி என்றால் கேட்கவே வேண்டாம்...

இறங்கி இறங்கி ஏற முடியாது!..
- என்று, அங்கிருந்து தஞ்சாவூருக்கு அரசு பேருந்தில் பயணித்தால்
அது இங்கே வந்து ஏதோ கோளாறாகி நின்று விட்டது...

வந்த வரைக்கும் காசைக் கழித்துக் கொண்டு
மிச்சத்தைக் கொடுத்து விட்டார் - நடத்துனர்...

வலு உள்ளவர்கள் அடித்துப் பிடித்துக் கொண்டு
மற்ற பேருந்துகளில் தொற்றிக் கொள்ள -
பிள்ளைகளுடன் சற்றே திகைத்து விட்டாள் சரண்யா...

இங்கிருந்தே தஞ்சாவூருக்கு ஒரு பஸ் இருக்கு...
அதில தாராளமாக இடம் கிடைக்கும் ... ஆனால்,
எப்போ...ன்னு தெரியலை - என்றார்கள்...

அரை மணிக்கு மேலாகி விட்டது...
இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பார்க்கலாம் - என்றிருக்கும் வேளையில்
இந்தப் பேருந்து நிலையத்தில் நம்மைத் தெரிந்தவர் யார்?..

சற்று அச்சமாகவும் இருந்தது....

குழப்பத்துடன் யோசித்தபோது
கீர்த்தியும் அருகில் வந்து ஒட்டிக் கொண்டாள்....


ஆனாலும் அந்தப் பையன் விடவில்லை..

ஆமாக்கா!.. அதோ தேன்மொழி கூல்ட்ரிங்ஸ் ...ன்னு போட்டிருக்கே...

அதற்குள் அந்தக் கடையினுள்ளிருந்து வாலிபன் ஒருவன் ஓடி வந்தான்...

அடையாளங்கண்டு கொண்டாள்...

விசு!.. நல்லாருக்கியா?..  - குரல் தழுதழுத்தது...

நான் நல்லா இருக்கேன்... சரண்..
உன்னை இங்கே பார்ப்பேன் ..ன்னு கனாக் கூட காணலை!...

உன் மகள்.. முகச் சாயல் அப்படியே!..  என்ன பேரு?..
இந்தக் குழந்தையை வச்சுத்தான் உன்னைக் கண்டுபிடிச்சேன்...
இவன் பேரு?.. டேய்... கண்ணா!...  மாமாக் கிட்ட...

பட... பட... - என்று பேசிய விசு,
அதெப்படி மாமா..ன்னு சொல்றது?.. - திகைத்து நின்று விட்டான்..

சரி.. வா.. வா.. கடைக்குப் போகலாம்!...

அவளிடமிருந்த குழந்தையை ஆதுரத்துடன் வாங்கி
தன் தோளில் சாய்த்துக் கொண்டான்...

நடப்பதெல்லாம் கனவா.. என்று நின்றிருந்தாள் சரண்யா..

இல்லே... விசு.. உன்னைப் பார்த்ததே சந்தோஷம்...
பஸ்ஸுக்கு நேரமாச்சு!..

அதுக்கெல்லாம் கவலைப்படாதே.. சரண்...
எல்லா பஸ்ஸும் இங்கே நின்னு தான் போகும்....
சரி... வா... நம்ம கடையில உட்கார்ந்து பேசுவோம்...

நடந்ததை விவரித்தாள் சரண்யா...

தஞ்சாவூர் பஸ்ஸா... சூர்ய மூர்த்தி.. அது நாலு மணிக்கு ..
இன்னும் இருக்கே அரை மணி நேரம்...
மாமா தான் கண்டக்டர்... தாராளமா போகலாம்...
வா.. கடைக்கு.. என்னோடது தான்!..

விசு.. உன்னைப் பத்தி நான் கேக்கவே இல்லை...
எப்படியிருக்கே விசு?.. எத்தனை பிள்ளைங்க!..

ஒன்னே ஒன்னு.... தேன்மொழி... அவ பேர்...ல தான் கடை ...

கூல்ட்ரிங்ஸ் கடை வெக்கிறதுக்காகவா
அத்தனை நல்லாப் படிச்சே விசு!?..
கணக்கெல்லாம் விரல் நுனியில வெச்சிருப்பியே...
ஜியோமெண்ட்ரி எல்லாம் அவ்வளவு அருமையா செய்வியே!..
மேல மேல படிக்கப்போறேன்... ந்னு சொன்னியே!..

சரண்யாவின் கண்கள் சட்டெனக் கலங்கின..

அப்படித்தான் நெனைச்சேன் சரண்...
ஆனா, ஒன்னும் சரியா அமையலை...
மளிகக் கடையில கணக்கு எழுதத்தான் முடிஞ்சது...

மளிகைக் கடையிலயா!?... - அதிர்ந்தாள் சரண்யா..

அதுவும் சரிப்பட்டு வரல்லை... அப்பாவுக்கும் முடியலை..

நான் போறதுக்குள்ளே கல்யாணத்தைப் பார்க்கணும்..ன்னு அழுதார்..
அப்புறம் சொந்தத்திலய அமைஞ்சிடுத்து... இது மாமாவோட கடை தான்..
ரேவதி கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்...

ஓ.. உன் மனைவி பேரு ரேவதி..யா!..
அது சரி.. மாமா கண்டக்டர்....ன்னு சொன்னே!...

அதுவா... கண்டக்டர் மாமாவை பழக்கத்தில கூப்பிடறது!..
சொல்லிக் கொண்டே தனது கடைக்குள் நுழைந்தான்..

சரி.. நீ என்ன சாப்பிடுறே..
பாதாம் பால், ரோஸ் மில்க்,
வனிலா, சாக்லேட், ஸ்ட்ராபர்ரி,
டீ இல்லே காஃபி.. என்ன வேணும்?...

மெலிதாக சிரித்தாள் சரண்யா...

உனக்கு என்னத்துக்கு சிரமம் .. விசு...

என்ன சொன்னே சரண்?.. சிரமமா?..
எனக்காக என்னென்ன சிரமத்தையெல்லாம் நீ தாங்கிக்கிட்டே!...

இப்போ - இந்த ஒரு குவளை பால் எனக்கு சிரமமா!...
சரி.. பாப்புக்குட்டிக்கு என்ன?...

அவளுக்கு ரோஸ் மில்க்!...

பாப்பு நீ என்ன பிஸ்கட் சாப்பிடுவே... சொல்லு!..

இல்லே... விசு... கொடுக்கிறதில்லை..
அவளுக்கு பிஸ்கெட் ஒத்துக்காது!...

அப்புறம்.... எப்படிப் போகுது விசு!...
என்னையும் ஞாபகம் வெச்சி கண்டுபிடிச்சியே...
மனசுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு!...

சரண்யாவின் குரல் தழுதழுத்தது...

நல்லா இருக்கேன் சரண்... இந்தப் பக்கம் காஃபி, டீ,
அப்புறம் பாதாம் பால், ரோஸ் மில்க், ஐஸ்க்ரீம், பிஸ்கட் ...
நியூஸ் பேப்பர், வாரப் பத்திரிக்கை, சிம் கார்டு ரீ சார்ஜ்...ன்னு
ஓரளவுக்கு நல்லா போய்க்கிட்டு இருக்கு...
ஸ்கூல் எல்லாம் திறந்திட்டா இன்னும் நல்லாருக்கும்...
உன் வீட்டுக்காரர் என்ன செய்றார்... சரண்?..

அவருக்கு பேங்க்..ல வேலை... விசு!...
எல்லாம் ஒரு நிமிஷத்தில நடந்த மாதிரி இருக்கு...
வாழ்க்கையே திசை மாறிப் போச்சுடா....
அந்த நாளெல்லாம் திரும்பவும் வராதா...ன்னு இருக்குல்ல!...

அப்பா எப்படி இருக்காங்க சரண்?...

அப்பா காலமாகி ரெண்டு வருஷம் ஆகிடுச்சு..
தம்பி வீட்ல இருக்காங்க அம்மா...
உங்க அப்பா அம்மா?...

அப்பா தான் தவறிட்டாரே..
அம்மா எங்கூடத்தான் இருக்காங்க!..

நான் அன்னைக்கு உங்க வீட்டுக்கு வந்தது தப்பு சரண்...
நோட்ஸ் கொடுக்க வந்த என்னை
உங்க அப்பா தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டார்!...

என் மனசுல இருக்கிற ஆறாத ரணம்....
அதை மறுபடியும் கிளறாதே.. விசு...

எங்க அப்பா உன்னைப் பேசின பேச்சு ஏழு ஜென்மத்துக்கும் போதும்....
அக்கம் பக்கமெல்லாம் கூடி நின்னு வேடிக்கை பார்த்திச்சு...
நானும் ஒரு பொய்யாவது சொல்லிடலாமா... ந்னு தான் நினைச்சேன்!...

நீ அன்னைக்கு அந்த மாதிரி சொல்லியிருந்தா
எவ்வளவு பெரிய பிரச்னை ஆகியிருக்கும் தெரியுமா?...

அதெல்லாம் பொண்ணைப் பெத்தவங்களோட பயம்...
அதுதான் இயற்கை... எல்லாருக்கும் இப்படித்தான்...
நாம தப்பா எடுத்துக்கக் கூடாது... சரண்!...

எங்கோ வெறித்திருந்தாள் சரண்யா...

ஒவ்வொரு கட்டத்திலயும்
ஒவ்வொரு மாதிரியான பயம்!..
எல்லாத் தலைமுறைக்கு இடையிலயும்
எவ்வளவோ இடைவெளி இருக்கு!...
எவ்வளவோ பிரச்னையும் இருக்கு!...

மௌனம் கலைத்து சரண் பேசினாள்..

அதுக்கப்புறம் அப்பா ரொம்ப வருத்தப்பட்டார்....
அம்மா ஒரு தடவை உன்னை மார்கெட்....ல பார்த்திருக்காங்க...
ஆனா - கூட்டத்தில மிஸ் பண்ணிட்டாங்க...
வீட்டுக்கு... வந்து அப்பா கிட்ட சொன்னப்போ
இன்னொரு தடவை பார்த்தா வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வா... ன்னார்.

அடிக்கடி என் கையப் புடிச்சிக்கிட்டு -
அநியாயமா சந்தேகப்பட்டு ஒருத்தனை திட்டிட்டனே...
இந்தப் பாவம் எங்கே போய்த் தீரும்..ன்னு... மனசு உடைஞ்சி அழுவார்...

சலனமில்லாமல் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான் விசு...

என்னமோ.. விசு... இப்படியெல்லாம் ஆகும்..ன்னு நெனைக்கலை...
ஆனாலும் எப்படியோ நல்லவிதமா போய்க்கிட்டு இருக்கு....

அவசியம் ரேவதிய அழைச்சுக்கிட்டு நீ வீட்டுக்கு வரணும்...
இதான் என்னோட அட்ரஸ்!...

ஆகட்டும் சரண்!... அவசியம் வர்றேன்!...

நேரம் ஆகிக்கிட்டுருக்கே... பஸ்ஸை இன்னும் காணோமே!...

சரண்யாவிடம் பரபரப்பு கூடியது..

பதற வேணாம்.. நம்ம கடை வாசல்ல தான் வந்து நிற்கும்!...

சொல்லி முடிப்பதற்குள் -
தஞ்சாவூருக்குச் செல்லும் சூரிய மூர்த்தி பளபளப்பாக வந்து நின்றது...

மாயவரம்... கும்மோணம்... பாபநாசம்... தஞ்சா....வூர்!...
மாயவரம்... கும்மோணம்... பாபநாசம்... தஞ்சா....வூர்!...

வெளியே தலையை நீட்டியபடி சத்தம் போட்டார் - நடத்துனர்...

மாமா!...

என்னடா மாப்ளே!...

தஞ்சாவூருக்கு ப்ளஸ் ஒன்னு!...

ஓகே!... ரவி கிட்டயும் சொல்லிடு!...

சொல்லிட்டா போகுது... ரவீ...ய்!.. தஞ்சாவூருக்கு ப்ளஸ் ஒன்னு!..

பேருந்தின் பின் வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த
ரன்னிங் செக்கர் ரவி - சரி... சரி.. என்று, தலையாட்டினான்...

சரண்யா புறப்பட ஆயத்தமான வேளையில் -
கீர்த்தியின் கைகளில் பை ஒன்றைக் கொடுத்தான் - விசு...

அதில் நிறைய பழங்களும் சாக்லேட்களும் இருந்தன...

விசு ... என்ன இதெல்லாம்!... - சரண்யா தடுத்தாள்...

இருக்கட்டும் சரண்... பிள்ளைகளை பத்திரமா பார்த்துக்கோ!...

கீர்த்தியை ஏற்றி விட்டபின்
தானும் பேருந்தில் ஏறினாள் - சரண்யா...

மற்ற பைகளைத் தூக்கிக் கொண்டு ஏறிய விசு -
அந்தப் பக்கம் மூன்று பேர் அமரும் இருக்கையில் அமர வைத்தான்...

கீர்த்தி கையை வெளிய நீட்டிடாம பார்த்துக்கோ!...

கீர்த்தி... விசுவுக்கு டாட்டா சொல்லுமா!...

கீர்த்தி பிஞ்சுக் கைகளை அசைத்தவாறு சிரித்தாள்...
இளையவன் தோளில் தூங்கிக் கிடந்தான்...

சரி.. விசு... நா போய்ட்டு வர்றேன்!...

ஆகட்டும் சரண்!...

பேருந்து மெல்ல நகர்ந்தது...
கை அசைத்தவாறே - இறங்கிக் கொண்டான் விசு...

பேருந்து இந்தப் பக்கமாக வளைந்து திரும்பி -
நெடுஞ்சாலையில் வேகமெடுத்தது...

சரண்யாவின் கண்கள் திரண்டிருந்தன...
அம்மா!.. - என்றவாறு துடைத்து விட்டாள் கீர்த்தி..
**************

அங்கே - தேன்மொழி கூல்ட்ரிங்ஸ்...

அண்ணே.. அந்த அக்காகிட்டே ஏன் பொய் சொன்னீங்க?..

என்னடா பொய் சொன்னேன்!?..

சொன்னீங்க தானே!...

சரி.. சரி.. போய் வேலையப் பாரு!..
ஃஃஃஃஃஃஃ