முகங்கள் (செஹ்ரே ...)

 பகத் பாசில் பெயரைக் கொண்டாடினார்களே என்று ஒரு படம் பார்த்தேன்.  சகிக்கவில்லை.  அண்ணன் , அக்கா என்று குடும்பத்தார் எல்லோரையும் வித்தியாசமில்லாமல் பாரபட்சமில்லாமல் கொல்கிறார்!  

சமீபத்தில் பார்த்தது ஒரு இந்திப்படம்.  பெல்பாட்டம். பெல்பாட்டம் என்றதும் நிறைய பேர்களுக்கு 80 களின் ட்ரெஸ் ஸ்டைல் ஞாபகத்துக்கு வரும்.  தொளதொளவென்று பேண்ட்ஸ், கீழே பாதத்தில் 32, 36, 42 என்று அகலம் வைத்துத் தைப்பார்கள்.  இளமை ஊஞ்சலாடுகிறது படத்தில் கமல், ரஜினி, தோஸ்தானா, ஷோலே, யாரானா  போன்ற படங்களில் அமிதாப் கூட பெல்பாட்டம் போட்டிருப்பார்!  அதற்கு ஜோடி தலையில் ஸ்டெப் கட்டிங்!

இங்கு பெல்பாட்டம் என்பது ஒரு சீக்ரெட் ஏஜெண்ட்டுக்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் புனைப்பெயர்.  காலிஸ்தான் தீவிரவாதிகளால் 80 களில் சில விமானங்கள்  ஹைஜாக் செய்யப்பட்ட நேரத்தில் பிரதமர் இந்திரா காந்தி ஒரு முடிவு எடுக்கிறார்.  ஜியா உல் ஹக்கின் திரைமறைவு ஆட்டங்களை சொல்கிறது படம்.  அக்ஷய் குமார் தன் சொந்தப் பெயர் மறைத்து பெல்பாட்டம் என்கிற மறைபெயரில் நேரடியாகச் சென்று கடத்தப் பட்டவர்களை மீட்கும் நிஜக்கதை.  அதாவது நிஜமாக நடந்த கதை.  சுவாரஸ்யமாகவே இருந்தது.  அதீமான காதல், சண்டைக்காட்சிகள், மெலோ ட்ராமா, இல்லாத, ஏன், ஆக்ஷன் காட்சிகள் கூட தேவைக்கேற்பவே அமைந்த படம்.  அக்ஷய் நன்றாகவே செய்திருக்கிறார்.  தான் சீக்ர ஏஜென்ட் என்பதை மனைவியிடமே (வழக்கம்போல) மறைக்கும் அக்ஷய், கடைசி சின்ன ட்விஸ்ட் என்று எல்லாமே சுவாரஸ்யம்.

சுமார் ஒரு மாதத்துக்கு முன் பார்த்த படம்  - செஹ்ரே.   முகங்கள் என்று பொருள்.  படத்தில் அமிதாப்பைப் பார்த்ததும் பார்க்கத் தொடங்கினேன்.  

இதேபோல சில நாட்களுக்குமுன் 'ஆங்கேன்' என்னும் அமிதாப் படம் பார்க்கத் தொடங்கி விக்கியில் சென்று கதை படித்ததன் காரணம், படத்தைப் பார்க்காமலேயே கைவிட்டேன்.  தனது உழைப்பால் ஒரு வங்கியை நல்ல முறையில் வளர்த்து வைத்திருக்கிறார் அமிதாப்.  ஆனால் அவரது கோபம் பிரசித்தமானது.  ஒரு கிழவியிடம் பணம் கொடுக்கும்போது வங்கி ஊழியர் ஒருவர் பத்து ரூபாயோ, நூறு ரூபாயோ ஏமாற்றி விடுகிறார். அதைப் பார்த்துவிடும் அமிதாப், அவரை கொலை செய்யுமளவு துவைத்து எடுக்கிறார்.  

அவரை வங்கி டிஸ்மிஸ் செய்கிறது.  அவர் எதிரிகளுக்கு கொண்டாட்டம்.  இவர் ஆற்று ஆற்றுப் போகிறார்.  என்னை எப்படி, நான் யார், எப்படி உழைத்தேன் என்றெல்லாம் யோசிக்கிறார்.  அந்த வங்கியை பற்றி அக்குவேறு ஆணிவேர் அறிந்திருப்பதால் அதைக் கொள்ளையிட்டு அவர்களுக்குப் பாடம் கற்றுத்தர தீர்மானிக்கிறார்.  அதற்கு அவர் மூன்று கண்தெரியாதவர்களை தெரிவு செய்கிறார். அதில் அக்ஷய் குமாரும் ஒருவர்.  அப்புறம் கதை படித்து படம் பார்ப்பதை நான் கைவிட்டுவிட்டேன்! 

செஹ்ரே படத்தையும் அது மாதிரி செய்யக் கூடாது என்று கதை படிக்காமல் படம் பார்த்தேன்.  அமிதாப்பும், இம்ரான் ஹாஷ்மியும் முக்கிய பாத்திரங்களில்.  இன்னொரு கேரக்டரில் வருபவர் அன்னு கபூர் என்று நம்பவே முடியவில்லை.  பிங்க் நீதிபதி இங்கும் நீதிபதி!

ஒரு மெசேஜ்ஜைப் படித்து விட்டு வேகமாக வரும் இம்ரான் கார், காட்டின் நடுவே, பனிமலையில் சிக்கிக் கொள்கிறது.  அதுவே ஒரு வலை.  உதவிக்கு 'எதிர்பாராவிதமாக' வரும் அன்னு கபூர் அவரை ஒரு இல்லத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறார்.  அங்கு ஏற்கெனவே இரண்டு நபர்கள், ஒரு பெண் இருக்க, அப்புறம் இன்னும் இருவரும் சேர்த்து கொள்கிறார்கள்-அமிதாப்பையும் சேர்த்து.

மெல்ல பேச்சு தொடங்க, இம்ரானை மற்றவர்கள் அவர்கள் தாங்கள் தினசரி மாலையில் விளையாடுவதாகச் சொல்லும் ஒரு விளையாட்டுக்கு அழைக்கிறார்கள்.  அந்த மாளிகையில் ஏற்கெனவே சில பொருள்களையும், சில படங்களையும் பார்த்து இம்ரான் கிலேசமடைந்திருந்தாலும் காட்டிக் கொள்ளாமல் சமாளிக்கிறார்.  விளையாட்டுக்கு வராமல் மறுக்கும் அவனை மற்றவர்கள் சீண்டிச் சீண்டியே விளையாட்டில் இணைக்கிறார்கள்.

விளையாட்டு என்பது, நீதிபதி நீதிபதியாகவும், அமிதாப் அரசாங்கத் தரப்பு வக்கீலாகவும், அன்னு கபூர் குற்றவாளி சார்பில் ஆஜராகும் 'விளையாட்டு'.  குற்றவாளி இம்ரான்.  அவன், தான் நிரபராதி என்று நிரூபிக்க வேண்டும்.  இன்னொருவர் இருக்கிறார்.  அவர் யாரென்று கேட்டால் தூக்கு தண்டனை அளிக்கப்பட்டால் நிறைவேற்றுபவராம்.  அங்கிருக்கும் பெண்ணை இம்ரான் வசப்படுத்த முயல்கிறான்.  அவளுக்கொரு அண்ணன் வேறு இருக்கிறான்.

மிகவும் சீரியஸாகவே விளையாட்டு தொடர்கிறது.  இம்ரான் பதட்டமடைகிறான்.  விளையாட்டை இடையில் நிறுத்தவும் முடியவில்லை.  அது ஏற்கெனவே சொல்லப்பட்டிருக்கும் விதி.  இறுதியில் என்ன ஆகும் என்றும் அவனுக்கு புரியவில்லை.  நடுவிலேயே தப்பிக்கவும் முயற்சிக்கிறான்.

இறுதியில் நான் நினைத்த ட்விஸ்ட் ஒன்று இல்லை என்றானது.  சமீபத்தில் நான் பார்த்த படங்களில் வித்தியாசமான படம்.  இந்த வருடம்தான் வெளியாகி இருக்கிறது..  அவர்கள் சொல்லிக் கொள்ளாத ஒரு விஷயம், இந்தப் படம் 1956 ல் வெளியான 'டேஞ்சரஸ் கேம்' என்கிற ஆங்கிலக் கதையின் தழுவல்.  இது ஏற்கெனவே மராத்தி, கன்னடம், வங்காள மொழிகளில் தழுவி எடுக்கப்பட்டிருந்திருக்கிறது.

=========================================================================================================

என் கவிதை ...

மழையில் நனைந்த காக்கை 

மனதில் 

என்ன இருக்கும்?

சிறகுகள் சீக்கிரம் காயவேண்டுமே 

என்கிற கவலையைத்தவிர?

உடல் சிலிர்த்துப் பறக்கும் 

ஒரு 

உஷ்ணமான அனுபவத்துக்கு 

காத்திருக்கிறது மனம்  

=====================================================================================================

சமீபத்தில் படித்தது...

சென்னை மயிலாப்பூரில், 'ஆழ்வார்' புத்தகக் கடையைத் தற்போது நடத்தி வரும் ஆழ்வாரின் நான்கு மகள்களில் ஒருவரான ஜூலி:

"சென்னையிலேயே பழைய புத்தக கடைகளில் எங்கள் கடையும் ஒன்று. வாடிக்கையாளர்கள் எங்கள் கடையை 'தாத்தா கடை' என்று அன்புடன் அழைப்பர். சென்னைக்கு வந்ததும் அப்பா, சின்ன சின்ன வேலையாக ஆரம்பித்து, லஸ் ஏரியாவில் பழைய பேப்பர் வியாபாரம் செய்யும் அளவில் வளர்ந்தார். 

சினிமாவிலும் சின்ன சின்ன கதாபாத்திரத்தில் நடித்துள்ளார். ஆனால், அவரின் ஆர்வம் எல்லாம் புத்தகங்கள் மீது தான். ஆரம்பத்தில், சென்னை முழுக்க சைக்கிளிலேயே சென்று புத்தகங்களை வாங்கி வந்தார். அண்ணாதுரை கூட எங்கள் கடையில் புத்தகங்கள் வாங்கிச் சென்றுள்ளார். 

எத்தனையோ உயர் அதிகாரிகள் கூட எங்கள் கடையின் வாடிக்கையாளர்கள். நிறைய வக்கீல்கள் வீட்டுக்கு அப்பாவே போய் புத்தகங்கள் கொடுத்துட்டு வருவார். இப்படி எவ்வளவோ அதிகாரிகள் தெரிந்திருந்தாலும், அப்பாவுக்கு புத்தகங்கள் தவிர, வேறு எந்த ஆசையும் இல்லை. யாருக்கும் தொந்தரவில்லாமல் இருந்தாலும், நிறைய முறை கார்ப்பரேஷனில் இருந்து ஆட்கள் வந்து கடையை அப்புறப்படுத்தி, புத்தகங்களை எடுத்து சென்று விடுவர்; அவர் புத்தகங்களை போராடி மீட்டு வருவார். 

செங்கல்கள் இல்லாமல், புத்தகங்களால் கட்டப்பட்ட வீட்டில் தான் நாங்கள் வளர்ந்தோம்; அதற்கு பின் தான் தனியாக வீடு பார்த்து குடியேறினோம். அவரது 13 வயதில் துவங்கிய இந்த கடை, அவர் சாகும் வரை இந்த கடை தான் அவரது உயிராக இருந்தது. 

பெற்றோர் மறைவுக்கு பின், கடையை மூடக் கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தோம். என் சிறு வயதில், எங்கள் கடை திருவிழா போல இருக்கும்; மக்கள் வந்தபடியே இருப்பர். 

ஆனால், இன்று 'ஆன் லைன், டிஜிட்டல்'னு வந்து விட்டதால் புத்தகங்களின் வரவும், வியாபாரமும் குறைந்து விட்டது. பழைய புத்தகங்கள் தானே என்று வாடிக்கையாளரும், விலையை குறைத்து கேட்கின்றனர். இதனால், ஒரு நாளைக்கு 1,000 ரூபாய்க்கு விற்பதே சிரமமாக இருக்கிறது.

தற்போது, மெட்ரோ பணி துவங்குவதால், கடையை காலி செய்ய சொல்கின்றனர்; அதனால், எங்கு செல்வது என்று தெரியவில்லை. எங்கள் வாழ்க்கைக்கு ஆதாரமே புத்தகங்கள் தான். எங்கள் புத்தக கடையை நடத்த நிரந்தரமான ஒரு இடம் ஏற்படுத்திக் கொடுத்து, எங்கள் வாழ்க்கைக்கு உத்தரவாதம் ஏற்படுத்தித் தர வேண்டும்.

=======================================================================================================================

எப்பவோ பகிர்ந்தவை, இப்போ மறுபடி உங்க பார்வைக்கு...!

=======================================================================================================================

ஜோக்ஸாம்...!

யாருடைய நேரம் சிக்கனமாகிறது?

பதினெட்டுக்கு மேலயா...  ஊஹூம்... ஏறவே ஏறாது!

சுத்தமான வேலை 

முன்னால போறது ஆணா, பெண்ணா?!