"அப்படியே ஒன்று போடட்டுமா?"

                 

"நானே நானா? - யாரோ தானா?

மெல்ல மெல்ல மாறினேனா?"  

            

ரேடியோ மிர்ச்சியில் பாட்டுக் கேட்டுக் கொண்டே, அரைத் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்த ராகவனின் மனம் மெதுவாக என்னென்னவோ யோசனைகளில் வீழ்ந்தது. 

     

இன்னும் ஒரே மாதம்தான்.  பிறகு என்ன! ஐயா காரில்தான் ஆபீசுக்கு போவார்.  இந்த பைக் வேண்டவே வேண்டாம்.  அதுவும் ராமாபுரம் டெலிபோன் எக்ஸ்சேஞ்சுக்கு அருகே நடந்த அந்த கோர விபத்தைப் பார்த்த கணத்திலிருந்து ஒரே யோசனைதான்.  என்ன 2  பைக் காசு போட்டால் ஒரு கார்.  மழையில் நனையாமல், வெயிலில் வற்றிப் போகாமல் நினைத்த நேரத்தில் குழந்தையையும் அழைத்துக் கொண்டு அவசரத்துக்கு ஒரு செட் உடுப்பு கூட எடுத்து செல்லலாம் ......  

   
அப்பா அம்மா வாங்கித் தருவதாகச் சொன்ன பொம்மையை, உடனேயே கையில் இருப்பது போல பாவனை செய்துகொள்ளும் சிறுவனைப் போல, ராகவன் கையை ஸ்டீரிங் வீல் பிடித்து இப்படியும் அப்படியும் திருப்புவது போல திருப்பிப் பார்த்துக் கொண்டான்! 

====================  
   

கார் டெலிவெரி எடுத்துக் கொள்ளலாம், தயார் என்று அலைபேசியில் அழைத்துச் சொன்னார்கள். பைக்குக்கு விடை கொடுக்கும் நாள் வந்தே விட்டது! 'பைக்கே! இன்றோடு உனக்கு விடுதலை. எனக்கும் உன்னிடமிருந்து விடுதலை! இப்போ வா நாம் இருவரும் டீலர் பாயிண்டுக்குப் போகலாம்!' 

   
அடா டா டா - என்ன அழகான கார்! பள  பள என்று சூரிய வெளிச்சத்தில் இப்படி மின்னுகிறதே!  பெட்ரோல் வாசனை வருவது போல இருக்குதே! டீலரிடம், "வண்டியில லீகேஜ் எதுனாச்சும் இருக்குமோ? நல்லா செக்  பண்ணிட்டீங்களா? ஏதோ பெட்ரோல் வாடை வருதே!"


"சார் என்ன  அப்பிடி கேட்டுட்டீங்க! கார் வொர்க் ஷாப்புல பெட்ரோல் வாசனை வராம இருக்குமா? கார்க் கம்பெனிக்காரங்களே எங்களுக்கு ரீஃபில், டாப் அப் செய்ய பெட்ரோல்  சப்ளை செய்யுறாங்க.  அதோ அங்கே பாருங்க ஒரு மெக்கானிக் பெட்ரோல் கேன் எடுத்துக்கிட்டுப் போறாரு!" என்றார் டீலர். 

"வண்டியை நல்லா கிளீன் பண்ணி, ரிப்பன் கட்டி உங்க வீட்டுக்கு அனுப்பி வெச்சுடறேன் சார்."

  
"சரி."
================  
           

"ரேவதி! சாயங்காலம் சீக்கிரமே வந்துடுவேன். அக்ஷயாவை தயார் பண்ணிட்டு [என்ன ஒரு பாம்பெர்ஸ் மாட்டி விடணும் - அவ்வளவுதானே] நீயும் ரெடியாக இரு. சுப்பு வீட்டுக்குப் போகணும். ஒவ்வொருத்தன் மாதிரியா நாம காரை வைச்சிருக்கோம், என்ன இல்லை நம்ம காரில்? ஏ சி கம்பெனி பிட்டிங்காகவே போட்டாயிற்று. சீட்டுகளுக்கு எல்லாம் நமக்குப் பிடித்த கலரில், கவர் போட்டாச்சு. 

             
ஆட்டோமாடிக்  ஆக கண்ணாடி ஏறி இறங்குது, காரை விட்டுக் கீழே இறங்கி - அவ்வளவு ஏன், - கண்ணாடியைக் கூட கீழே இறக்காமல், ஜி பி எஸ் துணையுடன் நீலக் கோட்டைத் தொடர்ந்து போனால் எங்கு வேண்டுமானாலும் போகலாம்.  அக்ஷயாவுக்கு போர் அடித்தால் டி வி டி பிளேயரில் ஒரு கார்ட்டூன் போட்டு விட்டால் குழந்தை காரிலேயே கன்யாகுமரிக்குப் போனால் கூட எதுவும் கேட்க மாட்டாள்.  ஸ்ரீராம் காரில் ஒரு ஃபிரிஜ் கூட இருக்கிறதாம் நம் காரில் போட முடியுமா என்று பார்க்க வேண்டும். அப்படியே அந்த மல்டி பின் மொபைல் சார்ஜெர் ஒன்றும் கட்டாயம் போட்டுடணும்.  ..."  

  
"அப்படியே ஒன்று போடட்டுமா?" என்று ரேவதி குரலில் டீலர் அதட்டிக் கேட்க .... 
      
"கட்டாயம் போட்டுடனும் ...." என்றான் ராகவன்.  
     
"குழைந்தைங்களை அடிக்கவே கூடாது, அடிச்சா அவங்களுடைய கிரியேட்டிவிட்டி ஸ்பாயில் ஆகி விடும் என்று சொல்வீர்கள்; இப்போ நீங்களே இப்படிச் சொல்கிறீர்களே!" ஆச்சரியப்பட்டுப் பேசினாள் ரேவதி. 
     
"என்ன? ஹா? நான் எங்கே இருக்கின்றேன்? என்ன நடக்குது இங்கே? ரேவதி - எந்தக் குழந்தையை அடிக்கப் போகிறாய்? ஏன்?"
    
"சரிதான் போங்க! ரேடியோ கேட்டுகிட்டே தூங்கிட்டீங்களா? அட ராகவா! உங்களை இல்லீங்க! இந்த அக்ஷயாவைப் பாருங்க! உங்க பைக்குல ஏதோ விஷமம் செய்து, மூஞ்சி எல்லாம் கிரீசைப் பூசிக்கிட்டு வந்து நிக்குது! கை எல்லாம் ஒரே பெட்ரோல் வாடை! இப்போதான் தலை வாரி, ரிப்பன் கட்டி அனுப்பினேன். அதுக்குள்ள, பைக்குல விஷமம் செய்து, ரிப்பன் அவுந்துடுச்சு அதைக் கட்டி விடு என்று வந்து நிக்குது! அதுக்குத்தான் 'அப்படியே ஒன்று போடட்டுமா?' என்று கத்தினேன்!