ரசித்தவை, ருசித்தவை :: சுஜாதா வர்ணனைகள்..

                                                                               

இவற்றை எழுதியவர் யார் என்று கேட்பது அபத்தம்.  வரிகள் காட்டிக் கொடுத்து விடும்.  எனவே இந்த வரிகள் அவரின் எந்தப் படைப்பில் வெளிவந்தவை என்று கேள்வியை மாற்றிக் கொள்(ல்)கிறேன்! 

                                                    

ஆனால் அதுவும் கஷ்டமான கேள்வியல்ல.  ஒன்றிரண்டைத் தவிர மற்றவற்றை எளிதாகச் சொல்லி விடலாம்!

 

1)  சரண்யா போனை வைத்தாள்.  அவள் திலீப்புக்கு சம உயரம் இருப்பாள்.  பூசின தேகம்.  முதல் பிரசவத்திலேயே மாமியாகி விடுவாள் என எச்சரித்தது.  எடையையும் இடையையும் கவனிக்கவில்லை என்றால் பருத்து விடுவாள்.  ஆனால் குழந்தை முகம்.  அவளுக்கு நாய்க்குட்டி, பூனைக்குட்டி, ஏன், எலி, அணில்கள் எல்லாம் பிடிக்கும்.  கர்னாடக சங்கீதம் கேட்பாள்.  லூயி கரால் படிப்பாள்.  

                    


2)  உள்ளே நுழைந்த பெண்ணுக்கு வயது பத்தொன்பதுக்கு மேல் ஒரு செகண்ட் கூட இருக்காது என்று தோன்றியது.  கரிய கூந்தல், கரிய கண்கள்,  உடலின் சாத்தியங்களை மழுப்பியிருந்த கரிய பளபளப்பு உடைகள்.  அதன் மார்புப் பகுதியில் எம்ப்ராய்டரி போட்டு, வசந்த்தின் இதயத் துடிப்பை கதிகலக்க சற்றே திறந்திருந்தது.  பிரதான மூக்கில் குத்தி ஒரே ஒரு சிறிய வைரம் பளிச்சிட்டது.  தூக்கலான மூக்குக்குத் தோதாக இருந்தது.

 

3)  "மே ஐ கமின்?" என்றாள்.


 "யெஸ்" என்றேன்.  நைலான் சாகரமாக உள்ளே நுழைந்தாள்.  அவள் அணிந்திருந்த புடைவையை நான்  விரும்பினேன்.  நான் மட்டும் தொடர் நாவலின் ஹீரோ சேகராக இருந்தால் அவளைக் கண்ட உடன் காதல் கொண்டிருப்பேன்.  அழகி.  மூக்கு நுனியில் ஒரு சிறு வளைவு ஒரே குறை.  யூனிவர்ஸிட்டி படிப்பினால் உதட்டோரத்தில் ஒர் அலட்சியம்.  நல்ல வளர்த்தி.  நல்ல வளர்ப்பினால் பொருத்தமான உடை, பொய்யில்லாத வளப்பம்.  புன்னகைக்காக சுப்ரீம் கோர்ட் வரை வாதாடலாம்.  மனித வாழ்க்கைக்கு அத்தம், காரணம் ஏற்படுத்தும் புன்னகை. 

                                                  


4)  எனக்காக அந்த மாது காத்திருந்தாள்.  "நீங்கள் பத்து நிமிஷம் லேட்"  என்றாள்.  நான் கதவைத் திறந்து என் தாமதத்தைப் புன்னகையால் மறைத்தேன்.   பின் குறிப்பாக "ஸாரி" என்றேன்.  அம்மாள் வெண்மை சாகரமாக இருந்தாள்.  அவளுக்கு வயது நாற்பத்தி எட்டு இருக்கலாம்.  லேசாக மீசை இருந்தது.  கண்களில் கண்ணாடி வட்டங்கள்.  தலையில் நரை என்பதே இல்லை.  விஸ்தாரமாக இருந்தாள்.

5)  நான்  கல்யாணத்துக்குப் பெண் பார்க்கப் போகிறவன் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.  பெண் என் முன் எப்படி வந்து உட்காருவாள்?  அப்படி வந்து உட்காந்தாள் மாயா.  தரை நோக்கி வந்தாள்.  ஒரு தடவை நிமிர்ந்து கரம் குவித்து, போர்த்திக் கொண்டு உட்கார்ந்தாள்.  தன் கை நகங்களைப் பார்த்துக் கொண்டாள்.  எளிய ஸாரி அணிந்திருந்தாள்.  கழுத்தில் காதில் நகைகள் இல்லை.  திருவள்ளுவரின் 'மனைமாட்சி' என்கிற அதிகாரத்திலிருந்து நேரே நடந்து வந்தவள் போலிருந்தாள்.  

                                                

6)  "என்ன ரத்னா?" என்று குரல் கேட்டுத் திரும்பினேன்.  சரஸ்வதி!  ஆம்.  அவள்தான் சரஸ்வதியாய் இருக்க வேண்டும்.  அம்மாடி!  ஒரு இந்தியப் பெண்ணுக்கு இத்தகைய அதிக உயரம், வளர்த்தி, அடர்த்தி!  உடைகளை மீறி வழிந்து கொண்டிருந்தாள் சரஸ்வதி.  நல்ல உயர்தரப் பட்டுப்புடைவை அணிந்து கொண்டு சிக்கனமாக தலையை முடிந்து கொண்டு, நெற்றியில் ஒன்றுமில்லாமல்... நாற்பது வயதிருக்கும்.  இன்னும் அழகு தேங்கியிருக்கும் சரஸ்வதி.  காயத்ரியின் வருணனை கச்சிதமாகப் பொருந்துகிறது.