எங்களை ஏமாற்றிய கிழக்குப் பதிப்பகம்

சென்ற வாரம் செவ்வாய், புதனில் என் மகன் அலுவலகத்தில் சிறிய புத்தகக் கண்காட்சி / விற்பனை நடத்தி இருக்கிறார்கள். 

அலுவலகத்திலிருந்து எனக்கு ஃபோனில் பேசினான் மகன்.  ஏதாவது புத்தகம் வாங்க வேண்டுமா என்று கேட்டான்.  

அது கிடக்கு ஒரு லிஸ்ட்...  ஆனால் உனக்குப் பார்க்கத்  தெரியாது..  விடுன்னேன்!

'சும்மா சொல்லுப்பா...  ஏதோ தள்ளுபடி எல்லாம் உண்டு'ன்னான்.  

"மகனே, இப்படித்தான் பெரம்பூர் பக்கத்துல ஒரு புத்தகக் கண்காட்சி நடக்குது..   50% வரை தள்ளுபடி...  எல்லா பதிப்பாளர்களும் வந்திருக்காங்க என்று செய்தி படித்து, என் நண்பர் சூசைக்கு தொலைபேசி ,அவரிடம்  லிஸ்ட் .கொடுத்தேன்.     பாவம், அவரும் போய்ப் பார்த்து ஏமாந்து வந்து செய்தி அனுப்பினார்.  நாம் கேக்கும் புத்தகங்களுக்கெல்லாம் அவ்வளவு கழிவு கிடையாது.  யாரும் வாங்காத சில புத்தகங்களுக்குதான் அப்படி...  அதை வெளிப்படையாகச் சொல்ல வேண்டியதுதானே...   அப்படித்தானே இங்கும் இருக்கும்..." என்றேன்.

நான் புத்தகக் கண்காட்சி போவது எல்லாம் அவனுக்குத் தெரியுமே...  வீட்டிலும் பரீட்சைக்குப் படிப்பது போல புத்தகமும் கையுமாக இருப்பதை வேற பார்த்திருக்கிறானே...

"இல்லப்பா...   இங்க 10% தள்ளுபடியாம்" என்றான்.  "அதுதாண்டா புக்ஃபேர்லயும் கொடுப்பாங்க" என்றேன்.

"அங்கே போய்விட்டு வந்தபின் எடுத்த லிஸ்ட்தானே?  எதுக்கும் அனுப்பு"ன்னான்.  அனுப்பினேன்.

நான் அலுவலகத்திலிருந்தபோது அலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு புத்தகம் பெயராக வாசிக்க ஆரம்பித்தான்.  "டேய்..   இப்படி வாசிச்சு கட்டுப்படியாகாது" என்று சொல்லியும் வாசிக்க, அவன் ஆரம்பிக்கும் புத்தகப் பெயர்களை நான் முடித்து "நம்ம வீட்லயே இருக்குடா" என்றேன்.  ஆச்யர்யப்பட்டான்!  வீட்டிலேயே இருக்கும் புத்தகங்கள் லிஸ்ட் அவனுக்கு தெரியவில்லை.  புத்தகங்கள் படிக்கும் பழக்கம் என் வீட்டில் என்னைத்தவிர யாருக்கும் இல்லை!

ஆனாலும் அவன் சொன்ன லிஸ்ட்டில் நான் பெயர் கேட்டுத் தயங்கி சற்று யோசித்த இரண்டு புத்தகங்களை வாங்கி வந்து விட்டான்.  ஒன்று அருமையான புத்தகம்.  இன்னொன்று அவ்வளவு சுஜாதா கலெக்ஷன்ஸ் என்னிடம் இருந்தும், அதில் இல்லாத ஒரு சிறு புத்தகம்.   அருமையான அந்தப் புத்தகம் சுப்ரமணிய ராஜு சிறுகதைகள்.  விலை 410 ரூபாய்.  பத்து சதவிகிதம் தள்ளி காசு வாங்கியிருந்தார்கள்.

சரி, அது என்ன கிழக்குப் பதிப்பகம் ஏமாற்றி இருக்கிறது என்று தலைப்புப் போட்டிருக்கிறேனே...  என்ன என்றுதானே கேட்கிறீர்கள்..  இது சுப்ரமணிய ராஜுவின் 70 வது ஆண்டாம்...  அதை ஒட்டி அதே கிழக்குப் பதிப்பகம் அவரது புத்தகத்தை 51 % தள்ளுபடியில் தந்து கொண்டிருக்கிறது.  ஆனால் என் மகன் அலுவலகத்தில் வெறும் 10 % தள்ளுபடியில் விற்றிருக்கிறார்கள்.  

இடத்துக்கேற்ற வியாபாரமா?   பூங்குழலி வாணிபம் என்று ரசீதில் பெயர் இருக்கிறது.  ஆனால் மகன் கிழக்குப் பதிப்பகம் என்று பேனர் வைத்திருந்தார்கள் என்கிறான்.   யாருடைய ஏமாற்று இது?  ம்......ஹூம்...  

நல்லதொரு புத்தகம் கைக்குக் கிடைத்த மகிழ்ச்சியைக் கெடுத்து விட்டது இன்றய செய்தித்தாள்.

எனக்கு இரண்டு சந்தோஷங்கள் இதில்...

மகன் எனக்கு புத்தகம் வாங்கி கொடுத்தது ஒரு மகிழ்ச்சி.  நான் விலை  அதிகம் என்று இரண்டு மூன்று வருடங்களாக வாங்காமல் வைத்திருக்கும் "அகம் புறம் அந்தப்புரம்" புத்தகத்தைக் கூட வாங்கத் தயாராக இருந்தான்.  (வாட்ஸாப்பில் என்னென்ன புத்தகங்கள் என் லிஸ்ட்டில் இருக்கின்றன என்று அனுப்பி இருந்தேன்) நல்லவேளையாக அவர்கள் அந்தப் புத்தகத்தை அங்கு கொண்டுவரவில்லை.

நான் பலமுறை ஏற்கெனவே சொல்லி, கெஞ்சியும் கூட புத்தகம் படிக்காத என் பாஸ் மகன் புத்தகம் வாங்கிய சந்தோஷத்தில் இந்தப் புத்தகத்தைப் படிக்க ஆரம்பித்திருப்பது இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி.  எடுத்த உடனேயே சுப்ரமணிய ராஜு கதைகள்!  தாலிக்கொடி உறவைவிட தொப்புள்கொடி உறவு பெரிதுதான்!  விசு சரியாகத்தான் சொல்லியிருக்கார்!

==========================================================================================================

எங்கள் வீட்டில் எல்லோருமே நாலு கால் செல்லத்தின் ரசிகர்கள்.  சமீபத்தில் ஏஞ்சலின் தளத்தில் ஒரு நாலுகால் செல்லம் இலையைப் பறித்து விற்பனையாளரிடம் கொடுத்து பிஸ்கட் வாங்கிய பதிவை இளைய மகனுக்குப் படித்துக் காட்டினேன்.  அவன் ரசித்து விட்டு சென்னை வர்த்தக மையம் சென்றிருந்தபோது அங்கு அவன் எடுத்திருந்த புகைப்படங்களைக் காட்டினான்.  அதை வாங்கி இங்கே பகிர்கிறேன்...

"ஏதாவது இருக்கிறதா?  எனக்கும் விருந்து உண்டா?"

"இன்னும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் மனிதர்கள் யாராவது என்னை கவனிக்கிறார்களா?  எவ்வளவு நேரம் சாப்பிடுவீங்க..  என் பசி தெரியாம..  அதான் என் தோழர்கள் இன்னும் காத்திருக்க என்னால் முடியாம நான் வந்துவிட்டேன் உணவு தேடி..."

"வாசனையாத்தான் இருக்கு...."

"வெறும் சாம்பாரை மட்டுமா வச்சுட்டுப் போயிருக்காங்க...  இன்னும் பக்கத்தில் பார்த்தால் தெரியும்..."

"ம்..ஹூம்...  என்ன கிடைக்குதோ அதுதான்...  பெக்கர்ஸ் கென்னாட் பீ சூஸர்ஸ்னு சொல்வாங்களாமே..."

===========================================================================================================

இந்த வார பூ!

காரத்தைதான் தன்னால் தர முடிகிறது என்று உள்ளுக்குள் வெட்கமா?  இல்லை, தனது இனம் பத்திரமாக இருக்கிறதா என்று உஷாராக பார்த்துக் கொண்டே இருக்கிறதா... ஏனோ  இந்தப் பூக்கள் கீழ் நோக்கியே இருக்கின்றன...  கீழே அமர்ந்து அதன் முகத்தை எடுத்த புகைப்படத்தைக் காணோம்!

=======================================================================================================



கூட்டுக்குடும்ப ஆசை எனக்கும் இருந்தது.  இப்போது இல்லை என்று சொல்ல மாட்டேன், வாய்ப்பில்லை என்று புரிந்து கொண்டிருக்கிறேன்.    அதைப் பற்றி எழுத ஆரம்பித்த சகோதரி கமலா ஹரிஹரன் தனது கனவும் கமலாவும் தளத்தில்  "எங்கள் ப்ளாக்" பற்றி கீழ்க்கண்டவாறு சொல்லி நெகிழ்த்தி உள்ளார்.  

நன்றி சகோதரி..   இந்தக் குடும்பத்தின் ஒவ்வொரு உறுப்பினருக்கும் - நீங்கள் உட்பட -  இதில் பங்கு உண்டு.  எல்லோருக்கும் நன்றி.



அன்று  நடக்காத ஒன்றை,  தெரியாத முகங்கள் ஏற்படுத்திய  உற்சாக உறவுக் கூட்ட மகிமையை, அப்படி சேர்ந்து பேசி, கூடி மகிழ்ந்திருக்கும்  உறவின் பெருமையை அறிய வைக்க  இன்று "எங்கள் ப்ளாக்" மூலமாக உணரும்படி ஒரு சந்தர்ப்பம்  அமைத்து கொடுத்த இறைவனுக்கு நான் மிகவும் நன்றிக்கடன் பட்டுள்ளேன்.

ஒரு குடும்பமாக தினமும் அவரவர்கள் சந்தோசங்கள், வருத்தங்கள் ஆற்றாமைகள் ஆக்கங்கள் என பகிர்ந்து கொள்ளும்  எ. பி உறவின் கூட்டங்களுக்கு நடுவே நானும் தினமும் பேசி உலாவி வருவது அன்றைய "நினைவுகளை" புரட்டிப்பார்த்துச் சென்றது.  இங்கும் ஒரு சிலரை தவிர அனைவரும் அறியாத தெரியாத முகங்கள்தான். (என்னையும் சேர்த்து)  ஆயினும் உடல் நலம் சரியில்லாத போது அன்புடன் விசாரிப்பதிலிருந்து, அனைவரது உணர்வுகளை மதிக்க கற்றுக் கொடுக்கும் ஒரு உறவு குடும்பமிது.

என் வலைத்தளம் ஆரம்பித்து எனக்கு தெரிந்த மாதிரி பதிவுகள் எழுதி அதற்கு கருத்துக்கள் வரும் போது, அதற்கு  பதிலளித்து  எனக்கு புன்னகைக்க ம‌ட்டுமே தெரியும். ஆனால் நான் புன்னகைப்பது யாருக்குத் தெரியும்? ( மோனலிஸாவின் புன்னகை என்றால் "இதுதான்" என்று அனைவரும்  உணர்ந்தது. ஆனால் அது விலை மதிப்பற்றது.. )  இங்கு வந்து குடும்பத்தில் எ. பி குடும்பத்தில் ஒருவர் என்று ஆன பின்தான் புன்னகையிலிருந்து சற்று முன்னேறி வாய் விட்டு  சிரிக்க கற்றுக் கொண்டேன்.   ஹா. ஹா. ஹா.ஹா மிகவும் நன்றி "எங்கள் ப்ளாக்" சகோதர சகோதரிகளே அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகளை சமர்ப்பிக்கிறேன்.



===================================================================================================