சொந்தமாக ஒரு ரயில் - டீனேஜ் ஆசை

​எனது டீனேஜ் பருவத்தில் ரகம் ரகமான நண்பர்கள் எனக்கு இருந்தனர். ​ 

'எல்லோருக்கும் அப்படித்தான்...'  என்று ஏதோ குரல் கேட்கிறது!  யாரது நெல்லையா?​

ஒரு நண்பன் அவனது வேலைக்கு அப்ளிகேஷன் டைப் செய்ய என்னை உபயோகித்துக் கொள்வான்.  நான் டைப்ரைட்டிங் கிளாஸ் சென்று பாஸ் செய்த காரணத்தால் அவன் வீட்டுக்கு வலுக்கட்டாயமாக அழைத்துச் செல்லப்படுவேன்.  

​அவன் அப்பா வீட்டில் ஒரு சிறு டைப்ரைட்டர் வைத்திருந்தார்.  அதில் அவனுக்கு டைப் அடித்துக் கொடுப்பேன்.  அழகான Facit டைப்ரைட்டர் அது.​

என் அப்பாவின் நண்பரும் ஒரு சிறு டைப்ரைட்டர் வைத்திருந்தார்.  அதில் டைப் அடித்தால் எழுத்துகளை சேர்த்து எழுதுவது போல (Cursive writing) டைப் ஆகும்.  அழகாக இருக்கும்.  

நான் பயின்று கொண்டிருந்த டைப்ரைட்டிங் கிளாஸில் திடீரென என் வகுப்புத் தோழன் ஒருவன் வந்து சேர்ந்தான்.  அவனுக்கு இதெல்லாம் தேவையே இல்லையே...  ஏன் வந்து சேர்கிறான் என்று எனக்கு ஐயம்.  அவன் தந்தை வட்டாரப் போக்குவரத்து அதிகாரி.  செம துட்டுப் பார்ட்டி.  ஆனால் என் வகுப்புத் தோழன் ​துட்டுப் பார்ட்டி ​இன்னொருவனும் இருந்தான்.  தாசில்தார் பையனான அவன் வகுப்பில் முன் பெஞ்சு மாணவன்.  அவனும் டைப்ரைட்டிங் கிளாஸ் வந்தான் என்றாலும் அவன் வருவதும் தெரியாது, போவதும் தெரியாது.  பள்ளி செல்லும்போதும் வரும்போதும், தட்டச்சுப் பயிற்சி வகுப்புக்கும் எங்களுடன் சைக்கிளில் குழுவில் அவனும் வருவான் என்றாலும் நேரே வீடு சென்று விடுவான்.  நாங்கள் அடிக்கும் வெட்டி அரட்டையில் கலந்துகொள்ள மாட்டான்.  அதனாலேயே இப்போது  நல்ல நிலையிலும் இருக்கிறான்!

ஆனால் இந்த வட்டாரப் போக்கு வரத்து அதிகாரி பையன்  என் பக்கத்து இருக்கையை எடுத்துக்கொண்டு மெஷினை 'டபடப' என்று சப்தப்படுத்துவான்.  டப்பு டுப்பென்று அடித்தால் இன்ஸ்டிரக்டர் அருகில் வந்து விடுவார்.   "தம்பி...   மெஷின் பத்திரம்....".  அவர் கவலை அவருக்கு.  அதை வைத்துதானே அவர் பிழைப்பே...  அதிகாலை வகுப்புகளுக்குப் போகும்போது அவர் ஒவ்வொரு மெஷினையும் துடைத்து, தடவி தயார்  செய்ய வேண்டுமே...

அவன் வந்து சேர்ந்ததற்கு காரணம் பின்னால் தெரிந்தது!  பள்ளி இறுதி வகுப்புப் படித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு பெண்.  ஆனால் பாருங்கள் அவள் இவனை லட்சியமே செய்வதில்லை.  அவள் வரும் நேரம் என் பயிற்சி நேரமாக இருந்திருக்கிறது.  அவளுக்குப் பின்னே இருக்கும் மெஷினை எடுத்துக் கொண்டான் இவன்.

ஒரு விசேஷம் என்ன என்றால் இரண்டு இரண்டு வயது குறைவில் அவள் வீட்டில் ஒரே ஜாடையில் ஜெராக்ஸ் மெஷினில் எடுத்தது போல பெண்கள் இருப்பார்கள்.  அதில் இவன் ஆள் மாறாட்டத்தில் இங்கு வந்து இணைந்தது  ஒரு கதை என்றால்  அங்கு வகுப்பில் மூன்றாவதாக இன்னொரு பெண் இவனை நோட்டமிட ஆரம்பித்ததோடு, அதன் காரணமாகவே ஒரு அடிதடி, பஞ்சாயத்து நடந்ததுதான் சுவாரஸ்யம்.   எங்களுக்குள்ளான எல்லை பஞ்சாயத்தில் கூட்டம் காட்டும் சைக்கிள் குழுவில் என்னையும் அழைத்துப் போயிருந்தான்.  முடிந்தவரை தள்ளி நின்றிருந்தேன்!  ஒரு ஆபத்து என்றால் அப்படியே சைக்கிளைத் திருப்பிக் கொண்டு எஸ்கேப் ஆகிவிடலாம் பாருங்கள்....

அந்த டைப்ரைட்டிங் தேறியது வேலையில் சேர்வதில் எனக்கு எந்த பயனும் தரவில்லை.  ஆனால் சேர்ந்த வேலையில் பல சமயங்களில் நல்ல பெயர் வாங்கித் தந்திருக்கிறது.  தமிழ் ஆங்கிலம் இரண்டுமே ஹையர் பாஸ்.  ஹிந்தி டைப்ரைட்டிங்கும் செல்ல ஆரம்பித்தபோது வந்தது வினை.  அது வேறு கதை!  அது ஆரம்பத்திலேயே நின்று போனது.   

பாரதியாருக்கு கணக்கு பிணக்கு போல எனக்கு வராதது சுருக்கெழுத்து!  எவ்வளவு முயன்றும் அந்த நுணுக்கமான வளைவுகள் எனக்கு வரவில்லை.  இன்ஸ்டிரக்டர் வெறுத்துப் போனதுதான் மிச்சம்.  கூரான பென்சில் எடுத்துக்குங்க...   இவ்வளவுதான் இழுக்கணும், கொஞ்சம் மாறினா எழுத்து மாறிடும் என்றெல்லாம் சொல்ல குழப்பம்தான் மிச்சம்!  

டைப்ரைட்டிங் கற்றுக்கொண்ட காலங்களில் ஏ பி சி டி யைத் தலைகீழாக அடிப்பது ஒரு பயிற்சி என்பதால் அதை தலைகீழாகச் சொல்வது எளிதாக வரும்.  அதை வைத்து வெட்டியாகக் கொஞ்ச காலம் அலட்டிக் கொண்டது நினைவுக்கு வருகிறது!  என் சகோதரி டைப்ரைட்டிங் வகுப்பு செல்லாமலேயே ஏ பி சி டியை தலை கீழாகச் சொல்லி என் பெருமை வேருக்கு வெந்நீர் ஊற்றினாள்!

கல்லூரிக் காலங்களில் வேலைக்குப் போவது தவிர ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு வெவ்வேறு சிறு ஆசைகள் இருக்கும்.  சிலபேர் நல்ல சைக்கிள் வாங்கி சுற்றவேண்டும் என்றோ, பைக் வாங்கி அலப்பறை கொடுக்கவேண்டும் என்றோ சின்னச்சின்ன ஆசைகள் இருக்கும்.    சிலர் நோட்டும் கையுமாக அலைவார்கள்.  எங்கெங்கு மரங்கள் தென்படுகிறதோ அங்கு அமர்ந்து அந்த நோட்டில் கவிதை எழுத ஆரம்பித்து விடுவார்கள்!

அதில் தப்பில்லை.  ஆனால் அதைப் படிக்கும் வாசகர்களாக நம்மை மாற்றும்போதுதான் கொஞ்சம் கஷ்டம்.  

"அதை யார் சொல்வது" என்று கீதா அக்காவின் மைண்ட் வாய்ஸ் கேட்கிறது!  இப்போது நான் எழுதுவதை நீங்கள் படிக்கா விட்டால் எனக்குத் தெரியப் போவதில்லை.  ஆனால் அப்போது இரண்டு மூன்று நண்பர்களுக்கிடையே இருக்கும்போது அதைப் படித்தே ஆகவேண்டும்.  அபிப்ராயம் சொல்லியே ஆகவேண்டும்!  படிக்கும் காலத்தில் உங்கள் அனைவருக்குமே இல்லாத அனுபவங்களா?!!

என் நண்பன் புகழேந்தி என்று ஒருவன் இருந்தான்.  அவன் ஒவ்வொரு பாடநோட்டிலும் "பிடியிழந்த அரிவாள் போல பிறை நிலவு தோன்றுதம்மா" என்று எழுதி, ஒரு அரைச்சந்திரன் வரைந்து வைத்திருப்பான்.  நான் அந்த வரிகளில் கவர்ந்துபோய் "எங்கேடா ப/பிடிச்சே?" என்று கேட்கப்போக, என்னை முறைத்தவன் அதை அவனே எழுதியதாகச் சொன்னான்.  இதை முன்னரேயும் சொல்லி இருக்கிறேன்.  அப்போது கூகுள் எல்லாம் இல்லாததால் என்னால் தேடிப்பார்க்க முடியவில்லை!  நம்பவும் முடியவில்லை.

நான் கொஞ்சம் பாடுவேன்.  ஆனால் நண்பர்களிடம் பாடிக்காட்ட மாட்டேன்.  ஒருமுறை நான் "அந்தப் பக்கம் வாழ்ந்தது ரோமியோ" பாடலைப் பாடிக்கொண்டிருந்ததைக் கேட்ட என் நண்பன் "அப்படியே பாடறேடா" என்றதும் புளங்காகிதமாகிப் போனது நினைவுக்கு வருகிறது.  தேடிச்சென்று யாரையும் துன்புறுத்தியதில்லை!

என் நண்பர்கள் இருவர் இருந்தனர்.  ஒருவன் ராமமூர்த்தி.  இன்னொருவன் ப்ரகாஷுபாபு.  

இருவருக்குமே ஒரே மாதிரி லட்சியம் அல்லது ஆசை.    பேச்சாளர்கள்!  

அவர்களைக் கண்டாலே நாங்கள் ஓடி சந்தில் மறைந்துவிடுவோம்!  எங்களை முன் நிறுத்திக் கொண்டு எங்களைப் பார்வையாளர்ர்களாக்கிக் கொண்டு கையைக் காலை  ஆட்டி பேச ஆரம்பித்து விடுவார்கள்.  முன்னால் கற்பனையாக ஒரு மைக்.

இதில் ராமமூர்த்தி  ஆவேசப் பேச்சாளர்.  ஆரம்பிக்கும்போதே சீற்றத்துடன் ஆரம்பிப்பான்.  போகப்போக பேச்சில் வெறி ஏற்றிக்கொள்வான்.    பேச்சுப்போட்டியா ஏச்சுப்போட்டியா என்று சந்தேகிக்கும் அளவுக்கு சமயங்களில் ஏசுவான்!  அவன் முடிக்கும் நேரத்துக்காக நாங்கள் பயத்துடன் காத்துக் கொண்டிருப்போம்.

ப்ரகாஷுபாபு நேர் எதிர்..  சௌராஷ்டிரப் பையன்.  அமைதியான உருவம்.  பேச்சும்!  ஆனால் நகைச்சுவை கலந்து பேசுகிறேன் என்று எங்களைப் படுத்துவான்.  பெரும்பாலும் அவன் நகைச்சுவைகளுக்கு அவன்தான் சிரிப்பான்.  மாட்டிக்கொள்ளும் நாங்கள் உம்மென்றிருந்து எங்கள் மௌன எதிர்ப்பைத் தெரிவித்துத் தப்பிக்கப் பார்ப்போம். 

ஆனால் ஒன்று.   இருவருமே பள்ளியின் சார்பில் ஆங்காங்கே நடக்கும் பேச்சுப்போட்டிகளில் பங்குகொள்ளும் வாய்ப்பைப் பெற்றனர்.  ராமமூர்த்தி சில பரிசுகளும் வாங்கி இருக்கிறான்.  பள்ளி இலக்கிய விழாக்களில் பேசும்போது, பேச்சை முடித்து ஆவேசம் தணிந்து நெற்றியில் ஒரு முடிக்கற்றை புரள அவன் மேடையிலிருந்து இறங்கி வந்து எங்களுடன் பேச ஆரம்பிப்பான்.  "எப்படிப் பேசினேன்டா....?"

அது மாதிரி சந்தர்ப்பங்களில் நாங்கள் இருவரையுமே ஊக்கப்படுத்தத் தவறுவதில்லை. எங்களுக்கு பிரமிப்பாகவும் இருக்கும்.

இந்த வகையில் என்று சொல்லாமல் எனக்கும் ஒரு ஆசை இருந்தது.  

=======================================================================

இதோ வரப்போகிறது என்றார்கள்.  அடுத்த இரண்டு நாட்கள் சென்னை உட்பட தமிழகம் நனையும் என்றார்கள்.  வழக்கம்போலவே காணாமல் போனது புயலும் மழையும்...  மேற்கு வங்கம் மாட்டியது!

இங்கு வேண்டாம்...

இங்கில்லை...

இங்கும் வேண்டாம்..

எங்கு பொழியவேண்டும்

என்கிற முடிவு

தங்களிடம் இருப்பதாகவே

நம்பி

நகர்ந்துகொண்டிருக்கின்றன மேகங்கள்.

============================================================================

பொக்கிஷம் :

இது என்ன பாடல் காட்சி என்று சொல்ல முடிகிறதா?

=============================================================================

சொந்தமா சைக்கிள் வைத்துப் பார்த்திருப்பீர்கள்.... பைக் வைத்துப் பார்த்திருப்பீர்கள்... விதம் விதமாக கார் வைத்துப் பார்த்திருப்பீர்கள்.. சிலர் சொந்தமாக ஆட்டோ வைத்திருப்பார்கள்.. ஏன், சிலர் லாரி கூட வைத்திருப்பார்கள்.... இப்போதெல்லாம் சொந்த பிளேன் கூட வைத்திருக்கிறார்கள்!

ஆனால்,

சொந்தமாக ரயில் வைத்திருந்து பார்த்திருக்கீங்களா? பார்த்திருக்கீங்களா? பார்த்திருக்கீங்களா?!!!

===========================================================================

இந்த ஓவியத்தை வரைந்தது யாராயிருக்கும் என்று யூகிக்க முடிகிறதா? நா(ன்)ம் நகைச்சுவைத் துணுக்குகளை மட்டுமே படம் வரைந்து பார்த்திருந்த வாணி! அவர் வரைந்திருப்பது அஷோக் மேத்தாவை.

============================================================================

இதே மாதம்... ஆனால் 25 ஆம் தேதி... நாற்பத்தைந்து வருடங்களுக்கு முன்...

=============================================================================

புத்தக விமர்சனம்

இரா. அரவிந்த்

இரு வீடு ஒரு வாசல்: வெற்றிகரமான மணவாழ்வின் எளிய சூத்திரம்: நாடக அறிமுகம்

"வீட்டைக் கட்டிப்பார். கல்யாணம் பண்ணிப்பார்"  என்பது அனுபவம் நிறைந்த பெரியோரின் வழக்கமான சொல்லாடல். எக்காலத்திலும் எல்லாரிடமும் எழும் விவாதம், "திருமணவாழ்வு வெற்றிகரமாக அமையும் ரகசியம் என்ன என்பதே.

பெற்றோர் தீர்மானிக்கும் திருமணங்களை விரும்பாமல் காதல் திருமணங்கள் பெருகிவரும் பொருளியல் சுதந்திரம் மிகுந்துள்ள  இன்றைய சமூகத்தில்தான் மணமுறிவுகளும் பெருகுவதோடு அது இருவகை திருமணங்களிலும் கணிசமாக நிகழ்வதுதான் விந்தையான வேதனை.

மகிழ்ச்சியான மணவாழ்வு நடத்துபவர்களாலும் எளிதில் விளக்கிவிட முடியாத இச்சிக்கலான சமூக அமைப்பின் மர்ம முடிச்சுகளை அநாயசமாக அவிழ்த்திருக்கிறது திரு பாம்பே கண்ணன் அவர்கள்  1980 களில் எழுதி இயற்றிய "இரு வீடு ஒரு வாசல்" நாடகம்.

"கடவுள் நிறைய மூளைய குடுத்திருக்கார். அதுதான் பிரச்சனையே." என கதாநாயகனை விவரிக்கும் கதாசிரியர் குரலான தரகர் ராஜுவின் வசனத்திற்கேற்ப நாயகன் ரமேஷ், "காதல் கல்யாணம் காமத்தை அடியொற்றியது, பெற்றோர் நிச்சயிக்கும் திருமணமோ முகம் தெரியாத எவளையோ தலையில் கட்டிவைப்பது. எனவே கல்யாணத்திற்கு முன் ஒத்திகை" என்னும் புது யுக்தி/உத்தியைச் சொல்கிறார்.

அதற்குச் சிறிதும் சளைக்காத பொருளியல் சுதந்திரம் மிக்க வங்கி அதிகாரி நாயகி மைதிலியோ, தம் பணிமாறுதலுக்கேற்ப மாப்பிள்ளை தம் பின் வரவேண்டும் என்று தொடங்கி ஏட்டிக்குப் போட்டியாகப் பல நிபந்தனைகளை வைக்க இவர்களுக்குத் திருமண வாழ்வின் சூட்சமங்களைப் புரியவைப்பதில் தரகர் ராஜு எந்த அளவு வெற்றி பெறுகிறார் என்பதே நகைச்சுவை நிறைந்த இந்நாடகத்தின் சுவாரசியம்.

பட்டப்படிப்பு முடித்தவர் தம் படிப்பிற்கு சம்பந்தமில்லாத பணியில் சேர்வது, கை நிறைய சம்பாதிக்கும் பெண்ணிற்கு ஏற்ற மாப்பிளையைத் தேடுவது போன்ற இன்றைய நடைமுறைச் சிக்கல்களைக் கிட்டத்தட்ட 34 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே திரு பாம்பே கண்ணன் அவர்கள் எடுத்துக்காட்டிய நாடகம் இன்றைய முகத்திற்கும் பொருந்துவதில் என்ன வியப்பு இருக்க முடியும்?

ஒரே மாதிரியான குணாதிசயங்களைக் கொண்டோரே சிறந்த தம்பதிகளாவர் என்று நம்பும் இளைஞர்கள் புரிந்துகொள்ளத் தவறுவதைச் சுட்டிக்காட்டுவது "உப்பு புளி காரம் மூணும் சேர்ந்தாதான் குடும்பம் என்கிற சாம்பார் மணக்கும். வெல்லமும் சக்கரையும் தித்திப்புதான். ரெண்டும் சேர்த்து பாயசம் வச்சா திகட்டிரும் என்ற தரகர் ராஜுவின் வசனம்.

"ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிஞ்சிட்டுதான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னா, அந்த ஆதாம் ஏவாளுக்கு அப்பறம் யாருமே கல்யாணம் பண்ணியிருக்க மாட்டாங்க" என்று தொடங்கி இறுதிக் காட்சியில்  வரும் வாழ்வின் எதார்த்தத்தைப் பதார்த்தமாக புரியவைக்கும் வசனங்கள் எல்லோருக்கும் எக்காலத்திலும் பாடமாக அமையும்

அனுபவப் பதிவுகள்.

"பொருட்களை வாங்கும் முன் மாதிரியைச் சோதிக்கும் உத்தி வாழ்வின் அனைத்துக் கட்டங்களுக்கும் பொருந்துமா"? "இரு வீடுகளுக்கு ஒரு வாசலை உருவாக்கும் திருமணத்தின் வெற்றிக்கான எளிய சூத்திரம் என்ன"? அறிய அனைவரும் இந்நாடகத்தை இணையம் மூலமே வாங்கி, கேட்டு, மகிழ கீழ் காணும் எண்ணைத் தொடர்பு கொள்ளுங்கள்.

திரு பாம்பே கண்ணன் அவர்கள்:    +91 9841153973.

நட்புடன்

இரா. அரவிந்த்.