கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : தென்னம்பாளை - துரை செல்வராஜூ

தென்னம்பாளை.

துரை செல்வராஜூ

==============

பிள்ளையார் கோயிலைக் கடந்தபோது பின்னாலிருந்து அழைக்கும் குரல்...

அஞ்சலகத்தின் உள்ளிருந்து தபால் கட்டுடன் வேகமாக வெளியே வந்தார் ராமையா...

அப்பாவோட கூட்டாளி...

சின்னவங்களோ பெரியவங்களோ எல்லார் கிட்டயும் மரியாதை காட்டுற நல்ல மனுசன்..

அப்படியே சைக்கிளில் வட்டமடித்துத் திரும்பினான் முத்து...

'' முத்து... ஒரு நிமிஷம்... துபாய்...ல இருந்து லெட்டர் வந்திருக்குது!.. ''

கேட்டதுமே முத்துவேல் மனதிற்குள் மகிழ்ச்சி வெள்ளம் ஆர்ப்பரித்தது

தம்பி ரத்தினம் - ரத்னவேல் - எழுதியிருக்கிறான்...  துபாய்க்குப் போய் இரண்டு மாதங்கள் ஆகின்றன..

இது நாலாவது கடுதாசி...

கையிலிருந்த கட்டைப் பிரித்து அந்த கடிதத்தை எடுத்துக் கொடுத்தார்...

வெள்ளை நிறத்தில் நீலம் சிவப்பு வண்ண பட்டைகளுடன் கூடிய அந்தக் கடித உறையைக் கையில் வாங்கியதுமே கண்கள் கலங்கின...

'' என்னா முத்து?... ''

'' ஒண்ணும் இல்லை.. மாமா.. தம்பியோட நெனப்பு வந்துடுச்சு...  பத்து வயசு வரைக்கும் எந்தோள்..ல தான் தூங்குவான்...  எப்படியெல்லாம் வளர்ந்தோம்!... காலம் மாறுனதா.. காட்சி மாறுனதா?...  ஆளுக்கு ஒரு திசையா ஆயிட்டோம்!... ''

'' அதுக்கு என்ன இப்போ?... உலக நீதி இது தானே முத்து!..  முட்டைக்குள்ளேயே குஞ்சு இருந்தா அது பறக்கிறது எப்போ?..
அண்டவெளி ஆகாசத்தை அது அளக்கிறது எப்போ?.. ''

முத்துவின் தோளில் தட்டித் தேற்றினார்...

''சரி.. நான் வரட்டுமா!... ''

'' வாங்க மாமா ஒரு டீ குடிக்கலாம்!...''

'' இருக்கட்டும் முத்து!..''  - மறுத்தார் ராமையா...

அவரை விடாப்பிடியாக இழுத்துக் கொண்டு எதிர்ப்புறம் இருந்த டீக் கடைக்குள் நுழைந்தான்...

'' டீ மட்டும் போதும்!.. '' - என்றார்...  ரெண்டு வடையும் வாங்கிக் கொடுத்து தானும் சாப்பிட்டான்...

'' சரி முத்து... நான் கிளம்பறேன்.. தம்பிக்கு கடுதாசி எழுதறப்போ நான்
விசாரிச்சேன்..ன்னு ஒரு வரி எழுதிப் போடு.. ரெண்டு வருசந்தானே காத்து
மாதிரி பறந்து போகும்... திரும்பி வந்து கல்யாணம் காட்சி..ன்னு சந்தோசமா இருக்கட்டும்... நீ மட்டும் மனசு தளராம தைரியமா இரு!.. ''

சைக்கிளில் ஏறி தெற்குத் தெருவுக்குள் நுழைந்தார்...

தனது சைக்கிளைத் திருப்பிய முத்து அருலிருந்த பிள்ளையார் கோயிலுக்குள் நுழைந்தான்... கடிதத்தை நிலைப்படியில் வைத்து கும்பிட்டான்...

'' தம்பியோட பக்கத்துலயே இருந்து பார்த்துக்க வேணும் பிள்ளையாராப்பா!... ''

கிண்ணத்தில் இருந்த விபூதியை எடுத்துப் பூசிக் கொண்டான்...

அங்கேயே அமர்ந்து உறையைப் பிரித்தான்...  நறுமணம் கமழ்ந்த - அந்தக் கடிதத்தை எடுத்து வாசித்தான்...

ஏதேதோ சிந்தனைகள் நெற்றியில் விரிந்தன...

பிள்ளையாரை மறுபடியும் கும்பிட்டு விட்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டான்...

அடுத்த பத்து நிமிடங்களில்....

வாசல் முன் கொட்டகையில் அப்பா அமர்ந்திருந்தார்..  ஜிம்மி வளையமாகச் சுருட்டிக் கொண்டு அருகில் கிடந்தது..

சைக்கிள் சத்தத்தைக் கேட்டதும் உடலைச் சிலுப்பிக் கொண்டு ஓடோடி வந்தது..  வேட்டியைப் பிடித்து இழுத்தது..தாவியது.. குதித்தது..

'' வா.. முத்து... லெக்ஷ்மி எப்படி இருக்கா?..  புள்ளைய தூக்கிக்கிட்டு வந்திருக்கலாம்..ல.. ''

'' நான் கடைத் தெருவுல இருந்து அப்படியே வர்றேன்!.. ''

'' மங்களம்...இங்க வந்து பாரு.. பெரியவன் வந்திருக்கான்!.. ''

'' வாப்பா!... என்ன இது இந்த நேரத்துல?... '' - வீட்டிற்குள்ளிருந்து அம்மா...

'' சின்னவன் கடுதாசி போட்டுருக்கான்...  ஒரு வாரமா வேலைக்குப் போறானாம்... ''

'' சம்பளம் வாங்குனதும் மறுவேலையா டிராப்ட் எடுத்து அனுப்பச் சொல்லி எழுதிப் போடு... கண்ட பயலுங்களோட சேர்ந்து ஆட்டம் போடாம ஒழுங்கு மரியாதையா இருக்கச் சொல்லு... ''

அப்பாவிடமிருந்து உத்தரவு பிறந்தது...

'' சாப்பாடு எல்லாம் உடம்புக்கு ஒத்துக்குதாமா?... வெயில் ஜாஸ்தியா
இருக்கும்..ன்னு சொல்றாங்களே.. என்னமோ அந்த கருப்பசாமி தான்
காப்பாத்தணும்!.. ''

'' வேறொண்ணு சொல்லியிருக்கான்!... ''

'' என்னா அது?... ''

'' அங்கே அவுங்க கம்பேனியில மறுபடியும் ஆளு எடுக்குறாங்களாம்.. உனக்கும் விசாவுக்கு கேக்கட்டுமா?... ந்னு கேட்டு எழுதியிருக்கான்!.. ''

ஒரு நிமிஷம் முத்துவேலை உற்றுப் பார்த்தார் அப்பா...

'' அவன் நாலு எழுத்து படிச்சிட்டுப் போயிருக்கான்..  உனக்கு என்ன தெரியும்?.. பத்தாங் கிளாசுக்கு மேல படிப்பு ஏறலை...  அதான் தென்னந்தோப்பை உம் பேர்ல எழுதி வைச்சிருக்கேனே!...காடு கரையப் பார்த்துக்கிட்டு இங்கேயே இருக்கக் கூடாதா?... ''

அவ்வளவு தான்.. இதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லவில்லை...

அதுவரைக்கும் மௌனமாக இருந்த அம்மா -

'' இப்பவே உம் பொண்டாட்டி உன்னைத் தனியாக் கொண்டு போய்ட்டா.. ''

'' நீங்க தானே தனியா போகச் சொன்னீங்க!?.. '' -  முத்து மெதுவாகச் சொன்னான்.. இருந்தாலும் எடுபடவில்லை...

'' நீயும் அரேபியாவுக்குப் போயி கடல் காசு வந்தது...ன்னா
எல்லாரையும் ஒரு கை பார்க்கிறேன்..ன்னு நிப்பா அவ...  அதுவுமில்லாம ஊரு சனங்களுக்குத் தான் வாயும் வயிறும் சேர்ந்து எரியும்... ''

ஒன்றும் பேசுவதற்கில்லாத பொழுதில் அமைதி இரும்பாகக் கனத்தது..

'' சரி.. நான் போய்ட்டு வர்றேன்... உடம்பைப் பார்த்துக்குங்க... ''

சைக்கிளைத் தள்ளிக் கொண்டு கிளம்பினான்...

வேலைப் படலைக் கடந்து வந்த ஜிம்மி - மறுபடியும் எப்போ வருவே!.. - என்பது மாதிரி வாலை ஆட்டிக் கொண்டு நின்றது...

அங்கிருந்து மூன்று மைல் பயணம்... தங்கச்சி வீடு...

உச்சிப் பொழுதாகி விட்டது...

நடை சாத்தியிருக்க - வாசலில் நின்று குரல் கொடுத்தான்..

சில விநாடிகள் கதவு திறந்து கொள்ள எட்டிப் பார்த்தாள் தங்கச்சி..

'' வா.. அண்ணே!.. என்ன இது இந்த வெட்ட வெயில்...ல!.. ''

கையில் இருந்த பையை தங்கச்சியின் கைகளில் கொடுத்தான்...

அதை வாங்கி அதனுள்ளிருந்த பிஸ்கட் பாக்கெட்டுகளை ஏனோ தானோ என்று பார்த்து விட்டு கதவுக்குப் பின்னால் மாட்டினாள்...

'' உள்ள வா அண்ணே!... ''

'' இருக்கட்டும்...மா!... '' - வாசலிலேயே அமர்ந்து கொண்டான் முத்து...

'' மச்சான்... வாங்க சாப்பிடுங்க!.. ''  -  உள்ளிருந்து வத்தக் குழம்பு வாசத்துடன் குரல் வந்தது..

தங்கச்சி புருசன்...  தாலுக்கா ஆபீஸ்ல வேலை... தாசில்தாருக்கு டிரைவர்...

'' இருக்கட்டும் மாப்ளே... சொன்னதே சந்தோசம்!... ''

தோளில் கிடந்த துண்டை எடுத்து வியர்வையைத் துடைத்துக் கொண்டு
விவரத்தைச் சொன்னான்...

'' அதுக்கென்ன.. இனிமே கூரையப் பிச்சிக்கிட்டு கொட்ட வேண்டியது தான்..  நான் தான் ரெட்டை புள்ளைங்க அதுவும் பொண்ணாப் பெத்து வச்சிக்கிட்டு இருக்கேன்... ''

'' தென்னந்தோப்பைக் கொடுக்கறேன்.. ந்னு சொன்னது தான் மிச்சம்...
கரும்பு தான் பேச்சு... ஒரு துரும்பைக் கிள்ளிப் போடலை.. ஒரு குரும்பையக் கூட கண்ணுல காட்டலை... இருக்குறவங்களுக்கு இரும்பு மனசாப் போச்சு... ''

வீட்டெதிரில் நிழல் விரித்திருந்த மா மரத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் முத்துவேல்..

'' அண்ணனும் தம்பியும் அரேபியாவுல சம்பாரிச்சு ஆசைத் தங்கச்சிக்கு வரிசை வைக்காமலா இருக்கப் போறீங்க!... ''

'' சரி!.. '' - என்று அங்கிருந்து கிளம்பினான்..

வழியில் பசுபதி... ஒன்றாகப் படித்தவன்...

'' டே ... முத்து!.. நல்லாருக்கியா?... தங்கச்சி வீட்டுக்குப் போய்ட்டு
வர்றியா!... ''

மலர்ந்த முகத்துடன் புன்னகைத்தான்...

சைக்கிளில் இருந்து இறங்கிய முத்து விவரத்தைச் சொன்னான்...

'' முத்து... இந்த மாதிரி தம்பி கிடைக்க கொடுத்து வச்சிருக்கணும்..
இருந்தாலும் நல்லா யோசனை பண்ணிக்க!...  மூணு ஏக்கரும் இப்போதான் எடுப்பா இருக்குது...  நீயும் லெச்சுமியும் பட்டபாடு... எல்லா மரமும் பாளை விட்டு நிக்குது!... ''

மௌனமாக பசுபதியின் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் முத்துவேல்..

'' சரி.. ஏன் வெயில்.. ல நின்னுகிட்டு?.. வீட்டுக்கு வந்துட்டுப் போகலாம் வா!... ''

'' இன்னொரு நாளைக்கு வர்றேன் பசுபதி.. தனம் தேடிக்கிட்டு இருப்பா!... ''

சைக்கிளின் சக்கரங்கள் சுழன்றன..

வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றபோது சூரியன் மேல் திசையில் இறங்கிக் கொண்டிருந்தான்...

'' எங்கே போய்ட்டு வர்றீங்க?... சாப்பிடாம கொள்ளாம?... ''

இன்முகத்துடன் எதிர் கொண்டாள் தனலக்ஷ்மி..

'' அப்பா!.. '' - என்று ஓடிவந்தது பிள்ளைச் செல்வம்...

பிள்ளையைத் தூக்கிக் கொண்ட முத்துவேல் வேலியோரத்தில் வாழை மரங்களுக்கருகில் இருந்த தொட்டித் தண்ணீரைக் கால்களில் ஊற்றிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தான்..

 கூடத்துச் சுவர் அருகில் அமர்ந்து சாய்ந்து கொண்டான்..

'' மத்தியானம் எங்கே போயிருந்தீங்க?... சாப்பிடக் கூட வரலை!... ''

விவரத்தைச் சொன்னான்...

'' முதல்ல சாப்பிடுங்க!... '' - என்றாள் தனலக்ஷ்மி...

'' அப்புறமா சாப்பிடலாம்... கொஞ்சம் தண்ணி கொடு... ''

செம்பில் தண்ணீர் கொண்டு வந்த தனம்  கணவனின் அருகில் அமர்ந்து கொண்டாள்...

'' ரத்னத்துக்கு என்ன எழுதிப் போடப் போறீங்க?... ''

'' என்ன எழுதலாம்?.. '' - திருப்பிக் கேட்டான் முத்துவேல்..

'' என்னை ஏன் கேக்கறீங்க!..  நீங்களாச்சு.. உங்க தம்பியாச்சு!.. '' -  பொய்க்கோபம் கொண்டாள் தனம்..

'' இருந்தாலும் மனைவி சொல்லே மந்திரம்.. ந்னு சொல்லியிருக்காங்களே!... ''

ஆகா!.. ரொம்பத்தான் எம்பேச்சைக் கேக்கறீங்க!... '' - தனம் சிரித்தாள்...

அவளது விழிகளை உற்று நோக்கினான் முத்துவேல்..

'' நாளைக்கு எழுதிப் போடறேன்!... ''

'' நீங்க என்ன எழுதுவீங்க..ன்னு எனக்குத் தெரியாதா?... ''

'' நான் என்ன எழுதுவேன்..னு உனக்கு எப்படித் தெரியும்!.. '' - முத்துவேலுக்கு ஆச்சர்யம்...

தனலக்ஷ்மி புன்னகையுடன் சொன்னாள்...

'' தம்பி!.. உன்னோட உடம்பைப் பார்த்துக்கோ... நீ சொன்னதே சந்தோசம்...
வயசான காலத்துல அப்பா அம்மா அவங்களோட பிள்ளைங்க இருக்கறது தான் அவங்களுக்கு நிம்மதி... நம்மோட கடமையும் அதுதான்!...''

'' நாம ரெண்டு பேரும் வெளிநாட்டுல இருந்தா அவங்களுக்குப் பெருமை தான்... ஆனாலும் அது ஆறுதல் ஆகிடுமா?.. அப்பா அம்மாவுக்கு ஆதரவு ஆகிடுமா?...  பெத்த புள்ளைங்கள்..ல ஒருத்தராவது பக்கத்துல இருக்க வேணாமா?.. ''

'' ஓ!.. '' - வியந்தான் முத்துவேல்..

'' நீ நல்லபடியா உழைச்சு நல்லபடியா ஊருக்கு வரணும்...  அதுதான் எனக்கும் பெத்தவங்களுக்கும் சந்தோசம்... ''

'' தென்னந்தோப்பு பாளை விட்டு நிக்குது... அதுவுமில்லாம அண்ணி மறுபடியும் மாசமா இருக்கிறா!...இந்த நேரத்துல எங்களுக்காக சாமிக்கிட்ட வேண்டிக்க!... ''

'' இதைத் தானே எழுதப் போறீங்க!... '' - என்று சொல்லி விட்டு வெட்கத்துடன் முத்துவேலின் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள் தனலக்ஷ்மி...

பொங்கி வந்த பூரிப்பில் தனலக்ஷ்மியின் நெற்றி முகட்டில் முத்தமிட்டான் முத்துவேல்..

ஒன்றும் புரியாத மகிழ்ச்சியில் செண்பகப் பூவாகச் சிரித்தது பிள்ளைச் செல்வம்....


ஃஃஃ