கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை – ‘வக்கிரம்’ – நெல்லைத் தமிழன்

வக்கிரம்

நெல்லைத் தமிழன்

----------------------------------------------

அந்தத் திருமணத்தில் அவளைப் பார்ப்போம் என்று நான் நினைக்கவில்லை.  அவள் முகத்தைப் பார்த்ததும் எனக்கு கடந்தகால கசப்பு நினைவுகள்தாம் வந்தன.

“நீங்க ராமுதானே.. எப்படி இருக்கீங்க?” சுவாதீனமாக வந்து கேட்டாள் பானு. முப்பது வருடங்களுக்கு முன்பு பார்த்ததைவிட ரொம்ப குண்டாகி இருந்தாள்.

“நல்லாருக்கீங்களா பானு?”

“நீங்க அப்போ பார்த்த மாதிரியே இருக்கீங்க. நான்’தான் மும்பை போனப்பறம் வீட்டுலயே இருந்து ரொம்ப வெயிட் போட்டுடுச்சு. ஹாஹா”

“ஹஸ்பண்ட் வந்திருக்கிறாரா பானு?”

“ஆமாம். அதோ அந்த கார்னர்ல வீல் சேர்ல உட்கார்ந்திருக்கார் பாருங்க… அவங்கதான். வாங்களேன்.. அறிமுகப்படுத்தறேன்” மலர்ந்த முகத்துடன் பானு ராமுவை அழைத்துக்கொண்டு சென்றாள்.

**

எவ்வளவு ஆகாசக்கோட்டை கட்டினோம். இவளைத் திருமணம் செய்துகொள்ளலாம்னு.  அவளுடைய கலகலப்பான குணம், அவ சமைச்ச ருசியான சாப்பாடு, அவங்க பெற்றோர் நடந்துகொண்ட விதம், அவ சகோதரனுக்கு என்னிடம் இருந்த அபிமானம்..…    அவள் பிரதர் ரமேஷ் நினைவுக்கு வந்தான்.

“ராமு… என் அக்கா ரொம்பப் பெரிய பணக்காரி. அவ ஹஸ்பண்ட் குடிகாரனாகி நோய்ல இருக்கார். அவளுடைய பொண்ணைக் கட்டிக்க இஷ்டமா? நீ நல்லா செட்டில் ஆயிடலாம். உன் ஜாதகம் கேட்கச் சொல்லவா?” ரமேஷ் ஒரு நாள் ராமுவிடம் சொன்னான்.

“ரமேஷ்.. எனக்கு காதல் திருமணத்துலதான் இஷ்டம்.  ஒருநாள் என் ஆசையை உன்கிட்ட சொல்றேன்.  உனக்கும் சந்தோஷமா இருக்கும்னு நினைக்கறேன்”.. தான் பூடகமாக அவனிடம் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.

**

“ஏண்டா.. நீதானே போய் அவள்கிட்ட உன் லவ்வைச் சொல்லணும். சொல்றதுக்கு பயந்தா?”  உயிர் நண்பன் ராஜ் ராமுவைக் கேட்டான்.

“இல்லடா.. ஒருவேளை அவள் நோ என்று சொல்லிட்டா.. அவள் இதை வீட்டுல சொல்லி அங்க என்னோட நல்ல பேர் போயிட்டா?”

“உனக்குப் பிடிச்சிருக்கு. அப்போ தைரியமா கேட்கவேண்டியதுதானே.. நீயும் அவங்க வீட்டுக்கு அடிக்கடி போறவன்’தானே. அவங்க எல்லோரும் உங்கிட்ட பிரியமா பழகுவாங்கன்னு சொல்லியிருக்கயே”

“ப்ளீஸ்.. எனக்காக அவள்ட சொல்லி அவள் என்ன சொல்றான்னு கேட்டுச் சொல்லுடா. எனக்குக் கேக்க ரொம்பத் தயக்கமாவும் பயமாவும் இருக்கு”

ராஜ் என்ன பதில் கொண்டுவருவான் என்று எதிர்பார்த்ததில், இரு நாட்கள், இரண்டு மாதங்களாகத் தோன்றியது ராமுவுக்கு.  ஆனால் ராஜ் வரும்போதே அவன் முகத்தில் மலர்ச்சி இல்லாதது அவனைக் கலவரப்படுத்தியது.

“ராமு… ப்ளீஸ்..என் மேல தவறே இல்லைடா. என்னை மன்னிச்சுக்க. நான் உனக்காக எவ்வளவோ அவள்ட பேசினேன். அவளானா என்னைத்தான் லவ் பண்ணுவதாகச் சொல்றா. நான் என்ன செய்ய?”  

“நானும் அவளை என்னன்னவோ பேசியும் கன்வின்ஸ் பண்ண முடியாம, அப்புறம் அவள் லவ்வை ஏத்துக்கறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டேன். நீ இதுல என்னைத் தவறாக நினைச்சுடக்கூடாது ராமு”

நண்பனிடம் தான் கொண்டிருந்த அதீத நட்புக்காக அவனை மன்னித்து, பிறகு அவனது காதலுக்கு உதவி செய்ய முயன்றதும், அது தோல்வியடைந்து, ரமேஷ் வீட்டுடனான உறவு தனக்கும் கெட்டதும், பானுவை அவசர அவசரமாக பம்பாயில் வேலை பார்க்கும் என்’ஜினீயர் ஒருவருக்கு பானுவின் அப்பா மணமுடித்துக்கொடுத்ததும் வேக வேகமாக நடந்துவிட்டது. ரமேஷ்கூட பானுவின் திருமணத்துக்குத் தன்னை அழைக்காதது ராமுவுக்கு உறுத்தலாகத்தான் இருந்தது.  பானு தன்னை வேண்டாம் என்று சொல்லி, தனக்குப் பொருத்தமில்லாதவனை லவ் பண்ணுகிறேன் என்று சொன்னது கசப்பு மருந்துபோல் நிரந்தரமாக ராமுவின் தொண்டையில் தங்கிவிட்டது.

**

“இவர்தான் ராமன். நான் கம்ப்யூட்டர் இன்ஸ்டிடியூட்டில் படித்தேனே.. அப்போ எனக்கு சீனியராக இருந்தது. என் அண்ணனுக்கு ரொம்ப ஃப்ரெண்ட். நான்கூட சொல்லியிருக்கேனே எங்க வீட்டுக்கெல்லாம் வருவார். அண்ணனுக்கு கம்ப்யூட்டர் கத்துக்கொடுக்க நிறைய ஹெல்ப் பண்ணினார். இருந்தாலும் அண்ணனுக்கு அந்த ப்ரொஃபஷன் வாய்க்கலைனு’

“நீங்க மும்பைலதானே வேலை பார்த்தீங்கன்னு கேள்விப்பட்டேன். இப்போ எங்க இருக்கீங்க?”     வீல் சேரில் அவள் கணவன் இருப்பதைப் பார்த்து  மனதில் பொங்கிய சந்தோஷத்தைக் காட்டிக்கொள்ளாமல் ராமு கேட்டான்.

“அங்கதான் 5 வருஷம் முன்னால வரைல வேலை பார்த்தேன். கன்ஸ்ட்ரக்‌ஷன் சைட்ல நடந்த விபத்து. முதுகு தண்டுல அடி. என்னால நிற்கமுடியாம வீல்சேர்ல கட்டிப்போட்டுடுத்து. நல்ல ரெஸ்ட் எடுக்க வேண்டியதாச்சு”

“பசங்க வரலையா?”

“பானு சொல்லலையா? எங்களுக்கு ஒரு பையன் பொறந்து தங்கலை. இப்போ பெர்மனண்டா சென்னைலதான் இருக்கோம்.. நீங்க எங்க இருக்கீங்க?”

“நான் வண்டலூரைத் தாண்டி இருக்கேன்.”  

“பானு உங்களைப் பற்றி நிறையச் சொல்லியிருக்கா. வீட்டுக்கு வாங்களேன். சாவகாசமா பேசுவோம்”

**

 “ரொம்ப சந்தோஷம் ராமு.. நீங்க நல்ல நிலையில் இருக்கறது.  பொண்ணு அமெரிக்கால ஹஸ்பண்டோட நல்லா இருக்கான்னு சொன்னது சந்தோஷம். உங்க மனைவிதான் பாவம்… இதெல்லாம் இருந்து அனுபவிக்கக் கொடுப்பினை இல்லாம சீக்கிரமே போயிட்டாங்க.”  பானு தன் வீட்டில் அவனுக்கு காஃபி கொடுத்துக்கொண்டே சொன்னாள்.

“ராமு.. நீங்க எப்பவும் இங்க வரலாம். தனிமையா இருக்கோமோன்னு நினைக்கவே வேண்டாம். நாங்களும் உங்க நெருங்கிய உறவினர்கள் மாதிரி. பானுவுக்கும் உங்களோட பேசறது, சந்திக்கறது ரொம்ப மகிழ்ச்சியா இருக்கும். தயங்கவே தயங்காதீங்க”  பானுவின் கணவர் அன்போட சொன்னார்.

தனக்குத் திருமணம் ஆகாதது, வாழ்க்கையில் நிரந்தரமான ஒரு வேலை கிடைக்காதது எல்லாமே ராமுவுக்கு பெரிய விஷயமாகத் தெரியவில்லை.  தன்னை ரிஜெக்ட் செய்தவளுக்கு காலம் கொடுத்த தண்டனையை  நினைத்து அவன் மனம் சந்தோஷத்தில் நிரம்பி வழிந்தது.