கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : பாரம் - துரை செல்வராஜூ

பாரம் 

துரை செல்வராஜூ

கிழக்கு மேற்காக நீண்டு கிடந்தது ஜல்லிக் கல் சாலை.. 

அந்தச் சாலையில் வந்து கொண்டிருந்த வண்டிகள் சலங்... சலங்.. - என்ற சீரான சத்தத்துடன் இடப்புறமாகத் திரும்பி தார்ச் சாலையில் ஏறியபோது 

பின்னாலிருந்து முத்தையாவின் குரல் கேட்டது... 

'' நடையப் பத்தி ஓட்டுங்கப்பா!.. இங்கேயே மணி நாலாயிடுச்சு..  இன்னும் அஞ்சு மைல் இருக்கு!... '' 

விடிந்தும் விடியாத அந்தக் காலைப் பொழுதின் கிழக்கே வெள்ளி முளைத்திருந்தது.. 

குரல் கொடுத்த முத்தையா வயதில் மூத்தவர்... ஒரு வகையில் செண்பகத்துக்கு மாமன் முறை... 

அவர் குரலுக்கு மதிப்பளித்து வண்டிக்காரர்கள் மாடுகளை விரைந்து நடக்க 

அதட்டிய போது செண்பகமும் மாடுகளின் முதுகில் கை வைத்து 

'' ஹேய்.. ஹேய்!.. '' - என்றாள்.. 

காளைகள் விரைந்து நடக்க அவளது மனமோ சற்றே பின்னோக்கிச் சென்றது..

                                 

விடியலுக்கு முன் மூன்று மணிக்கெல்லாம் முறுக்கிக் கொண்டு நின்றன 

உம்பளச்சேரி காளைகள்.. 

வழக்கமாக இதே நேரத்தில் எழுந்து வாய் கொப்பளித்து விட்டு நெற்றியில் 

விபூதிப் பூச்சுடன் வண்டியைப் பூட்டுவதற்கு ஆயத்தமாகும் வீராச்சாமி ஜூர வேகத்தில் முனகிக் கொண்டு கிடந்தார்.. 

தாயும் மகளும் இதை எதிர்பார்க்கவில்லை.. 

மங்களம் சொன்னாள்.. 

'' மாடுகள அவுத்து சின்னையன் கிட்ட கொடுத்துட்டு வெவரம் சொல்லிட்டு 

வாம்மா செம்பகம்.. வண்டிச் சத்தத்தை சின்னையனே வெச்சிக்கட்டும்!... '' 

வண்டிச் சத்தம் என்றால் வண்டியில் மூட்டை ஏற்றி கும்மோணம் மார்க்கெட்டுக்கு போய்ட்டு வருவதற்கான கூலி... 

மண்ணெண்ணெய் விளக்கின் ஒளியில் தாயை நிமிர்ந்து பார்த்த செண்பகம் - 

                               

'' நானே போய்ட்டு வர்றேம்மா!.. '' - என்றபடி தகப்பனின் தோள் துண்டை எடுத்துத் தலையில் முண்டாசு கட்டிக் கொண்டாள் ... 

'' இங்கே வாய்க்கா வரப்புல வண்டி ஓட்டுன மாதிரின்னு நெனைச்சுக்கிட்டியா 

நீ?.. கும்மோணம் .. தார் ரோடு... காரும் பஸ்சும் ஓகோ..ன்னு ஓடும்!... '' 

'' அதுக்கெல்லாம் கவலப்படாதே..ம்மா!.. '' - என்றபடி சலங்கைப் பட்டைகளை 

எடுத்து காளைகளின் கழுத்தில் கட்டி விட்டாள்.. 

கையோடு லாந்தர் விளக்கை எடுத்துக் கொண்டவள் - 

'' அப்பாவுக்கு கஞ்சி வெச்சிக் கொடு.. எட்டரை மணிக்கு பஞ்சாயத்து போர்டு 

ஆபீசுக்கு நர்சம்மா வருவாங்க.. அவுஙககிட்ட சொல்லி மாத்திரை வாங்கிக் 

கொடு!.. ''  - என்றபடி காளைகளை உசுப்பி விட்டாள்... 

அதுவரையில் வைக்கோல் போரில் சுருண்டு கிடந்த மணியனும் உடம்பைச் 

சிலுப்பிக் கொண்டு வாலைக் குழைத்தபடி காளைகளோடு நடந்தான்... 

'' யப்பா... நான் போய்ட்டு வர்றேன்!... '' 

'' சரிடா.. செல்லம்.. ஜாக்கிரதையா போய்ட்டு வாங்க!.. '' வீரையனின் உதடுகள் மெல்ல அசைந்தன... 

பிள்ளையார் கோயிலுக்கு எதிரே திடலில் ஒன்பது வண்டிகள்.. 

எல்லாம் தயாராக இருந்தன... கையில் மாடுகளுடன் செண்பகத்தைக் கண்டதும் அங்கே கூடியிருந்தவர்களிடம் சலசலப்பு... 

'' வீரையனுக்கு என்னாச்சு!?... '' 

பொதுவாக விவரத்தைச் சொன்னாள்... 

ஒரு சிலர் தாண்டிக் குதித்தனர்... 

'' அதெப்படி ஒரு பொட்டப் புள்ள வண்டி ஓட்டிக்கிட்டு வர்றது?... '' 

முத்தையா தான் அவர்களை அடக்கினார்... 

'' டே... சின்னத்தம்பி .. மூக்கணையைத் தூக்கி வண்டியப் பூட்டிக் கொடுடா!... 

செம்பகத்து வண்டி மூணாவதா வரட்டும்... நீ முன்னால ஓட்டு!... '' 

இளைஞன் ஒருவன் ஓடி வந்து காய்கறிகள் ஏற்றப்பட்டிருந்த வண்டியின் 

மூக்கணையைத் தூக்கினான்... 

செண்பகத்தின் மாடுகள் இரண்டும் அடக்க ஒடுக்கமாக வலது இடது என்று மாறி வந்து நுகத்தடியைக் கழுத்தில் தாங்கிக் கொண்டன... 

பூட்டாங்கயிறை கையில் வாங்கி நுகத்தடிக் கழியில் மாட்டும் போது 

செண்பகம் நினைத்துக் கொண்டாள்... 

மறுபடி வண்டி பூட்டும் போது நானே மூக்கணையைத் தூக்குவேன்!.. 

மூக்கணையைத் தூக்கி வண்டியில் மாட்டைப் பூட்டுவது ஒரு கலை... 

வண்டியின் பின்புறம் குத்துக் கட்டை தொங்கினாலும் சமயத்தில் பின்பாரம் 

ஆளை மேலே தூக்கி விடும்.. முன் பாரத்தை அழுத்திப் பிடிக்க தெம்பு 

வேண்டும்.. 

செண்பகத்தின் வண்டியும் தயாராகி விட்டது.. காளைகள் கழுத்தைச் சிலுப்பிக் கொண்டன.. 

வண்டியைச் சுற்றி வந்தாள்.. வண்டியின் கீழ் வாளியும் பருத்திக் கொட்டை 

புண்ணாக்கு பைகள் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன.. 

கையிலிருந்த லாந்தரை முன் புற கொக்கியில் தொங்க விட்டாள்... 

மூக்கணையைத் தொட்டுக் கும்பிட்டு விட்டு வலப்புறமாக வந்து காளையின் முதுகில் கை வைத்தபடி தத்தி ஏறி முன்பலகையில் அமர்ந்து '' ஹேய்!...' - என்றாள்.. 

' சடார்!.. ' - என்ற சத்தத்துடன் பிள்ளையார் கோயில் வாசலில்  தேங்காய் ஒன்று சிதறவும் வண்டிகள் மெல்ல நகர்ந்தன... 

செண்பகத்தின் காளைகளும் மெல்ல நடக்க வண்டிக்குக் கீழாக மணியனும் நடந்தான்.. 

                                           

அந்த வண்டிகளில் எல்லாம் கத்தரிக்காய் வெண்டைக்காய் மூட்டைகளும் பறங்கி பூசணிக் சுரைக்காய்களும் ஏற்றப்பட்டிருந்தன... 

இந்தப் பக்கத்து கத்தரிக்காய்கள் அப்படியே வெண்ணெய் உருண்டை மாதிரி..  சுடுதண்ணீரில் போட்டால் போதும் அப்படியே குழைந்து விடும்.. 

கட்டை விரல் அளவுக்கு வெண்டைக்காய்கள்... பச்சையாகவே தின்று தீர்த்து விடலாம்... 

எல்லாம் கொள்ளிடப் பேராற்றின் அருட்கொடை... 

பத்தடிக்குத் தோண்டியதும் நீர் பொங்கி வந்த காலம்... வெயிலிலும் மழையிலும் வஞ்சனையில்லாது பாடுபட்ட மக்களை பூமித்தாய் அள்ளி அணைத்துக் கொண்ட காலம்... 

பொழுது விடிய கும்மோணம் பாலக்கரை மார்கெட்டுக்குப் போய்ச் சேர்ந்து 

விட்டால் போதும்.. மத்தியானத்துக்குள் விற்று முதலாக்கி விடலாம்... 

உள்ளூர் ஏவாரிகளும் தஞ்சாவூர் பட்டுக்கோட்டை ஏவாரிகளும் அப்படியே அள்ளிக் கொண்டு போய் விடுவார்கள்... 

அப்படியே காய்கறி மார்கெட்டுக்கு அந்தப்பக்கம் போனால் மளிகைக் கடைகள்.. 

வீட்டுக்குத் தேவையான அறைச் சாமான்களை வாங்கிக்கிட்டு இந்தப் பக்கம் வந்தால் சேது ஐயர் ஓட்டல்... 

வயிறு நிறைய சாப்பாடு.. நாலு ரூபாய் தான்... 

சந்தோசமா சாப்பிட்டதும் ஐயர் கடையிலயே அல்வா, ஜாங்கிரி, காராசேவு எல்லாம் வகைக்கு கால் கிலோ பொட்டலம் கட்டிக்கிட்டு புறப்பட வேண்டியது தான்.. 

ஏதேதோ இரைச்சல்... சட்டென விழித்துக் கொண்டாள் செண்பகம்... 

கும்மோணம் பாலக்கரை மார்க்கெட்... 

' இந்தா ஓடுறாளே காவேரி!... ' - பரவசம் மிகவாகியது செண்பகத்துக்கு.. கையெடுத்துக் கும்பிட்டு கன்னத்தில் போட்டுக் கொண்டாள்.. 

                                   

காவிரிக்கு அந்தப் பக்கம் தான் மார்க்கெட் என்றாலும் இந்தக் கரையிலும் பரபரப்பு... 

கிழக்கால மாயவரம் ரோடு... மேற்கால சாமிமலை , திருவையாறு... 

அங்கிட்டு நீலத்த நல்லூர்.. இந்த ரோடு திருப்பனந்தாள் அணைக்கரை வடலூர் 

மெட்ராஸ்... ன்னு... 

அந்த நேரத்திலும் கந்தசாமி நாடார் கடையில் உப்புக் கடலையும் பட்டாணியும் நிலக்கடலையும் மணக்க மணக்க வறுபட்டுக் கொண்டிருந்தன... 

திடு திடு என ஆட்கள் ஓடி வந்து பச்சை நிறத் தாளைக் கிழித்து மூக்கணையில்  பசை தடவி ஒட்டி விட்டு வண்டிக் காசு என்று எட்டணா கேட்டார்கள்.. 

இடுப்பிலிருந்த சுருக்குப் பையில் இருந்து எடுத்துக் கொடுத்தாள்... 

வழக்கமாக நிறுத்தப்படும் அரச மர நிழலில் வண்டிகள் நின்றிருந்தன.. 

'' சின்னதம்பி.. செம்பகத்து வண்டியையும் ஓரங்கட்டி மாட்டை அவுத்து விடு!.. '' 

முத்தையா மாமாவின் குரல் தான்... 

சின்னதம்பி ஓடிவந்து மூக்கணையைத் தாங்கிப் பிடிக்க நுகத்தடிக் கயிறை அவிழ்த்து விட்டாள் செண்பகம்.. 

மாடுகள் இரண்டும் சாதுவாக நகர்ந்து ஓரமாக நின்றன... 

இவ்வளவு நேரமும் வண்டிக்குக் கீழ் ஓடி வந்த மணியன் செண்பகத்தின் அருகில் வந்து உரசிக் கொண்டு நின்றான்... 

இன்னொரு தனி வண்டியில் வந்த சாகுபடிக்காரர்கள் வண்டிகளில் ஏறி அவரவர் மூட்டைகள இறக்கிப் போடுவதில் மும்முரமானார்கள்... 

வண்டிக்குக் கீழ் குனிந்து சென்ற செண்பகம் அங்கு தொங்கிக் கொண்டிருந்த 

சாக்குப் பையை அவிழ்த்தாள்.. 

அதற்குள் வேட்டி, துண்டு, சட்டை, கருவப்பட்டை தூள், குளிக்கிற சோப்பு, 

சீப்பு சின்ன சீசாவுல தேங்காய் எண்ணெய் என்று இருந்தன... 

அதை அப்படியே வைத்து விட்டு அந்த வாளியை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு 

காவிரியில் இறங்கித் தண்ணீர் எடுத்தாள்.. 

பருத்திக் கொட்டை புண்ணாக்கை அள்ளிப் போட்டுக் கரைத்து இந்தக் காளைக்கும் அந்தக் காளைக்கும் தனித்தனியாக வைத்தாள்... 

வயிறாரக் குடித்த நிம்மதியில் மாடுகள் புஸ்... என்று பெருமூச்சு விட்டன... 

'' செம்பகம்!... '' - என்றபடி எதிரில் வந்தார் முத்தையா மாமா... 

'' வாங்க மாமா!.. '' - என்றபடி முகம் மலர்ந்தாள்... 

'' டீ குடிக்கிறியா...ம்மா!.. '' - பரிவுடன் வினவினார்.. 

'' சரிங்க மாமா!. '' - மெல்லச் சிரித்தாள்.. 

'' டே.. தம்பி.. காசு மொத்தமா நான் தரேன்!.. '' - என்றபடி வியாபாரிகளை நோக்கிச் சென்றார்... 

'' தம்பீ... தேங்காய் சிரட்டை ஒன்னு கிடைக்குமாடா?.. '' 

'' எதுக்கு அக்கா!?.. '' 

'' மணியனுக்கு டீ ஊத்தி வைக்கத்தான்!... '' 

சிரித்துக் கொண்டே ஓடிச் சென்றவன் தேங்காய் ஓட்டுடன் திரும்ப வந்தான்... 

தனக்கு ஒன்றும் மணியனுக்கு ஒன்றுமாக வாங்கிக் கொண்டாள்... 

மணியன் சந்தோசமாகி வாலைக் குழைத்துக் கொண்டான். 

வண்டியோரமாக அமைதியாகப் படுத்திருந்த காளைகளை எழுப்பி படித்துறையின் அந்தப் பக்கமாக ஆற்றில் இறக்கி நீராட்டி கரையேற்றி மறுபடியும் வண்டிக் காலில் கட்டிப் போட்டாள்.. 

காளைகளுடன் நீரில் குதித்த மணியனும் கரையேறியிருந்தான்... 

'' டேய்.. இங்கேயே இரு... எங்கேயும் போய்டாதே!.. '' - என்று அவனிடம் 

சொல்லி விட்டு தகப்பன் வைத்திருந்த வேட்டி துண்டுகளை எடுத்துக் கட்டிக் 

கொண்டு காவிரிக்குள் இறங்கினாள் செண்பகம்... 

கட்டியிருந்த பாவாடை தாவணிகளை ஆற்றில் அலசி படித்துறைக் கட்டையில் காயப் போட்டாள்... 

ஒரு கை தண்ணீரை அள்ளிக் குடித்து விட்டு முங்கிக் குளித்தவள் அரை மணி நேரம் கழித்துக் கரையேறினாள்... 

அதற்குள் - ஈரத் துணிகளை உலர்த்தியிருந்தான் சூரியன்.. 

படித்துறையை ஒட்டினாற்போல பிள்ளையார் கோயில்.. 

இந்தப் பக்கமாக கீற்றுத் தடுப்பு... 

புரிந்து கொண்டவளாக தடுப்புக்குப் பின்னால் சென்று துணி மாற்றிக் கொண்டாள்.. 

கூந்தலை உதறி தளர முடிந்து கொண்டவள் பிள்ளையார் கோயிலுக்குள் சென்றாள்... 

நல்ல அலங்காரத்துடன் பிள்ளையார்.. கமகம... என்று இருந்தது அந்தக் கோயில்... 

வெளியில் இருந்து உள்ளே வந்த ஐயர் பிள்ளையாருக்கு தீபம் காட்டினார்... 

பிள்ளையார் மேலிருந்த பூவுடன் திருநீறு சந்தனம் குங்குமம் கொடுத்தார்.. 

நெற்றி நிறைய திருநீறையும் சந்தனம் குங்குமத்தையும் வைத்துக் கொண்டு 

ஐயர் கொடுத்த பூவைத் தலையில் சூடிக் கொண்டாள்... 

' பிள்ளையாரப்பா... அப்பாவுக்கு உடம்பு சௌகரியத்தைக் கொடுங்க சாமீ!..' 

ஒரு ரூபாயை காணிக்கையாக வைத்தாள்.. எட்டணாவை உண்டியலில் போட்டாள்..  கோயிலைச் சுற்றி வந்தபோது - 

வர்ணம் தீட்டியது உபயம் ரூ 100/- வீரையன் குடும்பத்தினர்.. தெற்குவெளி கிராமம்.. என்று எழுதப்பட்டிருந்தது.. 

அப்பா.. இதப் பத்தி ஒன்னும் சொல்லவேயில்லையே!.. செண்பகம் நினைத்துக் கொண்டாள் ... 

கோயிலை விட்டு வெளியே வந்தபோது வயிற்றில் பசி எடுத்தது.. 

கோயிலை ஒட்டினாற்போல இட்லிக்கடை.. நீள நீளமாக மேசையுடன் நாற்காலிகள்.. 

கோயிலில் பார்த்த ஐயர் அங்கே நின்று கொண்டிருந்தார்... 

'' ஓட்டல்..ல யாரும் இல்லீங்களா... '' 

'' நான்தான் பார்த்துக்கறேன்... இப்படி வந்து உக்காரும்மா!... '' என்றபடி இலையைப் போட்டார்... 

சின்னப் பையன் ஒருவன் தண்ணீர் வைத்தான்... 

இட்லி சாம்பாருடன் நாலு வகையான சட்னிகள்... 

அங்கே தொங்கிக் கொண்டிருந்த சிலேட்டுப் பலகையில் ஒரு இட்லி நாலணா.. காபி இரண்டணா.. - என்று எழுதியிருந்தது 

ஆறு இட்லி சாப்பிட்டாள்.. தனியாக மூன்று இட்லி சட்னி இல்லாமல் பார்சல் கட்டச் சொன்னாள்.. 

'' ஏம்மா!.. சட்னி வேணாமா?... '' 

'' மணியனுக்கு சட்னி பிடிக்காது.. சாம்பார் மட்டும் போதும்... '' 

இரண்டே கால் ரூபாய் கொடுத்தாள்... இரண்டு ரூபாயை மட்டும் வாங்கிக் கொண்டார் ஐயர்... 

அங்கிருந்து நிழலில் கிடந்த வண்டிக்கருகில் வந்த போது காய்களைக் கொண்டு வந்திருந்தவர்கள் கவலையுடன் நின்றிருந்தார்கள்... 

'' என்ன?.. '' - என்று விசாரித்தாள் செண்பகம்... 

கத்தரிக்காய் மூட்டை இருவது கிலோ.. பதினஞ்சு ரூவாய்க்கு கேக்கிறது தான் நியாயம்.. ஆனா புரோக்கருங்க அடாவடியா பன்னண்டுக்குக் கேட்கிறாங்க... 

இந்த ரேட்டு நமக்குக் கட்டுப்படியாகாது... 

மெல்ல முத்தையா மாமாவை நெருங்கினாள்... 

'' மாமா.. மூட்டை விலையை ஏன் பேசுறீங்க... கூடை ஆறு கிலோ.. அஞ்சு 

ரூபாய்க்குப் பேசுங்க.. நமக்கு ரெண்டு கிலோ மிச்சம்.. போற போக்குல நாலு 

ரூபாய்க்குத் தெருவுல வித்துட்டுப் போயிடலாம்.. நமக்குக் கூடுதலா ரூபாய் 

கிடைக்கும்.. இல்லேன்னா வத்தலாப் போட்டு அடுத்த வாரம் மெட்ராசுக்கு 

அனுப்பிடலாம்... '' 

'' இதுக்கு புரோக்கருங்க ஒத்துக்கலேன்னா... அடுத்த வாரம் இதே விலைக்கு 

அணைக்கரையில சந்தையப் போடுவோம்.. அரியலூர் செயங்கொண்டம்..ன்னு ஜனங்க அள்ளிக்கிட்டுப் போய்டுவாங்க.. நமக்குத் தான் ஆதாயம்!... நம்ம ஊர்க் கத்தரி வெண்டைக்கு மகத்துவமே தனி... '' - என்றாள் செண்பகம்.. 

' இவ்வளவு நாளும் நமக்கு இப்படித் தோன்றவில்லையே!.. ' ஊர்க்காரர்கள் தம்மைத் தாமே நொந்து கொண்டனர்... 

முத்தையா புரோக்கர்களிடம் பேசினார்.. அவர்கள் முகத்தில் ஈயாடவில்லை.. 

அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் அத்தனை வண்டிகளிலும் இருந்த கத்தரிக்காய் 

வெண்டைக்காய் மூட்டைகள் கூடைக் கணக்கில் விற்றுத் தீர்ந்தன... 

பறங்கிக்காய் பூசணிக்காய் சுரைக்காய் வகையறாக்களில் ஒன்று கூட மிச்சம் இல்லை... 

சாகுபடிக்காரர்களின் கைகளில் கூடுதல் காசு.. முகத்தில் மகிழ்ச்சி... 

எல்லாரும் மூட்டைக்கு கிடைச்ச ஆதாயத்துல ரெண்டு மூணு..ன்னு போட்டு 

நூத்து இருவது ரூபாய் தரகு காசு கொடுத்தார்கள் செண்பகத்திடம்... 

'' சித்தப்பன் பெரியப்பன் மாமன்.. ன்னு ஒண்ணோட ஒண்ணா வந்திருக்கோம்.. உங்க கிட்ட தரகு காசு வாங்குவேனா?... '' - என்று மறுத்தாள் செண்பகம்... 

'' உன்னாலத் தான் எங்களுக்கு இந்த ஆதாயம்... இதுல உனக்கு ஒரு உபகாரம் செய்யலே..ன்னா அது எப்படி நியாயம்?... '' 

ஊர்க்காரர்கள் வற்புறுத்தினார்கள்... 

வண்டியிலிருந்த பாரம் இறங்கியதைப் போல அனைவரது மனதிலிருந்த பாரமும் இறங்கி மகிழ்ச்சி கூடியிருந்தது.. 

'' செம்பகம்.. வாங்கிக்கம்மா!... '' - முத்தையா மாமா பணத்தைக் கைமாற்றிக் 

கொடுத்தார்.. அவரது முகத்தில் பெருமிதம் பூத்திருந்தது... 

வண்டிச் சத்தத்தோடு கிட்டத்தட்ட இருநூற்று ஐம்பது ரூபாய்.. பெரிய காசு... 

சுருக்குப் பைக்குள் பத்திரப்படுத்திக் கொண்டாள்... 

வடை பாயசத்துடன் மதியச் சாப்பாடு முடிந்ததும் மளிகைச் சாமான்களைத் தேடிப் போனார்கள் ஜனங்கள்... 

அஞ்சு கிலோ பருத்திக் கொட்டை அஞ்சு கிலோ புண்ணாக்கு வாங்கி வண்டிக்குள் போட்ட செண்பகம் 

மறக்காமல் நாடார் கடையில் உப்புக்கடலை,பட்டாணி, அவல் பொரி 

அந்தப் பக்கமாக இருந்த கடைகளில் ரிப்பன், சாந்துப் பொட்டு, கண் மை, 

கண்ணாடி என்று வாங்கிக் கொண்டாள்... 

ஒரு ஜோடி நெற்றிச் சுட்டி வாங்கி காளைகள் இரண்டுக்கும் கட்டி விட்டாள்... 

மதியத்துக்குப் பிறகு ஜனங்கள் ஊரை நோக்கித் திரும்பியபோது 

செண்பகத்தின் காளைகள் முதலாவதாகச் சென்று கொண்டிருந்தன... 

வண்டிக்குக் கீழாக மணியன் நடந்து கொண்டிருந்தான்.. 

*****