ஆசை இருக்கு புத்தகம் படிக்க... அதிருஷ்டம் இருக்கு படுத்துத் தூங்க!

 நாய் வாய் வைப்பது போல என்பார்கள்.  கண்ணெதிரே உள்ள பல்வகை உணவுகளிலும் நாய் ஒவ்வொன்றாக வாயை வைத்து ஒன்றையும் முழுசாக சாப்பிடாதாம். 

அதுபோல நான் ஒரே நேரத்தில் லைட்ரீடிங், கனமான ரீடிங்,  மீடியம் ரீடிங் என்றெல்லாம் மனதில் நினைத்து நால்வகைப் புத்தகங்களை வாசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  அதில் ஒரு ஒற்றுமை, இரு புத்தகங்கள், அல்லது மூன்று புத்தகங்களில் சில விஷயங்கள் பொதுவான அம்சமாகி மூன்று விதமாக அலசப்பட்டிருந்தன..  எஸ்ரா எழுதிய 'எனது இந்தியா', மபொசி எழுதிய  'விடுதலைப் போராட்டத்தில் தமிழகத்தின் பங்கு',  முகில் எழுதிய 'அகம் புறம் அந்தப்புரம்' ஆகியவை அந்த மூன்று நூல்கள்.  அவற்றை ஒப்பிட்டுப் பார்பபதும் சுவாரஸ்யம்.  

 நடுவில் மீள்வாசிப்பு  வகையறாவாக கொஞ்சம் சுஜாதா, கொஞ்சம் சாண்டில்யன் என்று தொட்டுக்கொள்வேன்!

இதற்கு நடுவிலேயே புத்தக இடைக்காலக் கண்காட்சி வர, அதில் நான்கு வகை புத்தகங்கள் வாங்கி அதுவும் லிஸ்ட்டில் சேர்ந்தன.   வாங்கிய அந்த லிஸ்ட் ஏற்கெனவே கொடுத்திருக்கிறேன்!  ஏற்கெனவே நிறைய படிக்காத புத்தகங்கள் இருப்பதால் புத்தகக்கண்காட்சிப் பக்கம் போகக்கூடாது என்பதுதான் என் நிலை.  எங்கே முடிகிறது!  வாங்கி வாங்கி அடுக்குகிறேன்.

இந்த நேரத்தில் வீட்டில் புக்ரேக் வைக்கும் வேலைகள் தொடங்க, எல்லா வேலைகளிலுமே சுணக்கம் வந்தது.  பொருள்களை இடம் மாற்றி மாற்றி வைத்து, அவற்றை எங்கு வைத்தோம் என்பது மறந்து, தேடும்போது குழம்பி...

இது முக்கியமாக புத்தகங்களுக்கு பொருந்தும்.

புக்ரேக் அமைந்ததும் அனைத்துப் புத்தகங்களையும் தரம்பிரித்து அடுக்குவதில் நேரம் போனதோடல்லாமல் படித்துக் கொண்டிருந்த புத்தகங்கள், அடுத்துப் படிக்க என்று பார்த்து எடுத்து வைக்கப் பட்டிருந்த புத்தகங்கள் எல்லாம் ரேக் குழுமத்தில் சங்கமிக்க...

படித்துக் கொண்டிருந்த புத்தகங்களை எங்கு சேர்த்தோம் என்பது தேட வேண்டிய விஷயமாகிப் போனது.

இந்நேரத்திலா நிதியாண்டு முடிவு வரவேண்டும்?  அலுவலகத்தில் கரும்புச்சாறு பிழியும் மெஷின் ஒன்றை எடுத்து வந்து வைத்து அதற்குள் என்னை நுழைத்துப் பிழிய முற்படுகிறார்கள்.

இடையில் கீதாக்கா சொல்லிச் சொல்லி எனக்குள் அவ்வப்போது ஆர்வத்தைத் தூண்டிய புத்தகம் ஒன்றையும் வாங்கி உள்ளே பத்திரமாக வைத்தாயிற்று.  நீண்ட நாள் ஆசை, திட்டம்.  உடனே படிக்கப்போகிறோமோ இல்லையோ, ஆர்டர் தந்தால் உடனே அது கைக்கு கிடைத்திடவேண்டும்.  அதுவா...  படாத பாடு படுத்தியது....  பணம் கட்டி பத்து நாட்கள் கழித்துதான் தேதி கொடுத்திருந்தது.  தேதி வந்த சமயம் செய்தி வந்தது.  "சேதாரம் காரணமாக விற்பனையாளருக்கே திருப்பி அனுப்பப் படுகிறது".

உடனே அமேசானுக்கு தொலைபேசி, அவர்களிடம் போராடி என்ன ஏது என்று நிலைமையைக் கேட்டு அடுத்த இரண்டு நாட்களில் புத்தகம் கைக்கு வரும்படி பார்த்துக் கொண்டாச்சு.  ஆனால்...   இதுவரை மேலே மூடி இருக்கும் பிளாஸ்டிக் பேப்பரைக் கூட இன்னும் பிரித்துப் புரட்டிப் பார்க்கவில்லை.  வேலை பிழிகிறது!

ஆசை இருக்கு புத்தகம் படிக்க...   அதிருஷ்டம் இருக்கு படுத்துத் தூங்க!

ஆனால் இதன் இடையேயும் வேறொரு புத்தகம் வெகு சுவாரஸ்யமாக படித்துக் கொண்டும் வந்தேன்தான்.  அது அத்திமலை தேவன்.  அவ்வப்போது வந்த சந்தேகத்தை திரு நரசிம்மமாவிடமும் கேட்டுத் தெளிவுற்றேன்.

உறவினர் ஒருவர் மூலமாக படிக்கக் கிடைத்ததால் திருப்பிக் கொடுக்க வேண்டி முடிந்த வரை சீக்கிரம் படிக்க முயற்சி செய்தேன்.  இன்னும் பாக்கி இருக்கு!

இதுதான் இப்போதைய நிலை!

====================================================================================================

இந்த காபிரைட் இன்னும் செல்லுபடியாகுமா என்று தெரியவில்லை!  துப்பு அறியும் நாவல்!

==============================================================================================

பார்றா...    

'அன்னையர் தினம்' அறிவேன்...  'தந்தையர் தினம்' அறிவேன்...   இன்னும் சில 'தினங்'களும் அறிவேன்..    இதுவுமா?  இதை நான் இதுவரை அறியேன்!

=====================================================================================================

பழைய கவிதை ஒன்று...

====================================================================================================

"எதை எழுதினாலும் அதை நாலு பேர் பாராட்டவாவது  வேண்டும்.  அல்லது திட்டவாவது வேண்டும்.  இரண்டும் இல்லையென்றால் எழுதுவதைவிட எழுதாமல் இருப்பது நல்லது"

இதைச் சொல்லி இருப்பது யாராய் இருக்கும்?  அமரர் கல்கி எழுத்தாளர் விந்தனுக்குச் சொன்னதாம் இது!  அது மட்டுமல்ல...   விந்தன் கதைகள் பற்றி கல்கியின் தமாஷான அபிப்ராயம் ஒன்று கீழே!

                                   

===========================================================================================================

கொரோனா கட்டுப்பாடுகள் தளர்ந்து இப்போது பள்ளிகள் திறக்கப்படுகின்றன.  ஆனால் பெற்றோர்கள் இன்றைய நிலையில் "அபபாடா...  தொல்லை விட்டது" என்று மதன் ஜோக் மாதிரி ஆடிப் பாடுவார்களா, இல்லை பயத்துடன் பள்ளிக்கு அனுப்புவார்களா?  எனக்கென்னவோ பள்ளிகள் திறக்கப்படுவதில் விருப்பமில்லை.  ஆனால் எத்தனை காலம் அபப்டியே போகும் என்பதும் சந்தேகம்தானே!

சென்ற வாரத்துக்கு முந்தைய வாரம் ஏதோ ஒரு பிரஸ்தாபத்தில் ரெட்டைவால் ரெங்குடு பற்றி பேச்சு வந்தததால் என் சேமிப்பில் தேடி எடுத்து பகிர்கிறேன்.  ஒரு ஜாலிதான்!