ஒரே ஒரு ஊரிலே - தொடர் கதை - ஸ்கை

 

முன்னறிவிப்பு : 

அப்பப்போ படிச்சுடுங்க. முடிந்தபிறகு மொத்தமாகப் படிச்சுக்கலாம் என்று நினைத்தால் ரொம்பக் கஷ்டப்படுவீங்க. 

முடிவு என்ன ஆகும் என்று தெரிந்துகொள்ள ஆவலாக உள்ளவர்களுக்கு கதையின் கடைசி வரி : " அவர்கள் இருவரும் அதற்குப் பின் சந்தோஷமாக நிம்மதியாக வாழத் தொடங்கினார்கள்" 

= = = = = = = = =

ஓ...ராஜா.....
ராஜா !

நீ வரவேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தேன்
வரும் வழி தோறும் உந்தன் முகம் பார்த்தேன்
காலம் கடந்தால் என்ன ராஜா ?
காதல் கவிதை சொல்லு ராஜா...

நீ வருவாய் என நான் காத்திருந்தேன்
வரும் வழி தோறும் உன்னைப் பார்த்திருந்தேன்
காத்துக் கிடப்பதில் இன்பம் உண்டு
காக்க வைப்பதில் சுகம் உண்டு (கண்ணதாசன்)

'செல்வமீனா டெக்ஸ்டைல்ஸ்' மாலை ஐந்தே முக்காலுக்கே ஒளி வெள்ளத்தில் கண்ணைக் கவர்ந்தது. தீபாவளிக்கு இன்னும் ஒரு வாரம்தான் இருக்கிறது. வியாபாரம் இன்னும் களை கட்டவில்லை. வாரக் கடைசியில்தான் மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக வருவார்கள்.

உள்ளே நுழையும்போதே காற்று ஒரு புயலைப்போல உடலைத் தாக்கும். நுழையுமிடத்தில் விநாயகரும் லக்ஷ்மியும் சரஸ்வதியும் தங்கநிறத்தில் சிலைகளாக நின்றிருந்தார்கள்.

வாடிக்கையாளர் பில்லுக்கு பணம் செலுத்தியதும் கடை ஊழியர் வாங்கப்பட்டதை ஒரு அழகிய பையிலிட்டு கஸ்டமரிடம் தருவதற்குமுன் அவர் பெயரை செக் செய்து கொண்டு அவரையும் அழைத்துக் கொண்டு அவர் சம்மதத்தை ஜாடையாகத் தெரிந்து கொண்டு பையை தெய்வங்களுக்கு உயர்த்திப் பிடித்து சிக்கனமாகச் சில மந்திரங்கள் சொல்லி கற்பூரம் காட்டினபின் பையை பவ்யமாக கஸ்டமரிடம் காட்டி நீட்டுவார்.

கல்லாவில் அமர்ந்திருந்த ராஜா இவற்றை எல்லாம் வேடிக்கை பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தான். அவ்வப்போது வரும் கஸ்டமர்களை இன்முகத்துடன் வரவேற்று, அவர்களுக்கு வேண்டியதைப் பேசி அனுப்பிக் கொண்டிருந்தான். சிவந்த நிறமும் முகம் முழுக்க இனிமையான சிரிப்பும் அவனைப் பார்க்கும் யாருக்கும் உடனே பிடித்துப் போகும். உயரமான உருவம். சிவந்த கைகளில் கருப்பு நிற கயிறு. சில கரிய முடிகள் மணிக்கட்டில் காணப்படும்.

ஓரக்கண்ணால் அவனைப் பார்த்தபடி நகரும் பெண்கள் சிலர் அவனை ஏற இறங்கப் பார்த்தவாறு ஒரு கள்ளப் புன்னகையுடன் மெல்ல நகர்வார்கள்.

சிலசமயங்களில் தேவை இல்லாது பேச்சுக் கொடுப்பதும் உண்டுதான். ராஜாவுக்கும் இதெல்லாம் புரியும். எந்த விதமான வித்தியாசத்தையும் முகத்தில் காட்டாது புன்சிரிப்புடன் சுருக்கமாக இரண்டொரு வார்த்தை பதில் சொல்வான்.

ராஜா இன்று கொஞ்சம் நிலை கொள்ளாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தான்.

அரைமணியில் வந்து விடுகிறேன் என்று சொல்லிப் போன அவன் தந்தை செல்வம் இன்னும் வரவில்லை. அம்மா ஏதாவது பூஜை, பிரசாதம் என்றோ, காஃபி. ஸ்நாக்ஸ் என்றோ வீட்டில் தக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கலாம்.

'அப்பா... சீக்கிரம் வாயேன்... இன்னிக்கின்னு பார்த்தா இப்படி....' மனதுக்குள் கேட்டபடி வாசலில் ஒரு கண்ணும் கல்லாவில் ஒரு கண்ணுமாய்த் தவித்துக் கொண்டிருப்பதற்குக் காரணம் -

சாந்தி.

ஐந்தரைக்கே வந்திருப்பாள். ஃபோன், வாட்ச், வாசல் என்று மாறி மாறிப் பார்த்தபடி கால் மாற்றி நின்றிருப்பாள். அல்லது இங்குமங்கும் கடைகளைப் பார்ப்பது போல அலைந்தபடி இருப்பாள். லேட்டாகப் போய் நின்றால் என்ன சொல்வாள் ? எவ்வளவு நேரம் காத்திருப்பாள் ?

சாந்தி...

காண்டராக்டர் அழகரின் ஒரே மகள். அண்ணா நகரில் இரண்டடுக்கு வீடு அவர்களுடையது. கீழே இவர்கள் குடியிருக்க மாடியை வாடகைக்கு விட்டிருந்தார்கள். மாடியில் குடியிருந்த கோபி இவன் கிரிக்கெட் நண்பன். வார இறுதிகளில் எங்கு மைதானம் காலியாய் இருக்கிறது என்று விசாரித்து, வாடகை கொடுத்து மற்ற டீம்களுடன் பேசி மேட்ச் ஏற்பாடு செய்து விளையாடும் இவன் குழுவின் கேப்டன் கோபிதான். ராஜா அந்த டீமின் மெயின் பௌலர். வேகப்பந்து வீச்சாளன். கையைச் சுழற்றிப் பந்தைக் கால் பாதங்களைக் குறிவைத்து எறிவதில் விற்பன்னன். கொஞ்சம் பேட்டிங்கிலும் தாக்குப்பிடித்து ஆல்ரவுண்டர் என்று பெயர் வாங்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான்.

கோபியைப் பார்க்கச் செல்லும்போதுதான் சாந்தியை முதலில் சந்தித்தான்.

ஒருநாள் இவன் கேட்டைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழையும் சமயம் கீழ் வீட்டிலிருந்து அவள் புறப்பட்டு வெளியே வந்து கொண்டிருந்தாள். இவன் கண்கள் ஒரு வினாடி தயங்கியது. குச்சி போல இல்லாமல் அதே சமயம் குஷ்பூ போலவும் இல்லாமல் இருக்கும் மெல்லிய உடலில் ஆலிவ் கிரீன் டிஸைனர் புடவையை பாந்தமாய் உடுத்தி இருந்தாள். தலையில் ஒற்றை ரோஜா தெரிய, ஓரிரு முடிக்கற்றைகள் காதோரமாய் சில்க் போல காற்றிலாடிக் கொண்டிருந்தன.

கண்களில் QR கோட் இல்லாமலேயே நொடியில் ஸ்கேன் இவன்தான் செய்தானே தவிர, அவள் இவனை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் தாண்டிச் சென்றாள். இவன் மாடிப்படி ஏறும் முன் ஒருமுறை திரும்பி பார்த்தான். அவள் கண்ணில் படவில்லை . அன்று பௌலிங்கில் ராஜா சொதப்பியதற்கு காரணம் கோபிக்குத் தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை.

சில நாட்களாகவே இவனை வீட்டுக்குள்ளிருந்தே பார்த்து வந்தவள் அன்று திட்டமிட்டே வெளியில் வந்தாள் என்பதை பின்னாளில் அவளே சொல்லிக் கேட்ட போது ராஜாவின் மனதில் சில்லென்று ஒரு மகிழ்ச்சி பரவியது.

"உங்களை உங்கள் கடையிலேயே இரண்டொரு சந்தர்ப்பங்களில் பார்த்திருக்கேன் " என்று அவள் சொன்னபோது "எப்படித் தவறவிட்டோம் இந்த தேவதையை?" என்று மனதில் தோன்றியது என்னவோ நிஜம். முதலில் அவனை அங்கு வேலை செய்பவன் என்று நினைத்தாளாம். பின்னர் முதலாளியின் மகன் என்று தெரிந்தபோது தயக்கமும், காரணம் தெரியாத மகிழ்ச்சியும் ஒன்றாக வந்ததாம். பின்னர் நெருக்கம் வந்தபின் பேசக் கிடைத்த நாட்களில் பகிர்ந்து கொண்டவை இவை.

அதன் பிறகு அவ்வப்போது கண்ணில் படுவாள். கடையில் திருட்டுப் பார்வையால் தன்னை அளக்கும் விழிகளையும் முகங்களையும் கண்டு பழகியவனுக்கு இது கொஞ்சம் ஏமாற்றமாய் ஆம் ஏமாற்றமாகத்தான் இருந்ததது. அதைத் தனக்குள்ளேயே ஒத்துக் கொள்வதில் ஒரு தயக்கமும் இருந்தது.

கோபியிடம் மெல்ல சாந்தி பற்றிப் பேச்சு கொடுத்துப் பார்த்தபோது கோபி அதைக் கண்டு கொள்ளாமல் இருந்தான்.

ஒருநாள் கடையில் கல்லாவைத் தாண்டிச் சென்ற வண்ணம் ஃபோனை அவள் காதருகில் வைத்தவாறு பேசியது ராஜாவின் காதில் விழுந்தது .

"ஆமாம்.. சாந்திதான் பேசறேன்...இங்கேருந்து ஃபோரம் மால் வர எப்படியும் முக்கால் மணியாவது ஆகும்."

ஓ... பெயர் சாந்தி ! லேசாக அவள் பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தபோது அவளும் முகத்தைத் திருப்பி இவனைப் பார்ப்பது போல இருந்தது. சட்டென வெளியில் சென்று பைக்கில் அவளை டிராப் செய்து விட்டு வரலாமா என்கிற எண்ணம் தோன்றி நொடியில் மறைந்தது.‌

இவன் இன்னும் ஒரு வித்தியாசமும் காட்டாமல் இருக்கிறானே என்று அவள் அன்று வேண்டுமென்றேதான் போனை எடுத்து அப்படி பேசி இருக்கிறாள் என்பதோடு அன்று அவள் தனியாகத்தான் அங்கு சென்றிருக்கிறாள் என்பதும், இவன் வருவானோ என்று முட்டாள்தனமாக - அப்படிதான் அவள் நகத்தைக் கடித்துக் கொண்டே - முகம் சிவக்கச் சொன்னாள் - காத்திருந்ததையும், ஒருவேளை பைக் எடுக்க பின்னால் வருவானோ என்று நினைத்துதான் திரும்பிப் பார்த்ததாகவும் அவள் சொல்லக்கேட்டபோது மனம் முழுவதும் பரவசம்.

தான் காதலிக்கிறோம் என்பதை விட, தான் காதலிக்கப்படுகிறோம் என்னும் உணர்வே உல்லாசம்தான், பரவசம்தான்.

மனம் பழைய இன்ப நினைவுகளில் ஆழ்ந்திருந்தாலும் கைகள் வேலையைச் சரியாகச் செய்து கொண்டிருந்தன. அப்பாவின் வளர்ப்பு. அவனும் பிசினஸில் நன்கு பழகி இருந்தான்.

காவஸாகியை நிறுத்தி விட்டு செல்வம் உள்ளே நுழைந்தார். சில கஸ்டமர்கள் அவரைக் கண்டு வணக்கம் சொன்னார்கள்.‌ கடவுள் படங்களின் முன் சென்று வணங்கி விட்டு, நேராக கல்லாவுக்கு வந்தார். நிமிர்ந்து மேலே மாட்டி இருந்த தன் தாயின் படத்தைக் கண்களை மூடி வணங்கி விட்டு கல்லாவில் அமர்ந்தார்.

ராஜாவைப் பார்த்தார்.

"இருக்கியா? கிளம்பறியா? ஏதாவது வேலை இருக்கா"

"கிளம்பறேன்பா.. கோபியைப் பார்க்கணும்.  ஒரு பேல் சுங்கிடி வந்திருக்கு.  மேலே ஸ்டோர் ரூம்ல வக்கச் சொல்லியிருக்கேன்.  இன்வாய்ஸ் பார்த்துட்டேன்.  டேபிள்ள மேலாப்புல வச்சிருக்கேன்".

அவனைப் பார்த்து தலையை ஆட்டியவர், எதிரில் காத்திருந்தவரிடமிருந்து பில்லை வாங்கி சரிபார்ப்பதில் மும்முரமாகி விட்டார்.

காலை உயர்த்தி பைக்கில் அமர்ந்தவன் ஸ்டார்ட் செய்து சீறி, அரை வட்டமடித்துக் கிளம்புவதை ஓரக்கண்ணால் ரசித்தபடி இருந்தார் செல்வம்.

மாலில் புன்னகைத்த பார்க்கிங் யுவதியிடமிருந்து கணினிச் சீட்டைப் பெற்றுக்கொண்டு மேலே ஏறி வந்தான் ராஜா.

பொறுமை இல்லாமல் ஒரு நிமிடத்துக்கு மூன்று முறை தன் சிவந்த கைகளில் கட்டியிருந்த அந்த தங்க நிற வாட்ச்சைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாந்தியை நெருங்கினான். எப்போதும் கருப்பு நிற கைக்கடிகாரம்தான் அவள் கைகளை அலங்கரிக்கும். இது மூன்று நாட்களுக்கு முன்னால் இவன் அவளுக்கு பரிசளித்தது.

சாந்தியின் சோர்ந்த‌ முகம் இவனைக் கண்டதும் ஒரு கணம் மலர்ந்து, அடுத்த நொடியில் கோபத்தைக் காட்டியது.

கைகளைத் திருப்பி அவனுக்கு காட்டினாள்.

"வாட்ச்.. டைட்டன்,, நல்லா இருக்கு...

" ரொம்ப சந்தோஷம் . வாட்சைப் பார்த்தியா?"

"தங்கக் கைக்கு தங்க கலர் வாட்ச்.  உனக்கு எதுவானாலும் அழகு சேர்ககுமே "

"கடுப்பேத்தாதே..."

"கோபப்படும்போது நீ இன்னும் அழகா இருக்கே சாந்தி..  ஏற்கனவே சிவப்பான உன் முகம் இன்னும் சிவப்பா ஒளிருது..  ரெண்டு கண் போறலை"

"இதுக்கு ஒண்ணும் குறைச்சலில்லை" என்று சொன்னாலும் அவள் முகம் நாணத்தால சிவந்தது.

நாணத்திலும் சிவக்கும் அவள் முகத்தை ரசனையுடன் பார்த்தான் ராஜா.'எத்தனை கோடி இன்பம் வைத்தாய் இறைவா...'

"ஸாரி.. நீ முன்னாலேயே வந்திருப்பாயென்று தெரியும். என்ன செய்ய. அப்பா வந்து டேக் ஓவர் செய்ய டைமாயிடுச்சு"

"ஏதோ ஒரு சாக்கு ஒவ்வொரு முறையும்... எப்பவும், எங்கேயும் பசங்கதான் காத்திருப்பாங்க.. நாங்க லேட்டா வருவோம்.. இங்க என்னடான்னா தலைகீழாயிருக்கு"

"நம்மதான் வித்தியாசமான லவ்வர்ஸ் ஆச்சே டார்லிங்..."

"ஒரு குட் நியூஸ்.. அதைச் சொல்லத்தான் ரொம்ப நேரமா காத்திருக்கேன் . ஃபோன்லயே சொல்லி இருக்கலாம் ஆனா நேர்ல சொன்னாதான் த்ரில்" என்றாள்.

"ஹேய்.. என்ன ஒரு ஆச்சரியம்! நானும் ஒரு குட் நியூஸ் வச்சிருக்கேன்.."

"சொல்லு"

"நீ சொல்லு.. முதலில் குட் நியூஸ் என்று நீதானே சொன்னே?"

"ஏன் ? நீ லேட்டா வந்ததுக்கு நீதான் சொல்லேன்"

"சரிதான்... இந்த டிபிகல் லவ்வர்ஸ் ஃபைட் நமக்குள்ள வேணாம்.. இப்போ முடியாது அது.. வா... .. ஃபுட் கோர்ட் பக்கம் போவோம்.. உட்கார்ந்து பேசலாம்..."

பிரெட் ஆம்லெட், ஃபிரென்ச் ஃப்ரைஸ், காஃபி, ரோஸ்மில்க்குடன் ஒரு ஓரமாக இடம் பிடித்தார்கள்.

"ரெண்டு நாளா கோபி என்னவோ என்கிட்டே பேச ட்ரை பண்றாரு.."

ஆம்லெட்டிலிருந்து நிமிர்ந்த ராஜா அவளை கேள்விக்குறியுடன் பார்த்தான்.,

"என்னவாயிருக்கும்?"  வாயின் அருகே அவள் விரல்களில் பிரென்ச் ஃப்ரை உள்ளே செல்வதற்குக் காத்திருக்க அவள் கண்கள் அவனை நோக்கின.  

அதை ரசித்தாலும் அவன் குரலில் லேசான காரம் இருந்தது.

"என்னைக் கேட்டா.. உன்கிட்ட பேச ட்ரை பண்றான்னா உனக்குதான் தெரியணும்.. என்னவாம்? நான் அவனைப் பார்த்து ஒரு மாசம் ஆவுது.. மழையில கிரிக்கெட் கூட விளையாடறது இல்லை"

"என்னவோ... விடு. பேசட்டும் அப்புறம் சொல்றேன்.. சரி.. குட் நியூஸ்னு சொன்னியே.. என்ன?"

"என்னவாக இருக்கும்.. கெஸ் பண்ணு!"

"அடச்சே.. எனக்கெப்படி தெரியும்? வீட்டுல சொல்லிட்டியா 'சாந்தியைத்தான் கண்ணாலம் கட்டப்போறேன் அப்பா'ன்னு?"

"அதுக்குள்ளயா?"

சரி விடு.. நீ வெட்டியா பேசிக்கிட்டே இருப்பே.. நானே சொல்றேன். அப்பாவுக்கு நகராட்சில ஒரு பெரிய கான்டராக்ட் கிடைச்சிருக்கு. அப்பா எவ்வளவு நாளா எதிர்பார்த்துக்கிட்டிருக்கற கான்டராக்ட் தெரியுமா?"

"அடடே.. கங்கிராஜூலேஷன்ஸ்.." எழுந்து வர முயன்றவனை " ஹல்லோ ஸ்டாப் ! நோ ஓவர்டேக்கிங். "கையமர்த்தி நிறுத்தினாள்.

" அப்புறம் இன்னொரு விஷயம்ல..."

"சொல்லு..."...

"அப்பா என் கைல இந்த வாட்சப் பார்த்துட்டு ஏது இது என்று கேட்டார். நான் நீ கொடுத்தாய் என்று சொன்னேன். கொஞ்ச நேரம் அவர் ஒன்றும் பேசவில்லை. அப்புறம் 'ஓ... அவனா.. நல்ல பையன்'னார். ஆச்சர்யம் ப்ளஸ் சந்தோஷமாயிடுச்சு எனக்கு"

"பார்றா... அவருக்குக் கூட தெரிஞ்சிருக்கு நான் நல்ல பையன்னு.. சரி என் விஷயம் என்னன்னா நம்ம ராமசாமி கவுன்சிலர் இருக்காரு இல்ல..  அவர் எம் எல் ஏவுக்கு நிக்கப் போறாராம்.. அம்மா அவரைப் போய் நாளை பாருன்னு என்னைச் சொல்லி இருக்கா... நீயும் வர்றியா?”

(தொடரும்)