மரத்தின் மீதுதான் பக்தி என்றபின் இலைகள் பாசமே ஏனடா.

 *செங்கல்பட்டில் திருப்பதி*

"செங்கல்பட்டில் திருப்பதி. ஆம், ஆச்சரியம்... ஆனால் உண்மை

இனிமேல் யாரும் திருப்பதி பெருமாளை 5நிமிடம், 10 நிமிடம் என தரிசிக்க முடியவில்லையே என ஏமாற்றம் அடையாமல் இருங்கள்.

நேராக செங்கல்பட்டிற்கு செல்லுங்கள், 50ம் எண் கொண்ட திருப்போரூர் செல்லும் அரசு பேருந்தில் ஏறி திருவடிசூலம் என்னும் மிக அழகிய குக்கிராமத்தில்இறங்குங்கள்.

2 கிலோமீட்டர் நடக்க வேண்டும். வழியில் மிகப் பழமையான திருஞானசம்பந்தரால் பாடல் பெற்ற தொண்டை நாட்டு திருத்தலமான இடைச்சுரநாதர் (சிவன்) ஆலயம் வரும்.

இவரையும் அம்பாளையும் தரிசித்து விட்டு இடது புறமாக மறுபடியும் நடங்கள். மலை ஒன்று ஆரம்பமாகும். அப்படியே வலது புறம் திரும்பி நடங்கள்.

நீங்கள் 7 அழகிய மலைகளைக் காண்பீர்கள். உங்கள் கண்களுக்கு இரு சிறிய கோயில்கள் தென்படும். இடது புறமாக ஒரு சாலை பிரியும், அதைப் பின்பற்றி சென்றீர்கள் என்றால்...  உலகிலேயே மிக உயரமான 51 அடிஅற்புதமான தரிசனம் தரும் கருமாரி அம்மனை சேவிக்கலாம்.

அப்படி ஒரு அழகு, தெய்வாம்சம், காண கண்கள் கோடி வேண்டும். மிகவும் விஸ்தாரமான இடத்தில், கோழியும், கெளதாரியும், வான்கோழியும் சுற்றி திரியும் இயற்கை எழில் கொஞ்சும் அழகுள்ள இடத்தில் இந்த கருமாரி வீற்றிருக்கிறாள். நீங்கள் உங்களையே மறந்துவிடுவீர்கள்.

கருமாரி அன்னையின் பின்புறமே அவர் அண்ணன் பெருமாள் ஸ்ரீநிவாசனாக மிகப் பெரிய அளவில் வீற்றிருக்கிறார்.

திருப்பதி சென்று சரியாக கடவுளை காண முடியாத ஏக்கத்தில் இருப்பவர்கள் இங்கே நம்மூரிலேயே, சென்னைக்கு அருகிலேயே, செங்கல்பட்டிலிருந்து ஒரு 10 கிலோமீட்டர் தொலைவிலேயே இந்த அதி அற்புத தரிசனம் செய்யலாம். அண்ணனையும், தங்கையையும் ஒரு சேர காண கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும்.

இவர்கள் இருவரையும் தரிசித்து விட்டு, இங்கிருந்து 2 கிலோமீட்டர் தூரம் சென்றால் அஷ்டபைரவர் கோயிலைப் பார்க்கலாம். இங்கே உலகத்தில் வேறெங்கும் காணமுடியாத மிகப்பெரும் கோயிலினுள் அஷ்டபைரவர்களை தரிசிக்கலாம்.

கோயில் நுழைவு வாயிலில் பௌர்ணமி குகை கோயில் உள்ளது. ஆனால் இந்த குகை கோயிலில் இருக்கும் சிவனைக் காண நீங்கள் பௌர்ணமிக்கு 3 நாட்கள் அல்லது பூரட்டாதிக்கு 3 நாட்கள் முன்பே பதிவு செய்துவிட்டுத் தான் செல்ல முடியும். சிவனை இங்கு பாதாளத்தில் காணலாம்.

முக்கிய குறிப்பு - சிவனைப் பார்க்க வேண்டுமெனில் நீல நிற ஆடைஅணிந்து தான் செல்ல வேண்டும்

சிவனடியார்களே, சிவபக்தர்களே, தயவு செய்து இந்தக் கோயிலைப் பற்றி உங்களுக்கு தெரிந்தவர்களிடத்தில் சொல்லவும்.  வசதியுள்ளவர்கள் கார், பைக், வேன் போன்ற வாகனங்களில் வருகிறார்கள்.

வசதியில்லாதவர்கள் நடந்துதான் வரவேண்டும். இது ஒரு குக்கிராமம் என்பதால் ஆட்டோவோ, ஷேர் ஆட்டோவோ இல்லை.  ஆள் அரவவமற்ற பகுதி என்பதால் காலையில் சென்று மதியமோ அல்லது மாலை இருட்டுவதற்குள் திரும்பி வந்து விடுவது போல் உங்கள் பிரயாணம் இருக்குமாறு பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்.  சைவமும், வைணவமும் ஒன்றாக கலந்து ஒரு சுற்றுலா சென்ற மகிழ்ச்சியும் கிடைக்கும்.."

கடந்த வியாழக்கிழமை பேஸ்புக்கில் JKC ஸார் இந்த பக்கத்தை சுட்டி இருந்தார்.  சென்று படித்து கட்டை விரல் உயர்த்தி வந்தேன்.  மாலை ஆறு மணிக்குமேல் ஒரு யோசனை...  அங்கு சென்று வந்தால் என்ன?  பாஸை கேட்டேன்.  சம்மதம் என்றார்.  உடன் சகோதரரையும் அழைத்துக் கொண்டு மறுநாள் வெள்ளிக்கிழமை காலை ஆறரை மணிக்கு புறப்பட்டோம்.

நாங்கள் இருந்த இடத்திலிருந்து சுமார் ஒரு மணி நேரப் பயணம்தான் என்றாலும் இடம் புதிது,.   டிரைவர் நான் ஏதோ வாரா வாரம் அங்கு சென்று வருவது போல சந்தேகம் கேட்டுக் கொண்டே வர, காரை சாலையோரமாக நிறுத்தி மேற்கண்ட மெஸேஜைப் படிக்க வைத்து, "அங்கதான்போறோம்...  நானும் இதுவரை பார்த்ததில்லை...  புரியுதா?  வண்டியை எடுங்க" என்று பயணம் தொடர்ந்தோம்.

பாஸ் பசி தாங்க மாட்டார் என்று ஏழரை மணி போலவே கூடுவாஞ்சேரி, பொத்தேரி போகும்போதே ஏதாவது சிறிய அளவில் சாப்பிட்டு விடலாம் என்று ஹோட்டல் பார்க்கச் சொல்ல, அவ்வளவு சீக்கிரம் டிஃபன் முடிக்க முடியாது என்று பாஸ் மறுக்க, டிரைவரும் 'இப்போது வேண்டாம், வேண்டுமானால் நீங்கள் சாப்பிடுங்கள் நான் பார்சல் கட்டிக்கொள்கிறேன்' என்றார்.  உபரியாய் 'நானும் பசி தாங்க மாட்டேன்.  பசியோடு வண்டி ஓட்ட என்னால் முடியாது' என்றும் பகர்ந்தார்.

போகின்ற இடம் ஆளரவமற்ற இடம், கடைகள் இருக்காது என்று நான் எச்சரித்தும் பயனில்லை.  'மணி ஏழரை ஆகப்போகுது.  ஏழே முக்காலுக்குள் கோவில் சென்றோமானால் ஒரு மணி நேரமோ, ஒன்றரை மணி நேரமோ பார்த்து விட்டு திரும்பும்போதே சாப்பிட்டுக் கொள்ளலாம்' என்றார் டிரைவர்.  பாஸும் அதை ஆமோதித்து 'அவசரத்துக்கு பிஸ்கட் பாக்கெட் வைத்திருக்கிறேன்.  கொஞ்சம் மாதுளை முத்துக்களும் வைத்திருக்கிறேன்.  ஒன்றும் ஆகாது.  பார்த்துக் கொள்ளலாம்' என்றார்.  பசி நேரம் தாண்டினால் அவருக்கு என்னென்ன ஆகும் என்று பார்த்தவன் நான்.  நம்பிக்கை ஏற்படாவிட்டாலும் வேறு வழியின்றி பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம்.

அவ்வளவு சொல்லியும் டிரைவர் மறுபடியும் எங்கு செல்வது, எப்படி திரும்புவது என்று கேட்டபடி வந்தார்.  நான் மேப் போட்டுக் கொண்டேன்.  டிரைவருக்கு அனுப்பலாம் என்றால் அவர் ஃபோன் சரி இல்லையாம்.  'ஹேங் ஆகும், நீங்களே மேப் போட்டுக் கொண்டு எனக்கு சொல்லுங்கள்' என்றார்.  அவர் ஃபோனை அவர் உபயோகப்படுத்திய விதத்தைப் பார்த்தால் அவர் சொன்னதில் நம்பிக்கை ஏற்படவில்லை.  மறுபடி வேறு வழியுமில்லை.  விளையாட்டுப்பிள்ளை கூகுளை நம்பி பயணத்தைக் தொடர்ந்தோம்.  கோவில்கள் பார்த்து முடித்து காலை பதினோரு மணிக்குள் வீடு திரும்பி விடலாம் என்று மனப்பால் குடித்திருந்தேன்.

சாலை வழிக் காட்சி 

பாலமே கூரையாய் சாலையே தரையாய் 

ஜன்னல் இல்லை கதவுகள் இல்லை 

ஆனால் பாதிப்பாக 

மழையுமில்லை வெயிலுமில்லை 

திருடிச்செல்ல பெரிய பொருளும் 

எதுவுமில்லை 

எங்களுக்கும் இருக்கிறது வீடு 

இயற்கை உபாதைகள் தீர்க்க 

இருக்கிறது 

பல மறைவிடங்கள், பொதுக் 

கழிவறைகள்...

எதற்கும் குறைவில்லை 

ஒன்றைத்தவிர...

மறைமலை நகர் தாண்டி சிங்கபெருமாள் கோவில் இடம் வந்தததும், மேப் சிங்கப்பெருமாள் கோவில் செல்லும் வழியிலேயே திரும்ப சொன்னது.  திரும்பினோம்.

"செங்கல்பட்டு டு திருப்போரூர் வ்ழின்னீங்களே..  அப்போ செங்கல்பட்டு போகவேண்டாமா?' என்று கேட்டார் டிரைவர்.  எரிச்சல் வந்தாலும் அடக்கிக் கொண்டு 'வழி இப்படிதான் காட்டுது திரும்புங்க' என்றேன்.

சிங்கப்பெருமாள் கோவில் செல்லும் வழி என்று வலது புறம் அம்புக்குறி போட்டு ஒரு தெரு திரும்ப, நாங்கள் அதைத் தாண்டிச் சென்றோம்.

நாங்கள் செல்லவேண்டிய திரு இடைச்சுரம் அங்கிருந்து எட்டு கிலோமீட்டர் காட்டியது. 

அதென்ன திருஇடைச்சுரம்?

தொண்டை நாட்டுப் பாடல் பெற்றத் தலங்களில் இது 27வது தலமாகும். மக்கள் வழக்கில் தற்போது "திருவடிசூலம்" என்று வழங்குகிறது.

கொஞ்ச தூரத்திலேயே "நீங்கள் பாதுகாக்கப்பட்ட வனப்பகுதிக்குள் நுழைகிறீர்கள்" என்ற அறிவிப்பு இருந்ததது.  அந்த இடத்தின் பெயராய் இருந்த அறிவிப்புப் பலகையை படம் எடுக்க முடியவில்லை.  பாஸ் இடதுபுறம் அமர்ந்திருந்தார்.  ஏதோ தேனம்பாக்கம் என்பதுபோல பார்த்த நினைவு.  ஏதோ அடர்நத காடு போல இருக்கும் என்று பார்த்தால் சின்னச்சின்னதாக நிறைய ஊர்கள் உளளடங்கிய பகுதிகளில் இருக்க, அதற்கான பெயர்ப்பலகைகள் அந்தச் சிறிய ஒற்றையடிப் பாதை போன்ற சாலையில் காணப்பட்டன.

பாஸ் அதற்குள்ளாகவே முன்னெச்சரிக்கையாக 'மேரி பிஸ்கட்'  பாக்கெட் ஒன்றை காலி செய்தார்.  எங்களுக்கும் இரண்டு கிடைத்தது.   எதிரில் வாகனங்கள் வந்தால் வழி விடுவது சிரமமாக இருந்தது.  முன்னாள் அவ்வப்போது கார்களும், இருசக்கர வாகனங்களும் தாண்டிச் செல்ல, அல்லது எதிரில் வர, அப்படி ஒன்றும் பயப்பபடும்படியான ஆளரவமற்ற இடமாக இருக்காது என்று தோன்றியது.

============================================================================================

கூரைக்கூச்சல் – 06 

"சேட்டை" வேணுஜி 

ஓசூர் வாழ்க்கை என் வரையில் ஒரு முன்னோட்டம். தமிழக எல்லையில் எட்டிப்பார்க்கிற தொலைவில் பெங்களூரு இருக்க, தெலுங்கு அதிகம் புழங்கும் ஒரு ஊர் இருக்கும் என்று டிவிஎஸ்-ல் பணிபுரியப்போகும்வரை நான் அறிந்திலேன். தெலுங்கு மட்டுமல்ல, உருது, கன்னடம், மலையாளம் பேசுகிறவர்களும் கணிசமாக வாழ்ந்த ஒரு ஊரில் நான்கு ஆண்டுகளுக்கு சற்றுக்குறைவாக வசித்த அனுபவம்,  பின்னாளில் இந்தியாவில் வடகிழக்கு மாநிலங்கள் தவிர்த்து மீதமுள்ள அனைத்து மாநிலங்களுக்கும் பணிபுரிவதற்கோ அல்லது பணி நிமித்தமாகவோ செல்ல நேரிட்டபோது அபரிமிதமாகக் கைகொடுத்தது. 

 முதலில், பெற்றோரின் நிழலிலிருந்து விடுபட்டு, சுதந்திரமாக வாழ்கின்ற வாய்ப்பு கிடைத்தபோதும், தூண்டுதல்களின் கண்சிமிட்டலுக்கு இணங்கி, தொலைந்து போகாமல் பெருமளவு கட்டுப்பாடான வாழ்க்கையை நடத்த முடிந்தது, இப்போது நினைத்தாலும் காலரைத் தூக்கிவிட்டுக் கொள்ளச் செய்வதாக இருக்கிறது. ஆர்வத்தில் ஓரிரு முறை பெங்களூருவுக்குச் சென்று லால்பாக், கப்பன்பார்க், விதான் சௌதா, மெஜஸ்டிக், ஊர்வசியில் ‘உம்ரோ ஜான்’ சினிமா, MTR-ல் முழுச்சாப்பாடு, பிரிகேட் ரோடில் பெண்கள் பரிமாறும் பாரில் கல்யாணி பீர் என்று எல்லாவற்றையும் பார்த்துவிட்டு, ‘இதற்கா இம்புட்டு?’ என்று சடுதியில் சலிப்பேற்பட்டு, நானுண்டு என் ஓசூர் உண்டு, வேலையுண்டு என்று எனது குட்டி அறைக்குள், பத்தமடை பாயில் படுத்துறங்குவதுபோல வேறில்லை என்ற ஞானம் ஏற்பட்டிருந்தது. 

இது, பிற்காலத்தில் வேலை, வீடு என்ற இரண்டு உலகங்களுக்கு இடையிலேயே பெரும்பாலும் கால்களைச் செலுத்தி கண்களை மூடிக்கொள்கிற பக்குவத்தை அளித்திருந்தது; குறிப்பாக, மும்பையில் 15 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தபோது. காலையில் சீக்கிரம் கண்விழித்து, குளிர் நீரில் குளித்து, பஸ்ஸைப்பிடிப்பது, இரண்டு நாட்களுக்கொரு முறை துணி துவைப்பது, தினசரி அறையைச் சுத்தம் செய்வது, வாரம் தவறாமல் அம்மா, அப்பாவுக்கும் நண்பர்களுக்கும் இன்லெண்ட் லெட்டர் போடுவது, ஓவர்டைம் பணத்தை மிச்சம்பிடித்து, இரண்டு மாதங்களுக்கு ஒரு தடவையாவது நாகர்கோவில் சென்றுவர பணம் சேர்ப்பது, தாவணிப்பெண்களைக் கண்டால் ஏற்படுகிற சலம்பலைத் தவிர்ப்பது, அரசியல், சினிமா குறித்து அலட்டாமல் இருப்பது என்று ஏதோ ராணுவத்தில் பணிபுரிந்தாற்போல, சுயகட்டுப்பாடு எனக்குள் மெல்ல மெல்ல ஏற்பட்டது ஓசூர் வாழ்க்கையின்போதுதான். 

இது டிவிஎஸ் தவிர்த்து பிற நிறுவனங்களில் பணிபுரிந்திருந்தாலும் எனக்குள் ஏற்பட்டிருக்குமா என்றால், இல்லை என்பதே நிஜம். சந்திரசூடேஸ்வரர் ஏதோ ஒரு விதத்தில் என்னை ஆட்கொண்டிருந்தார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். முதலில் ஜெயபிரதா, ஸ்ரீதேவி போஸ்டரைப் பார்த்தால், தெலுங்காயிருந்தாலும் பிசகில்லை என்று சினிமா பார்க்கப் போனதெல்லாம் நாளாவட்டத்தில் குறைந்துபோய், ஜெனரல் ஷிஃப்டில் பணிபுரியும் ஆறு நாட்களில் குறைந்தபட்சம் மூன்று தடவையாவது சந்திரசூடேஸ்வரரைச் சந்திக்காவிட்டால் மனம் சங்கடப்பட்டது. சொல்லப்போனால், இந்த வாலிபத் துடிப்பில் பெண்களை நோட்டமிடும் புத்தியை மெல்ல மெல்லக் கரைத்து காணாமல் போகச்செய்தவர் சந்திரசூடேஸ்வரரும், ராஜகணபதியும்தான். நோட்டமிட்ட பெண்களை அவர்தம் குடும்பத்தோடு கோவிலில் பார்க்க நேர்ந்தபோதெல்லாம், பார்வையிலிருந்த விடலைத்தனம் எவ்வளவு அபத்தமானது என்பதும், பக்தியும் பக்கித்தனமும் ஒரே மனதில் இருக்கும் முரண்பாடு, அப்பட்டமான மூடத்தனம் என்பதும் புரிய நேர்ந்தது. 

இது பின்னாளில் எந்த ஊருக்குப்போனாலும், அந்த ஊர் கோவிலுக்கு அடிக்கடி செல்வது ஆன்மீகப்பற்றை வளர்க்குமோ இல்லையோ அலைபாய்கிற மனதைக் கட்டுப்படுத்தி, ‘கபர்தார்’ என்று காதை முறுக்கி கட்டுப்பாட்டுடன் இருக்க வைத்தது என்றும் சொல்லலாம். இரவு ஷிஃப்ட் நாட்களில் ஒரு கொயர் நோட்டு வாங்கி, மனதுக்குத் தோன்றியதையெல்லாம் எழுதி வைக்க ஆரம்பித்ததும் ஓசூரில்தான். தினசரி முகச்சவரம், ஷூ பாலிஷ், யூனிஃபார்மை இஸ்திரி போட்டு அணிதல் என்று என்னையறியாமலேயே ஒரு மினி பர்சனாலிட்டி டெவலப்மெண்ட் நடந்தேறிக் கொண்டிருந்தது. 

இது பின்னாளில், டிவிஎஸ்ஸை விட பன்மடங்கு பெரிய நிறுவனங்களில் நான் பணிபுரிந்தபோது எனக்கு எவ்வளவு உதவிகரமாக இருந்தது என்பதை நினைத்தாலே மலைப்பாக இருக்கிறது. ஸ்டோர்ஸ் நிர்வாகம் என்பது, நான் பி.காம் படித்தபோது, Cost Accountancy-யின் ஒரு பகுதியாக, மூன்றாவது மற்றும் நான்காவது செமஸ்டரில் 25 பக்கங்களுக்கு மிகாத பாடமாக இருந்தது. ஆனால், Rough and Raw Stores அனுபவம் என்னை ஒரு Refined Storekeeper-ஆக மாற்றியது. 

மரிகோ இண்டஸ்ட்ரீஸ் (பாரசூட், சஃபோலா) பணிபுரிந்தபோது Stores Manual எழுதுமளவுக்கு நானும் ஏதோ ஒரு விஷயத்தில் விற்பன்னம் அடைந்திருந்தேன். Ispat Industries Ltd-ல் பணியாற்றியபோது, SAP Implementation நடைபெற்றபோது நான் அக்கவுண்ட்ஸ், ஸ்டோர்ஸ் இரண்டு துறைகளுக்குமான Departmental Representative ஆக தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதற்கு உதவியது. Quality Council of India-வின் ஆயுள்கால உறுப்பினரானதற்கும், ISO 9001, Total Quality Management மற்றும் Kaizen போன்ற தரக்கோட்பாடுகள் மற்றும் பணிசெய்யும் வழிமுறைகளில் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தியமைக்கும் அஸ்திவாரம் ஓசூரில் தான் போடப்பட்டது. 

இது தவிர, தனிமனிதனாக எனக்குள் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் மிக மிக அதிகம். 

ஒரு விபத்தைப் பார்த்து மயங்கி விழுமளவுக்கு பலவீனமுடையவனாக இருந்த நான், பின்னாளில் ஒரு கார்ப்பரேட் மருத்துவமனையின் நிர்வாக அதிகாரியான போது, அன்றாடம் பற்பலரை ரத்தவெள்ளத்தில் பார்த்தபோதும் மனம் சஞ்சலமடையாமல் இருக்க முடிந்தது. இவையெல்லாம் ஒரு வருடம் அல்லது இரண்டு வருடங்களில் கற்றுக்கொண்டதல்ல. ஆனால், அரிச்சுவடி என்பது டிவிஎஸ் அனுபவம்தான். பல தடவை, சில அபூர்வமான அறுவை சிகிச்சைகள் நடைபெற்றபோது, ஆளின்மை காரணமாக, ஆபரேஷன் தியேட்டருக்குள் அங்கியணிந்துபோய், நானே வீடியோ எடுத்திருக்கிறேன். 

நானா? ஆமாம்; நானேதான். 

நண்பர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் அக்கறை காட்ட வேண்டும் என்ற எச்சரிக்கை மணி என் மண்டைக்குள் மாட்டப்பட்டதும் ஓசூரில்தான். சொந்த வாழ்க்கையின் அழுத்தம், கவலைகள் எல்லாவற்றையும் அறையிலிருந்த கொடியில் உலர்த்திவிட்டு, தொழிற்சாலைக்குள் அப்பட்டமான ஊழியனாகப் போய், கவனம் சிதறாமல் வேலை செய்ய வேண்டுமென்ற கர்மயோகத்தின் முதல் அட்சரப்பியாசம் ஓசூரில்தான் வரமாய்க் கிடைத்தது. பணி விஷயங்களில் சமரசம் செய்துகொள்ள விரும்பாதவன் என்ற பெயர் எனக்கு ஏற்பட்டிருந்தாலும், சில விஷயங்களில் இறுக்கத்தைச் சற்றே தளர்த்தி, கொஞ்சம் மனிதாபிமானத்தையும் வளர்த்துக் கொண்டிருக்கலாம் என்ற பாடங்களையும் பின்னாளில் பயின்றேன். 

உதாரணத்துக்கு… ஓசூரில் என் அறையில் வசிக்க வந்து என்னையே கவிழ்க்க நினைத்த அந்த நண்பனை அழைத்து மனம்விட்டுப் பேசியிருக்கலாம். அவனை என் வழிக்குக் கொண்டுவர முயற்சித்திருக்கலாம். குறைந்தபட்சம், கொட்டும் மழையில் அவனது பொருட்களை அறையிலிருந்து அப்புறப்படுத்தி சாலையில் வைத்த கொடூரபுத்தியைத் தவிர்த்திருக்கலாம் என்ற ஞானோதயங்கள் பின்பு வந்தன. ‘ஏன் நைட் ஷோ சினிமாவுக்கு வந்தாய்?’ என்று கேட்ட அந்த பர்சனல் மேனேஜரிடம், ‘இனி வரமாட்டேன் சார்,’ என்று கொஞ்சம் பணிவாய் சொல்லியிருக்கலாம். இவ்வாறு, எவற்றையெல்லாம் பீற்றிக்கொள்வதற்கான சாகசங்கள் என்று எண்ணி வந்தேனோ, அவை எல்லாவற்றையுமே சற்று நிதானத்துடன், சமயோஜிதத்துடன் கையாண்டிருந்தால், எனக்கும் மற்றவர்களுக்கும் ஏற்பட்ட சங்கடங்களைப் பெருமளவு தவிர்த்திருக்கலாம் என்பன போன்ற எண்ணங்கள் எனது எதிர்காலத்தை கணிசமாக செதுக்கின. 

முழுமையாக, ஒரு மெச்சத்தக்க மனிதனாக இன்று இருக்கிறேனா என்பது தெரியாவிட்டாலும், குறைந்தபட்சம் என்னை சபிப்பதற்கோ, வெறுப்பதற்கோ அதிகம் பேரில்லை என்ற அளவுக்கு இருப்பதற்குக் காரணம் சந்திரசூடேஸ்வரரும் ராஜகணபதியும், ஓசூர் தந்த அனுபவங்களும்தான். சென்ற ஆண்டு போயிருந்தேன். இப்போது கோவில் ராஜகோபுரம் வரைக்கும் காரில் போகலாம். வெளிப்பிரகாரத்திலிருந்து பார்த்தால் டிவிஎஸ் தெரிகிறது. பெங்களூரு சேலம் நெடுஞ்சாலை தெரிகிறது. பச்சைப்பசேலென்று இருந்த ஓசூரின் மீது நிறைய கான்க்ரீட் கட்டிடங்கள் நடப்பட்டிருப்பதும் தெரிகிறது. ஒரு பிரம்மாண்டமான புள்ளிக்கோலம் போலிருந்த ஓசூரை உயரத்திலிருந்து பார்த்தபோது, ஒரு காலத்தில் நானும் ஏதோ ஒரு புள்ளிக்குள், ஒரு துகளாக இருந்திருக்கிறேன் என்பதை எண்ணியபோது, என் சொந்த ஊர் நாகர்கோவிலுக்குக் கடைசியாகச் சென்றபோது ஏற்பட்ட அதே கழிவிரக்கம் எனக்குள் ஏற்படத்தான் செய்தது. 

[ இப்போதைக்கு முடிக்கிறேன்]

==============================================================================================

குறிப்பிடத்தக்க செய்திகள் -

1)  ‘திருமணத்துக்கு முந்தைய பாலியல் உறவு சாதாரணமாகிவிட்டது’ - உயர் நீதிமன்றம் வேதனை

மதுரை: திருமணத்துக்கு முந்தைய பாலியல் உறவு சர்வ சாதாரணமாகிவிட்டது என உயர் நீதிமன்றம் வேதனை தெரிவித்துள்ளது.

நெல்லையை சேர்ந்தவர் தேவா விஜய். இவர் மீது இளம் பெண் ஒருவர் வள்ளியூர் காவல் நிலையத்தில் பாலியல் புகார் அளித்தார். புகாரில் இருவரும் கல்லூரியில் படிக்கும் போது காதலித்ததாகவும், திருமணம் செய்வதாக கூறி 9 ஆண்டுகளாக பாலியல் உறவு கொண்டதாகவும், பின்னர் திருமணம் செய்ய மறுத்துவிட்டதாகவும் இளம் பெண் கூறியிருந்தார். இப்புகாரின் பேரில் தேவா விஜய் மீது வள்ளியூர் போலீஸார் வழக்கு பதிவு செய்தார்.  இந்த வழக்கை ரத்து செய்யக்கோரி தேவா விஜய் உயர் நீதிமன்ற மதுரை அமர்வில் மனுத் தாக்கல் செய்தார். மனுவை விசாரித்து நீதிபதி பி.புகழேந்தி பிறப்பித்த உத்தரவு: மனுதாரரும், புகார் அளித்த இளம்பெண்ணும் ஏறக்குறைய 9 ஆண்டுகளாக பாலியல் உறவில் இருந்து வந்துள்ளனர். இந்த நீண்ட கால பாலியல் உறவின் போது புகார்தாரர் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கமால் இருந்ததை பார்க்கும் போது இருவர் இடையே இருந்து வந்த பாலியல் உறவு இருவரின் சம்மதத்தின் அடிப்படையில் நடைபெற்ற உறவு என்பதை குறிக்கிறது.  அப்போது தன்னை திருமணம் செய்வதாக கூறி மனுதாரர் ஏமாற்றினார் என்பதற்கு எந்த ஆதாரமும் இல்லை. நீதிமன்றம் தற்போது சமூகத்தில் நிலவும் உண்மை நிலவரங்களை அறியாமல் இல்லை. திருமணத்திற்கு முந்தைய பாலியல் உறவு இன்றைய காலகட்டத்தில் சர்வ சாதாரணமாக ஆகிவிட்டது. இருவர் தாமாக முன்வந்து ஒரு உறவை ஏற்படுத்திக் கொண்டு நீண்ட காலம் உடல் ரீதியான நெருக்கத்தில் ஈடுபட்ட நிலையில், அந்த உறவில் முறிவு ஏற்படும் போது குற்றவியல் சட்டத்தினை பயன்படுத்துவது தவறு.  சம்பந்தப்பட்ட இருவருக்கிடையே என்ன நடக்கிறது என்பது அவர்களின் தனிப்பட்ட விருப்பத்தின் எல்லைக்குள் வருகிறது. அந்த உறவு பாசத்தின் அடிப்படையில் நிறுவப்பட்டதா, திருமண எதிர்பார்ப்பா, வெறும் பரஸ்பர இன்பம் என்பதா என்பது அவர்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். இதுபோன்ற விஷயங்களில் நீதிமன்றம் உறுதியாக தீர்மானிப்பது சாத்தியமில்லை.

தனிப்பட்ட நடத்தையை ஒழுக்கப்படுத்தவோ அல்லது தனிப்பட்ட ஏமாற்றத்தை வழக்காக மாற்றவோ குற்றவியல் செயல்முறையைப் பயன்படுத்த முடியாது. ஏனெனில் நீதிமன்றங்கள் தனிமனித ஒழுக்கத்தை பார்த்து தீர்ப்பு வழங்க முடியாது, வற்புறுத்தல், ஏமாற்றுதல் அல்லது இயலாமையால் சம்மதம் என பாதிக்கப்படும் இடங்களில் மட்டுமே சட்டம் தலையிடுகிறது.

தனிப்பட்ட முரண்பாடுகளை தவறான நடத்தையாக சித்தரிக்க யாருக்கும் உரிமை இல்லை. உணர்ச்சி ரீதியான விளைவுகளைத் தீர்ப்பதற்கு சட்டத்தை தவறாக பயன்படுத்த முடியாது. மனுதாரர் மீதான வழக்கு தொடர்வது சட்ட செயல்முறையை துஷ்பிரயோகம் செய்வதற்கு சமம் என்று இந்த நீதிமன்றம் கருதுகிறது. எனவே மனுதாரர் மீதான வழக்கு ரத்து செய்யப்படுகிறது இவ்வாறு நீதிபதி உத்தரவில் கூறியுள்ளார்.

2)  பொத்தப்பி சோழர்களின் கல்வெட்டுகள்

சென்னை: ஆந்திர மாநிலம், கடப்பா மாவட்டத்தில் உள்ள நாத நாகேஸ்வரர் கோவிலில், பொத்தப்பி சோழர்களின் கல்வெட்டுகள் கண்டெடுக்கப்பட்டுஉள்ளன. ஆந்திர மாநிலம், கடப்பா மாவட்டத்தில் உள்ள பொத்தப்பி என்ற ஊரை தலைநகராகக் கொண்டு, 6 - 7ம் நுாற்றாண்டில் ஆட்சி செய்தவர்கள், ரே நாட்டு சோழர்கள் எனும் பொத்தப்பி சோழர்கள்.  இவர்கள் பெல்லாரி, கோனிடேனா, நன்னுாரு உள்ளிட்ட பல்வேறு பகுதிகளில் ஆட்சி செய்துள்ளனர்; தெலுங்கு சோழர்கள் எனவும் அழைக்கப்பட்டனர் .  அவர்கள், தங்களின் ஆட்சிக்கு உட்பட்ட பகுதிகளில், பல்வேறு கோவில்களை கட்டியும், பல்லவர் காலத்தில் கட்டப்பட்ட கோவில்களை சீரமைத்தும், அவற்றை பராமரிக்க நில தானங்களை வழங்கியும் உள்ளனர்.  அதற்கு ஆதாரமாக, தற்போது புஷ்பகிரி நாத நாகேஸ்வரர் கோவிலில், பொத்தப்பி சோழர்களின் கல்வெட்டுகளை, மத்திய தொல்லியல் துறையினர் கண்டறிந்துள்ளனர்.  ஆந்திர மாநிலம், கடப்பா மாவட்டம், பென்னா நதிக்கரையில் உள்ள பழமையான கோவில்களில், மிகவும் புகழ்பெற்றது நாத நாகேஸ்வரர் கோவில்.  இந்த கோவிலில், தற்போது மத்திய தொல்லியல் துறையின் தென்மண்டல கல்வெட்டு பிரிவு இயக்குநர் முனிரத்தினம் தலைமையிலான குழுவினர் ஆய்வு செய்தனர். அப்போது, அந்த கோவிலில், 16 தமிழ் கல்வெட்டுகள் இருந்ததை கண்டறிந்தனர்.

இதுகுறித்து, முனிரத்தினம் கூறியதாவது:

தற்போது நாங்கள் கல்வெட்டுகளை படியெடுக்கும் பணியில் ஈடுபட்டுள்ளோம். அவை, 12 - 13ம் நுாற்றாண்டைச் சேர்ந்த, பொத்தப்பி சோழர்களின் கல்வெட்டு என்பதை அறிந்துள்ளோம். மற்ற தகவல்கள், அனைத்து கல்வெட்டுகளையும் படியெடுத்து படித்த பின்தான் அறிய முடியும். இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

3) 

மாணவர்களுக்கு என்று 'பீக் அவர்'களில் தனி பஸ் விடலாம்.  அரசாங்கம் அக்கறை காட்டாது.  பொதுநலனா முக்கியம்?  வோட்டுதான் முக்கியம்.  மாணவர்களுக்கு ஓட்டுரிமை கிடையாதே....

===================================================================================================

ஒரு சுய விளம்பரம்...!  இந்த மாதத்தில் 10 வருடங்கள் முன்பு..

இது வரை இப்படி ஒரு வரவேற்பை எனது ஃ பேஸ்புக் சரித்திரத்தில் (!) பார்த்ததில்லை. ஆயிரத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கும் லைக்குகள்..ஆயிரத்து எழுநூறை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கும் shares..

http://tinyurl.com/ntwpll2

=========================================================================================

உதிர்வதும் பின் அரும்புவதும் இயற்கையின் படிமங்கள், எப்பொழுதும் மாற்றத்திற்குத் தயாராக இருப்பது, தேவையற்றவற்றை விடுவிப்பது, ‘அழகு’ என்பது தற்காலிகமான ஒன்று போன்ற வாழ்க்கை தத்துவங்களைச் சொல்லாமல் சொல்கின்றன. என்று குவிகம் இதழில் திரு இந்திரநீலன் சுரேஷ் வெளிநாட்டின் மரங்கள் இலைகளின் நிறம் மாற்றி உதிர்த்து புதிய இலைகளை உண்டாக்குவது குறித்து எழுதி இருந்தார்.  மேலும், ஏன் இந்த நிறமாற்றம்?  இலைகள் பசுமை நிறத்துடன் இருப்பதற்குக் காரணம் அதில் உள்ள பச்சையம் (குளோரோஃபில்) ஆகும். சூரிய வெளிச்சமும், வெப்பமும் குறையும் பொழுது மரங்கள், இலைகளை உதிர்க்க ஆரம்பிக்கின்றன.  கடும் குளிர்காலத்தை சமாளிக்கவும், மரத்தினுள் இருக்கும் நீர்ச்சத்தைச் சேமித்து வைக்கவும், இலைகளை உதிர்த்து விடுகின்றன. ஆதவன் வடக்கிலிருந்து தெற்கு நோக்கிப் பயணிக்கும் தட்சிணாயன காலங்களில், சூரிய வெளிச்சம் குறைவாக இருப்பதால் பச்சையம் தயாரிப்பதும், பனி காரணமாக நீரை உறிஞ்சுவதும் மரங்களுக்குக் கடினமாக இருக்கும். அதனால் தங்கள் இலைகளை உதிர்த்து விடுகின்றன. இதில், பைன் மரங்கள் போல சில விதிவிலக்குகளும் உண்டு.  அழகான பசுமை நிறத்திலிருந்து இலைகள், அக்டோபர் நவம்பர் மாதங்களில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நிறம் மாறி, நிறைவாக இலைகளை முழுவதும் உதிர்க்கும் வரையிலான இந்த காலகட்டங்களில் உலகின் பல்வேறு நகரங்கள்  இயற்கை அழகில் மிளிர்கின்றன.

அங்கு நான் எழுதிய பின்னூட்டம் இங்கும் கவிதையாய்....கவிதை மாதிரி..!!

நீர்சக்தி போதாமல் 

தான் வாழ 

தன் இலைகளையே உதிர்த்து 

தனிமரமாக தான் மட்டும் 

நின்று வாழப்போராடும் 

மரம் 

மனிதனுக்கு உதாரணமா 

எச்சரிக்கையா?

மரத்தின் மீதுதான் பக்தி என்றபின் 

இலைகள் பாசமே ஏனடா..  

துளிர்க்கும் இலையினை 

அடுத்த பருவத்தில் 

காத்திருந்துதான் பாரடா 

காத்திருந்துதான் பாரடா

இலைகள் என்னடா 

கிளைகள் என்னடா 

இலையுதிர்கால பனியினிலே  

பாசம் ஏதடா பந்தம் ஏதடா 

பரிணாமத்தின் சுழலினிலே 

என்று மாற்றி பாடலாமோ!

===============================================================================

சமீபத்தில் வெளிவந்த Dude என்கிற (மட்டமான) படம் பற்றி எழுத்தாளர் அய்யனார் விஸ்வநாத் பேஸ்புக்கில் எழுதி இருப்பது...  இந்தப் படத்தின் கருவுக்கு அந்த 7 நாட்கள் படம் இயக்கிய பாக்யராஜ் கூட கடுப்படித்து எதிர்வினை ஆற்றி இருந்தார் - கலாச்சார சீரழிவு என்று!

=======================================================================================

சென்ற ஞாயிறுக்கு முதல் ஞாயிறு "சோழர்கால ஓவியங்கள்" புத்தகம் டவுன்லோடினேன் என்று சொல்லி இருந்தேன்.  அதன் இரண்டு பக்கங்கள்...

============================================================================================

தமன்னா பாட்டியா?

கிழவியாகி விட்டார், குண்டாகி விட்டார் என்றெல்லாம் பேசினால் பின்னே கோபம் வராதா?  என்ன நெல்லை?

====================================================================================

மகாபாரதத்துக்கான சான்றுகள் 

'மகாபாரதம் - கதையல்ல நிஜம்': ஆதாரபூர்வமாக நம்பிக்கையூட்டுகிறார் நந்திதா கிருஷ்ணா

சிந்துவெளி மக்கள் குதிரையை அறியாதவர்கள், சிந்துவெளியில் மகாபாரதத்துக்கான சான்றுகள் இல்லை என கூறப்படும் நிலையில், சி.பி.ஆர்., இந்தியவியல் ஆய்வு நிறுவன இயக்குநர் நந்திதா கிருஷ்ணா, கடந்த ஆறாண்டுகளுக்கு முன், ஒரு சுடுமண் சிற்பம் குறித்து எழுதிய கட்டுரை, தற்போது இணையதளத்தில் வரவேற்பை பெற்றுள்ளது.  இது தொடர்பாக அவர் அளித்த பேட்டி:

உங்களின் கட்டுரை பற்றி சொல்லுங்கள்?

கடந்த ஆறாண்டுகளுக்கு முன், ஹாங்காங்கில் உள்ள ஒரு கலைப்பொருள் விற்பனையாளர் ஜெர்மி பைன், சுவரில் மாட்டும் சுடுமண்ணாலான அலங்கார புடைப்பு சிற்பத்தின் புகைப்படத்தை, மின்னஞ்சலில் அனுப்பி, அதன் முக்கியத்துவம் பற்றி கேட்டிருந்தார். அதுகுறித்த கட்டுரைதான் அப்போது பிரபலமானது.

அந்த சிற்பத்தின் சிறப்பம்சம் என்ன?

ஜெர்மி பைன் அந்த சிற்பத்தை பல ஆண்டுகளுக்கு முன், நேபாளத்தில் வாங்கியதாக தெரிவித்தார். 7.5 செ.மீ., உயரம், 9 செ.மீ., அகலம் உள்ள அதில், நான்கு குதிரைகள் பூட்டிய தேரில் ஒருவரும், அருகில் ஒருவர் கையை நீட்டி ஏதோ சொல்வது போலவும் சித்தரிக்கப்பட்டு இருந்தது. தேரின் சக்கரம், ஆரங்களுடன் உள்ளது. தேரோட்டியின் அருகில் இருப்பவர், இரண்டு அம்பராத்துாணிகள் எனும் அம்புக்கூடைகளுடன் மகாபாரதக் காட்சியை முன்னிறுத்துகிறது.

இது போன்ற சித்திரங்களும், சிற்பங்களும் நிறைய கோவில்களில் உள்ளன; காலண்டர்களில் கூட உள்ளனவே. அதில் என்ன சுவாரஸ்யம்?

அந்த சிற்பத்தின் பின்புறத்தில், ஒரு ஓட்டையிட்டு, அதிலிருந்து கனிமத்தை எடுத்து, ஆக்ஸ்போர்ட் ஆய்வகத்துக்கு அனுப்பி, 'தெர்மோ லுாமினென்சென்ஸ்' எனும் ஒளி வெப்பவியல் ஆய்வு செய்துள்ளனர். அதன் காலம், பொ.ஆ.மு., 1,600 முதல் 300 வரை என அந்த ஆய்வகம் வரையறுத்துள்ளது. அதாவது, தற்போதிலிருந்து 2,300 முதல் 3,600 ஆண்டுகளுக்கு இடைப்பட்டதாக இருக்கலாம்.

அதில் ஆச்சர்யப்பட என்ன உள்ளது?

அந்த சிற்பம் கிடைத்த இடம் நேபாளம். அதில் உள்ள உருவங்கள் வரையறுப்பது பாரதப் போரை; அதன் காலம், 3,600 ஆண்டுகள். அது, சிந்துவெளி நாகரிகத்தின் இறுதி காலம்.

அதாவது, மகாபாரத கதை, ஒரு சிற்பமாக வடிவமைக்கப்பட்டு உள்ளது என்றால், அது குறித்த தகவல்கள் படிப்படியாக பல செவி வழியாக காலம் கடத்தப்பட்டிருக்க வேண்டும். அதன் அடிப்படையில் சிந்துவெளி மக்கள், மகாபாரதத்தை அறிந்திருக்க வேண்டும்.

எப்படி சொல்கிறீர்கள்?

சிற்பம் கிடைத்த இடத்தின் அருகில் தான், மகாபாரதம் குறிப்பிடும் இந்திரபிரஸ்தா எனும் டில்லி, பன்பிரஸ்தா எனும் பானிபட், சோன்பிரஸ்தா எனும் சோனிபட், தில்பிரஸ்தா எனும் தில்பட், வியாக்பிரஸ்தா எனும் பாக்பட் ஆகியவை உள்ளன.

அதனால், மகாபாரத சிற்பம் என்பதை உறுதி செய்ய முடியுமா?

இல்லை. மகாபாரதத்தில் அர்ஜுனனுக்கு சாரதியாக கிருஷ்ணர் வருவார். அவர், நான்கு குதிரைகள் பூட்டிய தேரில் பயணிப்பார். அர்ஜுனன் இரண்டு அம்பராத்துாணிகளை வைத்திருப்பார். மேலும், அர்ஜுனனின் தேரில் பூட்டிய குதிரைகளுக்கு சைப்யன், சுக்ரீவன், மேகபுஷ்பன், பலஹகன் என்ற பெயர்கள் உண்டு.

மேலும், யுத்தத்தின் போது தன் உறவினர்களை நோக்கி, அம்பு எய்த மாட்டேன் என கூறுவதும், அதைத் தொடர்ந்து பகவத் கீதை துவங்குவதும் அறிவோம். அதற்கு ஆதாரமாக, இந்த சிற்பத்தில் இரண்டு அம்பராத்துாணிகள் இருந்தாலும், அதை வைத்திருக்கும் நபர் வில்லேந்தவில்லை; அவர் கையை நீட்டி உள்ளார்.

குதிரைகள் இழுக்கப்படுவதால், பின் முழங்கால்கள் மடிந்து, நிலை நிறுத்துகின்றன. இதனால், இந்த சிற்பம் மகாபாரத காட்சி தான் என்பதை உறுதியாக சொல்லலாம்.

சரி... அவர்கள் அர்ஜுனனும், கிருஷ்ணரும் என்பதை உறுதி செய்ய, வேறு என்ன ஆதாரம் உள்ளது?

பொதுவாக, தாடியுடன் கூடிய ஹரப்பா மனிதனின் சிற்பத்தில், நெற்றியில் ஒரு பட்டம் கட்டப்பட்டிருக்கும். அதாவது, மன்னருக்கான அடையாளமாக அது கருதப்படுகிறது. இந்த சிற்பத்திலும், ஒரு நெற்றிப் பட்டம் உள்ளது. அதனால், அவர்கள் அதிகாரம் மிக்கவர்கள் என அறியலாம்.  இது போன்ற சிற்பமோ, தேரோ சிந்துவெளியில் கிடைக்கவில்லையே?அது பழைய கதை. மத்திய தொல்லியல் துறையின் அகழாய்வு இயக்குநர் சஞ்சய்குமார் மஞ்சுள், உத்தர பிரதேசத்தின் பாக்பத் மாவட்டத்தில் செய்த அகழாய்வில், இதே போன்ற ஆரமுள்ள சக்கரத்துடன் சிறிய தேரை கண்டெடுத்தார். இதன் காலம், 3,800 முதல் 4,000 ஆண்டுகள் வரை இருக்கலாம் என கூறப்பட்டது. இது போன்ற தேரைப் பற்றிய குறிப்பு, ரிக் வேதத்திலும் உள்ளது.  அதனால் ஆச்சர்யப்பட்ட நான், அந்த கட்டுரையை எழுதினேன். அதை, பஞ்சாப் மாநிலம், பாட்டியாலாவில் கடந்த 2019, நவம்பர் 15ல் நடந்த இந்திய கலை மற்றும் வரலாற்று மாநாட்டிலும் வாசித்து, ஆய்வாளர்களின் சந்தேகங்களுக்கு பதில் அளித்தேன். அந்த கட்டுரை தான், தற்போது இணையத்தில் வலம் வருகிறது.  இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

======================================================================================

மிஸ்டர் எக்ஸுக்கு நீச்சலடிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை வந்தது. பச்சை கலர் ஜட்டி ஒன்றை எடுத்துக்கொண்டு நீச்சல் குளத்துக்குப் போனார்.

அவர் நீச்சல் குளத்தில் இருக்கும்போது வெளியே ஒரு குரல் கேட்டது: "பச்சை கலர் ஜட்டியோடு நீச்சல் குளத்துக்கு வந்தவர் உடனே நீச்சல் குள ஆபீஸ் அறைக்கு வரவும். அவர் அதை ஞாபகமறதியாக அங்கேயே வைத்து விட்டு நீச்சலடித்துக் கொண்டிருக்கிறார்..!"

***************************#

ஒரு சமயம் விவசாய இலாகாவில் மிஸ்டர் எக்ஸுக்கு வேலை கிடைத்தது. கிராமத்துப் பக்கம் போனார். ஒரு விவசாயியைக் கூப்பிட்டுப் பேசினார்:

"இதோ பாருப்பா.. இந்த மரத்துக்குப் பத்து கிலோ சூப்பர் பாஸ்பேட்டோட ரெண்டு கிலோ யூரியா ஒவ்வொரு மரத்திலேயும் ஒரு லாரி மாங்காய் காய்க்கும்!'' என்று அறிவுரை சொன்னார்.

அதற்கு விவசாயி, "காய்க்காதுங்க என்றார். "ஏன்..?" என்று எக்ஸ் திகைப்போடு கேட்க, இதெல்லாம் கொய்யா மரம்!" என்றார் விவசாயி.

******************###

டில்லியில் ஒரு சமயம் கடும் பனி. அங்கிருந்த மிஸ்டர் எக்ஸிடம் அவர் நண்பர். "இந்த மாதிரி பனியை நான் எந்த ஊர்லேயும் பார்த்தது இல்லை என்றார்.

உடனே எக்ஸ், "நான் பார்த்திருக்கேன்!" என்றார்.

"எந்த ஊர்லே...?"

''எந்த ஊர்னு தெரியலை ..அந்த அளவுக்குப் பனி!''

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

மிஸ்டர் எக்ஸ், டாக்டர் பில் கட்டி பல மாதங்களாயிற்று. டாக்டர், பில்லை அனுப்பி, கூடவே, "இதற்கு ஒரு வயதாகிறது!" என்று கிண்டலாக எழுதி அனுப்பினார்.

அதை படித்த உடனே எக்ஸ் அனுப்பி விட்டார் - ஒரு பிறந்தநாள் வாழ்த்து!