கல்யாணி ஏன் சிரித்தாள்? 02

           

முதல் & முந்தைய பகுதி சுட்டி இங்கே: மங்கா 

           

"விஸ்வம்; விஸ்வநாதன்."

          

"இந்த ஊரா?"

           

"இல்லை." 

         

"எந்த ஊரு?"

          

"உமாமகேச்வரபுரம்" 

          

"எப்படிப் பழக்கம்? 

               

"போன வருஷம் இங்கே எங்க தெருவுல நடந்த என் ஃபிரெண்டின் அக்கா கல்யாணத்திற்கு வந்திருந்தார். அவர்தான் மாப்பிள்ளைத் தோழன்." 

                

"எப்படிப் பழக்கம் ஏற்பட்டது?"

             

"கல்யாண வீட்டில் என்னைப் பார்த்ததுமே, நாந்தான் தன்னுடைய எதிர்கால மனைவி என்று தோன்றிவிட்டதாம். முதலில் என் ஃபிரெண்டின் அக்காதான் என்னிடம் வந்து சொல்லி, என்னுடைய சம்மதத்தைக் கேட்டாள்."

              

"யார், என்ன என்று தெரியாமலேயே நீ சம்மதம் சொன்னாயா?" 

                 

"இல்லை மா....... அம்மா. முதலில் நான் சொன்னது, இதெல்லாம் எனக்கு வேண்டாம் - என் அப்பாவுக்குத் தெரிந்தால், முதுகுத் தோலை உரித்துவிடுவார் என்றுதான்."

           

"அப்புறம்?"

          

"அவருடைய நண்பர்கள், என் ஃபிரண்டு எல்லோரும் சேர்ந்து என்னிடம் பேசி, என்னுடைய சம்மதத்தை அவரிடம் சொன்னார்கள். பிறகு அவர்கள் எல்லோரும் சுற்றி இருக்கும்பொழுது அவர் என்னிடம் பேசினார். தான் உமாமகேச்வரபுரம் பண்ணையாரின் மகன் என்றும், ஒரு அக்கா, ஒரு தங்கை என்றும் அவர்களுக்குக் கல்யாணம் ஆனவுடன், எங்கள் காதலைப் பற்றி அவங்க அம்மா அப்பாவிடம் சொல்லி, அவர்கள் சம்மதத்துடன் கல்யாணம் செய்து கொள்வதாயும் கூறினார். என்னுடைய ஃபிரெண்ட்ஸ் எல்லோரும் என்னுடைய அப்பாவிடம், சமயம் வரும்பொழுது பக்குவமாக எடுத்துச் சொல்லி, கல்யாணம் நடக்க உதவுவதாகச் சொன்னார்கள்."

               

"அதற்குப் பிறகு அவரைப் பார்க்கவே இல்லையா?"

             

"இல்லை" 

            

"அப்பிடீன்னா இப்போ அவர் எப்படி இருக்கார், என்ன செய்துகொண்டிருக்கார் என்றெல்லாம் உனக்குத் தெரியாதா?" 

           

"தெரியும். என்னுடைய ஃபிரெண்டின் அக்காவுக்கு, உமாமகேச்வரபுரத்தில் பண்ணையார் வீட்டுத் தெருவுக்குப் பக்கத்துத் தெருவில் இருக்கின்ற வீடுதான் புகுந்த வீடு. விஸ்வம் அவருடைய நண்பரைப் பார்க்க அடிக்கடி அங்கே வருவார். ஃபிரெண்டின் அக்கா பிறந்த வீட்டிற்கு வாரா வாரம் கடிதம் எழுதுவார். அந்தக் கவரில் என் பெயர் போட்டு தனியாக ஒரு கடிதம் இருக்கும்.  அது எனக்கு அவர் எழுதிய கடிதம். அதில் ஒவ்வொரு வாரமும் என்னை விசாரித்து, தான் எப்படியிருக்கிறார் என்பதையும் எழுதி விடுவார்."

           

"நீ பதில் கடிதம் எழுதுவாயா?"

              

"இல்லை. ஆனால் என்னைப் பற்றி, என்னுடைய தோழிக்கு எல்லா விவரமும் தெரியும், அதனால அவளே என்னைப் பற்றிய நிலைமைகளை அக்காவுக்கு எழுதி, அக்கா அதை அவரிடம் சொல்லுவாராம். அவருடைய அடுத்த கடிதத்தில் நான் சொன்ன விவரங்களைப் பற்றி ஞாபகமாக விசாரித்து எழுதுவார்."

                

"அவர் எழுதியக் கடிதங்களை இப்போ இங்கே வைத்திருக்கின்றாயா?"

              

"இதோ இருக்கு அம்மா!"

             

"என்னிடம் கொடுக்கின்றாயே! நான் பார்க்கலாமா?"

          

"தாராளமாப் பார்க்கலாம்; படிக்கலாம் அம்மா! அவர் எப்போவும் டீசண்ட். விகல்பமா ஒரு எழுத்து கூட எழுதமாட்டார்."

           

கடிதங்கள் எல்லாம் மேலே நம்பர் போடப்பட்டு, அழகாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன. 

          

மேலோட்டமாக இரண்டு மூன்று கடிதங்களைப் படித்த மங்கா மாமி, 'பரவாயில்லை. பையன் ரொம்ப நல்ல மாதிரியாத்தான் தெரியறது' என்று முணுமுணுத்தாள். 

                 

மடித்து வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு கடிதம் கொஞ்சம் கசங்கி இருந்தது. கல்யாணி அதை அடிக்கடி எடுத்துப் படித்திருப்பாள் என்று நினைத்தால் மங்கா மாமி. தானும் அதை எடுத்துப் படித்துப் பார்த்தாள். விஸ்வம் தன்னுடைய அக்காவுக்கு திருமணம் நிச்சயம் ஆகிவிட்டதையும், அடுத்து தங்கை திருமணம் முடிந்து விட்டால், தான் கல்யாணியைக் கல்யாணம் செய்துகொள்வதில் தடை எதுவும் இருக்காது என்று எழுதியிருந்த கடிதம்! 

             

"விஸ்வத்தின் அக்காவுக்குக் கல்யாணம் ஆயிடிச்சா?"

                  

"உம். ரெண்டு வாரத்திற்கு முன்பு ஆயிடிச்சு அம்மா. அந்தக் கல்யாணத்திற்குப் போகலாம் என்று அப்பாவிடம் பெர்மிஷன் கேட்கப் போய்த்தான் அப்பா என்னைக் கண்டபடி திட்ட ஆரம்பித்துவிட்டார். இங்கே கொண்டுவந்து உங்க கிட்டே, உங்க பொறுப்பிலே சேர்த்துவிட்டுவிட்டார்." 

                

"ஆகட்டும் அம்மா கல்யாணி. நீ வருத்தப்படாதே. மூர்த்தியிடம் நான் இது பற்றி பேசுகின்றேன்." 

             

(தொடரும்)