எம் ஆர் ராதா அன்று சொன்னது...

 

 

 

*  எவன் ஆண்டாலும், கடவுளே ஆண்டாலும்.. உழைச்சுதான் சாப்பிடணும்.  எவனும் வந்து வாயில் ஊட்ட மாட்டான்!

 

 

*  தமிழன் எப்போதும் வெளிநாட்டைப் பற்றித்தான் உயர்வாகப் பேசுவான்!

 

 

*  படமா எடுக்கிறார்கள் தமிழகத்தில்...  அவ்வளவு ஆபாசம்...  ஒவ்வொரு பாடல் வரிகளுக்கும் மூன்று அர்த்தங்கள்..  இதையெல்லாம் நாங்கள் சீர்திருத்தம் செய்கிறோம்.

 

 

*  கோவிலுக்குப் போனா சாமியைக் கும்பிட்டுட்டு வெளியே வந்துடுங்க..  அங்கேயே உட்கார்ந்து குடும்பம் நடத்தாதீங்க..

 

எங்களை எல்லாம் கூத்தாடின்னு கூப்பிடுவாங்க..  இப்பத்தான் கலைஞர்னு சொல்றாங்க..  இந்தப் பட்டத்த எவன் என்ன வாங்கிட்டு குடுத்தானோ!  நாங்கள் எல்லாம் இன்கம் டாக்ஸ் கட்ட மாட்டோம் - நான் உட்பட!   எங்களை தலைவர்னு கூப்பிட்டு பேச வைக்கறீங்க..  நாளைக்கு நீங்க தமிழகம் வந்தால் உங்களை கண்டுக்கவே மாட்டோம்...  வாசலில் கூர்க்கா போட்டு நிறுத்திடுவோம்.
 

                                       

 

*  தெருவுல ஒரு கார் போகுது.  ஒரு நாய் அதைப் பார்த்து குலைக்குது..  நமக்குத் தெரியும் காரைப்பார்த்துத்தான் அந்த நாய் குலைக்குதுன்னு அடுத்த தெருல இன்னொரு நாய் குலைக்குது..  

 

 

"நீ ஏன் குலைக்கிறே?"  "எனக்கு என்ன தெரியும்?  அங்க ஒரு நாய் குலைக்குது.. நானும் குலைக்கிறேன்"

 

 

*  நாங்க நண்பர்கள்..  நண்பர்களுக்குள்ள சண்ட வராதா?  அடிச்சுக்க மாட்டாங்களா?  அது மாதிரித்தான் நானும் எம் ஜி ஆரும் அடிச்சுகிட்டோம்.  கம்பு கைல இருந்தா கம்பால அடிச்சுப்பாங்க...  கத்தி இருந்தா அதால அடிச்சுப்பாங்க..  எங்க கிட்ட ரிவால்வர் இருந்தது.. சுட்டுகிட்டோம்.  ரிவால்வர்ல எட்டு தோட்டா உண்டு..  எட்டு தோட்டாவையுமா சுட்டோம்..இதைப் போய்ப் பெரிசா கேள்வி கேக்கறாங்க..

 

 

*  அன்பே சிவம்னு சொல்றாங்க...  சிவன் கைல பார்த்தா சூலம்..  ஆயுதம்!  காலைல எழுந்ததும் பின்னால போய் உகாருவான்...  கடவுளேன்னு உட்காருவான்..  கடவுளைக் கூப்பிடற இடமாடா அது?.....

 

 

===========================================

பயச்சிந்தனையா,  பயங்கர சிந்தனையா?

நல்லவேளை
சுயம்வரத்தில்
அர்ஜுனன் ஜெயித்தான்,
ஐவரோடு போச்சு..
துரியோதனன் ஜெயித்திருந்தால்...!

 

எங்கோ படித்தது..

=============================================



இளமையின் நினைவுகள் எத்தனையோ வகைகளில் நினைவு கூரப்படும்!  இதோ அதில் ஒரு வகை!   தினமணி ஞாயிறு மலரில் வெண்ணிக் குயத்தியாரின் இந்தப் பாடலை பார்த்ததும் அடுத்தடுத்த வரிகள் மனதில் தோன்ற,  அட, இது அந்தக் காலத்தில் "மனப்பாடப் பாட்டு" என்பது நினைவுக்கு வந்தது. 

                                                      

இதே போல முன்னர் "கையில் ஊமன் கண்ணில் காக்கும்" பாடலும் இளமை நினைவை இசைத்தது நினைவுக்கு வருகிறது!


நளியிரு முந்நீர் நாவாய் ஓட்டி
வளிதொழில் ஆண்ட உரவோன் மருக
களிஇயல் யானைக் கரிகால் வளவ
சென்று அமர்க் கடந்த நின்ஆற்றல் தோன்ற
வென்றோய் நின்னினும் நல்லன் அன்றே
கலிகொள் யாணர் வெண்ணிப் பறந்தலை
மிகப்புகழ் உலகம் எய்திப்
புறப்புண் நாணி வடக்கு இருந்தோனே.



=============================================================

கொஞ்சம் பெரிய அளவில் எனது முதல் ஏமாந்த அனுபவம் நான் ஒன்பதாம் வகுப்புப் படித்த போது!


ஒவ்வொரு வருடமும் முந்தைய வருடத்தின் புத்தகங்களை விற்று காசை அப்பாவிடம் தருவது வழக்கம்! தருவது என்ன, அவர் வாங்கிக் கொண்டு விடுவார்! 

ஒன்பதாம் வகுப்பு முடித்து பத்தாம் வகுப்புப் போன உடன், என் நண்பன் ஒருவன் (அவன் பெயர் பாஸ்கர். போலீஸ்காரர் மகன்) தான் ஃபெயிலாகி விட்டதாகவும், வேறொரு (ப்ளேக் உயர்நிலைப் பள்ளி) பள்ளியில் சேரவிருப்பதாகவும், அங்கு ஒரு பரீட்சை எழுத இந்தப் புத்தகங்கள் தேவை என்றும் சொல்லி, என்னிடம் இருந்த ஒன்பதாம் வகுப்புக்கான பழைய புத்தகங்களை வாங்கிக் கொண்டு இரண்டு நாட்களில் திருப்பித் தருவதாகச் சொல்லிச் சென்றான். 

அப்புறம் ஆள் அட்ரஸே இல்லை. என் அப்பாவுக்குப் பயந்து, அவன் வீட்டுக்குப் போய்ப் பார்த்தால் அவன் வீட்டை விட்டு ஓடி விட்டானாம்!!! அவன் நண்பர்கள் பலரிடமும் இதே போல பழைய புத்தகங்கள் வாங்கி, விற்று விட்டு செலவுக்குக் காசு தேற்றிக் கொண்டு ஓடிப் போனான்!
அந்த வயதிலேயே வித்தியாசமாகச் சிந்தித்து ஏமாற்றினான் அவன்!  நானும் (நாங்களும்) சமர்த்தாய் ஏமாறினோம்!

[இது முதலில் ஜி எம் பி ஸார் பதிவில் பின்னூட்டமாக இட்டு, பின்னர் கொஞ்சமாக திருத்தி ஃபேஸ்புக்கில் போட்டது]