ரேஷன் கடை - அனுபவம் [தொடர்ச்சி ]

"வீடு மாறினால் வரும் கஷ்டங்களில் ரேஷன் கார்ட் மாற்றும் வைபவமும் ஒன்று.  கேஸ் கனெக்ஷன் கூட எளிதாக முடிந்து விடும்.  இது கொஞ்சம் அலைச்சல் பிடித்த வேலை இல்லையா...

மாறிய ஏரியாவுக்கு ரேஷன் கார்ட் மாற்ற ஸ்ரீ பெரும்புதூர் சென்று வரவேண்டும் என்றார்கள்.  அங்கு சென்று DSO வைச் சந்தித்து கடை  அலாட் செய்து வாங்கிக் கொண்டு, உடனடியாக நேரே அந்தக் கடைக்குச் சென்றேன்.

 

அந்தக் கடை ஊழியர் என்னை மதிக்கவே இல்லை.  நிமிர்ந்து பார்க்கவே நேரம் எடுத்துக் கொண்டார்.  அப்புறமும் விவரம் கேட்க இன்னும் நேரம் எடுத்துக் கொண்டார்.  பின்னர் பேசியபோது ' இந்தக் கடையில் உங்கள் கார்டை இணைக்க முடியாது.. பக்கத்து ஏரியாவுக்குச் செல்லுங்கள்'  என்றார்.

 

"உங்கள் DSO இந்தக் கடையைத்தான் குறித்துக் கொடுத்திருக்கிறார் பாருங்கள்"

"இங்கு இருக்கும் நிலைமை அவருக்கு என்ன தெரியும்?"

 

"அவரையே கேளுங்களேன்.."

 

"நான் ஏன் கேட்கணும்?  வேணும்னா நீங்களே கேட்டுக்குங்க"

 

நான் கேட்கமாட்டேன் என்று எதிர்பார்த்திருப்பார்.  நான் கொஞ்சம் வித்தியாசமானவன்.  ஸ்ரீ பெரும்புதூரிலிருந்து கிளம்பும்போதே அவரின் அலைபேசி எண்ணைக் குறித்துக் கொண்டுதான் வந்திருந்தேன்.  அவருக்கு அலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டேன்.  என்னை என் பதவியுடன் (ஓய்வு பெற்ற) என்று சொல்லி அறிமுகப் படுத்திக் கொண்டு, காலை அங்கு வந்து அவரைப் பார்த்ததையும் நினைவு படுத்தி விட்டு,

 

"நீங்கள் என்னவோ கடை எண்ணை குறித்தே கொடுத்தீர்கள்... இங்கு இருக்கும் ஊழியர் அவருக்கு என்ன தெரியும் என்று கேட்கிறாரே..  எனக்கு இந்தக் கடைதான் வீட்டுக்குப் பக்கம்.  அவர் சொல்லும் கடை தூரம்.  நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?"  என்று பொடி வைத்தேன்!

 

"அவர்ட்ட ஃபோனைக் கொடுங்க"

 

கொடுத்தேன்.

 

சிறிது நேர மௌன, மற்றும் முகம் மாறும் உரையாடால்களுக்குப் பின்னர் அலைபேசியை என்னிடம் கொடுத்தவர், மௌனமாக நோட்டை எடுத்துக் கொண்டு அமர்ந்து என்னை 'அவர்களுடன் சேர்த்து'க் கொண்டார்!

 

அப்புறம் எல்லாம் நன்றாகப் போய்க்கொண்டிருந்தது.  பெரும்பாலும் எதுவும் எனக்கு இல்லை என்று சொல்லப் பட்டதில்லை.  சோப்பு வாங்கினால்தான் எண்ணெய் என்றெல்லாம் பேரம் பேசப்பட்டதில்லை.  நல்ல அரிசியாகத்தான் கிடைக்கும்.

 

ஒருநாள் அவர் மாறிச் சென்று விட்டார்.  வேறு ஒருவர் பொறுப்பு எடுத்துக் கொண்டாலும் மாற்றம் பெரிதாக் ஒன்றுமில்லை."

 

"அவ்வளவுதானா?"

 

"இன்னும் ஒரு சிறு திருப்பம் இருக்கிறது... அவசரப்படாமல் கேளு.."

 

"சொல்லுங்க.." 

"ஒருநாள் காலை நான் கடைக்குச் சென்றபோது ஏற்கெனவே மூன்று நான்கு பேர்கள் பொருள்கள் வாங்க வேண்டி நின்று கொண்டிருக்க,  புதிதாகப் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டார் என்று சொன்னேனே, அந்த ஊழியர், "அதான் சொல்றேன் இல்ல...  இன்று விற்பனை கிடையாது.  செக்கிங் வந்திருக்காங்க...  நாளைக்கு வாங்க"  என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்.

 

செக்கிங் வந்திருப்பவரை நான் ஏறிட்ட அதே சமயம் அவரும் என்னைப் பார்த்தார்.  இங்கிருந்து மாற்றலில் சென்ற ' அந்த' ப் பழைய ஊழியர்.  என்னைப் பார்த்ததுமே அவர் முகம் லேசாக மாற,  இப்போது இருப்பவரின் அருகில் சென்று அந்தப் பக்கம் பார்த்தபடி திரும்பி நின்று ஏதோ சொன்னார்.

 

உடனே இவர் என்னைப் பார்த்து, "ஸார்..  நீங்க வந்து வாங்கிட்டுப் போயிடுங்க.." என்றவர் சட்டென சுதாரித்து, நின்றிருந்த மற்றவர்களையும் பார்த்து நீங்களும் வாங்கிட்டுப் போயிடுங்க..  இனி யாரும் வந்தால் கொடுக்க வேண்டாம்" என்று சொல்லிவிட,

 

நாங்களும் அன்று ரேஷன் பொருட்கள் வாங்கிக் கொண்டே வீடு வந்தோம்.

எப்படி?" என்று முடித்தார்.

எப்படி?