இப்பவும் தொடர்கதை படிப்பவரா நீங்கள்?

முன்பெல்லாம் தொடர்கதைகளை விரும்பிப் படிக்கிற காலம் ஒன்று இருந்தது. அடுத்த வாரம் எப்போது வரும் என்று காத்திருந்து படிக்கும் ஆர்வமும் துடிப்பும் இருந்தது.

செவ்வாய் ஒரு பத்திரிகையில் ஓரிரு தொடர்கதைகள், புதன் கிழமையில் இன்னொரு பத்திரிகையில் ஒரு தொடர்கதை, வெள்ளி, சனிக்கிழமைகளில் பிறிதும் சில பத்திரிகைகளில் சில தொடர்கதைகள்...

அதற்கும் முந்தைய காலத்தில் இவ்வளவு பத்திரிகைகளும் இருந்ததில்லை.

என்பதாலேயே தொடர்கதைகளும் கம்மியாகவே இருந்திருக்கும் என்பதால் தொடர்ந்து ஆவலுடன் வாசிக்கப்பட்டன.

சமீப காலங்களில் பத்திரிகை வாங்குபவர்கள் எண்ணிக்கைக் குறைந்துள்ளது என்று நினைக்கிறேன். ஓரிரு தொடர்கதைகளும் சில பத்திரிகைகளில் வருகின்றன. சினிமா விகடனில் ஒரு வரலாற்றுத்தொடர்...  கல்கியில் 'மயங்கும் வயது' என்றொரு தொடர்கதை....  மற்ற பத்திரிகைகள் விவரம் தெரியவில்லை.

என்னுடைய சந்தேகம், தொடர்கதைகளுக்கு முன்பிருந்த வரவேற்பு இப்போது இருக்கிறதா? பத்திரிகைகளே இப்போதெல்லாம் தொடர்கதைகளை வெளியிடத் தயங்குகின்றன என்று நினைக்கிறேன்.

கல்கியில் 'பொன்னியின் செல்வன்' மீள் மீள் மீள் வெளியீட்டைத் தொடர்ந்து இப்போது 'அலை ஓசை' ஆரம்பிக்கப் போகிறதாம்.

வாராவாரம் காத்திருந்து தொடர்ந்து படிக்கும் பொறுமை இன்றைய வாசகர்களிடம் இருக்கிறதா? ஃபாஸ்ட் ஃபுட் மாதிரி முழு புத்தகமாக வாசிக்கத்தான் தயாராய் இருப்பார்கள் வாசகர்கள் என்று நினைக்கிறேன்.  போதாதற்கு தொலைக்காட்சித் தொடர்கள்..  ஆண்டராய்ட் ஃபோன்கள்..

என்று முகநூலில் பகிர்ந்திருந்தேன்.

இதற்கு பதில் அளித்திருந்த சேட்டைக்காரர் வேணுகோபால் "நான் சொல்றது கொஞ்சம் ஓவரா இருக்குதோன்னு கூடத் தோணும். என்னைப் பொறுத்தவரையில், கடந்த 25/30 வருடங்களில் நாம் இழந்த பல சின்னச் சின்ன சந்தோஷங்களுக்கு முழுமுதற்காரணம் - கூட்டுக்குடும்பங்களின் தோல்வியென்று சொல்லுவேன். பண்டிகைகள் கொண்டாடுவதைச் சுருக்கினோம்; வீட்டு விசேஷங்களின் நேரத்தைச் சுருக்கினோம்; உறவினர்களோடு செலவழிக்கிற நேரத்தைச் சுருக்கினோம். அவரவர் வீடுகளில் வசிக்கிற ஏரியாவையே சுருக்கி விட்டோம். இதில் இடவசதி காரணமாகப் பல விஷயங்களை நாம் உதாசீனப்படுத்தி விட்டோம். அவற்றில் ஒன்றுதான் இந்த வாரப்பத்திரிகைகளும். நான் சிறுவனாக இருந்தபோது ஆனந்த விகடன், குமுதம், கல்கி, கலைமகள் வந்ததும் ஒரு மினி கலவரமே நடக்கும். காரணம், ஒவ்வொருவருக்கும் பிடித்தமான ஒவ்வொரு அம்சம் ஒவ்வொரு பத்திரிகையிலும் இருக்கும். எங்க அப்பா பரணீதரன் கட்டுரைகள் வாசிப்பார்; எங்கம்மா இந்துமதி, சிவசங்கரி, லட்சுமி போன்ற நாவலாசிரியைகளின் சிறுகதை/ தொடர்கதைகளுக்காக வாசிப்பார். நான் ஓவியர் ம.செ, மாருதி, ஜெ. ராமு போன்றவர்களின் சித்திரங்களுக்காக வாசிப்பேன். இப்படியே மதன் கார்ட்டூன், அட்டைப்பட ஜோக், முப்பத்தி ஆறாம் பக்க மூலை, சினிமா விமர்சனம் என்று ஒவ்வொரு பகுதிக்கும் ஒவ்வொருவர் விசிறிகளாக இருந்தார்கள். ஆனால், இப்போது எப்படி நாங்கள் வெவ்வேறு பகுதிகளில் இருக்கிறோமோ அதேபோல பத்திரிகைகளும் இப்போது தனித்தனியாகி விட்டன. ஆன்மீகத்துக்கு என்றே சுமார் 40 வாரப்பத்திரிகைகள் வருகின்றனவாம். அரசியலைத் தனிமைப்படுத்தி ஒதுக்கி அதற்கு ஒரு வாரப்பத்திரிகை. சினிமாவுக்கு என்றே எத்தனை பத்திரிகைகள்? இப்போது ஒரு குடும்பத்தில் இருக்கிறவர் அத்தனை பேருக்கும் பிடித்தமான விஷயங்கள் வேண்டுமென்றால் குறைந்தது ஒரு 10 வாரப்பத்திரிகையாவது வாங்க வேண்டும். நாம் தான் சுருக்கத் தொடங்கி விட்டோமே? செலவைச் சுருக்குகிற சாக்கில் பத்திரிகை வாங்குவதை நிறுத்தி விட்டோம். அப்புறம் தரம்? அனேகமாக பக்தி பத்திரிகைகள் தவிர்த்துப் பார்த்தால் எல்லா வாரப்பத்திரிகைகளின் அட்டைகளிலும் நடிகைகள் தங்களது க்ளிவேஜ் காட்டுகிறார்கள். ஒரு காலத்தில் 7/8 பக்கங்களுக்கு இருந்த சிறுகதைகள் சுருங்கி ஒரு பக்கத்துக்குக் கதைகள் என்ற ஒரு வினோதமான வியாதி வந்திருக்கிறது. மதன் போல அரசியல் கார்ட்டூன் போட ஆளில்லை. சுஜாதா, ஜெயகாந்தன், சாண்டில்யன், புஷ்பா தங்கதுரை அளவுக்கு ஆர்வத்தைத் தூண்டக்கூடிய எழுத்தாளர்கள் இல்லை. மொத்தத்தில் ஈயச்சொம்பு ரசத்தையும், மண்சட்டிக் குழம்பையும், வெண்கலப்பானைச் சோற்றையும் இழந்ததுபோலவே இன்றைய பத்திரிகைகளும் குக்கர், ஓவன் போல அன்னியத்தனமாகி விட்டன. ரொம்ப அதிகமாக எழுதிட்டனோ என்று யோசிக்கும்போதுதான், அட, இன்னும் நிறைய விட்டு விட்டேன் என்பதும் உறைக்கிறது. ஆதலினால் இத்தோடு போதும்."  என்று சொல்லி இருக்கிறார்.

"இந்த கால வாரப் பத்திரிகைகள் கம்யூனிஸ பாணியிலேயே இருப்பதால் படிக்கவே தோன்றுவதில்லை."  என்றார் சாமிநாத பாரதி.

"தொடர்கதைக்கான எதிர்பார்ப்பு கதையின் போக்கு பொறுத்து அமையுமென்பது என் கருத்து. வாசிக்கும் ஆர்வம் உள்ளவங்களுக்கு காத்திருப்பு ஒரு பொருட்டல்ல" என்றார் ;காணாமல் போன கனவுகள்' ராஜி.

"முன்பு நான் உட்பட என்னை சுற்றி இருந்தவர்கள் தொடர்கதை வாசிப்பதில் காட்டிய ஆர்வத்தில் இப்பொழுது என்னை சுற்றி இருப்பவர்கள் ஒரு சதவிகிதம் கூட இல்லை.முன்பு வந்த வார மாதாந்திர பத்திரிகைகள் வாங்கி தொடர்கதைகளை கிழித்து பைண்டிங் பண்ணி பத்திரப்படுத்தி வைப்பேன்.சிறுகதைகளையும் அப்படியே.மங்கையர் மலர் மங்கை போன்றவற்றை பனிரெண்டு இதழ்களையும் கோணி தைக்கும் ஊசியால் ஒன்று சேர்த்து வருடங்களை எழுதி பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்தேன்.ஊரில் உபயோகம் இல்லாத ஒரு அறையில் முழுக்க முழுக்க நான் சேமித்த புத்தகங்கள்.மாதாமாதம் புத்தகம் இருக்கும் அறைக்கு சென்று அனைத்தையும் வரிசைப்படுத்தி என் புத்தகங்களின் பெயர்கள் அடங்கிய லிஸ்டை பார்த்து எல்லாம் சரியாக உள்ளதா என்று கணக்கிட்டு இரவல் கொடுதவர்களிடம் ஞாபகமாக திருப்பி வாங்கி..இதை எல்லாம் ஆத்மார்த்தமாக செய்து வந்தேன்.அன்று பொக்கிஷமாக தெரிந்தது இன்று பொருட்டாக தெரிய வில்லை.

புத்தகம் இருந்த அறைக்குள் சென்றே வருடக்கணக்காகிறது.இன்று ஒரு பக்கத்தை படிப்பதற்குள் விழி பிதுங்குகிறது."  என்றார் பதிவர் சஹானா.

"இப்பவும் இணையத்தில் பல தொடர்கதைகள் போகுது. நான் ஆர்வமாகத்தான் படிக்கின்றேன். பெண்மை, சில்சே, முத்துலக்சுமிராகவன் நாவல்ஸ் ஷிறிகலா நாவல்ஸ், செந்தூரம் போன்ற தளங்களில் அருமையாக தொடர்கதைகளை புதிய எழுத்தாளர்கள் தொடர்கின்றார்கள்....  வாராந்திரிகள் வாங்கும் சூழல் இல்லை. முன்னர் அப்பாஇங்கே இருந்தப்போது வாராவாரம் இந்தியன் பொருட்கள் விற்க்யும் கடை செல்வார். எல்லா வார இதழ்களும் ஆர்டர் செய்து விடுவதனால் எடுத்து வைத்திருப்பார்கள். இப்போது நான் அப்படி செல்ல முடிவதில்;லை. ஹோட்டலுக்கு பொருட்கள் மொத்தமாக ஆர்டர் செய்வதில் பெரும்பாலானவை ஹோட்டலில் வந்து இறக்குவாங்க அதனால் எப்போதேனும் செல்லும் போது தான் இதழ்கள் க்டையில் கிடைக்கும்.   தொடர்கதைகளுக்காகவே நான் ஒரு காலத்தில் பாக்யா இதழை வாங்கி இருக்கின்றேன். 90 களில் மிக அருமையான தொடர்கதைகளை சஸ்பென்சோடு எழுதுவார்கள். குமுதம், ஆவிகடன், இதயம் கூட அப்படித்தான்" என்றார் நிஷாந்தி பிரபாகரன்.

"அடடா..... ஒன்றை மறந்து விட்டோம் Sriram Balasubramaniam.....இந்த தொலைக்காட்சி தொடர்கள் வந்த பின்பு தான், வாசிப்பு தன்மை குறைந்து விட்டது என்று சொல்ல வேண்டிய நிலை. அது மட்டுமன்றி முன்பு குமுதம் / ஆனந்த விகடன் / குங்குமம்...என்றால் அது மட்டுமே....ஆனால் இன்று அவர்கள் பதிபகமே துணையாக பல நாளிதழ்களை வெளியிடுவதால் பலவாறாக வாசிப்பு தன்மை பிரிந்து விடுகின்றது. 

சற்றே கவனியுங்கள் நீங்கள் அவள் விகடன் படிப்பதுண்டா?

இன்னும் அவன் விகடன் எப்போ வரும் என்று நான் காத்திருப்பதால்.... இப்போது எதையும் வாசிப்பதில்லை..😂😂😂😂

அது மட்டும் இல்லாமல் supplimentry வேறு செய்தித்தாள்களில்.....

மற்றையது நம் படிப்பு சார்ந்த பல தகவல்கள் கொண்ட பதிப்புக்களை பெற்று வாசிப்பதும் நேரமின்மை உண்டாக்குவதால்...... Updated ஆக இருக்க வேண்டிய கட்டாயம்....இருக்கும் சூழ்நிலை காரணமாக..?....

உங்கள் வீட்டில் எத்தனை பிள்ளைகள் நன்கு தமிழ் வாசிப்பார்கள்....... சற்றேனும்.... சிந்திப்பீர் ஆக....

ஆக மொத்தம் ........ஒரே confusion....."   என்றார் வாசகர் காதர் கலிலூர் ரஹ்மான்.

இப்போ தொடர்கதை எப்படின்னு கேக்கறாங்க...  அந்தக் காலம் மாதிரி வருமா தம்பி...?

=================================================================================================

"குறைந்தபட்சம் பொறுமையாகவாவது இருந்திருக்க வேண்டும்..."  

எனக்கும் இந்த உணர்வுகள் ஏற்பட்டன.  அப்போதைய பொழுதின் அலுப்பில் தெரிவதில்லை.  இழந்த பின் தெரிகிறது.  இல்லை என்றானபின் தெரிகிறது.

முதுமை - நமக்கும் வரும்.  

கண்ணில் மழை.  காலம் கடந்த ஞானோதயங்களால் பயன் என்ன?

==========================================================================================================


ஆற்றோடு சென்ற துக்கம் 

"நீரில் மூழ்கி நினைப்பொழிந்ததும் பசித்த வயிறு புசிக்கக் கேட்கிறது..  தப்பென்ன... அவன் கிடக்கான்...   நீ போய் எடுத்து வாம்மா.."

=====================================================================================================

2014 ஆகஸ்ட் நான்காம் தேதி ஃபேஸ்புக்கில் பகிர்ந்ததுதான் இதுவும்!  

"தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்
கற்றனைத் தூறும் அறிவு"

மண் வேறு மணல் வேறு. மண் கேணி நிலையாக இருக்கும். ஆனால் மணற்கேணி அடிக்கடி சரியும். அதன் பயனாகிய நீரை அடைய விரும்பினால் அடிக்கடித் தோண்டிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். அது போல ஒருவர் கற்கக் கற்க அறிவு பெருகும். பெற்ற அறிவை நிலை நிறுத்த வேண்டுமானால் திரும்பத் திரும்பக் கற்க வேண்டும்.

இதைச் சொன்னவர் முன்னாள் தலைமை நீதிபதி திரு மு மு இஸ்மாயில் அவர்கள்.

மற்றவர்கள் என்ன சொல்லியிருப்பார்கள்? இதோ...

திரு மு.வரதராசனார் உரை

மணலில் உள்ள கேணியில் தோண்டிய அளவிற்க்கு நீர் ஊறும், அதுபோல் மக்களின் கற்றக் கல்வியின் அளவிற்கு அறிவு ஊறும்.

திரு மு.கருணாநிதி உரை

தோண்டத் தோண்ட ஊற்றுநீர் கிடைப்பது போலத் தொடர்ந்து படிக்கப் படிக்க அறிவு பெருகிக் கொண்டே இருக்கும்.

திரு சாலமன் பாப்பையா உரை

மணலில் தோண்டிய அளவு சிறு குளத்தில் நீர் ஊறும்; மக்கள் கற்ற அளவே அறிவும் வளரும்.

திரு.பரிமேலழகர் உரை

மணற்கேணி தொட்ட அனைத்து ஊறும் – மணலின்கண் கேணி தோண்டிய அளவிற்றாக ஊறும், மாந்தற்கு அறிவு கற்றனைத்து ஊறும் – அதுபோல மக்கட்கு அறிவு கற்ற அளவிற்றாக ஊறும். (ஈண்டுக் ‘கேணி’ என்றது, அதற்கண் நீரை. ‘அளவிற்றாக’ என்றது, அதன் அளவும் செல்ல என்றவாறு. சிறிது கற்ற துணையான் அமையாது, மேன்மேல் கற்றல் வேண்டும் என்பதாம். இஃது ஊழ் மாறு கொள்ளாவழியாகலின், மேல் ‘உண்மை அறிவே மிகும்’ (குறள் .373) என்றதனோடு மலையாமை அறிக.)

திருக்குறள் தனபாலன் என்ன சொல்வார்?   

நீதிபதி திரு மு மு இஸ்மாயில் அவர்களுக்கு ஒரு பூங்கொத்து...

=========================================================================================================

"இந்த வாரம் இது போதும்.  நிறுத்திக்கோ ஸ்ரீராம்..  அடுத்த வாரம் பக்ரீத் அன்று மீதியைத் தொடர்ந்து கொள்..."