ஆஞ்சநேயர் கோவிலில் புதிய வியாபாரம் - மீண்டும் ஒரு ஆஞ்சநேயர் கதை

ஆஞ்சநேயர் கோவிலும் அவசர ஆம்புலன்சும்.

நங்கநல்லூர் ஆஞ்சநேயர் கோவிலில் சென்ற (புரட்டாசி முதல்) சனிக்கிழமையை விட இந்த வாரம் கூட்டம் அதிகமாய் இருந்தது.  டி. நகர் ரெங்கநாதன் தெருவில் நடக்கும் Feeling!

இரண்டு வாரங்களாய் கோவிலில் புது வியாபாரம்!  விநாயகர் சன்னதி அருகே நெய்விளக்கு வியாபாரம்.  "அவசியம் டோக்கன் வாங்கிச் செல்லுங்கள்" என்று முன்னால் நோட்டிஸ் வைத்திருந்தார்கள்.  இப்போது டிராஃபிக்கில் திரும்புவது போல அங்கே திரும்பும்போதே ஓரத்தில் நின்று கொண்டிருக்கும் அர்ச்சகர் "நெய்விளக்கு இங்கே வாங்கணும்...  நெய்விளக்கு இங்கே வாங்கணும்.." என்று ஓங்கி குரல் கொடுத்துக்கொண்டே இருக்கிறார்.  விநாயகர் அருகே ஒரு நெய்விளக்கு குண்டம்.

அந்தச் சுற்றில் ராமர் சன்னதியை நோக்கி நடக்கும் வழியில் தடுப்பு கட்டி உள்ளே சிலர் இருப்பார்கள்.  ஹோமம் செய்திருப்பார்கள், செய்துகொண்டிருப்பார்கள், அல்லது செய்யத் தயாராய் இருப்பார்கள்.  எதற்கு, என்ன ஏது என்று தெரியாது.  ஒவ்வொருமுறையும் அடுத்த முறை யாரையாவது விசாரிக்கவேண்டும் என்று நினைத்துக் கொள்வதோடு சரி!

ஒவ்வொரு வாரமும் ஆஞ்சியைத் தரிசித்து விட்டு வருவதை விட காலை டிஃபன் புதுப்புது (சைவக்) கடைகளில் சுவைப்பது வழக்கம்.  ஆர்வத்தைத் தூண்டும் தேடலாக இருக்கும்!  ஆனால் இந்த வாரம் மட்டுமல்ல அடுத்த வாரமும் அது முடியாது.  மாளயபட்சம்.  

எனவே பொங்கலை இந்த முறை சற்றே ஆர்வத்துடன் வாங்க வேண்டி வந்தது.  பொங்கல் வழங்குவர்களிலும் இருவகை இருக்கிறார்கள்.  ஒருவகை அரை தொன்னை பொங்கல் தருவார்கள்.  அடுத்த வகை ஒண்ணேகால் தொன்னை அளவு கொள்ளும் பொங்கலை ஒரு தொன்னையில் வழித்துக் கொடுப்பார்கள்.

எனக்கு முன்னால் சென்ற ஒரு குடும்பம் சட்டென அவர்கள் மூன்று வயது மதிக்கத்தக்க குழந்தையை இறக்கிவிட்டு நடக்க வைத்து எக்ஸ்டரா தொன்னை பொங்கலுக்கு முயன்றார்கள்.  தொன்னை வழங்குநர் ஆதார் இல்லாததால் ரிஜக்ட் செய்யும் அரசு அதிகாரி போல கொடுக்க மறுத்து விட்டார்.  'ஒண்ணு எக்ஸ்டரா கொடுங்க...  குழந்தையையும் கணக்கில் எடுங்க...  குழந்தை சாப்பிடும்' என்று சொல்லிப்பார்த்தார் குழந்தையின் தந்தையான இளைஞர்.  அவர் பதில் சொல்லாமல் அடுத்த பக்தருக்கு தொன்னைப் பொங்கல் வழங்குவதில் மும்முரமாக, குறையுடன் புலம்பிக்கொண்டே நகர்ந்து நடந்து வந்தது அந்தக் குடும்பம்.

எப்போதுமே காலை நேரங்களிலேயே செல்வதால் பொங்கல் பிரசாதம் மட்டுமே லபிக்கிறது.  புளியோதரை (என் நண்பர் இதை புளியாவிரை என்பார்!) கிடைப்பதில்லை.  ஒருமுறை பெரிய பெரிய பாத்திரங்களில் நிரப்பப்பட்ட புளியோதரை ஓரமாகக் காத்திருக்க, அங்கு பொங்கல் தீரவே இன்னும் ஐநூறு ஆயிரம் பக்தர்கள் வேண்டும் என்ற நிலையில் ஜொள் வடிய அந்தப் பாத்திரத்தைப் பார்த்தபடியே பொங்கல் வாங்கி வந்தோம்.  

மாலைவேளைகளில் புளியோதரை தருவதாகக் கேள்வி.  அடுத்த முறை மாலை வருவோம் என்கிற சங்கல்பம் ஒவ்வொரு வாரமும் செய்து கொள்கிறோம்.  புளியோதரை வாங்கியபிறகுதான் அதைப் பற்றிய குறைகளைப் பட்டியலிட முடியும்.  எந்த ஒரு பொருளும் கிடைக்கும் வரைதானே எல்லா ஆர்வமும்?  கிடைத்தபின் சுவை, சுவாரஸ்யம் குன்றிவிடும்!  அதிக எதிர்பார்ப்பே அமிர்தமே என்றாலும் நல்லாயில்லை என்று தோன்ற வைக்கும்!

அற்பமனிதன் நான்.  ஆஞ்சியை விட இதுபோன்ற விஷயங்களில்தான் மனம் செல்கிறது.  கடவுள் தூணிலும் இருப்பார், துரும்பிலும் இருப்பார் என்கிறார்கள்.  ஏன், இதில் மட்டும் இல்லாதிருப்பாரா?

திரும்பி வரும் வழியில் உணவுச் சாலைகளை மனைவியைப் பார்க்காத திருநீலகண்டர் போல புறக்கணித்துக் கொண்டே வந்தோம்.  வழியில் ஒரு வீட்டில் மாருதி ஆம்புலன்ஸ் வெளியே நின்றிருக்க, அதில் ஒரு இளைஞர் புன்னகை தவழும் முகத்துடன் காலை ஜாக்கிரதையாகக் காப்பாற்றி வைத்து பாதி சாய்ந்த இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தார்.   உறவுகள் சிலர் புன்னகை தவழும் முகத்துடன் அவர் அருகே பைகளை வைத்து ஆஸ்பத்திரி செல்லத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தார்கள்.  காலில் எலும்பு முறிவோ, தசைப்பிடிப்போ, சுளுக்கோ...!

பின்னர் நெருக்கமான போக்குவரத்தில் பின்னால் ஆம்புலன்ஸ் சைரன் சத்தம்.  மெல்ல ஆங்காங்கே வாகனங்கள் ஒதுங்கி வழிவிட்டபோது தாண்டிச் சென்றது அதே மாருதி ஆம்புலன்ஸ்.  அந்த இளைஞர் இருக்கை சாய்க்கப்பட்டு படுக்க வைக்கப் பட்டிருப்பார் போலும்,.  உறவினர் சிரிப்பைத் துறந்து சீரியஸாய் பார்த்தபடி இருக்க அந்த ஆம்புலன்ஸ் வழி ஏற்படுத்திக் கொண்டு எங்களையும் தாண்டிப் பறந்தது.

கடவுளைப் பார்த்துட்டு வாடான்னா கண்டதையும் பார்த்துட்டு வந்திருக்கான்...  கோவம்தான் வருது...!

======================================================================================================

இது முகநூலில் நான் முன்பு பகிர்ந்தது...  தி ஜ ர பேத்தியின் படிப்புச் செலவுக்கு அணிலளவு உதவி என் அப்பாவும் ஓரிரு மாமாக்களும் உதவி இருந்தார்கள்.  அவர் மகளும் பேத்தியும் எங்கள் இல்லம் வந்து சென்றதுண்டு.  

"அவரோட கடைசி காலத்துல மந்தவெளி குடிசை மாற்று வாரியத்துல அவருக்கு வீடு ஒதுக்கினாங்க. அங்க நாங்க போறப்ப எங்க எல்லாரையும் நிக்கவச்சு படம் எடுத்தாங்க. தாத்தா கைல ஒரு சிலேட்டைக் கொடுத்து அதைத் தூக்கிப் பிடிக்கச் சொன்னாங்க. அதுல அவருக்குன்னு ஒதுக்கப்பட்டிருந்த வீட்டோட விலாசம் சாக்பீஸ்ல எழுதியிருந்தது. இப்ப அந்த ஃபோட்டோவைப் பார்த்தாலும் கண்ணுலேருந்து ரத்தமா வரும். எப்பேர்ப்பட்ட மனுஷன்... கைல சிலேட்டைத் தூக்கிப் பிடிச்சுகிட்டு..." 

"இந்திய சுதந்திரத்துக்காக பாடுபட்ட பத்திரிகையாளர்களில் இவரும் ஒருவர். அதற்காக சிறைவாசமும் அனுபவித்திருக்கிறார். ஆனால், இந்தியா சுதந்திரமடைந்ததும், தியாகிகளுக்கான 5 ஏக்கர் நிலத்தையோ, மாதாந்திர கவுரவ ஊதியத்தையோ பெற மறுத்து விட்டார். 'நாட்டு சுதந்திரத்துக்காகப் போராட வேண்டியது என் கடமை. அதற்கு எந்தப் பிரதிபலனும் வேண்டாம்' என்று சொல்லி விட்டார்."

இப்படிப் பட்டவருடைய வாரிசுகள்தான் இன்று அடுத்தவேளைச் சாப்பாட்டுக்குக் கஷ்டப்படுகிறார்கள். 

தி.ஜ.ர.வின் நகைச்சுவை, வாசகர்களுக்குக் கிச்சுக்கிச்சு மூட்டும் ரகத்தில் அமைந்த எழுத்தல்ல, அவர்களைச் சிந்திக்க வைப்பது, பண்படுத்துவது, மகிழ்ச்சியூட்டுவது. நகைச்சுவையைப் பற்றி தி.ஜ.ர. என்ன நினைக்கிறார்? இதற்கு அவர் சொல்லும் பதில் யாராலும் இதுவரை சொல்லப்படாதது, தத்துவார்த்தமானது: ‘பரிபூரணமான மாசுமறுவற்ற நகைச்சுவை என்ற ஒன்று உண்டா? அபத்தம்தான் நகைச்சுவையின் மூலாதாரம். அபத்தம் சிரிப்பை மூட்டுகிறது. அதுவே இன்பம். ஆனால், அதே அபத்தம் உள்ளத்துக்குள்ளே ஒரு வெறுப்பையும் ஏக்கத்தையும் கிளப்புகிறது. அதுவே துன்பம். அந்த இன்பமும் துன்பமும் நகைச்சுவை நாணயத்தின் தலையும் பூவும் போன்றவை’ (‘கடவுளைக் கண்டவர்’ கட்டுரையில்).  

மாலன் பக்கத்திலிருந்து...

புகழ் வாழ்வு வாழ்ந்திருக்கார்...

=======================================================================================================

கடந்து சென்ற சிவாஜி கணேசன் பிறந்த நாளை ஒட்டி...

என் வேஷத்தில் அவர் வந்ததில்லை இல்லையா?

====================================================================================================

ஆனால் அஸ்தமனத்திலும் ஒரு அழகு இருக்கிறது..  இரவுகளின் இனிமை அஸ்தமனத்தில் தொடங்குகிறது!  

"முருகா...  ஷண்முகா...  எங்கே ஓடுகிறாய்?  இந்த ஒரு கவிதைதான் போட்டிருக்கான்..   பயப்படாதே..  நாங்கள் இருக்கிறோம்...  இறங்கி வா முருகா...

===================================================================================================

இந்த அளவிலே...

இந்த வியாழனைப் 

பூர்த்தி செய்து..  

அடுத்த வாரம் 

சந்திக்கலாம்..

ஆனந்தம்...   ஆனந்தம்...  ஆனந்தம்...  ஆனந்தம்...  ஆனந்தமே...