கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை : விளக்கு வைச்ச நேரத்திலே ... - துரை செல்வராஜூ

விளக்கு வைச்ச நேரத்திலே..

=========================

துரை செல்வராஜூ 

======================

வேலியோரமாகக் கட்டிக் கிடந்த ஆட்டுக் குட்டிகள்
சும்மா இருக்க மாட்டாமல் ஒன்றோடொன்று
முட்டி மோதிக் கொண்டதில் கட்டுக் கயிறுகள்
கழுத்தில் இறுகி முறுக்கிக் கொள்ள -

" ம்ம்மே... ம்மேஏஏ!.. " - என்று பரிதாபமாக சத்தம் போட்டன..

சத்தம் கேட்டு ஓடிவந்த சகுந்தலா -

" ஏண்டா கிறுக்கனுங்களா.. சும்மா இருக்க மாட்டீங்களா?... "

என்றவாறு ஆளுக்கொரு அறை பளார்... பளார்.. எனக் கொடுத்தாள்...
ஒவ்வொன்றையும் பிடித்துத் தனித்தனியாகக் கட்டிப் போட்டாள்...

அறை வாங்கிக் கொண்ட ஆட்டுக் குட்டிகள்
அவளைப் பார்த்தவாறே மேலும் சத்தம் போட்டுக் கொண்டிருந்தன...

அதற்கு -
" இன்னும் கொஞ்ச நேரம் அவிழ்த்து விடேன்!... " - என்று அர்த்தம்...

அதுகளின் மொழி அவளுக்கும் தெரியும்...

" சும்மாக் கெடங்க... பொழுது போற நேரம்.. இனிமே என்ன மேய்ச்சல் வேண்டிக்
கிடக்கு!.. " -  என்றவாறு அங்கிருந்து நகர்ந்த போது -

ஒழுங்கையில் சைக்கிள் மணி சத்தம் கேட்டது...

ஒழுங்கை என்பது புழுதி படிந்த மாட்டு வண்டித் தடம்...

" இந்த நேரத்தில் யாரது?... "

நிமிர்ந்து பார்த்தவள் திடுக்கிட்டாள்...

கூடப் படிப்பவன் - தங்கராசு..

நாலு மைலுக்கு அந்தப் பக்கமிருந்து வருகிறான்... எதற்காக இருக்கும்?...

" வா... வா... தங்கராசு... என்ன இவ்வளவு தூரம்?...
அதுவும் வெளக்கு வைக்கிற நேரத்தில!..
நாளைக்கு பள்ளிக் கூடம் இல்லை..ன்னு சொல்லிட்டாங்களா!... "

"இல்லையில்லை... இன்னைக்கு எங்க வயக்காட்டுல பயறு தட்டுனது...
அப்பா தான் சொல்லி விட்டாங்க... வாத்யாருக்கு மூனு மரக்கா பயறும்
மூனு மரக்கா உளுந்தும் கொடுத்து விட்டு வாப்பா!... ந்னு..
அதான் எடுத்துக்கிட்டு வந்தேன்... "

" வாத்தியார் ஐயா வீட்டுல இருந்தாங்களா?... "

" ம்ம்.. ரொம்ப சந்தோசம் அவங்களுக்கு!... "

உள்ளூர் வாத்தியார் என்றால்
வயல்...வாய்க்கால்... தோப்பு துரவு.... ன்னு
வசதி எதுக்கும் பஞ்சம் இருக்காது..

வெளியூர்..ல இருந்து கிராமத்துக்கு
வர்றவங்களுக்கு கொஞ்சம் பிரச்னை தான்!...

நல்ல வீடு கிடைக்கிறதுல இருந்து...
அந்த வீட்டுல கரண்டு கம்பி இருக்குதா...
அந்த வீடு சாலை ஓரமா இருக்குதா..
பக்கத்திலயே மளிகைக் கடை இருக்குதா...ன்னு பார்க்கிறது வரைக்கும்...

கிராமத்து மளிகைக் கடை .. ந்னா
உப்பு , புளி, மொளகா, துவரம் பருப்பு, கடலைப் பருப்பு ...
இதுங்களோட கொஞ்சம் பல சரக்கு சாமான்...
பருத்திக்கொட்டை, மாட்டுத் தீவனம், சீம எண்ணெய்...
பசுமாட்டுக் கயிறு, கன்னுக்குட்டிக் கயிறு,
மூக்கணைக் கயிறு, கிணத்துக் கயிறு..
அவசரத்துக்கு தலைவலி மருந்து... ன்னு - அவ்வளவு தான்...

கிராமத்து ஜனங்களுக்கு புளி கூட ரெண்டாம் பட்சம் தான்...

வீட்டுக்கு வீடு கொல்லைப் பக்கம் ரெண்டு புளிய மரமாவது நிக்கும்...
வருசத்துக்கு அதுல இருந்து விழுற புளியம்பழமே போதும்....

அரிசி வியாபாரம்...ங்கறது கிராமத்துக் கடைகள்....ல
பெரும்பாலும் இருக்காது....

விடியக் காலம் வெள்ளி முளைச்சு வர்றப்ப
வீட்டிலயே நெல்லை அவிச்சு பதம் பார்த்து எறக்கி
ஓலைப் பாயை விரிச்சு அதில கொட்டிக் காய வைச்சி
நாடார் ரைஸ் மில்லுல கொடுத்து அரைச்சு எடுத்துட்டா
வேற கவலை ஒன்னும் இல்லை...

இப்போ அரிசியில தவிடு புடைக்கிறதுக்கும்
கல்லு மண்ணு இல்லாம சலிக்கிறதுக்கும்
புதுசா மெஷின் வந்து இருக்குதாம்!...

குறுணையும் உமியும் தனித்தனியா வந்துடுதாம்...
ஜனங்களுக்கு ஒரே ஆச்சர்யம்!...

நல்லெண்ணெய்யா!.. தேங்கா எண்ணெய்யா!..
அண்ணாமலைச் செட்டியார் கிட்ட சொல்லிட்டாப் போதும்...
சாயங்காலம் வீட்டுக்கு எண்ணெய்க் குடம் வந்து நிக்கும்...

விருந்தாளி வேத்தாளி..ன்னு யாரும் வந்துட்டா
கொல்லை...ல மேயுற கோழி - குண்டு சட்டிக்கு வந்துடும்!...

காலை..ல செல்லாயி கிட்டயோ
அவ புருசன்கிட்டயோ சொன்னாப் போதும்..
மத்தியானக் கொழம்புக்கு கெண்டை கெளுத்தி..ன்னு
துள்ளிக்கிட்டு வந்துடும்...

அந்த ஏழைச் சனங்க அதுக்கெல்லாம் காசு கேக்க மாட்டாங்க...
டூரிங்..ல எம்ஜார் படம் வர்றப்ப நாலணா கொடுத்தா போதும்...

எம்ஜார் நம்பியார் சண்டைக்கு ஒன்றையணா..
ஐயரு கடை ஊத்தாப்பத்துக்கு ரெண்டணா...
மிச்சத்துக்கு வெத்தலை பாக்கு!...

அது தான் சொர்க்கம்!...

வெட்டிச் செலவுகளே இல்லாதிருந்த காலம் அது!...

வெளியூர்ல இருந்து இந்த கிராமத்துக்கு வந்து இருக்கிறவங்க -
அடுத்த வீட்டுப் பசங்களைப் பார்த்து -

" தம்பி.. ரெண்டு தேங்கா வேணுமே...
எங்கே கிடைக்கும்!... " - ன்னு கேட்டால் போதும்..

பத்து நிமிசத்தில் நாலு தேங்காயோட வந்து நிப்பானுங்க...
பக்குவமா உரிச்சு மட்டை தனியா தேங்கா தனியா கொடுத்துடுவானுங்க..

" இந்தத் தேங்கா நாலும் எவ்வளவுடா தம்பி?... " - ன்னு
கையில காசை வெச்சிக்கிட்டு கணக்கு கேட்டால்,

" சார்.. தேங்காய்க்கெல்லாமா கணக்கு பார்க்கிறது?...
அம்மா கொடுத்துட்டு வரச் சொன்னாங்க சார்!... "  - என்பார்கள்...

அப்படித்தான் வாத்தியார் வீட்டுக்கு பயறும் உளுந்தும் வந்திருக்கின்றன...

அவர் மாயவரத்துக்காரர்.. அங்கே எல்லா வசதியும் இருக்கின்றன...
இந்த கிராமத்தின் உயர்நிலைப் பள்ளிக்கூடத்துக்கு வந்திருக்கிறார்...

இருந்தாலும் அவருக்கு ஏதாவது கொடுக்காவிட்டால்
ஜனங்களுக்குத் தூக்கம் வராது...

" வா.. தங்கராசு... உக்காரு... " - என்றபடி
கயிற்றுக் கட்டிலை இழுத்துப் போட்டாள் - சகுந்தலா...

 " இருக்கட்டும்!... " - என்றபடி அந்தக் கட்டிலில் அமர்ந்தான் தங்கராசு...

" இவ்வளவு தூரம் வந்து என்னயப் பார்க்கணும் ..ன்னு
உனக்கு நெனப்பு வந்ததே.. அந்த மட்டுக்கும் சந்தோசம் தான்...
இரு.. தங்கராசு... கொஞ்சம் வரகாப்பி போட்டு வர்றேன்.... "

" இந்தா... இந்தா... சகுந்தலா.. அதெல்லாம் வேணாம்!... "

" நான் நல்லா காப்பி போடுவேன் தங்கராசு!... " - சகுந்தலா சிரித்தாள்...

" வாத்யார் வீட்டுல... காப்பி பணியாரம் எல்லாம் கொடுத்தாங்களா..
வயிறு நெறைஞ்சு இருக்கு... "

" அது இருக்கட்டும்.. எங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டு
கை நனைக்காம போறதா?... அப்பா வந்து கேட்டா என்ன சொல்றது?... "

" அப்பா!.. எங்க அவங்க?...
வீட்ல இல்லையா?... அப்போ நான் கிளம்பறேன்!... "

" அதனால என்ன தங்கராசு.. நீ இரு...
மேல வீட்டுத் தேங்காயெல்லாம் பார வண்டியில ஏத்திக்கிட்டு
கும்மோணம் பாலக்கரை சந்தைக்குப் போயிருக்காங்க....
வர்றதுக்கு நாளைக்கு மத்தியானம் ஆகும்!... "

" நீ தனியாவா இருக்கே!.. ராத்திரிக்குப் பயமா இருக்காது?...

" பயமா?.. எனக்கா?... நல்ல கதையக் கேட்டே போ!...
கருக்கு அருவா கையோட இருக்கு!.. "

சகுந்தலா சிரித்தாள்...
மாலை வெயிலில் முத்துப் பற்கள் மினுமினுத்தன...

" இரு தங்கராசு.. வந்துடறேன்... " - என்றபடி வீட்டினுள் சென்றாள்....

ஐந்து நிமிடங்களில்
தலை வாசல் மாடங்களில் நல்ல விளக்குகளை ஏற்றி வைத்து விட்டு
திண்ணையின் முன்பாக லாந்தர் விளக்கை கொண்டு வந்து வைத்தாள்...

வீட்டுக்குள்ளிருந்து ஊதுபத்தியின் வாசம் வெளி வந்தது...

கையில் எவர் சில்வர் குவளையுடன்
வெளிப்பட்ட சகுந்தலாவின் நெற்றியில் பளீரெனத் திருநீறு... குங்குமம்...

" ஒருவாய் வரகாப்பி குடி தங்கராசு!.. " - அவன் முன் நீட்டினாள்...

மறுப்பேதும் சொல்லாமல்
தங்கராசு கையை நீட்டி வாங்கியபோது
விரல் நுனிகள் உரசிக் கொண்டு உயிர்த்தன...

" அது ஆரு.. சகுந்தலா!?... "

அடுத்திருந்த கொல்லையிலிருந்து நீண்ட விசாரணையுடன் ஆத்தா...

" வாங்க ஆத்தா... எங்கூட படிக்கிற தங்கராசு...
வாத்தியார் வீட்டுக்கு உளுந்து பயறு கொண்டாந்தாங்களாம்... "

" எந்த ஊருப்பா நீயி?... "

" நான் தென்னங்குடி வடகரை... "

" என்னா வர்ணம்?... "

கேட்டதற்குப் பதிலைச் சொன்னான்...

" அப்படியா?... மேல்கரையா.. கீழ்கரையா?.. " - என்ற ஆத்தா
" சகுந்தலா!... அந்த ஓலைப் பாயை எடுத்து விரி!... " - என்றாள்..

" நாங்க புங்கங்குடி வகையறா!... "  - என்றான் தங்கராசு...

திண்ணையின் ஓரமாக சுருட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த
ஈச்சம் பாயை எடுத்து விரித்துப் போட்டாள் சகுந்தலா...

அதில் காலை நீட்டியபடி உட்கார்ந்த ஆத்தா
கையோடு கொண்டு வந்திருந்த பாக்கு உரலில்
வெற்றிலை பாக்கைப் போட்டு இடிக்க ஆரம்பித்தாள்...

சட்டெனக் கட்டிலில் இருந்து இறங்கிய தங்கராசு
தானும் ஓலைப் பாயில் அமர்ந்து கொண்டான்...

" ஏம்பா?.. நீ கட்டில்லய ஒக்காரேன்!... "

" இல்லை..ங்க ஆத்தா.. நீங்க பெரியவங்க!... "

இந்தப் பதில் மிகவும் பிடித்துப் போயிற்று கிழவிக்கு...

" நீ சொன்னியே... ராசா.. புங்கங்குடி வகையறான்னு..
அவங்க ஒரு காலத்துல இந்த ஏழு ஊருக்கும்
நாட்டாமையா இருந்தவங்க... "

" ஊர்ப் பஞ்சாயத்துல
குடிகாரப் பய ஒருத்தன் மரியாதை இல்லாம பேசிட்டான்....னு
அந்த மீசைக்கார சாமி மடு மாறி பாஞ்சுட்டாரு... ஊரே திகைச்சுப்போச்சு... "

" போலீசு எல்லாம் வந்து கோர்ட்டு .. கச்சேரி....ன்னு ஆயிடுச்சு...
அதுக்கப்புறம் அவங்க யாரும் நாட்டாமை பார்க்கலை...
அந்த மாதிரி நீதிமான் ஒருத்தர் கூட இந்தக் காலத்துல இல்லை!... "

" ஆமா.. அந்தச் சம்பவம் எல்லாம் அப்பா சொல்லியிருக்காங்க!... "

" அது இருக்கட்டும்... வெள்ளாமை மாடு கன்னு எல்லாம் எப்படி?.. "

" அதெல்லாம் தாரளமா இருக்கு ஆத்தா... ஒரு குறையும் இல்லை... "

" கூடப் பொறந்ததுங்க எத்தனை?... "

" நானும் என் தங்கச்சியும் தான்... "

" அவளுக்கு எத்தனை வயசு?.. "

" என்ன விட ஒரு வயசு கம்மி... "

" அது சரி!... உனக்கு எத்தனை வயசுடா?... "

" எனக்கு பதினெட்டு ஆகுது?...

" அப்புறம் ஏன் இன்னும் அரை டவுசரப் போட்டுக்கிட்டு இருக்கே!... "

" நீங்க வேற... வேட்டியக் கட்டிக்கிட்டு நின்னா...
பெரிய ஆளாத் தெரியுது... பொண்ணு தர்றேன்.. ந்னு வந்துடுறாங்க!... "

சிரித்தான் தங்கராசு...

" ஏன்? கண்ணாலம் காட்சி ஒன்னும் வேணாமா?... "

" வேணுந்தான்!.. " - ஓர விழியால் சகுந்தலாவைப் பார்த்தான்..

அதைக் கண்டு கொண்ட சகுந்தலாவின் முகம்
மேல் வானச் சிவப்பை வெளிக்காட்டியது...

" தங்கச்சிய ஒருத்தர் கையில பிடிச்சுக் கொடுத்துடணும்!... "

" மாப்பிள்ளை வந்தா கட்டிக் கொடுத்துடுவீங்களா?... "

" நல்ல இடமா வரட்டும்!... "

" செய்முறை என்ன செய்வீங்க?... "

" அஞ்சு ஏக்கர் நஞ்சை.. ரெண்டு ஜோடி உழவு மாடும் பசுவுங் கன்னும்...
பத்து பவுன் நகை...மாப்பிள்ளைக்கு எதிர்மாலை.. பண்ட பாத்திரம்!.. போதாதா!.. "

" இதுவே தாராளம்... பொண்ணுக்கு இவ்வளவு செய்யப் போறே!..
உங் கலியாணத்துக்கு எவ்வளவு எதிர்பார்க்கிறே!?... "

" கூறைப் புடவையோட வந்து...
குடும்பத்தைக் கட்டிக் காப்பாத்துனா அதுவே போதும்.. ஆத்தா!.. "

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டதும்
காதுகளில் தேன் பாய்ந்த மாதிரி இருந்தது - சகுந்தலாவிற்கு...

" கோணக்கரை மாரீ!... தாயில்லாப் புள்ளைக்கு தயவு காட்டடி தாயே!.. "
மனதிற்குள் வேண்டிக் கொண்டாள்...

" சரி.. படிச்சுட்டு என்னா பண்ணப் போறே?... " - உரலில் இடிபட்ட
வெற்றிலையை எடுத்து வாயில் போட்டுக் கொண்டாள் ஆத்தா...

" காலத்துக்கும் அப்பா அம்மா கஷ்டப்பட்டுட்டாங்க..
இனிமே அவங்களை நல்லபடியா பார்த்துக்கணும்...
வெள்ளாமை தான் உயிர் நாடி.. அதை முன்னெடுத்துப் போகணும்... "

" எங்க சகுந்தலா சொல்றா.. மேல டீச்சருக்குப் படிக்கப் போறேன்னு!... "

" ஆத்தா!... நான் அப்படிச் சொன்னாலும்
அப்பா என்ன சொல்றாங்களோ அதுதான்!..."

" கல்யாணம் காட்சி..ன்னு ஆனதும்
வர்ற மாப்பிள்ளையோட சேர்ந்து
காடு கரையத் தான் பார்ப்பேன்!... "

" பேரன் பேத்தி..ன்னு அப்பாரு கையில கொடுத்து
அவரை சந்தோஷமா வெச்சுக்குவேன்!... "

சகுந்தலா பளீரெனச் சொன்னாள்...

சட்டென தங்கராசுவின் கண்கள் கசிந்தன..
விரல் நுனியால் துடைத்துக் கொண்டான்...

" சரி... ஆத்தா.. நான் கெளம்பறேன்... நேரமாகிப் போச்சு!... "
- தங்கராசு புறப்பட்டான்...

" இருட்டுக்குள்ளே எப்படி ராசா போவே...
ஆத்துக் கரையில நரியெல்லாம் கெடக்குதே!...
கை லைட்டு ஏதும் கொண்டாந்திருக்கியா?... "

" தங்கராசு பேரக் கேட்டாலே போதும்..
நரிக்கெல்லாம் நரம்பு தெறிச்சிடாதா!...
அதான் சைக்கிள்..ல டைனமோ இருக்குதே.. அதுவே போதும்!... "

" இரு... தங்கராசு... ஒரு வாய் சாப்பிட்டுப் போகலாம்!... "
- சகுந்தலா உபசரித்தாள்..

" இருக்கட்டும் சகுந்தலா.... நீ சொன்னதே சந்தோசம்!.. " - என்ற தங்கராசு -

இந்த வீட்டுக் கூடத்துல உட்கார்ந்து உங்கையால சாப்பிடும் நேரம் வராமலா
போகும்?... - என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டான்..

" சரி.. சகுந்தலா.. நான் கிளம்பறேன்!.. "

" இரு.. தங்கராசு!... " - என்றபடி வீட்டுக்குள் ஓடியவள்
கையில் ஒரு பையுடன் திரும்பி வந்தாள்...

" என்னது?... "

" கொல்லைப் பக்கத்து கத்தரிக்காயும் அவரைப் பிஞ்சும்!... "
- என்றபடி சைக்கிளில் மாட்டிவிட்டாள்..

ஒன்றும் சொல்லாமல் மென்மையாகப் புன்னகைத்தான் தங்கராசு

" சரி.. சகுந்தலா.. நான் போய்ட்டு வர்றேன்... "

" ம்ம்!... " - சகுந்தலா புன்னகைத்தாள்..

இப்படிச் சொல்லும்போதே மனம் கிடந்து துள்ளியது...
எங்க வீட்டுக்கு சீக்கிரமா வந்து சேர்!... - என்று...

" ஆத்தா.. நான் போய்ட்டு வர்றே...ங்க!.. "

" சரிப்பா.. ஜாக்ரதையா போய்ட்டு வா!... "

தங்கராசு சைக்கிளைத் தள்ளிக் கொண்டு நகர்ந்தபோது -

" இது யாரு புதுசா?.. " - என்றபடி, வேலிப்படலைத்
திறந்து கொண்டு வந்தாள் அன்னக்கொடி - ஆத்தாவின் மருமகள்...

ஆத்தாவிற்கு தூக்கு வாளியில் சாப்பாடு கொண்டு வந்திருக்கிறாள்...

" சகுந்தலாவோட படிக்கிற பையனாம்..
வாத்தியார் வீட்டுக்கு வந்திருக்கிறான்..
அப்படியே இங்கேயும் ஒரு எட்டு வந்து பார்த்திருக்கிறான்... "

" வாத்தியார் வீட்டுக்கு வந்தவன் அப்படியே போக வேண்டியது தானே!..
பொண்ணு புள்ளைங்க இருக்குற இடத்தில அவனுக்கு என்ன வேலை?.. " கடுப்படித்தாள்...

" இந்தக் காலத்துப் பசங்க... நாம எதும் குதர்க்கமா நெனைக்கக் கூடாது...
கள்ளங்கவடு இல்லாம இருக்கான்... "

" இருந்தாலும்!... " - அன்னக்கொடி சற்றே இறங்கி வந்தாள்...

" நான் எல்லாம் விசாரிச்சுட்டேன்... அன்னக்கொடி..
நல்ல பையன்.. மரியாதயா நடந்துக்குறான்...
நல்ல குடும்பமா தெரியுது... இதெல்லாம் அபூர்வம்...
இந்தா இருக்குற தென்னங்குடி தான் ஊரு..
ஒரு எட்டு போய்ப் பார்த்துட்டு வரலாம்...
புடிச்சிருந்தா வர்ற வைகாசியில பாக்கு மாத்திக்கலாம்!... "

திடுக்கென்றது சகுந்தலாவிற்கு... விழியோரத்தில் நீர் திரண்டது...
கிழவிக்கும் பேத்தி ஒருத்தி கல்யாண வயதில் இருக்கிறாள்...

" கோணக்கரை மாரீ!.. கிழவி குறுக்கு சால் ஓட்டுறாளே!.. "
எங்கனவு என்னோடத் தானா?...

அழுகை வருகிற மாதிரி இருந்தது..
சட்டென எழுந்து வீட்டுக்குள் ஓடினாள்...

வீட்டினுள் விளக்கு மாடத்தின் அருகில் நின்றாள்...
அதன் கீழ் சற்றே பெரிதாக ஒரு உள் மாடம்..
அதில் ஒரு பெட்டி - மஞ்சள் குங்குமத்துடன்..

அதனுள் தான் சகுந்தலாவின் அம்மாவுடைய
சேலை, ரவிக்கை, வளையல், தோடு, ஜிமிக்கி - எல்லாம் இருக்கின்றன...

ஏதாவது சோகம் என்றால் -
அம்மாவின் சேலையை எடுத்து தோளில் போட்டுக் கொள்வாள்...

அம்மா அன்புடன் அரவணைத்துக் கொண்ட மாதிரி இருக்கும்
அத்தோடு கவலை எல்லாம் காற்றோடு காற்றாகப் போய் இருக்கும்...

அந்தப் பெட்டியைத் திறக்க முயன்றபோது - பின்னால் ஒரு குரல்..

'' சகுந்தலா!... "

ஆத்தா நின்றிருந்தாள்...

" நான் பேசுனது எம் பேரனுக்கு
தங்கராசுவோட தங்கச்சிய முடிக்கலாம்..ன்னு!.. "

" ஆத்தா!.." - என்று விசும்பியபடி அந்த மூதாட்டியை
கட்டிப் பிடித்துக் கொண்ட - சகுந்தலாவின் கண்கள் கலங்கிக் கசிந்தன...

" உங்க அப்பன் வரட்டும்.. நாளைக்கு நான் பேசறேன்!... "
ஆத்தாவின் குரலில் அன்பு வழிந்தது...

அப்படியே சுடர் விட்டுக் கொண்டிருந்த
விளக்கைப் பார்த்தாள் சகுந்தலா..

ஒன்று நூறு ஆயிரம் கலைகளாய்
பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்தது திருவிளக்கு...
ஃஃஃ