வாத்தியார் பிள்ளை மக்கு

 

சென்ற வருட இறுதியில் எங்கள் குலதெய்வம் கோவிலில் கும்பாபிஷேகம் நடந்தது.  ​48 நாட்களுக்குள் அல்லது பிப்ரவரி மார்ச்சுக்குள்  அதாவது கொரோனா தொற்று இரண்டாம் அலை தீவிரமாகுமுன் சென்று வந்து விட வேண்டும் என்று நாங்கள் போட்ட திட்டம் சரிவரவில்லை.  மகன்களின் வேலை நேரம், அவர்களின், என் லீவுப் பிரச்னைகள்...

அண்ணன் மகன் திருமணம் வருவதால் பத்திரிகையை எடுத்துக்கொண்டு குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் புறப்பட்டோம்.  ஒரே வருத்தம், மற்ற கோவில்கள் பார்க்க முடியாமல் போகிறதே என்று இருந்தது.  இந்த எண்ணம் மனதில் ஓடினால் பாலசாஸ்தா கோபிப்பாரோ என்ற பயம் வேறு மனதில்.  பொறுப்பை அவரிடமே மானசீகமாக விட்டோம்.   அவர் என்ன செய்தார், அமைச்சரை  சிலர் மூலம் வற்புறுத்தி,  முதல்வரிடம் சொல்லச் செய்து சர்ர்ர்ரியாக நாங்கள் புறப்படும் நேரம் கோவில்களைத் திறக்க அனுமதி வழங்கச்செய்து விட்டார்!

இதிலும் என்ன பயம் இருந்தது என்றால், உடனே மக்கள் வெள்ளம் புறப்பட்டு கோவில்களை முற்றுகையிட்டு  பார்க்க முடியாமல் போனால் என்ன செய்வது?

எனினும் பயணம் என்கிற சந்தோஷத்துடன் காலை மூன்று மணிக்குப் புறப்பட்டு நேராக சுவாமிமலை சென்றோம்.  சுக தரிசனம்.  யாருமில்லை அங்கே..  பத்துபேர்கள் இருந்தால் பெரிது.  அவர்களும் சென்றுவிட நாங்கள் ஏகாந்த தரிசனம்!  உள்ளூர் நண்பர் ஒருவர் உதவியுடன் சுவாமிநாதனை இன்னும் கொஞ்சம் அருகே சென்று வணங்கினோம்.  பிரகாரம் சுற்ற எல்லாம் அனுமதியில்லை.  வாசலில் பூக்காரர்கள் உள்ளே செல்பவர்களை வற்புறுத்தி பூ, மாலை வியாபாரம் செய்கிறார்கள்.  ஏமாந்து வாங்கிச் செல்லும் மாலைகள், உதிரிப்பூக்கள்  உள்ளே நுழையுமிடத்தே ஒரு பெரிய மேசையில் வைக்கப்படுகின்றன.  அவை, அங்குதான் இருக்குமா, மறுபடி கடையை அடையுமா என்பது தந்தைக்கு மந்திரத்தை காதில் பொருளுரைத்த முந்துகவி சக்தி மகன் முருகனுக்கே வெளிச்சம்!

மீன்களை படம் எடுத்துக் கொண்டே இருந்தோம்.  ஒற்றை மீனாய், ஜோடியாய், குழுக்களாய் நீந்துவது போல, வாய்பிளந்து காத்திருக்கும் மீன் என்று நேரம் போனதே தெரியவில்லை!

இந்தக் காட்சியும் அடுத்த படக்காட்சியும் மட்டும் ஒவ்வொருமுறையும் நான் எடுக்கும் காட்சி!

மக்கள் இல்லாமல் எடுக்க நான் செய்த முயற்சி நேரத்தைச் சாப்பிட்டதே தவிர பயன் அளிக்கவில்லை!

சென்ற முறையும் இதே போல புகைப்படம் எடுத்திருக்கிறேன் என்று மனதில் எண்ணம் பளிச்சிட்டாலும் மறுபடி எடுப்பதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.  இவ்வளவு வெளி, பின்னணி மேகம், அழகிய கோபுரம் என்று சில இடங்களில்தான் இந்தக் காட்சி அமையும், தாராசுரம் சொல்லலாம்.  கங்கைகொண்ட சோழபுரம்...

அங்கிருந்து ஒப்பிலியப்பன் கோவில் செல்லும் வழியில் கூட்டமில்லா விட்டால் திருநாகேஸ்வரம் நுழைந்துவிட்டு செல்லலாம் என்று முடிவு செய்தோம்.  கூட்டமில்லை.  எனவே அங்கும் சென்று ராகு வழிபாடு, சிவவழிபாடு செய்து வந்தோம்.  அங்கும் ராகு சன்னதியில்தான் கூட்டம்.  பத்து ரூபாய் தட்டில் போட்டால் இரண்டு சிட்டிகை விபூதி அதிகம் கிடைக்கும்.  அதற்குமேல் போட்டால் ஒரு பொட்டலம் விபூதி கையில் விழும்!  கோவில் திருக்குளத்தில் கலர்கலராய் பெரிது பெரிதாய் சுற்றிவந்து சிவந்த வாயைப் பிளந்த மீன்களை பார்த்ததில் கொஞ்சம் நேரம் போனது.  அந்தவகையில்  இங்கேயே பதினொன்றேகால் ஆகிவிட, ஒப்பிலியப்பனை நோக்கி விரைந்தோம்.  பக்கம்தானே...

இதுவும் அலுக்காத கோபுரக்காட்சி...

கோபுரத்தோடு சேர்ந்து புஷ்கரணியை ஒட்டி எடுக்கப்படும் படங்கள் எப்போதுமே மனத்தைக் கவரும்.

வசூல் ராஜா...  கலெக்ஷன் கைக்கு வருகிறது!  என்னைப் பார்த்த உடன் மறைத்து வைக்கப்படுகிறது!!

ஜல்ஜல்ஜல் எனும் சலங்கையொலி....

பூமாவின் ஆட்டங்கள் புகைப்படத்தில் தெரியாது.  காணொளி எடுத்திருக்க வேண்டும்!

அங்கிருந்த காவல்துறை அதிகாரி, கோவிலின் நுழையுமிடத்தில் நின்றிருந்த கூட்டத்தை ஒழுங்குபடுத்தும் இரண்டு பெண்களிடம் "யம்மா..   போறவங்களை எல்லாம் இலவச சாப்பாடு சாப்பிட மண்டபத்துக்கு போகச் சொல்லுங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.  எதிர்பார்த்த கூட்டம் சேரவில்லை போலும்.

சரி, ஒப்பிலியப்பனை தரிசிக்க, சனிக்கிழமை.  அதுவும் புரட்டாசி சனிக்கிழமை.  புரட்டாசியிலும்  கடைசி சனிக்கிழமை.  கூட்டம் இல்லாமல் இருக்குமா, என்ன?  ஆனால் எதிர்பார்த்ததைவிட கூட்டம் கம்மியாய்த்தான் இருந்தது.  ஆனால் ஒரே இடத்தில் குழுமி இருந்தது!

50 ரூபாய்ச் சீட்டு வாங்கினால் சுற்றாமல் நேராய் உள்ளே செல்லலாம் என்று சொன்னார்கள்.  நாங்கள் பத்துபேர்.  எதற்கு ஐநூறு செலவு, இது பெரிய ஆதாயமாக இல்லை என்று தோன்ற சுற்றியே போனோம்.  அனாவசியமாக சுற்றிச்சுற்றிச் செல்லும் கம்பித்தடுப்பு பாதையில் தடையே இல்லாமல் வேகமாக முன்னேறி, சந்நதி வாசலுக்கு வந்து விட்டோம்.  அதுவரைதான் அந்த ஐம்பது ரூபாய் சீட்டும் செல்லும்.   சன்னதிக்கு உள்ளேயும் நான்கு சுற்று வைத்திருந்தார்கள்.  கொரோனா பயங்கள் இல்லாமல் நெருக்கமாய் நெரிசலாய் நின்று கோவிந்தா கோஷம் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் பக்தர்கள்.  'அவன் தாள் வணங்கி, அவன் மேலே பாரத்தைப் போட்டு'  நாங்களும் அதில் ஐக்கியமானோம்.

ஒப்பிலியப்பனைப் பார்த்து மகிழ்ந்து வெளியே வந்தோம்.  இங்கும் பிரகாரங்கள் சுற்ற அனுமதி இல்லை.  பத்து லட்டு வாங்கி ஏமாறினோம்.  கிராமத்து லாலா கடையில் செய்தது போல இருந்த அந்த லட்டை அதை விற்கும் இடத்தில் டோக்கன் வழங்கி கொண்டிருந்த பெண்மணி "இன்று என்ன லட்டு இவ்வளவு சூப்பராய் இருக்கு...  நானே எதிர்பார்க்கலை" என்று ப்ரமோட் செய்து கொண்டிருந்தார்.  

பூமா கொலுசு அணிந்திருந்தாள்.  சென்ற முறைக்கு இந்தமுறை கொஞ்சம் இளைத்திருந்த மாதிரி பட்டது.  கோபம் குறைந்திருந்தாள்.  பத்து பத்து ரூபாய்க்கு ஆசீர்வாதம் வாங்கிக்கொண்டோம்.  ரூபாய்களை தும்பிக்கையை மடக்கி ஏற்பட்ட அகலமான போர்ஷனில் மொத்தமாய் குவித்து வைத்து பாகன் எடுத்துக் கொள்ளக் காத்திருந்தாள்.  ஆடிக் கொண்டே இருந்தாள்.  விஜயகாந்த் மாதிரி அருகிலிருந்த சிறு சுவரில் ஒரு கால் வைத்து எம்பித் திரும்பினாள்.  தும்பிக்கையை இரண்டாய் மூன்றாய் மடித்து விளையாடினாள். தந்தத்தில் ஒரு பழத்தை சொருகி வைத்திருந்தாள்.  சற்று இடைவெளி கிடைத்ததும் அதை எடுத்து சாப்பிட்டாள்.

இங்கேயே மணி பனிரெண்டைத் தாண்டிவிட, குலதெய்வம் கோவிலிலிருந்து  அழைப்பு மேல் அழைப்பு.   அங்கு எங்களுக்காக காத்திருந்தவர்கள் பொறுமை இழந்திருந்தார்கள்.  ஆனாலும் சாஸ்தாவுக்கு உச்சிகால பூஜைதான் சிறந்ததது என்பதால் நாங்கள் பனிரெண்டு மணி சுமாருக்குதான் அங்கு செல்வதாக ஏற்கெனவே தீர்மானித்திருந்தோம்.  

மழை பெய்வது தெரிகிறதா?  என் காமிராவில் சரியாக இல்லை என்று இளையவன் எடுத்த் புகைப்படங்களை இங்கு கடன் வாங்கி இருக்கிறேன்.  பெரியவனும் கேமிராவில் எடுத்திருக்கிறான்.

வீரனுக்குப் பின்னே நாங்கள் வந்த வண்டியும், உள்ளூர் நண்பரின் ஷேர் ஆட்டோவும்!

பச்சை வெயில் மனது...!  வெயில், உடனே மழை, உடனே வெயில் என விளையாட்டுக் காட்டிய நேரம்...

கோவிலிலிருந்து உள்ளே செல்லும் பாதை...

அய்யரும், பூசாரியும் எங்களுக்காகக் காத்திருந்தார்கள்.  இதுவரை நாங்கள் பார்த்தே இராத எங்கள் தாயாதிக்காரர்கள் சிலரும் காத்திருந்தார்கள்.  அவர்களும் அந்தக் கோவில் குலதெய்வம் பாத்தியதை உடையவர்கள்.  அவர்களும் எங்களை இப்போதுதான் பார்க்கிறார்களாம்.  எங்கள் அப்பா அம்மாவை பார்த்ததே இல்லையாம்!  என்ன உறவோ...  என்ன பிரிவோ... என்று மனதுக்குள் பாடல் ஓடிற்று!  

அந்தக் கோவிலுக்குள் நாங்கள் நுழைந்த கணம் மழை பேய்க்காட்டு காட்டியது.  மேலே உள்ள அஸ்பெஸ்டாஸ் கூரை சத்தம் கொடுத்து மத்தளம் வாசித்து வரவேற்பு  நல்கியது.  நடுவில் சற்றே நின்ற அதே மழை, மறுபடி அண்ணன் மகன் கல்யாணப் பத்திரிகையை எடுத்து அய்யரிடம் கொடுத்து அய்யனார் காலடியில் வைக்கச்சொல்லும்போது மறுபடி கெட்டிமேளம் வாசித்தது மழை.

அபிஷேக ஆராதனை முடிந்தபோது மணி நான்கு.  சர்க்கரைப்பொங்கல், தயிர்சாதம், மாவிளக்கு மாவு சாப்பிட்டுக் கிளம்பியபோது மணி ஆறு.  நாச்சியார்கோவில் செல்லும் திட்டம் கைவிடப்பட்டது.  திருச்சேறை சாரங்கநாதர்(தானே) கோவில் பார்க்கும் ஆசை இந்த முறையும் நிறைவேறவில்லை.  நடுவில் விருத்தாசலத்தில் இரவு உணவு முடித்து வீடு வந்து சேர்ந்தபோது மணி இரவு ஒன்று.

குடந்தையில் காலை வெங்கட்ரமணா ஹோட்டலில் காஃபி சாப்பிட்டோம்.  பச்சையாகச் சொல்லவேண்டுமென்றால் ஸஹிக்கவில்லை.  மாலை கிளம்பி வரும்வழியில் குடந்தையில் 'அன்னபூர்ணா' ஹோட்டல் ரொம்ப ஃபேமஸ் என்று சொல்லி உள்ளேபோனால் ஸ்டார்ட்டர் வகையறாக்களே இல்லை. பஜ்ஜி, போண்டா இருக்காதோ...   இன்னமும் மீல்ஸ் ஓடிக்கொண்டிருக்க, டிபனும்  இல்லை.  டிபன் அப்போது சாப்பிடும் வயிற்றிலும் நாங்களும் இல்லை.  நாங்கள் எதிர்பார்த்த காஃபி கிடைக்கவில்லை.  கொரோனா சமயத்தில் பட்ட கஷ்ட நஷ்டங்களை பற்றிச் சொல்லி கண்கலங்கினார்கள்.  எனவே இன்னும் அவற்றை ஆரம்பிக்கவில்லையாம்.  இப்போது கோவில்கள் எல்லாம் திறந்து விட்டார்கள் என்பதால் சீக்கிரம் ஆரம்பித்து விடுவார்களாம்.  அதுவரை எல்லாம் நம்மால் காத்திருக்க முடியாதே!  எனவே இன்னும் சில இடங்கள் காஃபிக்காக அலைந்து பார்த்து வீட்டுக் கிளம்பினோம்.  வழியிலும் ஏமாற்றம். கும்பகோணம் டிகிரி காஃபி, அங்கே காஃபி நல்லாயிருக்கும், காஃபின்னா அது காஃபி, ஆவாக்கும் ஊவாக்கும் தஸ்ஸாக்கும் புஸ்ஸாக்கும் என்றெல்லாம் பந்தா இருக்க, அங்கு நல்ல பில்டர் காஃபி கிடைக்காதது சோகம் என்றால், விருத்தாசலத்தில் வசந்தபவனில் நாங்கள் சாப்பிட்ட (குடித்த) காஃபி A 1.  மறக்கவே முடியவில்லை.  இந்த இடத்தில்தான் 'வாத்தியார் பிள்ளை மக்கு' சொலவடை ஞாபகத்துக்கு வருகிறது!  (தலைப்பு வந்து விட்டதா?!) அதுபோல வசந்தபவனில் வெந்நீர் கேட்டோம்.  எடுத்துச் சென்ற பல வெந்நீர் பாத்திரங்களும் காலி.  எனவே பிளாஸ்க்கிலும் வெந்நீர் ஊற்றித் தரும்படி கேட்டோம்.  விளாவாமல் அப்படியே தந்தது தவறே தவிர, சீரகம் எல்லாம் போட்டுக் கொதிக்க வைத்து அமர்க்களமாக இருந்தது வெந்நீர்.

இப்படியாகத்தானே எங்கள் ஒருநாள் கோவில் சுற்று நல்லபடியாக முடிந்தது!

செவ்வாய் அன்று திருத்தணி செல்லும் வாய்ப்பு கிட்டியது.  இப்போதுதான் முதல் முறை பார்க்கிறேன்.  மலையின் மீது முருகன் அழகான கோலத்தில் இருந்த காட்சி தரிசனம் கிடைத்த்து.  அதுவும் ஒரு சிபாரிசில் அருகில் நின்று பார்க்கும் வாய்ப்பு!  

'திருச்செந்தூரில் போர்புரிந்து சினமெல்லாம் தீர்ந்த கந்தன்' பாடலும் 'திருத்தணிகை வாழும் முருகா' பாடலும் நினைவுக்கு வந்தன.  

நாங்கள் சென்றிருந்த நண்பரின் வீட்டிலிருந்து கோவில் கோபுரம்.

இந்த கோபுரம் சமீபத்தில் கட்டப்பட்டதாம்.  சமீபத்தில் என்றால் எவ்வளவு சமீபம் என்று தெரியவில்லை. ஆனால்...

இந்த கோபுரம் அமைந்திருக்கும் இடமும் அழகும் இதை மறுபடி மறுபடி புகைப்படம் எடுக்கத் தூண்டின.

கோவிலில் வெளியேதான் ஓரளவு புகைப்படம் எடுக்க முடியும்.  உள்ளே செல், கேமிரா அனுமதி இல்லை.

மிகவும் விஸ்ராந்தியாக உட்கார்ந்திருந்த நண்பருடன் பின்னணியை படம் எடுத்தேன்....

தண்ணீர் குடிக்க வந்தாரே என்று செல் கேமிராவை போகஸ் செய்தேன்...

அந்தக் குழாயை அமுக்கி தண்ணீர் குடித்தவர், நான் படம் எடுப்பதை கவனித்து, தண்ணீர் குடிப்பதை நிறுத்தி என்னை கவனித்தார்.

நானும் கவனிக்காதது போல நின்றதும் மறுபடி கொஞ்சம் தண்ணீர் குடித்தார்.அதை அமுக்கினால் தண்ணீர் வரும் என்ற அளவு தெரிந்திருக்கிறது...

மறுபடியும்...

ஏறி உட்கார்ந்திருக்கும் இடம் எது?  உயரம் என்ன?  இதில் உட்கார்ந்து கையை இதில் வைத்துக் கொண்டு ஒய்யார போஸ்?!!

நடுவில் அந்த வொயரை வேறு கடித்தார்.  என்னவோ ஆழ்ந்த சிந்தனை...  என்ன கவலையோ...

சுற்று வட்டப்பாதையில்...

சுற்றி வரும்போது தெரியும் பாதிமலை!

இங்கு இறங்கிச் சென்றால் அந்த அழகிய கோபுர வாசலை அடையலாம்.

மொத்தத்தில் காசு காசு என்று அலையும் இடம்.  காசு கொடுத்தால் என்ன வேண்டுமானாலும் கிடைக்கும்.  அருகில் இருந்து தரிசிக்கலாம்.  திருச்செந்தூரையும் சிலர் இதேபோல சொன்னார்கள்.காசுகொடுத்தால் விபூதி பாக்கெட் பாக்கெட்டாக கிடைக்கும்!  இல்லாவிட்டால் அலட்சியமாக ஒரு சுண்டு கைகளில் விழும்!

=====================================================================================================================

புதுமைப்பிததன் பெரிய நாவல்கள் எழுத வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டது உண்டு.  அவற்றின் கதைக்கரு பற்றிக்கூட நண்பர்களிடம் பேச்சோடு பேச்சாக சொன்னது உண்டு.   ஒரு நாவலுக்கு 'மூக்கபிள்ளை' என்று கூட அவர் பெயர் வைத்தார்.  ஆயினும் அவற்றில் எதையும் அவர் எழுதியதில்லை. 

வேளூர் வெ. கந்தசாமிக் கவிராயர் கவிதையிலிருந்து சில... கவிதைகள் வாசித்திருக்கிறீர்களா?  மாதிரிக்கு ஒன்றிரண்டு...

பண்ணமைந்த காதல்  

பரமபதம் கிடைக்கப் 

பதைக்கின்றேன்.

ஆனாலும்,

பாங்கியிலே கொஞ்சம் 

பணம் ஏதும் வேண்டாமா?

காதல் பெரிது -

அதுதான் எனக்கும் தெரிகிறது 

காசு பெரிதென்பதை நீ 

கருத்திலேன் கொள்ளவில்லை?

காசு இல்லாமல் என்ன 

கதை நடக்கும்?

ஆற்றங்கரை யருகே அணிவயல்கள் உண்டு 

சோற்றுக்குத் திண்டாட்டம் சொல்லி முடியாது 

கும்பிடுவார், குழைவார், கூத்தாடப் பல்லிளிப்பார் 

வம்பிடுவார் பின்னால் வழக்கிடுவார் - அம்புவியில் 

அன்னார் தொழிலை அழகாக பண்ணி வச்சேன் 

என்னமோ காணாமல் போச்சு 

பண் என்பார் பாவம் என்பார் பண்பு மர பென்றிடுவார்

கண்ணைச் சொருகி கவி என்பார் - அண்ணாந்து

கொட்டாவி விட்டதெல்லாம் கூறுதமிழ் பாட்டாச்சே

முட்டாளே  இன்னமுமா பாட்டு?

செல்லரித்த நெஞ்சின் 

சிறகொடிந்த கற்பனைகள் 

இடுப்பொடிந்த சந்தத்தில் 

இடறிவிழும் வார்த்தைகளில் 

ஊரில் பாவநிவார 

உவப்புடன் நீயிருந்து 

முத்தமிழை -

பாலித்து, பயிராக்கி 

பசிய உயிர்தான் தோன்ற 

வளர்ந்து வரும் வார்த்தை 

நிசந்தானோ?

சத்தியமாய்க் கேட்கிறேன் 

சரஸ்வதியே நிசந்தானோ?

ஆமாம், யார் இந்த வேளூர் கந்தசாமிக் கவிராயர்?  கடவுளும் கந்தசாமிப்பிள்ளையும் எழுதிய அதே புதுமைப்பித்தன்தான்!

============================================================================================

இப்போ இல்லீங்க...  2016 ஆம் வருஷ 'குமுத கிசுகிசு..'

இவர் எப்பவுமே சுவாரஸ்யம்தான்...

====================================================================================================

பொக்கிஷம்...

வல்லவனுக்கு....

படிக்க முடிகிறதா?  பைண்டிங்கில் பக்கங்கள் சேதப்பட்டிருப்பதால் பேட்டி  தெரியவில்லை.  யாரோ ப்ரபலம் போலும்!

தெரிந்துகொள்ளவே வேண்டிய, அறிந்துள்ளளவேண்டிய முக்கிய செய்தியாக்கும்!

மதன், வாணி கோபுலுன்னு அவங்க ஜோக்கேதான் போடணுமா என்ன!

டிக்கெட் போட மறந்துட்டாங்க போல...!

ஒரே உண்டியலா வச்சு  பிரிச்சுகிட்டா சந்தேகம் வராது இல்லை?

சரியாத்தானே சொல்றான்?  மார்க் போட்டுடுங்க சார்!