அனுஷ்கா என்னைவிட அழகா என்ன?

என் பாஸ் தன் சித்தியுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது மகா துக்கத்துடன் ஒரு விஷயம் சொன்னார்.  அவர் குரலில் ஆற்றாமை வெள்ளமாய் வெளிப்பட்டது.


சித்திக்கு 70 வயது ஆகிறது.  இரண்டு மகன்கள்.  முதல் மகனுக்கு ஒரு மகன் .  இரண்டாவது மகனுக்கு ஒரு மகள், ஒரு மகன்.  மகன் இளையவன்.  அந்த இளைய பேரனைச் சமாளிப்பது மிகவும் கடினம்.  பேத்தியும் விஷமம்தான்.  ஆனால் இரு கோடுகள் தத்துவத்தில் அவள் தேவலாம் என்றாகியிருந்தாள்.

ஒருமுறை (சென்ற வருட வரலக்ஷ்மி விரதம் அன்று) அந்தச் சிறுவன் எங்களிடம் இருக்கவேண்டிய நிலை வந்தது.  காலை சுமார் எட்டரை மணிக்கு பாட்டியையும் பேரனையும் பேத்தியையும் கொண்டு வந்து விட்டுவிட்டு அந்த இளைய மகன் சென்றுவிட, அந்த நாள் பரபரப்பான நாளாக அமையப்போகிறது என்று தெரியாமலிருந்தோம்.

தகப்பன் கிளம்பிச் சென்ற அரைமணியில் சிறுவனின் பராக்கிரமம் ஆரம்பமானது.  "அவனுக்குப் பிடிக்கலைன்னா அவன் எதையும் எடுத்து வெளியே வீசிடுவான்" என்று பாட்டி (சித்தி) எச்சரிக்கை செய்யும் தொனியில் பெருமை காட்ட, அரசியல் தொண்டனாய் செயல்பட்டான் சிறுவன்.  

கையில் கிடைத்ததை எல்லாம் எடுத்து வீசத் தொடங்கினான்.  அவனிடமிருந்து விலை உயந்த / உபயோகமான பொருட்களைக் காப்பாற்றுவது பெரும்பாடாய் இருந்தது.  இன்னொருவர் வீட்டுக்குழந்தையாய் இருந்ததால் கோபிக்கவும் முடியவில்லை.  இல்லாவிட்டால் முதுகில் ஒன்று வைத்திருக்கக் கூடிய நிலையை மதியானத்துக்குள் ஏற்படுத்தி இருந்தான் சிறுவன். 

படம் நன்றியுடன் இணையத்திலிருந்து...

பாட்டி (சித்தி)  பார்க்காதபோது அவனை கடுமையாய் முறைத்துப் பார்த்து அடக்கி வைக்க முயன்றேன்.  அதனாலேயே அவனுக்கு எதிரியானேன்.  அதற்குள் சில புத்தகங்கள் என் அருகிலிருந்து உருவி வீசப்பட இருந்த நிலையில், அதைக் காப்பாற்றும் முயற்சியில் சில நல்ல புத்தகங்கள் கிழிபட்டன.  சித்தி சிரித்தார்.  "அவன் பொல்லாதவன்...   அப்படிதான் விளையாடுவான்"

பொல்லாதவன் திரைப்படத்தில் ரஜினியின் பெண்குழந்தை அஞ்சு ஸ்கூலுக்குக் கிளம்ப வேலைக்காரர்களை படாத பாடு படுத்திக்கொண்டிருப்பார்.  திட்டவும் முடியாமல், கொஞ்சவும் முடியாமல் அவர்கள் திண்டாடிக் கொண்டிருக்கையில் ரஜினி அங்கு வந்து விடுவார்...

"என்ன...  என்ன நடக்குது இங்கே?" என்பார்.

"ஒண்ணுமில்லீங்க..  ஸ்கூலுக்குப் போக மாட்டேன் என்று பாப்பா சமர்த்தா அடம் பிடிக்குதுங்க.." என்று பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு புன்னகையுடன் சொல்வார் வேலைக்காரர்களில் ஒருவரான சுருளி.

அதுதான் நினைவுக்கு வந்தது சித்தி சொன்ன பொல்லாதவன் வார்த்தையைக் கேட்டதும்..

ஆனால் அந்த வார்த்தையால் உற்சாகம் பெற்ற சிறுவன் வேறு சில புத்தகங்களைக் கவர்ந்துகொண்டு ஓடினான்.  பின்னாலேயே கௌரவமான வேகத்தில், பதட்டம் வெளிக்காட்டாமல் (என்று எனக்குள் நினைத்துக்கொண்டு)  நானும் பின்தொடர, என் மனைவி குறுக்கிட்டுப் புத்தகங்களைக் காப்பாற்றித் தந்தாள்.

என் மகன் ஒரு ஏரியாவுக்குக் காவல் இருக்க, நான் ஒரு ஏரியாவுக்கும், மாமியார் ஒரு ஏரியாவுக்கும் காவல் இருந்தோம்.   இப்போது கணினி மேல் அவன் பார்வை திரும்பியது.  நான் ப்ளாக் வேலையில் மும்முரமாக இருந்தேன்.   "கம்ப்யூட்டர்ல அவன் நல்லா வேலை செய்வான்"  - சித்தி.

போதாதா?

அதை அவனைத் தொடாமல் இருக்க வைக்கச் செய்த முயற்சிகள் பலிக்காமல், அவன் அருகிலேயே இருந்து அவனைக் கட்டுப்படுத்த முயன்று கொண்டிருந்ததை சித்தி பெருமையான சிரிப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

படம் நன்றியுடன் இணையத்திலிருந்து....

எனக்குக் கோபம் வரத் தொடங்கி, அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும் குரலில் வார்த்தைகள் குரலில் சற்று கடினமாக வெளிப்பட்ட நேரம்,   "மாப்பிள்ளை..   அவனுக்குக் கோபம் வந்தா கையை இழுத்து வைத்துக் கடிச்சுடுவான்..."

"ஆ....  என்று அலறினேன்.  பாட்டி சொன்னதை கணநேரம் கூடத் தாமதிக்காமல் -  நான் சுதாரிக்க சற்றும் இடம் தராமல் - நிறைவேற்றி விட்டான் பையன்.

என் கண்கள் கலங்கி விட்டது.  பாஸ் சமாளிப்புச் சிரிப்புடன் வந்து அவனை "விஷமம்...   விஷமம்..." என்று அப்புறப்படுத்தி அழைத்துச்....  "ஆ....ஆ.... "   

நீளமான 'ஆ' வினால் கடியின் வீர்யத்தை உணர முடிந்தது.  

"அச்சச்சோ..."  சித்தி வந்து அவனைத் தூக்கிக் கொள்ள, சித்தி வினை சித்தியைச் சுட்டது...

"ஆ....  "   

அவன் முதுகில் பலமாக ஒன்று விழுந்தது.   அப்புறம் அவன் அழுகையை நிறுத்த நடந்த முயற்சிகள் பற்றிச் சொன்னால் என் ஏக்கம் தீரலாம்; உங்கள் தூக்கம் போய்விடும்! (நன்றி வைரமுத்து) 

"உம்மாச்சி ..   பாரு.கைகூப்பு...  லக்ஷ்மி ஸ்தோத்ரம் சொல்லு"  அதெல்லாம் சொல்லுவான்.  பிரபந்தம் சொல்ல ஆரம்பித்தவன், வரலட்சுமிக்கு செய்யப்பட்டிருந்த அலங்கார மாலைகளில் கீழ்உள் மாலையை சட்டென இழுத்துப் பார்த்தான்.  வரலக்ஷ்மி மண்டபத்தின் உள்ளே திரும்பி முதுகு காட்ட, சாற்றப்பட்டிருந்த தங்க நகைகள் உட்பட எல்லாம் சிதறின.  அதில் சிலவற்றை கையிலெடுத்து நொடிநேரத்தில் வெளியே ஓடிவிட்டவனைத் துரத்திச் செல்ல முயற்சிக்கையில் என்னை முந்திக் கொண்டு ஓடினார் பாஸ்.

அவன் தூங்கிய இரண்டு மணிநேரம் எ(ங்கள்)ன் வாழ்வின் பொன்னான தருணம்.

மதியம் மூன்று மணி போல அவன் வீட்டுக்குக் கிளம்பியபோது நான்கு நிம்மதிப் பெருமூச்சுகள் சந்திரமுகி பாம்பு விடுவது போல வெளிப்பட்டது.  எங்கள் வீடுகளில் சிறு வயதில் யார் யார் எவ்வளவு விஷமங்கள் செய்தோம் என்று நெடுநேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.

"ஆனாலும் இவ்வளவு தின்னக்கம் யாருக்குமே  கிடையாது,  நானும் பார்த்ததில்லைப்பா..." - மாமியார்.

அப்போதுதான் அப்படி அவஸ்தைப் பட்டோமே தவிர, மறுவாரம் வேறொரு குடும்ப விழாவில் அனைவரும் வந்திருக்க, அவன் வராதது வருத்தமாக இருந்தது.  அவன் கையில் அடிபட்டிருந்ததால் வரவில்லையாம்.  "அந்த அறுந்த வாலைப் பார்க்க முடியவில்லையே..."  என் மணிக்கட்டைத் தடவிவிட்டுக் கொண்டேன்.

சரி, இப்போது மறுபடி முதல் பாரா விஷயத்துக்கு வருகிறேன்.  சித்தியின் துக்கத்துக்கு காரணம் அந்தப் பேரன்தான்.  அதாவது இந்த வருடம் யு கே ஜி போயிருக்கும் அவன்........

small a எழுத மாட்டேன் என்கிறானாம்.  எழுதவே மாட்டேன் என்கிறானாம்!  

பாஸ் சிரித்து விட்டார்.  "உங்களுக்குத் தெரியாததா சித்தி...  உங்கள் மகன்களை நீங்கள் வளர்க்காததா?  எங்கள் பையன் கூடத்தான் F மற்றும் E  ஐ திருப்பிதான் போடுவான்.  கொஞ்ச நாள் கழிச்சு சரியானது...   அவ்ளோதான்....  கவலையை விடுங்க"  

========================================================================================================

பூவில் புதிரொன்றுமில்லை.  சாலையோரத்தில் பார்த்த டேட்டுரா மெட்டல்!  ஸ்பீக்கர் பூ!  ஆசைப்பட்டு எடுத்த படத்தை சும்மா ஆர்வத்தில் பகிர்கிறேன்.

ஒரு அப்டேட்.  

உண்மையா, பொய்யா தெரியவில்லை.  கடந்த வியாழன் ஒன்றில் ஒரு அழகான பூ பகிர்ந்திருந்தேன் இல்லையா, அதன் பழத்தைச் சாப்பிடுவார்களாம்.  எடுத்துச் சாப்பிட்டார் எங்கள் ஆட்டோக்காரர்.  என்ன பெயர் என்று கேட்டேன்.  அவர் பெயரை அல்ல, பழத்தின் பெயரை.  ''மூக்குசளிப்பழம் என்று நினைக்கிறேன்'' என்றார்.

========================================================================================================

தாராசுரம் சென்றபோது.......

இது பழசு...  இந்த முறை காலையிலேயே சென்றும் அங்கு "அந்த ஆளை" காணோம்!!

=====================================================================================================

=======================================================================================================

உண்மையில் இந்தப் பதிவை பத்து நாட்களுக்கு முன்னாலேயே தயார் செய்துவிட்டேன்.  பின்னர் வந்ததுதான் அதிரா பதிவு.  அதில் அதிரா அணுகுண்டு மாதிரி அனுஷ் படம் சேர்த்திருந்தார்.   

அனுஷ்கா என்னைவிட அழகா என்ன?

"சொல்லுங்க நெல்லை...  இந்த போஸ் ஓகேயா?"

"அப்போ...   அடுத்த வாரம் பார்க்கலாமா?  டாட்டா சொல்லலாமான்னு ஸ்ரீராம் கேட்கச் சொல்றார்"

===========================================================================================================