கேட்டுவாங்கிப் போடும் கதை : ஒலிவடிவம் - அனு பிரேம்

மீண்டும் ஒரு சிறு கதையுடன் வந்துள்ளேன்....

வாய்ப்புக்கும்....வாழ்த்தும் அன்பு உள்ளங்களுக்கும் மிகவும் நன்றி..

அன்புடன்

அனுபிரேம்.  

ஒலி வடிவம் 

அனு பிரேம் 

பாப்பா தத்தி தத்தி நடை பயின்று அப்பா அருகில் சென்றது, தன் பால் பாட்டிலைத் தூக்கி அப்பாவிடம் கொடுத்து ஏதோ சொல்ல வந்தது…. ஆனால் அப்பாவிற்கு நிற்க நேரமில்லை பாப்பா சொல்லுவதைக் கேட்கப் பொறுமையும் இல்லை. 

அதனால் அவர் வேகமாக டாட்டா சொல்லி ,ஒரு முத்தம் வைத்துச் சென்றுவிட்டார் ….

அதையெல்லாம் பார்த்த  தாராவிற்கு , கண்ணில் நீர் .

...பாப்பா என்ன சொல்றான்னு கூட கேட்க முடியல என்ன அவசரமோ உங்களுக்கெல்லாம் என்று மனதுக்குள்ளேயே    போட்டுத் தாளிக்க ஆரம்பித்தாள், கைகள் தன் பாட்டில் காய்கறிகளை நறுக்க ஆரம்பித்தது.

பாப்பாவுடன் விளையாண்டு அந்த நாள் மகிழ்ச்சியாகவே சென்றாலும், மனத்தில் மட்டும் ஒரு முணுமுணுப்பு, இப்படி பண்ணிட்டாங்கன்னு.

மீண்டும் மாலை வரவும் மனதில் ஒரு பயம் திரும்பிவிட்டது.

வாசல் மணி ஒலிக்கவும்….

வழக்கம் போல அப்பா என்று , பாப்பா தத்தக்கா பித்தக்கா என்று அப்பாவைத் தேடி ஓடினாள் , அவரோ நிற்காமல் நேராக கை கால் கழுவச் சென்றது ,பழையபடி தாராவிற்கு முகம் விழுந்து விட்டது,

ஆயினும் அவருக்குத் தேவையானக் காப்பி பலகாரத்தை சென்று  கொடுத்தாள். தன்னை உடல் சுத்தி செய்து கொண்டு வந்த அப்பா , மேஜை மேல் இருந்த பலகாரத்தை , எடுத்துக்கொண்டு பாப்பாவைக் கூப்பிட்டார்.

அதுவும் தன் பொம்மையுடன் அழகு நடை போட்டு ஓடி வந்தது .

பாப்பாவைத் தூக்கி மடிமீது வைத்து , அம்மு குட்டி அப்பா கை கழுவிட்டு வரத்துக்குள்ள என்ன அவசரம்….ம்ம்

இப்ப சொல்லுங்க... அம்மா சொல்லுங்க ..

சொல்லுங்க்க அம்மா, அப்பா, அம்மா... ,

அப்பா  சொல்லச் சொல்ல…. பாப்பாவும், அம்மா அப்பா என்று  தொடங்கியது .

அடுத்து ,அம்மா பெயர் என்ன சொல்லுங்க என கேட்க அது உதட்டைப் பிதுக்கி பாவம் போல அம்மா முகத்தைப் பார்க்கவும், இங்க பாருங்க நான் சொல்றேன் ன்னு சொன்னார் அப்பா.

தாரா... என்று நான்கு முறை அழுத்தி அழுத்தி..

தா ரா என நிறுத்தி, பொறுமையாக அப்பா சொல்லக் கேட்ட  பாப்பா, தா தா.ம்ம்….

தா…. தா... ரா..ரா...ரா.. தா ...ரா...தாரா  என்று சொன்னது.

அதைக் கேட்கவும் தாராவின் கண்ணில் பொலபொலவென்று கண்ணீர் .

மனம்  எல்லாம் மகிழ்ச்சி ,முகத்தில் மகிழ்ச்சியின்  வகையான வேதனை புன்னகைப் பூ .

அவள் கண் நிமிர்த்தி தன் கணவனைக் காண அவரோ ,  எனக்குப் புரியும் என்ற பாவனையில் தன் இமை மூடி, தன் உணர்வை வெளிப்படுத்தினார்.

  ஆஹா ...பாப்பா என்ன அழகா சொல்றா, நமக்குத்தான் வார்த்தைகள் வரவில்லை...

பாப்பாவுக்கு எப்படி பேச்சு வருமோ  என்ற பயத்தில் தினம் தினம் ஒரு புது கவலை .

ஆனால் இன்று அவள் என் பெயரைக் கூறும் போது நானே வாய்விட்டுக் கூறியது போல் பெருமையாக இருக்கிறது என தன் மனதில் எண்ணினாள்.

என்னால் தான் எதுவும் கூற இயலாது, மனதிற்குள் பேசுவதெல்லாம் வார்த்தை வடிவம் ,ஒலி வடிவம் பெறுவது இல்லை...எல்லாம்  எழுத்து வடிவமே .

….இன்று ஒலி வடிவில் என் மழலையின் சிறு மொழியில்... எனது பெயர் என்ன அழகாக ஒலிக்கிறது….தாரா...தாரா  அம்மா ….

தாராவின் முகத்தில் நிம்மதி  புன்னகை.