யமுனாநதி இங்கே... கங்கை அருகே... - கிசுகிசு 2

சுருக்கமாக......

ஒரு விளக்கம்..   முந்தைய பதிவில் கமெண்ட்ஸுக்குஒரு சிறு விளக்கம்.   நான் பஸ்ஸில் காசி நோக்கிச் செல்லவில்லை. (யமுனை) ஆற்றங்கரை நோக்கிச் செல்லும்போது எடுத்த புகைப்படங்கள்.  நடந்து போகவில்லை. பஸ்ஸில் சென்றேன்.  

இனி 'பக'வின் தொடர்ச்சி....   

எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒரு விஷயம்.  அதைச் சுருக்கமாகச் சொல்லி விடுகிறேன்.  இதில் நான் அறியாமல், சில விஷயங்கள் சொல்லாமலோ, மாற்றியோ சொல்லி இருக்கலாம்.  அதை கீதா அக்கா திருத்துவார்.  அல்லது விஷயம் தெரிந்த யாரும் திருத்தலாம்.  இதில் நான் சிறுவன்.

காசி யாத்திரை மேற்கொள்பவர்கள் முதலில் ராமேஸ்வரம் சென்று மணல் எடுத்துக் கொண்டு பாதுகாத்துக்கொண்டு  காசி கிளம்புவார்கள்.  அந்த மணலைதான் வேணி மாதவர் என்கிறார்களா தெரியவில்லை.  முதலில் திரிவேணி சங்கமம்.  அதற்கு அலஹாபாத் செல்லவேண்டும்.  சிலர் காசி சென்று அங்கிருந்து அலஹாபாத், மறுபடி காசி பிறகு கயா மறுபடி காசி என்று சென்று வருகிறார்கள்.  அது அவரவர்கள் பயணத்திட்டத்தைப் பொறுத்தது, அல்லது வழக்கத்தைப் பொறுத்தது, அல்லது அழைத்துச் செல்பவர்களைப்பொறுத்தது!

திரிவேணி சங்கமத்தில் சங்கல்பம், ஸ்ராத்தம், வேணி தானம், திரிவேணி சங்கம முழுக்கு முடித்து, அட்சய வடம் அடிப்பாகம் தரிசித்து, காசியில் ஹிரண்ய ஸ்ராத்தம் செய்து, அட்சயவடம் நடுபாகம் தரிசித்து,  கயா சென்று அங்கு ஸ்ராத்தம்செய்து, அட்சயவடம் மேல்பாகம் / விஷ்ணுபாதம் சென்று பிண்டம் வைத்து ஸ்ராத்தம் முடித்து, மறுபடி காசி வந்து பஞ்ச கட்ட ஸ்ராத்தம்(படகில் சென்று செய்வது.  படகிலேயே பிண்டம் தயார் செய்வார்கள்) முடித்து தம்பதி பூஜை முடித்து திரும்பவேண்டும் என்று பொதுவாகச் சொல்லலாம்.  அதாவது நம் முன்னோர்கள் ஆன்மா  கயாவில் இல்லாது போகும் பட்சத்தில் காசியில் இருக்கலாம் என்கிற அடிப்படையில் காசியில் வந்து ஒரு ஸ்ராத்தம்.  தம்பதிபூஜை  இந்தக் காரியங்களின் சம்பூர்ணத்தைக் குறிக்கிறது.

தன்னைப் பார்த்தாலே (பார்க்கும் அல்லது தீண்டும்) மக்களுக்கு மரணம் இல்லாதிருக்கவேண்டும் என்று வரம் வாங்கிய கயாசுரன் எனும் அரக்கனை, அதனால் யாரும் மரணம் அடையா நிலையில் பூமியின் ஸ்திரத்தன்மை பாதிக்கப்பட, தேவர்களின் அல்லது யமனின் வேண்டுதலுக்கிணங்கி கயாசுரனை ஒடுக்க எண்ணிய விஷ்ணு தனது ஒரு பாதத்தால் அவனை அழுத்த அவன் பாதாள லோகம் செல்வதாகவும் அப்போது அவன் வேண்டுதல்படி அந்த ஊர் அவன் பெயரால் கயா என்றே அழைக்கப்படுவதாகவும், அவன் பசியைத் தீர்க்க தினசரி ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் தங்கள் பித்ருக்களுக்கு பிண்டம் கொடுக்க வந்து கொண்டே இருப்பார்கள், அப்படிச் செய்து அவர்களும் அவர்கள் குலத்தோரும் முக்தி பெறுவார்கள் என்றும்,  அதனாலேயே உனது பசி தீரும் என்று விஷ்ணு கயாசுரனிடம் சொன்னதாகவும், அப்படி யாருமே அங்கு பிண்டம் கொடுக்க வராமல் போகும் நாள் உலகத்தின் முடிவு (பிரளய) நாளாக இருக்கும் என்றும், அந்தப் பிரளய காலத்தில் கிருஷ்ணன் ஆலிலையில் மிதந்து வருவார் என்றும் சொன்னதாக ஐதீகம்.  

அட்சயம் என்றால் திவ்யமானது, வளர்ந்துகொண்டே இருப்பது, அழிவில்லாதது என்று பொருள்.  வடம் என்றால் மரம்.  இங்கிருக்கும் ஆலமரம் அட்சயவடமாக பார்க்கப்படுகிறது.    வேர்ப்பாகம் ப்ரயாக்ராஜிலும், நடுப் பாகம் காசியிலும், மேல் நுனி பாகம் கயாவிலுமாக இருக்கிறது என்று சொல்கிறார்கள்.  அல்லது அந்தந்த ஊர்களில் ஊருக்கும் அந்த மரங்களின் அந்தந்த  பாகம் சிறப்புப் பெறுகிறது என்றும் கொள்ளலாம்.

அந்த அட்சய வடம் எனும் ஆலமரம்,  தானும் தேவருலகத்துக்கு வந்து விடுவதாகச் சொன்னபோது பூமியில் அதற்கு இருக்கும் கடமைகளைச் சொல்லி, பிரளய காலம் வரும்போது அதுவும் தேவர் உலகம் சேரும் என்றும் சொன்னதாக புராணம்.

கயாவில் இருக்கும் அட்சயவடத்தில் நம் முன்னோர்கள் காத்திருப்பார்கள், நான் பெற்ற மகன்களில் ஒருவனாவது என்னைக் கடைத்தேற்ற இங்கு வருவானா என்று காத்திருப்பார்களாம்.  நாம் அங்கு சென்று பிண்டம் வைத்து வழிபட்டதும் அவர்கள் திருப்தி அடைந்து மேலுலகம் செல்வதாக நம்பிக்கை.  இதை பண்டிட் சொல்லும்போது அசையாத மனமும் அசையும், மனம் கலங்கும்.  நான் இங்கு சுருக்கமாகச் சொல்லிச் செல்கிறேன்.  அங்கு மிகவும் விளக்கமாக சொல்லப்படும்.  அப்படி பிண்டம் வைத்து கயாவில் ஸ்ராத்தம் செய்யும் பட்சத்தில் முன்னர் சில தலைமுறைகளும், பின்னர் சில தலைமுறைகளும் பயனடைவார்கள் என்று சொன்னார் பண்டிட்.  முன்பின் எத்தனைத் தலைமுறை என்று அவர் சொன்ன எண்ணிக்கை கவனத்தில் இல்லை.  அது முக்கியமும் இல்லை!

அலகாபாத்தில் யமுனைக்கரையில் முதலில் சங்கல்பம் செய்து கொள்வார்கள்.  பின்னர் ஜோடியாக வந்திருப்பதைப் பொறுத்து ஸ்ராத்தம் ஹிரண்யமாகவோ, அன்னஸ்ராத்தமோ செய்கிறார்கள்.  தம்பதியாக வருபவர்கள் முதல் தடவை வரும்போது வேணி தானம் செய்யலாம்.  அடுத்தடுத்த வருகைகளில் அவசியம் இல்லை. கணவன் மனைவியை ஜோடியாக அமரவைத்து, பரஸ்பரம் கால் அலம்பி சுத்தம் செய்தபின் ஒரு மந்திரம் சொல்லக் சொல்வார்கள்.  அதாவது மனைவி கணவனைப் பார்த்தும், பின்னர் கணவன் மனைவியைப்பார்த்தும் சொல்லச்  சொல்வார்கள்.

இதுமாதிரி இதுமாதிரி நான் உங்களுக்கு அறிந்தோ அறியாமலோ, தெரிந்தோ தெரியாமலோ இதுமாதிரி இதுமாதிரி செய்த தப்புகளை மன்னிச்சுடுங்க...  இதுமாதிரி இதுமாதிரி மரியாதை இல்லாம பேசி, இதுமாதிரி இதுமாதிரி நடந்திருந்தா மன்னிச்சிடுங்க.... என்றெல்லாம் சொல்லணும்!  பாதிக்குமேல் இந்தக்காலத்துக்குப் பொருந்தாது.  அந்த 'அறியாமல் செய்த பிழைகள்" லிஸ்ட்டில் என்னென்னவோ வரும்.

பிறகு கணவன் மடியில் மனைவியை அமரவைத்து தலை முடியைப் பிரித்து மூன்று பிரிவாக்கி பின்ன வேண்டும்.  பெண்களின் பின்னல் பார்க்கும்போது இரண்டுதான் இருப்பது போல தோன்றும்.  ஆனால் மூன்று பின்னல்களைக் கொண்டது.  இந்த விளக்கத்தை  அங்கிருந்த வாத்தியார் ஸ்பெஷலாகச் சொன்னார்.  எதற்கோ?  சரஸ்வதி நதியைக் குறிக்கிறாரோ என்னவோ!  பின்னி பூ வைத்த பின் நுனிமுடியில் கொஞ்சூண்டு கத்தரித்து எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.  இங்கு ஆண்களும் சிறு வபனம் செய்துகொள்ளவேண்டும் என்று சொல்வோரும் உண்டு.  கத்தரித்த அந்த முடியை மஞ்சள், குங்குமம், வெற்றிலை பாக்கில் வைத்து கங்கையில் திரிவேணி சங்கமத்தில் விடவேண்டும்.  பின்னர் திரிவேணி சங்கமத்தில் முழுக்கு.

இங்கிருந்து யமுனை..  எதிர்ப்பக்கமிருந்து கங்கை...   இரண்டும் சேருமிடத்தில் கண்ணுக்குத் தெரியாமல் (அந்தர்வாகினி) சரஸ்வதி நதி.  இந்த மூன்று நதிகள் சேருமிடத்தில் முங்கிக் குளிக்க வேண்டும்.  கங்கையில் குளிப்போருக்கு(ம்) முன்பின் பல தலைமுறைகளின் பாவம் தீருமாம்.  நம்பிக்கை.

என் அப்பா போனதில்லை.  என் தாத்தா போயிருக்க வாய்ப்பில்லை.  கொள்ளு, எள்ளு தாத்தாக்களின் யாராவது சென்றிருப்பார்களா, தெரியாது.  என் மகன்களுக்கு இப்போதைக்கு இதிலெல்லாம் நம்பிக்கையும் இல்லை, சுவாரஸ்யமும் இல்லை.  பின்னர் அந்த சுவாரஸ்யங்கள் வருமா, தெரியாது!

சுகுமார் சென்னையிலிருந்து கிளம்பும்முன்னர் அளித்த அட்வைஸ்...  'கங்கை உட்பட அங்கு எந்த புண்ணிய நதியிலும் நீராடும் முன்பு தங்குமிடத்திலிருந்தே குளித்து சுத்தமாகப் போ...  நதியில் இறங்கும் முன்பு சங்கல்பம் செய்யவேண்டும்.  நதியில் இறங்கியதும் நதியை வழிபடு...'

எனவே ஹோட்டலிலிருந்து கிளம்பும்போதே குளித்து விட்டுதான் கிளம்பினோம்.  எந்த நதியில் இறங்கும் முன்னரும் சங்கல்பம் செய்து கொண்டுதான் இறங்கவேண்டுமாம்.

கரையிலேயே பண்டாக்கள் அலைகிறார்கள்.  பதினெட்டு வயது இருபது வயது மதிக்கத்தக்க  பண்டா கூட ஒருவர் கண்ணில் பட்டார்.  முதலில் காசு ஒன்றும் தரவேண்டாம் என்றுதான் சொல்வார்கள்.  எல்லாம் முடித்தபின் "மனசுபோல" கொடுக்கச் சொல்வார்கள்.  கரையில் செருப்பை விட்டால் அதைப் பார்த்துக்கொள்ள "ஏதாவது"  தரச் சொல்வார்கள் அங்கு பூ விற்றுக்கொண்டிருக்கும் பெண்கள், அல்லது இதற்காகவே அமர்ந்து கொண்டிருக்கும் பெண்கள்.

செருப்புகளை கரையிலேயே வைத்து விட்டு நதியில் இறங்கவேண்டும்.  துணிகளைத் துவைக்கக் கூடாது.  யாராவது செருப்புக்கு காலுடன் நதியில் இறங்கி விட்டால் அங்கிருக்கும் படகோட்டிகள் முதல், அங்கிருக்கும் பண்டா, யாசகர்கள், சாமியார்கள், வியாபாரிகள் வரை அனைவரும் ஒரே குரலில் அலறுவார்கள்.  அவ்வளவு கட்டுப்பாடு.   நம்மூர் நினைவு வராமல் இருக்குமா எனக்கு?  சொல்லுங்கள். நாம் நதிகளில் என்னென்ன செய்கிறோம்?!!

இதுபோன்ற பயணங்களை மனைவியுடன் சேர்ந்து மேற்கொள்வதே சிறந்தது.  ஸ்ராத்தம் செய்ய மனைவி அவசியம்.  இல்லாவிட்டால் பாதி பலனாவது கிடைக்குமா தெரியாது. ஸ்ராத்தம் செய்யும் இடத்தில் பிண்டம்  மனைவி இருப்பது சிலாக்கியம்.  இன்னொருவர் நாம் செய்ய வேண்டிய கர்மாவுக்கு பிண்டம் தயார் செய்து தருவது தர்மசங்கடம்...   அதுவும் கயாவில் 80 பிண்டங்கள்....  

நாங்கள் போன சமயம் கும்பமேளா முடிந்த சமயம்.  பூர்ண கும்பமேளா 12 வருடங்களுக்கு ஒருமுறை நடைபெறும்.  பாற்கடலில் கடைந்து எடுக்கப்பட்ட  அமுதக்கலசத்தை எடுத்துச் செல்லும்போது அதிலிருந்து நான்கு துளிகள் விழுந்த இடம் அலஹாபாத், ஹரித்வார், உஜ்ஜயினி, நாசிக்.  இந்த நான்கு இடங்களிலும் கும்பமேளா நடக்கும்.  ஆறு வருடங்களுக்கு ஒருமுறை அர்த்தமேளா ஒன்றும் நடக்குமாம்.  144 வருடங்களுக்கு ஒருமுறை மஹா கும்பமேளா.

ப்ரயாக்ராஜிலதாவது அலகாபாத்தில் பூர்ணகும்பமேளா 2025 இல் நடைபெறும்.  இப்போது முடிந்திருப்பது அர்த் கும்பமேளா.  மூன்று வருட இடைவெளியில் ஹரித்வாரில் கும்பமேளா.நாசிக்கிலும், உஜ்ஜையினியிலும் பூர்ண கும்பமேளா மட்டும்தான். அர்த் கிடையாது.   2028 இல் டியூ!

கும்பமேளா சமயம் போயிருந்தால் நடக்கக் கூட இடம் இருந்திருக்காது. நல்லவேளை.  நாங்கள் போன சமயம் எல்லாக் கோவிலிலுமே கூட்டமில்லாமல் தரிசிக்க முடிந்தது.  வெயில் ஆரம்பிக்கும் காலம்.  போகப்போக"மாஹாவெயில்" வருமாம்!!  நாங்கள் பிழைத்தோம்.

ஆத்மருணம், தேவருணம், பித்ருருணம் இவை மூன்றும் முறையே ப்ரயாக்ராஜ் (அலஹாபாத்), காசி, கயாவில் கழிக்கப்படுவது.  சமணர்களின் தத்துவம் கூட படிப்படியான பயிற்சிகளால் ஆத்மாவை மறைக்கும் கர்மங்களை நீக்கலாம் என்கிறது.  ஆத்மகடன்களிலிருந்து விடுபட்டு, பித்ருக்களையும், தேவர்களையும் திருப்தி செய்து வழிபட்டால் முக்தி கிடைக்கும் என்பது நம்பிக்கை.

நம்மை அழைத்துச் செல்லும் டிராவல்ஸ்காரர்களை கவனமாக நாம் தெரிவு செய்யவேண்டும்.  சமீபத்தில் கேதார்நாத் சென்று வந்த வித்யா சுப்பிரமணியம் மேடம் பணிக்கர் ட்ராவல்ஸே மோசம் என்று சொல்லியிருக்கிறார்.  அங்கு பின்னூட்டமிட்ட ஒருவர் ஜெயலட்சுமி டிராவல்ஸ், மஹாலக்ஷ்மி டிராவல்ஸ் பரவாயில்லை என்று சொல்லியிருக்கிறார்.  அவர் குறிப்பிடும் ஜெயலட்சுமி டிராவல்ஸ் இவர்தானா என்று தெரியவில்லை.

என் சித்தப்பா இந்த டிராவல்ஸ்காரர்களையே அணுகுவதில்லையாம்.  நேராக சங்கரமடத்தில் முன்பதிவு செய்துவிட்டால், மற்றவர்களுக்கு அவர்கள் ஏற்பாடு செய்து விடுகிறார்கள்.  இதுமாதிரி அவரவர்கள் சார்ந்த சமூகத்துக்கு வசதிகள் உண்டு என்று நம்புகிறேன்.  காசி விஸ்வநாதர் ஆலயத்தில் நகரத்தாருக்கு கட்டளை உண்டு.

எங்கள் டிராவல்ஸ் காரர்களிடமும் குறைகள் இருந்தன.  சில இடங்களை அவசரப்படுத்தி அழைத்து வந்து விட்டனர்.  உதாரணமாக சங்கர மடம்.  நாங்கள் கீழே மட்டுமே பார்த்தோம்.  மாடிக்கெல்லாம் செல்லலாம் என்று பின்னர் தெரிந்தது.  இன்னும் யோசித்துப் பார்த்தால் நாங்கள் சென்ற சங்கரமடம் கோவிலே இது இல்லை, அதுவேறு என்று இப்போது தெரிகிறது.   அதேபோல வேறுசில நடைமுறைகள்.  ப்ரயாக்ராஜில் எங்களை அந்த கோட்டைக்குள் அழைத்துச் செல்லவே இல்லை.  அதனால் அங்கே உள்ளிருக்கும் பெரிய ஸ்வாமி சிலைகளையும்,  அதைவிட அட்சயவடத்தின் முதல் பாகத்தையும் பார்க்கவே இல்லை.

சிலர் இங்கிருந்து கிளம்பும்போதே சாஸ்திரிகளுடன் சென்று விடுகின்றனர்.  அல்லது அந்த ஊரில் இருக்கும் தங்கள் வாத்தியார் அல்லது நட்புகள் மூலம் தெரிந்த பண்டிட்களை அமர்த்திக்கொள்கின்றனர்.

அங்கிருக்கும் பண்டிட்டுகள் பொதுவாக சொல்வது, "இங்கிருக்கும் சாஸ்திரங்கள், சட்டதிட்டங்களே வேறு..   உங்கள் ஊர் சாஸ்திர சட்ட திட்டங்களை இங்கு பேசாதீர்கள்.  அவைகள் இங்கு மாறுபடும்.  இங்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று எங்களுக்குத் தெரியும்.  சில விஷயங்களை இங்கு ஸ்ட்ரிக்ட்டாக பார்க்கவேண்டிய தேவை இல்லை...."

ரொம்ப சிரத்தையாக செய்ய வேண்டும் என்றால் ப்ரயாக்ராஜிலேயே இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்கள் இருந்து ஒவ்வொரு நாளும் சங்கல்பம், வேணி தானம், ஸ்ராத்தம், திரிவேணி ஸ்நானம், மறுபடி அன்ன ஸ்ராத்தம் என்று செய்ய வேண்டும்.  இப்போது எங்கே நேரமிருக்கிறது?  இதெல்லாம் ஒரே நாளில் முடித்துக் கொண்டு நாங்கள் கிளம்பினோம்.

===============================================================================================

சென்ற வார கிசுகிசுவை ஓரளவுக்கு கண்டுபிடித்து விட்டீர்கள்.  இதுவும் அதே காலகட்டத்து கிசுகிசுதான்.  சமீபத்தில் பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்திருந்தேன்.

இந்த குமுதம் காரங்க கிட்ட இது ஒரு கெட்ட பழக்கம்.

எதையாவது கேட்டு / போட்டு விடை அறுபதாம் பக்கம், நாற்பத்தெட்டாம் பக்கம் என்றெல்லாம் போட்டு விடுவார்கள்.

அப்போதைக்கு ஓகே... சுவாரஸ்யம். உடனே பார்த்து விடலாம்.

இப்படி பைண்ட் செய்யப்பட்ட புத்தகத்தில் இப்போது எப்படி விடை தெரிந்து கொள்வது?

இதை எழுதிய அமைச்சர் யாராயிருக்கும்?

ஃபேஸ்புக்கில் பதிலே வரவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது!

=================================================================================================

துக்ளக்கில் வாரா வாரம் யாராவது ஒரு வி ஐ பி உடன் வாசகர்கள் கலந்துரையாடல் இருக்கும்.  அந்தவகையில் திரு சுகி சிவம் அவர்களுடன் 2015 ஆம் வருடம் நடந்த கலந்துரையாடலிலிருந்து...   இது நான்கு பகுதிகளாக ஒவ்வொன்றும் அடுத்தடுத்த வாரங்களிலும் வெளிவரும்.  அப்போது இந்த முன்னுரை இருக்காது!  ஒரே நேரத்தில் வெவ்வேறு அலசல் வேண்டாம்!  இந்தவாரம் இது பற்றி...

======================================================================================================

இப்போ மறுபடி 2015 லிருந்து 1979 ஆம் வருஷத்துக்குப் போறோம்.  ஒரு நகைச்சுவைத் துணுக்கு!  ஓவியர் செல்லம் என்று நினைக்கிறேன்.  இப்போது இது போன்ற ஜோக்ஸ் வந்தால்?

========================================================================================================

இளையராஜா இங்கே சொல்லி இருப்பது சுவாரஸ்யம்.  நன்றாகச் சொல்லி இருக்கிறார்.  ஆனால் இளையராஜா இசையமைப்பை மட்டும் ரசித்தால் போதும் என்று தோன்றுகிறது - சமீபத்தில் அவர் பேசியிருப்பவைகளைப் பார்த்தால்!

====================================================================================================

இந்த செவ்வாய்க்கிழமை எனக்கு மறக்க முடியாத நாளாய் அமைந்தது.  கிட்டத்தட்ட மறுஜென்மம் எடுத்த தினம்!

வெளியில் நடக்கும் விபத்தையே நான் நேரில் பார்த்தவனல்ல.  நான் செல்லும் வண்டியே விபத்துக்குள்ளாக்கப் போகிறது என்றால்?  ஆச்சர்யமான அனுபவம்.

ஒரு முக்கியமான அலுவலக வேலையாக தலைமை அலுவலகம் சென்று திரும்பிக் கொண்டிருந்தேன்.  ஆஸ்தான ஆட்டோ.  மிகவும் நிதானமாக ஓட்டுபவர் அவர்.  வேகம் எல்லாம் எடுக்க மாட்டார்.  மாலை நாலேகால் மணி இருக்கும்.  சாலையில் நல்ல போக்குவரத்து இருந்தது.  நாங்கள் அப்போது வந்து கொண்டிருந்த சாலை சற்றே சரிவான சாலை என்பதால் சற்றே வேகம் கூடிய நிலை.  திடீரென ஆட்டோக்காரர் "ஸார்....   ஸார்....  ஸார்...." என்று அலறினார்.

ஏனோ எனக்கு உடனேயே அவர் ஏன் அலறுகிறார் என்று புரிந்து விட்டது.  "என்ன அண்ணே...  பிரேக் பிடிக்கவில்லையா?"

கூட்டத்தில் ஓடும் குழந்தையைப் போல, கட்டுப்பாடிழந்த ஆட்டோ, நின்றுகொண்டிருந்த வாகனங்களுக்கிடையே வேகம் குறையாமல் சென்றுகொண்டிருந்தது வினோதமாக இருந்தது.  எங்கள் ஆட்டோ வேகம் குறையாமல் செல்ல, எதிரே டிராபிக்கில் வண்டிகள் ஸ்லோவாகி நின்றுகொண்டிருக்க, இவர் வண்டியை கிடைத்த இடுக்குகளில் திருப்பி ஒட்டிக் கொண்டிருந்தாலும், ஆட்டோ நுழைந்து செல்லும் அளவு பெரிய இடைவெளி ஒரு நிலையில் கிடைக்காததால் முன்னால் நின்றுகொண்டிருந்த டெம்போ மீது சென்று மோதியது எங்கள் ஆட்டோ.  பெரிய சத்தம்.  ஆட்டோவின் முன் கண்ணாடி உடைந்து நொறுங்கியிருக்க, என் அலைபேசி சாலையில் கிடந்தது.  அலைபேசியும் சௌக்கியமாக இருந்தது.  எனக்கும் பெரிதாக ஒன்றும் ஆகவில்லை என்கிற ஆச்சர்யத்தோடு நான் அதை எடுத்துக் கொண்டு ஓட்டுநரைப் பார்த்தேன்.  அசைவின்றி இருந்தார்.  பயந்துபோய் தோளைத்தொட்டு இரண்டுமுறை உலுக்கியதும் நிலைக்கு வந்தார்.  நான் வண்டி மோதப்போகிறது என்று உணர்ந்த உடனேயே ஓட்டுநர் இருகைக்கு பின்னே இருந்தக் கம்பியை இறுகப் பற்றி அமர்ந்து விட்டேன்.  மனதில் ஏனோ பயமில்லை.  எந்த உணர்வுமே இல்லை.  'அவ்வளவுதான் எல்லாம்' என்று மட்டும் தோன்றியது. 

எங்கள் இருவருக்குமே இரண்டு முழங்கால்களும் லேசாக வீங்கி வலி.  என் வலது கைவிரல்கள் (இப்போதும்) மடக்க முடியாமல் வலி.  வீக்கம் இல்லை.  அவருக்கு நெற்றியிலும், வலது கண் அருகிலும்  கண்ணாடி குத்தி மிக லேசான கீறல்.

ஆச்சர்யமான எஸ்கேப்.  அந்த அதிர்ச்சி மட்டும் இரவுவரை நீங்கவில்லை.  பின்னால் வந்த வண்டிகள் இடித்திருந்தால் சப்பையாகியிருப்போம்.  சிக்னலில்  நீண்ட தூரம் வண்டிகள் நின்றுகொண்டிருந்த காரணத்தினால் பின்னால் வந்த வண்டிகள் ஸ்லோ ஆகியதாலும் பிழைத்தோம்.  வீட்டுக்கு வந்ததும் கைகால் கழுவிக்கொண்டு முதலில் கடவுளுக்கு ஒரு நன்றி சொன்னேன்!