கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை - - காற்றோடு காற்றாய் - துரை செல்வராஜூ

காற்றொடு காற்றாய்..

துரை செல்வராஜூ

****************************

" மேற்படி பஞ்சாயத்து தென்பாதி வட்டம் சர்வே நம்பர் 104 சப் டிவிஷன் 14 ல் புது சர்வே நம்பர் 18 கிழ மேல் நூற்று இருபது ( 120) அடி தென் வடல் நாற்பது (40) அடிக்குக் கூடுதல் நாலாயிரத்து எண்ணூறு (4800) சதுர அடி விஸ்தீரணம் உடைய மனைக்கட்டுக்கு நான்கெல்லை விவரமாவது -

ஐயனார் கோயில் ஒழுங்கைக்குத் தெற்குப ழனியப்பன் புஞ்சைக்கு மேற்கு மாரியம்மன் கோயிலுக்கு பாத்தியப்பட்ட புஞ்சைக்கு வடக்கு ராமசாமி வகையறா புஞ்சைக்கு கிழக்கு...

மேற்படி விஸ்தீரணத்தில் எவ்வித கட்டுமானங்களும் இல்லை..

ஈசான்ய மூலையில் மாங்கன்று மேல் புறத்தில் எலுமிச்சங்கன்று ஆகிய இவ்விரண்டும் உட்பட கிரயம் செய்யப்பட்டுள்ளது.. மேற்படி விருட்சங்களின் பேரில் எவ்வித தொகையும் பெற்றுக் கொள்ளவில்லை..

இப்படியான இந்த நான்கெல்லைகளுக்குட்பட்ட விஸ்தீரணத்தை

நாளது தேதி முதல் சூரிய சந்த்ர நக்ஷத்திராள் காலம் வரைக்கும் தாமும்

தமது புத்திர பௌத்திர வாரிசுகளும் ஆண்டனுபவித்துக் கொள்ள வேண்டியது..

இதுமுதற்கொண்டு இதன் மீது எனக்கோ எனது சந்ததியாருக்கோ எவ்வித சுவாதீனமும் இல்லை என உறுதி கூறி இவ்வூர் சாக்ஷிகளின் முன்பாக சுய ப்ரக்ஞையுடன் கையெழுத்துச் செய்கிறேன்.. "

கிரயப் பத்திரம் எழுதியவர் வாசித்து முடித்தார்.

அந்த நேரத்தில் அப்பாவின் நெஞ்சு விம்மியதையும் கண்கள் கலங்கியதையும்

கதிரவன் கவனிக்கத் தவறவில்லை.

" கிரயத்தொகை பற்று வரவு ஆச்சா?.. "

சப் - ரிஜிஸ்தரார் தடித்த மூக்குக் கண்ணாடியுடன் கேட்டார்...

" ஆகிடுச்சு..ங்க ஐயா!... "

" சரி... கையெழுத்துப் போடுங்க!... பத்திரத்தை வெள்ளிக்கிழமை ராகு காலம் கழிச்சு வந்து வாங்கிக்குங்க!.. "

" சரிங்க ஐயா!... "

அதற்கு அடுத்த வாரத்தில் நல்ல நாளாகப் பார்த்து மனை பூஜை போட்டாயிற்று..

சாமிநாத கொத்தனாரும் அவரது கையாள் வேம்புவும் தான்

அந்த வட்டாரத்திலேயே கைராசிக்காரர்கள்...

கிழக்கு முகமாக சுப்பையாவை நிற்க வைத்து கதிரவனும் விஜயலக்ஷ்மியும் காலில் விழுந்து வணங்கினார்கள்...

மகனையும் மருமகளையும் ஆறுதலாக அணைத்துக் கொண்ட

சுப்பையனின் கண்களில் நீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது...

" பதினாறும் பெத்து பெருவாழ்வு வாழ வேணும்!... "

கதிரவனும் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டான்...

" அவளுக்கு இதெல்லாம் கொடுத்து வைக்காமப் போச்சு!... " - சுப்பையன் தழுதழுத்தார்...

" என்ன சுப்பு இது?.. சின்ன புள்ளை மாதிரி!... வந்தவங்களுக்கு சந்தனம் கொடுங்க.. சூடு ஆறுறதுக்குளே டிபனை எடுத்து வைங்க!... "

சாமிநாதக் கொத்தனார் சுப்ரமணியத்தைத் தேற்றினார்.

" பாலைவனத்துல ரெண்டு வருசம் பட்ட பாடு.. இன்னைக்கு இங்கே மனைக்கட்டா வளர்ந்து நிக்குது... சம்பாதிக்கிறது கஷ்டம்..ன்னா அதை விட கஷ்டம் நல்லபடியா சேர்த்து வைக்கிறது... அதை விடவும் கஷ்டம் சேத்து வச்சதில இருந்து ஒரு மனையோ வீடோ வாங்குறது... சுப்பு.. அந்த வகையில கொடுத்து வச்சவரு... உங்க நல்ல மனசுக்கு ஒரு குறையும் வராது... "

" டே... வேம்பு.. வெட்ட வெளியில கிடந்து கஷ்டப்பட்டு சம்பாரிச்ச காசு...

ஒரு கல்லு கூட சேதாரம் ஆகாம வீட்டைக் கட்டிக் கொடுக்கணும்... "

" ஆகட்டுங்..க!.. " - தலையை ஆட்டிக் கொண்டான் வேம்பு...

" நாளைக்குக் காலை..ல பதினாறு ஆள்!... சிமிண்டு இன்னைக்கு சாயுங்காலம் வந்துடும்... கடைக்கால்... வேலைய நாளக்கி ஆரம்பிச்சுடணும்..

மருதையன் கிட்ட நுணாவும் பூவரசும் சொல்லியிருக்கேன்!.. "

- என்று வேலைத் திட்டத்தைச் சொன்னவர் இந்தப் பக்கமாகத் திரும்பி -

" நல்லமுத்து!.. நாளைக்கு அந்த மாங்கன்னு கிட்ட கொட்டாய் போட்டு

தலைவாசல் நிலைக்கு முகூர்த்தம் பண்ணிடுங்க!.. " - என்றார்

" சரிங்க!... " - வேம்பும் நல்லமுத்து ஆசாரியாரும் தலையாட்டினார்கள்...

மூன்றாம் நாள் காலையில் - நெஞ்சம் எல்லாம் பல்வேறு நினைவுகள் கனத்திருக்க பையைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டான் கதிரவன் ...

உற்றார் உறவினர்கள் சூழ்ந்திருந்தார்கள்..

அருகிருந்த அட்டைப் பெட்டியை எடுத்து அம்பாஸடர் காரின் பின்னால் வைத்து மூடினான் மைத்துனன்...

எல்லாருடைய முன்னிலையிலும் கதிரவன் மார்பில் தலை சாய்த்துக் கொண்டு விம்மினாள் விஜி...

" என்ன இது விஜி?.. நல்லபடியா போய்ட்டு வாங்க... ன்னு சொல்லாம!... "

விஜியின் அம்மா ஓடி வந்து தேற்றினார்கள்...

" நீங்க கவலைப்படாம புறப்படுங்க மாப்பிள்ளை... நாங்க நல்லபடியா பார்த்துக்கறோம்!.. "

மாமனார் கதிரவனின் தோளில் மெல்ல தட்டினார்...

அதற்கு மேலும் நின்று கொண்டிருந்தால் மனம் உடைந்து விடும் என்ற அளவில் காரை நோக்கி நடந்தான் கதிரவன் ...

அடுத்த பதினைந்து நாளில் பஹ்ரைனில் இருந்து கடிதமும் டிராப்ட்டும் காற்றைக் கிழித்துக் கொண்டு வந்தன...

இங்கிருந்தும் அங்கே சிறகடித்துச் சென்றன...

அடுத்து வந்த வைகாசியில் ஒருநாள் - இங்கிருந்து டெலிகிராம் ஒன்று சென்றது

' மஹாலக்ஷ்மி பிறந்திருக்கிறாள்!.. ' - என்ற செய்தியுடன்..

அதைக் கண்ட மாத்திரத்தில் தலை கீழாகத் தாண்டிக் குதித்தான் கதிரவன்..

" எங்க அம்மாவே வந்து பொறந்துருக்காங்க!.. " - என்று...

அடுத்த மாதத்தில் போட்டோ ஒன்று வந்திருந்தது...

பட்டுத் துணிக்குள்ளே

பால் மணக்கும் சிட்டு...

பாசத்திலும் நேசத்திலும்

திரண்டு வந்த முத்து!..

- விஜி..

- என்று அதனுடன் குறுங்கவிதை..

போட்டோவைப் பார்த்து விட்டு கதறிக் கதறி அழுதான்...

" அந்தப் பட்டுச் சேலை எங்க அம்மாவோடது!.. "

கூடவே மகிழ்ச்சி - மகள் பிறந்த வேளையில் விஜியும் கவிதை எழுத ஆரம்பித்து விட்டாள் என்று..

" அடே... வீடு உள் பூச்சு முடிஞ்சு கரண்டும் இழுத்தாச்சு..ன்னு உங்கப்பா லெட்டர் போட்டிருந்தார்..ல்ல.. நாங்க ஆளுக்கு ஐயாயிரம் தர்றோம்... எடுத்துக் கிட்டுக் கிளம்பு.. வீட்டுல கிரகப்பிரவேசம் பண்ணிட்டு பொண்டாட்டி புள்ளையோட ரெண்டு மாசம் சந்தோஷமா இருந்துட்டு வந்து சேர்!.. "

அறையில் உடனிருக்கும் நண்பர்கள் உற்சாகமாகக் கை கொடுத்தார்கள்...

" நான் இப்பவே ஏகப்பட்ட கடன்..ல இருக்கேன்... புதுசா இது வேற!.. எப்போ அடைக்கிறது?... " - குழம்பினான் கதிரவன்...

" இது கடன் இல்லடா கதிரு... உம்மகளுக்கும் புதுவீடு கிரகப் பிரவேசத்துக்கும்  நாங்க வைக்கிற மொய்..டா... மொய்!... "

மனம் நெகிழ்ந்த கதிரவன் அந்த மாதக் கடைசியில் தனது புது வீட்டிலிருந்தான்...

ஆவணியின் சுப முகூர்த்த நாள்... இளங்காலைப் பொழுதில் கிரகப்பிரவேசம்..

சாமிநாத கொத்தனார், வேம்பு, நல்லமுத்து ஆசாரி, கலியபெருமாள் - என்று எல்லாருக்கும் தட்சணையுடன் புது வேஷ்டி துண்டு வைத்துக் கொடுத்தான்..

மகளுக்கும் கிரகப் பிரவேசத்துக்கும் என்று மொய் வைத்த நண்பர்கள் வீட்டுக்கெல்லாம் பத்திரிகை வைத்து, விசேசத்துக்கு வந்துருந்தவர்களோடு குரூப் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டான்.

ரெண்டு நாட்கள் கழித்து தஞ்சாவூருக்குப் போய் கலர் பிலிமைக் கழுவி பிரிண்ட் போட்டு வளைகுடா நண்பர்களுக்கு அனுப்பி வைத்தான்...

வேறு வேலை இல்லாத ஜனங்கள் ரகசியமாக பேசிக் கொண்டார்கள்..

' எண்ணைக் கேணியில வேலை..

அதான் வருசத்துக்கு ரெண்டு பயணம்..

நகை நட்டு, வீடு வாசல்!.. அதுக்கு எல்லாத்துக்கும் கொடுத்து வெச்சிருக்கணும்!...' 

குழந்தை பசி எடுத்து அழுது பால் குடித்த நேரம் போக பொழுதெல்லாம் கதிரின் தோளிலேயே கிடந்தாள்...

" அம்மா.. எங்க அம்மா!.. " - என்று மகளைக் கொஞ்சியதிலேயே கதிரின் வயிறும் மனமும் நிறைந்திருந்தன..

ரெண்டு மாதங்கள் ஓடிச் சென்ற வேகம் தெரியவில்லை...

மீண்டும் பயணம் புறப்படுவதற்கு முன்பாக ஒருநாள்...

மகனின் தோளைப் பிடித்துக் கொண்ட சுப்பையா மெல்லிய குரலில் பேசினார்..

போன வாரம் அவருக்கு சட்டென மயக்கம் வந்து விட்டது ... அப்படியே சாய்ந்து விட்டார்...

அலறியடித்துக் கொண்டு ஆஸ்பத்திரிக்கு ஓடி வைத்தியம் பார்த்து அங்கிருந்து திரும்பி வந்ததில் எல்லாருக்கும் நிம்மதி - சந்தோஷம்..

என்றாலும் மனதின் பதற்றம் அவரிடமிருந்து நீங்கவில்லை...

" நீ எம்பேத்தியோட சந்தோசமா இந்த வீட்ல இருந்து வெளையாடுறதை நான் கண்ணாரப் பார்க்கணும்... அந்த வரத்தைக் கொடுப்பா... எனக்கு!... "

தகப்பனின் மார்பில் சாய்ந்து கொண்ட கதிர் மனம் கரைந்து அழுதான்..

என்னமோ ஏதோ என்று உள்ளிருந்து ஓடி வந்த விஜிக்கும் மனம் தாள முடிய வில்லை...

அடுத்த சில நாட்களில் விண்ணேறிப் பறந்த விமானத்தினுள் இருந்தான் கதிர்...

அவனுடன் - எத்தனை எத்தனையோ இளைஞர்கள்..  எத்தனை எத்தனையோ கனவுகள்..

அத்தனை கனவுகளையும் சுமந்தபடி காற்றோடு காற்றாய் விரைந்து கொண்டிருந்தது விமானம்...

= = = = =