கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை :: தவிக்கிறாள் தான்ய மாலினி - 2 - இராய செல்லப்பா - சீதை10

தவிக்கிறாள் தான்ய மாலினி -2

- இராய செல்லப்பா

பணிப்பெண்களுக்கான அறை. சாளரங்களின் அருகில் அதே உயரத்தில் விளக்குகள் எரிந்துகொண்டிருந்தன. ஆனால் அசநியின் முகத்தில் சற்றும் வெளிச்சமில்லை.

தான்யமாலினிக்கும் இராவணேஸ்வரனுக்கும் திருமணமானபோது, மணப்பெண்ணின் தோழியாக வந்தவள் அசநி.

தான்யமாலினியின் அந்தரங்கம் தெரிந்த ஒரே பெண். அரசி - பணிப்பெண் என்ற வேறுபாடு இல்லாமல் உற்ற தோழிகளாய்குதூகலித்திருந்தனர் இருவரும். அந்த இன்பமான வாழ்வு முடிவுக்கு வந்தது ஒருநாள்.

இராமனால் மூக்கறுபட்டு, முகம் சிதைந்து, குருதியொழுக, சூர்ப்பனகை அண்ணனிடம் முறையிடுவதற்கு ஓடிவந்தது அன்றுதான்.  அசுரகுலத்துச் சக்ரவர்த்தியின் ஒரே தங்கையை  - இலங்காபுரியின் இளவரசியை - காட்டில் வாழும் மரவுரி தரித்த ஒரு சாதாரண மானிடனிடம் இருந்து காப்பதற்கு யாரும் இல்லையா என்று விசும்பினாள்.  வில்லன்றி வேறு ஆயுதம் இல்லாத சாதாரணன், இராமன்.   அவன் துணைவி சீதையோ, கரும்புவில்லேந்தும் மன்மதனையே மயங்க வைக்கும் பேரழகி.

‘அண்ணா, உன்னைப் போன்ற உத்தமச் சக்ரவர்த்திக்கே தகுதியான அவ்வழகியை, காட்டிலும் மேட்டிலும் நடக்கவைத்து, மழையிலும் பனியிலும் நனைய வைத்து, கனியும் கீரையுமே உண்ண வைத்து அல்லாட வைக்கிறான் அந்த இராமன்!” என்று புலம்பினாள். ‘என் காமத்தை மறுதலித்தாயல்லவா, இராமா, உன்காதலைப் பாழ்படுத்திக் காட்டுகிறேன் பார்’ என்று மனதிற்குள்சூளுரைத்தாள் சூர்ப்பனகை.

கொஞ்ச காலமாகப் போர்கள் இன்றித் தினவெடுத்திருந்த இராவணனை உசுப்பேற்றி விட்டன இவ்வார்த்தைகள்.  மண்ணோடு பெயர்த்துத் தன் புஷ்பகவிமானத்தில் அவளைக்கவர்ந்தான்.  இடைமறித்த பறவையரசன் ஜடாயுவைக்கொன்று வீழ்த்தினான்.  அந்தப்புரத்தில் அமரவைக்க விரும்பினான்.

உடன்படுவாளா சீதை?  அசோகவனத்தில் சிறைவைத்து விட்டான்.

இரண்டு மனைவிகள் இருக்கையில், இருவரிடமும் மனப்பூர்வமான திருப்தியோடு அவரும் இருக்கையில், சீதை என்ற மூன்றாவது ஒருத்திக்குத் தேவை என்ன வந்தது என்று ஆத்திரம் கொண்டாள் தான்யமாலினி.  அரசனுக்கு எத்தனை மனைவிகள்வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம் என்று சாத்திரம் சொல்லட்டும்.  சக்கரவர்த்தி இராவணேஸ்வரன் அப்படிக் காம வெறிபிடித்து அலைபவர் இல்லையே!

சக்ரவர்த்தியின் செயல்களைக் கேள்வி கேட்கவோ விமர்சிக்கவோ தனக்கு அதிகாரமில்லை என்று தான்யமாலினிக்குத் தெரியும். அது மூத்தவளான மண்டோதரிக்கு மட்டுமே உள்ள தனியுரிமை.  மேலும், சக்ரவர்த்தியே முன்வந்து தன்னிடம் கூறாத ஒன்றை, தானாக அவரிடம் கேட்பதும் உசிதமாகப் படவில்லை. தனது அந்தரங்கப் பணிப்பெண்ணான அசநியிடம் கூடத் தன் மனதைப்பகிர்ந்துகொள்ளவில்லை அவள்.

ஆனால் அந்தப்புரத்துப் பெண்கள் சும்மா இருப்பார்களா?

பௌர்ணமி இரவில் அந்தப்புரத்துச் சேடிப்பெண்கள் குழுமிப்பேசிக்கொள்ளவும், குளித்துக் களியாடவும் தாமரைக்குளம் ஒன்று அமைத்துக் கொடுத்திருந்தார் மகாராணி மாண்டோதரி.

அவருடைய பணிப்பெண்கள் அழுத்தமானவர்கள். தாங்களாக எதையும் பேசமாட்டார்கள். இளையராணி தான்யமாலினியின்சேடிகளைப் பேசவைத்து விஷயத்தைக் கறந்துகொண்டு மகாராணியிடம் சேர்ப்பதில் கவனமாய் இருப்பார்கள். அன்றும்அப்படித்தான்.

‘அசநி,  நீ செய்வது நியாயமா?’ என்றாள் ஒருத்தி.  ‘பாவமடி, அவளை ஒன்றும் கேட்காதே. இளையராணி கோபிப்பார்’ என்று எடுத்துக் கொடுத்தாள் அவளுடைய தோழி.

அசநிக்கு இவர்களின் விஷமம் புரியாமல் இல்லை. எது பேசினாலும் முடிவில் இவள்தான் பேசினாள் என்று தன்பேரில்பழிபோட்டு இரண்டு இராணிகளுக்கும் இடையில் பனிப்போரை உண்டு பண்ணும் வல்லமை உடையவர்கள் இவர்கள். எனவே பேசாமல் இருந்தாள்.

‘உம், முன்பெல்லாம் பௌர்ணமி என்றால் சக்ரவர்த்தி பெரிய மகாராணியோடு இரவைக் கழிப்பார். நிலாவைப்பார்த்துக்கொண்டே நேரம் போவது தெரியாமல் நந்தவனத்தில் கிடப்பார்கள்.  அப்புறம் இளையராணி வந்தாலும் வந்தார்,

அவருடைய காட்டில் மழை. இனிமேல் என்ன ஆகுமோ! நந்தவனம்போய் அசோகவனம் வரப்போகிறது என்கிறார்களே!  அசநி ஏன் ஊமையாக இருக்கிறாள்?’ என்று உசுப்பினாள் ஒருத்தி.

‘அதானே, இவ்வளவு நடந்தபிறகும் அசனி பேசாமல் இருக்கிறாளே, நீயும் நானும் இப்படி இருப்போமா?’ என்றாள் இன்னொருத்தி.

அசநிக்கு இப்போதுதான் கொஞ்சம் புரிய ஆரம்பித்தது.  இவர்கள் மூலம் ஏதோ ஒரு விஷயத்தைப் பெரிய மகாராணி,  இளையராணிக்கு இலைமறை காய்மறையாகச் சொல்ல நினைக்கிறார் போலும்.

‘பாருங்கடி, நீங்கள் எல்லாரும் அதிகார பீடத்தில் இருப்பவர்கள்.  உங்களுக்குத் தெரியாதது எனக்கு எப்படித் தெரியும்? உங்கள் விளையாட்டுக்கு நான் வரவில்லை. ஆளை விடுங்கள்...’ என்றாள் அசநி.

முதலில் பேசியவள் அசநியை நெருங்கி அவளது கைகளைப் பிடித்துக்கொண்டாள். ‘இதோ பார், என் கண்ணைப் பார்த்துச் சொல்! அசோகவனத்தில் நடப்பது எதுவும் உனக்குத் தெரியாது என்கிறாயா? தினமும் காலையில் சக்ரவர்த்தி விழிப்பதே அந்த சீதாதேவியின் முகத்தில் தானாமே! ஒரு துளி நகையும் இல்லாமல், முகத்தில் சற்றும் புன்னகை இல்லாமல், துரும்பாக இளைத்துப்போய், ஒரே உடையை மாற்றக்கூட இல்லாமல், ஓவியம் தூசு படிந்ததுபோல் சுருண்டு கிடக்கும் ஒரு மானிடப்பெண் மேல் ஏன்தான் இப்படியொரு பைத்தியமோ இந்தச் சக்ரவர்த்திக்கு?

இதைப் பற்றியெல்லாம் இளையராணி யவர்கள் உன்னிடம் ஒன்றும் சொல்லவில்லையா?’

அசநிக்கு அவர்கள் நோக்கம் புரிந்துவிட்டது. சீதை விஷயத்தில் தான்யமாலினி ஏன் எதிர்ப்பு தெரிவிக்காமல் இருக்கிறாள் என்று மகாராணிக்குத் தெரியவேண்டும். அவ்வளவே. இது பெரிய இடத்து விஷயம். மௌனமாயிருப்பதே புத்திசாலித்தனம்.

‘காட்டிலிருந்து ஓர் ராஜவம்சத்துப் பெண் சக்ரவர்த்தியின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறாள் என்றுதான் எனக்குத் தெரியும்.  அசோகவனத்திற்குள் போக எனக்கு அனுமதி இல்லை என்று உங்களுக்குத் தெரியாதா?’ என்றாள் அசநி.

பற்றிய கைகளை விடாமல் பரிகசித்தாள் முன்னவள். ‘அசநி, வேஷம் போடாதே! வயதில் இளையவள், அழகில் பெரியவள் என்றுதானே உங்கள் ராணியைக் கொண்டு வந்தார் சக்ரவர்த்தி!  இப்போது இன்னொருத்தியைக் கொண்டுவந்திருக்கிறார் என்றால் என்ன அர்த்தம்?  இளையராணியின் மீது அவருக்கு ஆசை குறைந்துவிட்டது என்றுதானே? திடீரென்று ஏன் இப்படி ஆனது?  ஒருவேளை இளையராணிக்கு உடல்நலம் சரியில்லையோ?’

அசநி ஏதோ சொல்ல நினைப்பதற்குள் பெரிய மகாராணியின் அறையிலிருந்த விளக்குகள் அணைந்தன. அனைவரும் கலைந்து போகவேண்டும் என்று அர்த்தம். அப்பாடா என்று தன் அறைக்கு ஓடினாள் அசநி.

****

‘ஆம், ராணி! அப்படித்தான் அவர்கள் பேசிக்கொண்டார்கள்’ என்றாள் அசநி.  குளியலின் போது கிடைத்த செய்தியை ஒன்றுவிடாமல் பகிர்ந்துகொண்டாள் தன் தலைவியுடன்.

தன்மீது சக்ரவர்த்திக்கு ஆசை குறைந்துவிட்டதாமோ? சிரித்துக்கொண்டாள் தான்யமாலினி.  அவரால் தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட தன்னிலை விளக்கம் இவர்களுக்கு எப்படித் தெரியப்போகிறது!

சூசகமாக அசநியிடம் விளக்கினாள்.  சீதையிடம் நயமாகச் சொல்லி அவள் மனத்தை சக்ரவர்த்தியின்பால் திருப்பவேண்டும். அதற்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள காலக்கெடு ஒரு மாதம் என்பதையும் சொன்னாள். ‘இதற்கு உன்னைத் தானடி நம்பியிருக்கிறேன்’ அன்று அசநியிடம் உதவிகேட்டாள் தான்யமாலினி.

‘அசநி! எப்படிப்பட்ட ஆண்மகனும் தன் மனைவியை இன்னொருவன் கவர்ந்துபோய்விட்டதாகத் தெரிந்தால் வாளாவிருப்பானா? அதிலும் அரசனாக இருந்தவன் அப்படி இருக்கலாமா? இங்கே சீதை வந்து பத்து மாதங்கள் ஆகிறதாமே, இன்னும் அந்த இராமன் தேடி வருவதைப் பற்றித் தகவல் இல்லையே! இதிலிருந்து உனக்கு என்ன தெரிகிறது?’

சட்டென்று சொன்னாள் அசநி: ‘இந்தப் பெண் மீது அவள் கணவனுக்கு ஆசை இல்லை. எப்படியோ இவள் தன்னை விட்டுப் போனால் போதும் என்று இருக்கிறான். அல்லது, இவளை மணந்து கொண்ட காரணத்தால்தான் காட்டில் வாழும் துர்ப்பாக்கியம் ஏற்பட்டது என்றும் வெறுப்படைந்திருக்கலாம். தனக்கு வாரிசு உருவாக்கித் தரவில்லையே என்றுகூட வருந்தியிருக்கலாம்.’  

அசநியின் புத்திசாலித்தனத்தை மெச்சினாள் தான்யா. ‘மிகவும் சரியாக அனுமானித்தாய் அசநி!  இனி நீ செய்யவேண்டியது என்னவென்றால், இந்தக் காரணங்களால்தான் இராமன் உன்னை வெறுக்கிறான், இனிமேல் அவன் உன்னைத்தேடிக்கொண்டு வரவே மாட்டான் என்று சீதையிடம் உருவேற்றவேண்டும். அவள் மனத்தில் இராமனைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறாள் என்று தெரியவில்லை. ஆனால் எந்தப் பெண்ணுக்கும் இப்படிப்பட்ட கணவன் மீது கோபம் வரத்தான் செய்யும். அதை நீ சரியாகப் பயன்படுத்திக்கொண்டு அவள் மனத்தை மாற்றவேண்டும். சரியா?’

‘எனக்கு இன்னொன்றும் தோன்றுகிறது இளைய மகாராணி!  இவ்வளவு நாளாகத் தினமும் சக்ரவர்த்தி அவளை நேரில் பார்த்துக் குழைந்து கொண்டிருந்தாராமே, இனிமேல் அதை நிறுத்தச் சொல்லுங்கள். அப்போதுதான் நமது திட்டம் சீக்கிரம் பலிக்கும்’ என்றாள் அசநி.

‘எப்படி?’

‘சொல்கிறேன். முதலில் இவள்மீது இராமனுக்கு ஆசை கிடையாது.  எனவே இனி வரமாட்டான் என்பதை அடித்துச் சொல்கிறேன்.  அவள் மனம் பலவீனமடைந்த தருணத்தில், இப்படி அவளைப் பயமுறுத்தப் போகிறேன்: சீதாதேவியே, இதுநாள் வரை சக்ரவர்த்தி உன்மேல் ஆசையோடு இருந்தார். ஒவ்வொருநாளும் நீ மனம் மாறுவாய் என்று நம்பினார். நீ முரண்டுபிடித்தாய். இப்போது பார், அவரே வருவதை நிறுத்திவிட்டார். இனி உனக்கு ஆதரவு யார்?

பத்தினிப் பெண்ணைக் கணவனே கைவிட்டபிறகு, ஆசைநாயகர்களும் இல்லையென்றால், அவளின் கதி என்ன ஆகும்?  தற்கொலை செய்துகொள்வதுதான் ஒரே வழி! நீ என்ன செய்யப்போகிறாய் சீதாதேவி?’

தான்யமாலினியின் முகத்தில் பெரும் ஒளிவெள்ளம் பாய்ந்தமாதிரி  ஆனது. ‘நீ மட்டும் இதைச் செய்து காட்டிவிடு, உனக்கு என்ன வேண்டுமோ அதெல்லாம் நான் செய்கிறேன்’ என்று அசநியைக் கட்டித்தழுவிக்கொண்டாள். தன் கழுத்திலிருந்து முத்தும் பவழமும் இணைந்து பிரகாசித்த மாலையை அவளுக்குப் பரிசாக வழங்கினாள்.

மண்டோதரியைப் பின்தள்ளிவிட்டு, தானே மகாராணியாகும் நாள் தூரத்தில் இல்லை என்ற நப்பாசை அவள் மனத்தை ஆட்கொண்டது.

அதே சமயம் சக்ரவர்த்தி அன்றொருநாள், சீதையிடம், ‘இந்த நகரமும் நானும் உனக்கே சொந்தம். எல்லா ஆபரணங்களையும் அணிந்துகொண்டு வா. வண்ண வண்ணப்பூக்களால் தன்னுடலை அலங்கரித்துக்கொண்டு மிளிரும் சமுத்திரக்கரை நந்தவனங்களில் உல்லாசமாக இருப்போம் வா’ என்று கெஞ்சி அழைத்தாரே அது உண்மையாகிவிடக்கூடாதே என்றும் மனத்தில் ஓர் அச்சம் படர்ந்தது.

'

****

அசநியும் அவளது பிற சேடிப்பெண்களும் அன்றாடம் அசோகவனத்திற்கு வருகை தரலாயினர்.  வழக்கமாக சீதைக்குக் காவல் இருந்த பயங்கரத் தோற்றம்கொண்ட அசுரகுலத்துப் பெண்டிர் மாற்றப்பட்டனர்.

‘சீதாதேவி! உன் கணவன் இராமனுக்கு உன்மேல் சற்றும் ஆசையில்லை.  நீ ஒழிந்தால் போதும் என்றே இருக்கிறான். ஆகவே அவனுக்காக நீ காத்திருப்பதில் பயனில்லை.’ ‘அயோத்தியின் இளவரசியே, உன் கணவன் இராமன் வீரம் அற்றவன் மட்டுமல்ல, ஆண்மையற்றவனும் ஆவான். பத்து வருடங்களாக உனக்குக் குழந்தைகள் இல்லையே ஏன்?  அவனையா இன்னும் நீ எதிர்பார்க்கிறாய்?’

‘காவல் மிகுந்தது இந்த இலங்கை மாநகரம். ஆயுதமோ, படைபலமோ இல்லாத இராமன் இதற்குள் நுழைய முடியுமா?  நுழைந்தாலும் சக்ரவர்த்தியின் படைகளிடம் இருந்து உயிர் தப்பமுடியுமா? தன் உயிரையே காப்பாற்றிக்கொள்ள முடியாத ஒருவன், உன்னை மீட்டுச் செல்வது எங்ஙனம்?’

‘முக்கியமான ஒன்றைப் புரிந்துகொள் சீதாதேவி!  இப்பொழுதெல்லாம சக்ரவர்த்தி உன்னைப் பார்க்க வருவதில்லை.

ஏன் தெரியுமா? உன்மேல் அவர் கொண்ட ஆசை புளித்துப்போய் விட்டது. அவர் நினைத்தால் ஏழு உலகங்களிலிருந்தும் பேரழகிகள் கிடைக்காமலா போவார்கள்? உன்னுடைய பிடிவாதத்தினால் சக்ரவர்த்தியையும் இழந்துவிடாதே. அவர் விதித்த கெடுவுக்குள் உன்னை மாற்றிக்கொள். இந்த இலங்காபுரியின் மகாராணியாக  நீயே வலம்வரலாம்.’

-இப்படி ஒருவர் மாற்றி ஒருவராகச் சீதையின் மனத்தைத் திசை மாற்றம் செய்ய முயன்றதற்குப் பயன் இல்லாமல் இல்லை.

தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க இங்கு க்ளிக் செய்யவும்.

( தொடரும்.   அடுத்த பதிவில் முடியும்.)