கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : தவிக்கிறாள் தான்ய மாலினி 3 நிறைவுப்பகுதி - இராய செல்லப்பா - சீதை 10

தவிக்கிறாள் தான்ய மாலினி - 3

- இராய செல்லப்பா 

அசோகவனத்தில், சிம்சுபா மரத்தடியில், ஒற்றை ஆடையுடன், அலங்காரங்கள் இன்றி, சோகமே உருவாயிருந்த சீதை தனக்குள் எண்ணியெண்ணிக் குமைந்துபோகிறாள்:

‘என் ஆருயிர்க் கணவர் ஏன் இப்படித் தாமதம் செய்கிறார்?

இவர்கள் சொல்வதுபோல் என் மீது அவர் நாட்டமற்றுப் போய்விட்டாரோ? இல்லையென்றால் இந்தப் பத்து மாதங்களில் அவராவது, இளையவராவது என்னைத் தேடி வந்திருக்க மாட்டார்களா? வழியெல்லாம் என் நகைகளைத் தூவிக்கொண்டே வந்தேனே, அதைப் பின்பற்றியாவது வந்திருக்க முடியாதா? ஒரு ராட்சஸப் பறவை என்னைப் பின்தொடர்ந்து அவனோடு போரிட்டதே, அதனாலும் எனக்கு உதவ முடியவில்லையா? என் மூலம் வாரிசு தோன்றவில்லையே என்று அவர் வருந்தினாரோ?

மண்ணிலிருந்து பிறந்த என்னால் அவர் வாழ்வே மண்ணாகிவிட்டதாக எண்ணிவிட்டாரோ?’

‘குபேரன் வாழும் கைலாசகிரியில் பரமசிவன் காப்பாற்றுவார்  என்று நினைத்து ஒளிந்துகொண்டாலும், வருணனுடைய சபையில் ஒளிந்துகொண்டாலும், ராமபாணங்கள் உன்னை விடாது வந்து துன்புறுத்தும் - என்று அன்றொருநாள் இராவணனிடம் சூளுரைத்தேனே, அந்த இராமபிரான் இன்னும் ஏன் என்னிடம் வராமல் இருக்கிறார்?’

தானும் இராமனும் தண்டகாரண்யத்தில் இருந்த நாட்களை மீண்டும் மீண்டும் எண்ணிப் பார்த்தாள் சீதை. மாயமான் வந்து தன் வாழ்வில் குறுக்கிடும் முன்னால் எவ்வளவு இனிமையாக இருந்த பொன்னாட்கள் அவை!

‘இந்திரன் மகன் ஜெயந்தன் காகமாக உருவெடுத்துவந்து, காமம் மிகுந்தவனாக என் மார்பைக் கொத்திக் குருதி வழிந்தபோது, வெறும் தர்ப்பைப் புல்லையே பிரம்மாஸ்திரமாக்கி அவனை ஓட ஓட விரட்டி, அவனை ஒரு கண் இழக்க வைத்தீர்களே, இராமா, அந்த வேகம் எங்கே போயிற்று?  என்னைப் பிரிந்தவுடன் எல்லா ஆற்றலையும் இழந்துவிட்டீர்களா?’

‘அரச வாழ்வைத் துறந்து கானகம் வந்தாலும் உங்கள் அருகாமையில் ஆனந்தமாகத்தான் இருந்தேன், இராமா!

இல்லாததை எண்ணி என்றாவது வருந்தியிருக்கிறேனா?

அன்றொருநாள் உங்கள் அணைப்பில் நான் மெய்ம்மறந்து ஏகாந்தமாய் இருக்கையில், என் நெற்றிக் குங்குமம் வியர்வையில் அழிந்தது கண்டு, மனச்சிலை என்ற மலையை உரைத்து அதன் சிவந்த குழம்பை என் நெற்றியில் திலகமாக இட்டீர்களே இராமா,

இன்று வியர்வை மட்டுமின்றி, இந்த அரக்கியர்கள் தரும் சோதனைகளால் மனம் வெதும்பிப் பெருமூச்சு விடுவதால் என் எழிலனைத்தும் குலைந்துபோய், நடைப்பிணமாய்க் கிடக்கிறேனே, எப்போது வரப்போகிறீர்கள் இராமா? அல்லது,

இந்த சிம்சுபா மரத்தின் அடியிலேயே நான் உயிர்துறக்கவேண்டுமென்று விரும்புகிறீர்களா?’

‘ஆனால் நான் அப்படி உயிர் துறக்கவும் சாத்திரங்கள் அனுமதிக்க மாட்டாவே! பத்தினியின் உடல் அவளுடைய பர்த்தாவுக்கே சொந்தம் என்றல்லவா கூறுகின்றன. உங்களுக்கு உரியதை உங்கள் அனுமதியின்றி நான் அழிக்க முடியுமா? இக்கட்டான நிலையில் என்னை இருத்திவிட்டீர்களே, இராமா!’

‘ஆனால் நீதியற்ற முறையில் இன்னொருவன் மனைவியைத் தூக்கிவந்து சிறை வைத்திருக்கும் அந்தத் துன்மார்க்கன் இராவணன் கைகளில் எனது உடல் கிடைக்க அனுமதியேன்.

அதைவிட உயிரை விட்டுவிடுவதே மேலானது.’

இப்படித் தனக்குள் முடிவின்றிப் புலம்பி அழுதுகொண்டிருந்த சீதையை ஆதரவுடன் நோக்கினாள் திரிசடை.  இராவணனின் தம்பியான விபீஷணின் புதல்வி. அவளும் நெடுநேரம் தூங்கும் இயல்பினளே. ஆனால் சீதையின் அழுகுரல் அவளை எழுப்பிற்று.  

‘ஏய், அரக்கிகளே, இவளை விட்டு விலகுங்கள்’ என்று விரட்டினாள். அரசகுமாரியின் கட்டளையல்லவா, அவர்கள் வெருண்டு ஓடினார்கள்.

சீதையின் அருகில் வந்தாள் திரிசடை.

‘அம்மா சீதா! நீ கற்புக்கரசி. உன்னைத் தெய்வங்கள் காக்கும் என்பது உறுதி.  இன்று காலை நான் ஒரு கனவு கண்டேன்.  ஒரு மாபெரும் பறவை,  இந்த சிம்சுபா மரத்தை வலமாகச் சுற்றி வந்து மேலே விருட்டென்று கிளம்பி, மெல்ல மெல்ல இறங்கிவந்து மரத்தின்மேல் இளைப்பாறக் கண்டேன். இதன் அர்த்தம் என்ன தெரியுமா? உனது நாயகன் புறப்பட்டுவிட்டார், வெகு விரைவில் வந்து உன்னை மீட்டுக்கொண்டு போவார் என்பதே! எனவே நீ விரைவில் அயோத்தியை அடைவது திண்ணம். நம்பிக்கையோடிரு’  என்றாள்.

‘நான் இருக்கும் வரை உனக்கு என் பெரியப்பாவால் எந்தத் தீங்கும் நேராதபடி பார்த்துக்கொள்கிறேன். கலங்காதே’ என்று மீண்டும் சொல்லிவிட்டுத் தன் இருப்பிடத்திற்குப் போனாள் திரிசடை.

நடுக்கடலில் தத்தளித்துக்கொண்டிருப்பவனுக்குச் சிறு துரும்பு கிடைத்ததுபோல் இருந்தது சீதைக்கு.  அதே சமயம் சிங்கத்தின் வாயில் அகப்பட்ட பெண் யானை போலவன்றோ தன் நிலைமை என்று மறுபடியும் பதறினாள்.  மீண்டும் அரக்கிகள் வந்து தன்னிடம் இராவணனின் பெருமையைப் பாடம் படிக்க ஆரம்பிப்பதற்குள்

உயிரை நீத்துவிடுவதே மேல் என்று தோன்றியது.  ‘என்னிடம் ஆயுதங்கள் இல்லை. அருந்துவதற்கு நஞ்சும் இல்லை.  ஆனால் என் நீண்ட கூந்தல் இருக்கிறதே! இந்த சிம்சுபா மரத்தின் கிளைகளில் என் கூந்தலால் சுருக்கிட்டு உயிரை நீப்பேன்.  இதுவே இறுதி முடிவு. என் துன்பங்கள் இன்றோடு முடிந்துவிடும்.  நிரந்தரமான அமைதியைத்தரும் யமதர்மனின் உலகம் எனக்காகக் காத்திருக்கிறது’ என்று திடமாக எண்ணிக்கொண்டாள்.

ஆனால் இதென்ன, திடீரென்று எங்கிருந்தோ மின்னல்போல் ஒளிவெள்ளம் ஒருகணம் தோன்றி மறைகிறதே! சிம்சுபா மரத்தின் உச்சிக் கிளையில் இருந்து முழுதும் மலர்ந்த மலரொன்று தன் தலையில் விழுந்து அமர்கின்றதே! பஞ்சவர்ணக் கிளியொன்று தன்னைச் சுற்றிவந்து கிக்கீ என்று மகிழ்ச்சியோடு குரலெழுப்பிவிட்டுப் போகின்றதே! எங்கிருந்தோ ஓர் மழைத்துளி தன் முகத்தில் குளிர்ச்சியைத் தந்துவிட்டு மறைகிறதே!

“ஓ, திரிசடை சொன்னதுபோல் எனக்கும் நல்ல காலம் வரப்போகிறதா? என் இராமன் என்னைத் தேடி வரப்போகிறாரா?”  என்று அவள் வாயிலிருந்து கிளம்பிய குரல், யாருக்குக் கேட்டதோ இல்லையோ, இலங்காபுரி முழுதும் விடாமல் தேடியும் காணாமல், களைப்புற்றவனாக அப்போதுதான் சிம்சுபா மரத்தில் வந்தமர்ந்த அனுமனின் செவிகளில் தேனாய் விழுந்தது. அவ்வளவே, ‘கண்டேன் சீதையை’ என்று மெய் சிலிர்த்தான்.

‘எந்த ஒரு குரலைக் கேட்பதற்காக இராமபிரான் கணந்தோறும் கணந்தோறும் காத்துக்கிடக்கிறாரோ, அந்தக் குரலை நான் கேட்டுவிட்டேன். இனி, இப்பொழுதே கீழே குதிப்பேன்.

விஸ்வரூபம் எடுத்து எனது தோள்களில் இந்த மகா உத்தமியை ஏந்திக்கொண்டு பறப்பேன். கடலும் மலையும் தாண்டுவேன்.  இதோ கொண்டுவந்து விட்டேன் உங்கள் உயிரின் பாதியை, அயோத்தியின் மகாலட்சுமியை, என் தாயை  - என்று இராமனின் திருவடிகளில் பணிவேன். சுக்ரீவன் எனக்கிட்ட கட்டளையை 
நிறைவேற்றுவேன்’ என்று பரபரத்தான் அனுமன்.  ஆனால் அதற்குள் அரக்கியர்கள் கூட்டமாக வர ஆரம்பித்துவிட்டதால், அனுமன் யோசிக்க நேரமின்றி, தனது உருவை இன்னும் சிறிதாக்கிக்கொண்டு, மரத்தின் கிளைநடுவே மறைந்துகொண்டு, நடக்கப்போவதைக் காணலுற்றான்.

வழக்கம்போல அவர்கள் தசமுகனாம் இராவணனின் பெருமைகளைப் பறைசாற்றினார்கள். இனியும் தாமதித்தால் அவளைத் தின்றுவிடுவோம் என்று எச்சரித்தார்கள்.  நர மாமிசம் அவர்களுக்கு மிகவும் பிடித்த ஒன்று. சீதையும் வழக்கம்போல் அவர்களைப் பொருட்படுத்தாமல் தன் முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டாள்.  ‘இன்னும் சில காலம்தான்.   பொறுங்கள்.   என்ன நடக்கப்போகிறதென்று பாருங்கள்’  என்று ஆக்ரோஷமாக எழுந்தாள்.  அவள் கைகள் வானை நோக்கி உயர்ந்தன.

இவ்வளவு வேகமாக அவள் இதுவரை பேசியதில்லை.  வியப்போடு அரக்கியரும் வானை நோக்கினார்கள்.   தலைக்கு மேல் குடை விரித்திருக்கும் சிம்சுபா மரத்தின் உச்சிக்கிளையில் ஏதோ ஒரு விலங்கு - இலங்காபுரியில் அதுவரை இல்லாத ஒரு விலங்கு - சிறிய உருவத்தில் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டு அதிர்ச்சி யடைந்தவர்களாய், சக்ரவர்த்தியிடம் தகவல் கூறுவதற்கு ஓடிப்போனார்கள்.

அவ்வளவுதான்,  கீழே குதித்தான் அனுமன்.  குதிக்கும்போழுதே இராமகாதையை பாடிக்கொண்டே குதித்தான்.  பொன்மானை அனுப்பி வஞ்சனையால் இந்தப் பெண்மானைக் கவர்ந்து வந்தவன் இராவணன் என்றான்.  நீங்கள் வழியெல்லாம் வீசியெறிந்த நகைகளை ஜடாயு கொண்டுவந்து காட்டியதில் இராமபிரான் நடந்ததைத் தெரிந்து கொண்டார்.   உங்களை மீட்டுவர என்னை அனுப்பினார்’ என்றான் அனுமன்.  ‘இப்போதே கிளம்புங்கள்’ என்று விஸ்வரூபம் காட்டினான்.

சீதை சிரித்தாள்.  ‘அனுமா! நீ சொன்ன அடையாளங்களால் நீ இராமதூதனே என்று உணர்கிறேன். உனக்கு நல்வரவு கூறுகிறேன். ஆனால் நான் வரமாட்டேன். எந்த ஒரு மானிடக் கணவனும் தன் மனைவியை இவ்வாறு மறந்துபோய் விடுவானா?  இவ்வளவு நாள் பொறுப்பானா? என்ன குறை கண்டார் இராமன் என்னிடத்தில்? இராவணன் என்னும் பாழும் நெருப்பின் நடுவே இன்னும் சாம்பலாகாமல் இருக்கிறேன் என்றால் என் கற்பின் திறமே என்னைக் காப்பதாகப் பொருள். என் மீது அன்பில்லாத கணவனிடம் நான் ஏன் வரவேண்டும்? மாட்டேன் என்று கூறு.

என்னைக் கைவிட்டுவிட்ட அவர்பால் எனக்கு அனுதாபமேற்பட வழியில்லை.  அவரை நான் மன்னிக்க மாட்டேன்.  போய்விடு இங்கிருந்து’ என்றாள் சீதை. அவள் குரலில் உறுதி இருந்தது.

சாட்சாத் இராமனே வந்து நேரில் நின்றிருந்தாலும் அவள் அப்படித்தான் பேசியிருப்பாள் என்று தோன்றியது.

அனுமன் திகைத்தான். அவனுக்குப் பெண்மனம் எப்படியிருக்கும்  என்று தெரியாதே! திக்கற்றவளாய், கடல்கடந்த தீவில் சிறைவைக்கப்பட்ட மனைவி, தன் கணவன்மீது பெருங்கோபம் கொண்டிருப்பது நியாயமே என்று தோன்றியது. சிறிது நேரம் மெளனமாக இருந்தான்.

பிறகு, சீதையைப் பிரிந்தபின் இராமனின் வாழ்வில நடந்ததை எல்லாம் ஒவ்வொன்றாக எடுத்துரைத்தான். சுக்ரீவனோடு சிநேகம் கொண்டு, வாலி வதம் செய்ததைக் கூறினான். ‘ஆயிரக்கணக்கான வானர வீரர்களைத் திசையெங்கும் அனுப்பிச் சீதையைத் தேடும் பணியில் ஈடுபடுத்தினார் இராமன். தீர்க்கதரிசனம் தெரிந்த சம்பாதி என்ற கழுகின் வார்த்தையால், சீதை இலங்கைத்தீவில் இருப்பது தெரிந்து, என்னை அனுப்பினார். நூறு யோசனை தூரமுள்ள கடலைத்தாண்டி நான் வந்திருக்கிறேன். இராமபிரான் மீது தாங்கள் இனியும் கோபம் கொள்வது சரியில்லை தாயே’ என்றான் அனுமன்.

பிறகு தான் கொண்டுவந்த விலை மதிக்கமுடியாத கணையாழியைச்  சீதையிடம் பணிவோடு கொடுத்தான்.  அவ்வளவுதான்.  சீதை பதற்றத்தோடு கணையாழியைப் பெற்றாள்.  கண்கள் பொலபொலவென்று கண்ணீர் உகுத்தன.

எந்த ஒருவனுக்காகப் பத்து மாதங்களாகத் தவம் கிடந்தாளோ அவனே நேரில் வந்து நின்றதுபோல் உணர்ந்தாள். சித்திரத்தின் அலர்ந்த செந்தாமரைபோன்ற முகத்தழகனை, தோள்கண்டார் தோளே கண்டார் என்று போற்றிய தோளழகனை, கைவண்ணம் ஓரிடமும் கால்வண்ணம் வேறிடமும் காட்டிய காலழகனை, மரவுரி தரித்துக் கானகத்துக் கனியும் கீரையும் அருந்தும் வாயழகனை, கணையாழி வடிவில் தரிசித்து நின்றாள் சீதை. இவரன்றோ என் உயிர்! இவரையா நான் கோபித்தேன்! இல்லவே இல்லை.  இதோ வந்திருக்கும் இராமதூதனைப் பார்த்தாலே தெரிகிறது, இன்னும் சில நாட்களில் எனக்கு விடுதலை கிடைத்துவிடும். ‘இராமா, உங்கள் மீது எனக்குக் கோபமில்லை.  இன்றோடு உங்களை  மன்னித்துவிட்டேன்.   இனியும் தாமதம் வேண்டாம். உடனே வாருங்கள். உங்கள் தோள்வலிமையைக் காட்டி இராவணனை வதம்செய்து என்னை மீட்டுச் செல்வதே உங்களுக்குப் பெருமை.  எனவே அனுமனின் தோளில் அமர்ந்து கள்ளத்தனமாக இலங்கையைவிட்டு வெளியேறமாட்டேன். அது உங்களுக்குக் களங்கமன்றோ!’

சீதையின் உணர்ச்சிகளைப் புரிந்துகொண்டான் அனுமன்.  ‘தாயே, நீங்கள் சொல்வதே ராஜநீதி.  அயோத்தி அரசன்,  இலங்கை அரசனைப் போரில் வென்று உங்களை மீட்பதே சரியாகும்.  உடனே சென்று அதற்கு ஆவன செய்வேன். தாயே, உங்களை நான் கண்டதை இராமபிரான் நம்பவேண்டுமல்லவா?  அவர் கணையாழி கொடுத்தார். நீங்கள் என்ன தருவீர்கள்?’ என்று வினயமாகக் கேட்டான் அனுமன்.

‘என்னிடம் என்ன உள்ளது அனுமா! எல்லா நகைகளையும் வீசியெறிந்துவிட்டேனே!  இதோ இந்தச் சூடாமணி ஒன்றுதான் மீதம் இருக்கிறது. இதைக் கொண்டுபோ.  அரச மரபுப்படி இதை எனது தந்தை ஜனகர் கொடுக்க, என் மாமனாரான தசரதச் சக்ரவர்த்தி என் தலயில் சூட்டியதை இராமபிரான் அறிவார்.  எனவே இதைக் காட்டு. எல்லாம் நலமாக முடியும். சென்றுவா’  என்று ஆசீர்வத்தித்து அனுப்பினாள் சீதை.

பத்து மாதங்களில் இன்றுதான் அவள் நிம்மதியாக உறங்கப்போகிறாள்.

இராம லட்சுமணர்களையும், ஜானகிதேவியையும், ருத்ரன், யமன், இந்திரன், வாயு, சந்திரன், சூரியன், மருத்துக்கள் முதலான தேவதைகளையும் மானசீகமாக வணங்கி அங்கிருந்து புறப்பட்டான் அனுமன்.

“நமோஸ்து ராமாய ஸ லக்ஷ்மணாய,

தேவ்யை (ஸ்)ச தஸ்யை ஜனகாத்மஜாயை.

நமோஸ்து ருத்ரேந்திர யமா நிலேப்யோ,

நமோஸ்து சந்த்ரார்க்க மருத் கணேப்ய:”

(நிறைந்தது)

தமிழ்மணம் வாக்களிக்க இங்கு க்ளிக் செய்யவும்.