கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : கல்யாண காலம் - துரை செல்வராஜூ

கல்யாண காலம் ..

துரை செல்வராஜூ 

==================

சைக்கிள் பழசு..

அதை விடப் பழசு - அந்தக் கேரியர்...

ரெண்டு நாள் \மழையில் சாலை குண்டுங்குழிகளுமாகக் கிடக்க
அந்தக் கேரியரில் உட்கார்ந்து பயணிப்பது மிகுந்த சிரமமாக இருந்தது சபாபதிக்கு...

தஞ்சாவூர் பாசஞ்சரில் வந்து குத்தாலத்தில் இறங்கிய சபாபதியைக் கண்டதும் .. பஞ்சாட்சரம் - பால பஞ்சாட்சரத்துக்கு ஏகப்பட்ட சந்தோஷம்..

இவனும் அவனும் பத்து வருசங்களுக்கு முன்னால்
மாயவரம் மணி ஹோட்டலில் ஒன்றாக வேலை பார்த்தவர்கள்...

இன்றைக்கு இருவருக்குமே இருபத்தைந்து இருபத்தாறு ஆகின்றது...

சபாபதி அந்தப் பக்கம் பாபநாசம்... பஞ்சாட்சரம் இங்கே உள்ளூர்க்காரன் தான்...

இருவருக்குமே வேலை என்று ஒன்றும் பெரிதாக இல்லாவிட்டாலும் அவ்வப்போது கல்யாணம் போன்ற விசேஷ வீடுகளில் நளபாகம்....

ஏதோ ஒரு டீக்கடையில் போண்டா மடித்திருந்த தாளில் -

'' திருமணஞ்சேரிக்கு வாருங்கள்.. திருப்பம் நேர்வதைப் பாருங்கள்!... '' -
என்று இருந்ததைப் பார்த்து விட்டு அம்மாவிடம் போய்ச் சொன்னான் சபாபதி...

                    

மகனுக்கு நல்ல வேலை இன்னும் அமையவில்லை.. ஆனாலும் கல்யாணம் கூடி வந்தால் எல்லாம் சரியாகி விடும் என்று மனதார நம்பிக் கொண்டிருந்த அந்தத் தாய் - '' திருமணஞ்சேரிக்குப் போய்ட்டு தான் வாயேன்!... '' - என்றாள்...

அதன்படி அங்கிருந்து ரயில் ஏறி வந்தவன் தான் சபாபதி...

குத்தாலத்தில் இறங்கி அங்கிருந்து மினி பஸ்ஸில் போகலாம் என்று
சொல்லியிருந்தார்கள்..

அதன்படி வந்து இறங்கியவனை எதிர்கொண்டவன் தான் பஞ்சாட்சரம்...

சபாபதியின் அப்பா காலமாகி ஐந்தாறு வருடங்கள் ஆகி விட்டன...
பஞ்சாட்சரத்தின் நிலைமையோ கொஞ்சம் கஷ்டம்..
அடுத்தடுத்து தாய் தந்தையரை இழந்தவன்..

ஆனாலும் கைராசி மிக்கவன்... மயிலாடுதுறைப் பக்கம் என்பதால்
இவனது கைப்பக்குவம் ஊரெங்கும் மணம் வீசும்...

'' சரி.. வா... வீட்டுக்குப் போய்விட்டு கோயிலுக்குப் போகலாம்!... ''
- என்று வற்புறுத்தி சபாபதியை சைக்கிளில் ஏற்றிக் கொண்டான்...

பத்து நிமிடங்களாயிற்று...

'' எப்போதடா அவன் வீடு வரும்!.. '' - என்றிருந்தது சபாபதிக்கு...

சபாவின் கஷ்டத்தை உணர்ந்தவனாக -
'' இதோ வந்தாச்சு... இன்னும் நாலு மிதி தான்!.. '' - என்றான் பஞ்சாட்சரம்...

'' இன்னும் நாலு மிதி இருக்கா!.. '' - அதிர்ந்து போனான் சபாபதி...

சொன்னது போலவே சரக்... - என பிரேக் போட்டு காலை ஊன்றினான் பஞ்சாட்சரம்...

'' வீட்டுக்கு வந்தாச்சு!.. '' - அவனிடமிருந்து உற்சாகம் பீறிட்டது...

சைக்கிளில் இருந்து குதித்து இறங்கினான் சபாபதி..

'' சபா... வேட்டி ஒன்னும் கிழியலையே!.... ''

'' இது வேறயா?... வேட்டியக் கிழிக்குமா உன் கேரியர்!... ''

'' அதுல ஒரு கம்பி விட்டுப் போச்சு... அதான் கேட்டேன்...
சீக்கிரத்துல அதைச் சரி பண்ணிடனும்... ''

சைக்கிளைத் திண்ணையின் ஓரமாக நிறுத்தி ஸ்டாண்டைப் போட்டான்...

ஸ்டாண்ட் நழுவிக் கொள்ள - நங்..என்று திண்ணையில் சாய்ந்தது சைக்கிள்..

'' ஸ்டாண்ட் வேற மாத்தனும்!... '' - பஞ்சாட்சரம் பரிதவிக்க

'' ஏன்!.. சைக்கிளையே மாத்திடேன்!... '' - என்ற சபாபதி சிரித்துக் கொண்டான்...

'' வா.. வா... வீட்டுக்குள்ளே வா!.. ''
உள்ளே நுழைந்தான் பஞ்சாட்சரம்...

இருப்பினும் வாசலில் நின்றபடியே நோட்டமிட்டான் சபாபதி...

பழைய காலத்து ஓட்டு வீடு..
பித்தளைப் பட்டியுடன் ரெண்டு உருளைத் தூண்கள்
திண்ணையில் தாழ்வாரம் தாங்கிகளாக...

திண்ணை முழுதும் மாக்கோலம்..
மழையின் ஈரத்தில் குழம்பிக் கிடந்தன...

இருபுறத் திண்ணைகளிலும் ரோஜாச் செடிகள் சின்னச் சின்ன பூக்களுடன்
      

நாகம், பூ, குடம், சரமணி - என்று அழகான வேலைப்பாடுகளுடன் அந்த நிலை..

அதன் இருபுறங்களிலும் எண்ணெய் வழிந்து பிசுக்காக விளக்கு மாடங்கள்....

'' காயத்ரி.. காயத்ரி!.. '' - பஞ்சாட்சரம் குரல் கொடுக்க

'' இதோ வர்றேன்...ண்ணா!.. '' - உள்ளிருந்து பதில் வந்தது...

சில விநாடிகளில் கையில் தண்ணீர் வாளியுடன் வந்தது அந்தச் செந்தாமரை...

சபாபதியின் மனதுக்குள் குயில் ஒன்று புகுந்து கொண்டு கூகூ.. எனக் கூவியது..

'' சபா... காலைக் கழுவிக்கோ!.. '' - என்றபடி வாளித் தண்ணீரைக் கால்களில் ஊற்றிக் கொண்டான் பஞ்சாட்சரம்....

வயதுக்கு வந்த பெண்ணிருக்கும் வீட்டுக்குள் நுழைவது எப்படி என்று தடுமாறி நின்றான் சபாபதி...

'' யார்?  - என்பது போல புருவங்களை உயர்த்தினாள் - காயத்ரி..

'' எங்கூட்டாளி.. சபாபதி!... '' - வாய் விட்டுச் சிரித்தான் பஞ்சாட்சரம்...

'' மாயவரம் மணி ஹோட்டல்... ல நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னா வேலை
பார்த்திருக்கோம்... இவனப் பத்தி எல்லாம் உங்கிட்ட சொல்லியிருக்கேன்...  நீ மறந்துட்டே... அதுவுந்தான் பத்து வருசத்துக்கு மேல ஆச்சே!... ''

ஈரமான கால்களை அருகில் கிடந்த சாக்கில் துடைத்துக் கொண்டு
நிலைப்படியைக் கடந்து காலை எடுத்து வைத்தான் சபாபதி..

'' காயத்ரி.. காலை சாப்பாடு என்னடா?.. '' - பஞ்சாட்சரத்தின் குரலில் பசி
தெரிந்தது...

'' தக்காளிச் சட்னி செஞ்சிட்டேன்.. பருப்பு அடை இப்போ வார்த்துத் தரேன்.. உங்கூட சிநேகிதர் வந்திருக்கிறதால அதுகூட கொஞ்சம் போல கேசரி.. இப்பவே சொல்லிடறேன் கேசரியில முந்திரி இருக்காது... காபிக்கு மட்டும் பால் வாங்கி வரணும்... ''

காயத்ரியின் மென்மையான பதிலைக் காதில் வாங்கியவாறு வீட்டின் உள்ளே நடந்தான் சபாபதி..

அவன் கண்கள் அந்த வீட்டை அளந்து கொண்டிருந்தன...

கூடத்தின் மூலையில் பழைய சேலையைப் போர்த்திக் கொண்டு தையல் மிஷின்..

பழசா.. ரொம்பப் பழசா... தெரியவில்லை...

ஆனாலும் மழையின் தாக்கம் நன்றாகவே தெரிந்தது...

சுவர் முழுதும் மழை நீர் வாசம்... ஈரமாகியிருந்த நாட்டு ஓடுகளின் கனம்
தாங்க மாட்டாமல் முகட்டு வளையின் குறுக்குச் சட்டங்கள் உள் வாங்கி
இருந்தன...

எந்நேரத்திலும் குறுக்குச் சட்டங்கள் முறித்துக் கொண்டு விழலாம்...

'' இப்படி பாதுகாப்பற்ற வீட்டினுள் எப்படி இரண்டு பேரும் வசிக்கிறார்கள்?... ''

சபாபதியின் மனதில் எழுந்த சந்தேகத்துக்கு பஞ்சாட்சரம் அவனாகவே பதில் சொன்னான்..

'' வெயில் பிரச்னை இல்லை... மழை தான் சிரமம்.. காயத்ரி கூடத்துல
படுத்துக்குவா.. நான் பக்கத்துல வள்ளலார் மடத்துல படுத்துப்பேன்...
வேறதுக்கும் பயமில்லை!... ''

இந்தக் கூடத்தில் எந்த நேரத்திலும் சரிந்து விழலாம் என்ற நிலையில்
ஓடுகள்.. இதற்குள் எப்படி அவள் பயமின்றி உறங்குவாள்?...

சபாபதியின் மனதிற்குள் கேள்விக்கணைகள்...

சில விநாடிகளில் கமகம என்று அடையின் முறுகல் வாசம்...

மின்னல் வேகத்தில் பனை ஓலைத் தடுக்குகள் கூடத்தில் இடப்பட்டன..

இரண்டு வாழையிலைகள்..  பளபளக்கும் பித்தளைக் குவளைகள்... காசிச் செம்பில் தண்ணீர்....

'' அண்ணா.. அவங்கள அழைச்சிட்டு வாங்க... சாப்பிடலாம்!... ''

'' சபாபதி... வா... சாப்பிடலாம்!.. '' - மனம் நிறைந்த அழைப்பு அது...

ஆவி பறக்க செம்பழுப்பு நிறமான பருப்பு அடைகள் ...
அவற்றின் வாசத்தோடு வாழையிலையின் மணமும் சேர்ந்து கமழ்ந்தது....
    

'' அடை எப்படியிருக்கு.. உன் ருசிக்கு ஒத்து வரும்..ன்னு நினைக்கிறேன்!... ''

.'' நல்லா இருக்கு பாலா... எங்கம்மா செய்ற மாதிரியே இருக்கு!... ''

அடையைச் சுவைத்த வண்ணம் ஏறிட்டு நோக்கினான் சபாபதி...

கூடத்தின் கீழ் மூலையில் விசுப் பலகையின் ஓரமாக நின்றிருந்த
காயத்ரியின் இதழ்களில் இளம் புன்னகை...

'' எல்லாம் சரியா இருக்கு.. இன்னும் கல்யாண வேளைதான் கூடிவரலை...  எனக்கு காயத்ரியோட கவலைதான்... ஒருத்தன் கையில புடிச்சிக் கொடுத்திட்டா நான் பாட்டுக்கு காசிக்குக் கிளம்பிப் போய்டுவேன்!... ''

'' ஏன்?... எதுக்கு!.. ''  - திரும்பி நோக்கினான் சபாபதி...

'' அங்கே இருக்குற மடத்துக்கு நல்ல ஆளா வேணுமாம்.. சாம்பு ஐயர்
கூப்பிட்டுக்கிட்டு இருக்கார்... மாசம் பதினைஞ்சாயிரம் தர்றேங்கிறார்...
இங்கே இருந்து காசிக்கு வர்றவங்களை நல்ல மாதிரியா கவனிச்சுக்கணும்..  அவ்வளவுதான்.. ''

'' ம்..ன்னு சொன்னா நாளைக்கே கிளம்பிடலாம்... ஆனா என் தங்கச்சிக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கை அமையணும் ... அதுக்காகத்தான் காத்திருக்கிறேன்!... ''

மிகவும் அமைதியாக சொன்னான் பஞ்சாட்சரம்...

'' நீங்களே சொல்லுங்க... அண்ணா எனக்கொரு நல்ல வாழ்க்கை அமையணும்..ன்னு ஆசைப்படுற மாதிரி நான் ஆசைப்பட மாட்டேனா?..''

'' எங்கேயோ ஒரு மூலையில இவரு மட்டும் சாமியாரா இருப்பாராம்!...
நான் மட்டும் இங்கே சந்தோஷமா இருக்கணுமாம்.. இது நியாயமா?... ''

மெல்லியதாக விசும்பும் ஒலி கேட்டது...

'' டேய்... பாலா.. இப்பவே சொல்லு.. உனக்கு சம்மதமா?.. '' - என்றான் சபாபதி..

'' எதுக்கு!?... '' - ஆச்சர்யம் பால பஞ்சாட்சரத்துக்கு..

'' காயத்ரியை நான் கட்டிக்கிறதுக்கு!... ''

'' நாம அதப் பத்தி பேசலையே!... ''

'' இப்போ பேசுவோம்... உனக்கு சம்மதமா... சொல்லு!... ''

திணறிப் போனான் பஞ்சாட்சரம்.. கண்களில் நீர் சுரந்தது...

'' நான் சொல்றது இருக்கட்டும்.. காயத்ரி என்ன சொல்றாளோ!... ''

இதைக் கேட்டதும் சட்டென பின்கட்டுக்குள் ஓடி மறைந்தாள் காயத்ரி...

'' உங்க அம்மா இதுக்கு ஒத்துக்குவாங்களா?... '' - பஞ்சாட்சரத்தின் அடுத்த கேள்வி..

'' இப்பவே காயத்ரிய அழைச்சிக்கிட்டுப் போய் நின்னேன்...னு வை...
கட்டுறா தாலிய...ம்பாங்க!.... ''

'' சபா... நெலையான வருமானம் இல்லாம நீ இருக்கே... நானும் அப்படித்தான்...  சாம்பு ஐயரு சொல்ற மாதிரி காசி மடத்துக்குப் போனா ஏதோ வருமானம் கிடைக்கும்... அதையும் இந்த வீட்டையும் வச்சு உருட்டிப் புரட்டித் தான் ஏதாவது செய்யனும்..ன்னு இருக்கேன்!... ''

'' என்ன செய்யலாம்...ன்னு?.. ''

'' ஏதோ மேலுக்கு ஒரு அஞ்சு பவுனாவது போட வேணாமா?...
இப்போ எங்கையில அஞ்சு பவுனு தான் இருக்கு!... ''

சிரித்துக் கொண்ட சபாபதி சொன்னான்...

'' அம்மா சொன்னாங்க... கல்யாணம் நடக்கட்டும்.. எல்லாம் சரியாயிடும் ..
திருமணஞ்சேரிக்குப் போய்ட்டு தான் வாயேன்...ன்னு... ''

'' கோயில்..ல வரங் கேக்கத்தான் வந்தேன்...
அம்பாள் வாழ்க்கைத் துணையே கொடுத்துட்டா!... ''

'' நீ சரி.. ன்னு சொல்லு.. அடுத்த முகூர்த்தத்தில தாலியோட வர்றேன்...
அந்தத் திருமணஞ்சேரியில வச்சு கல்யாணம்... கோயில் வாசல்ல நாலு பேருக்கு சாப்பாடு!... ''

'' உந் தங்கச்சிக்கு நல்ல துணையா இருப்பேன்.. நீயும் இங்கேயே இரு...
உனக்கும் காலகாலத்துல ஒரு நல்லது நடக்கும்...
தாராசுரம் காய்கறி மார்க்கெட்டுல வேண்டியவங்க இருக்காங்க..
அங்கேயே ஒரு இட்லி கடையப் போடுவோம்!... ''

'' ஒருத்தருக்கொருத்தர் துணை... கடைக்கு வந்து சாப்புடுறவங்க வயிறும் மனசும் நெறைஞ்சா நாம எப்பவுமே நல்லாயிருக்கலாம்!... ''

'' உன் தங்கச்சியக் கூப்பிடு!... ''

   

'' ஏன்?..  நீ கூப்பிடேன்!.. '' - என்றான் பஞ்சாட்சரம்...

வேஷ்டியில் கையைத் துடைத்தவாறே எழுந்தான் சபாபதி...

'' சபா... என்ன வேட்டியில துடைச்சிக்கிறே!... '' - ஆச்சர்யம் பஞ்சாட்சரத்துக்கு..

'' நல்ல விஷயம் பேசியிருக்கோம்... அதனால தான்!... ''  - புன்னகைத்த சபாபதி

'' காயத்ரி.. இங்கே வா!... '' - என்றான் உரிமையுடன்...

மெல்ல வந்து எதிரில் நின்றாள் காயத்ரி...

ஏதொன்றும் சொல்லாமல் தனது வலது கையை நீட்டினான் சபாபதி..

வெட்கத்துடன் அவனது கையின் மீது தன் கையை வைத்தாள் காயத்ரி...

இருவரையும் ஆரத் தழுவிக் கொண்ட பஞ்சாட்சரத்தின் கண்களிலிருந்து நீர் வழிந்தது...

==================================