எவ்வளவு நெருக்கம் ? ( சிறுகதை ) - நிழலன்

 

 நண்பன் மணியை ( வெளி உலகுக்கு சுப்பிரமணியன் ) அகஸ்மாத்தாகத்தான் முதல் முறை சந்தித்தேன். 

அதிக நெருக்கம் இல்லாத நண்பன் கோவாலு, மணியை " என் புது ரூம் மேட்  " என்று அறிமுகம் செய்து வைத்தான்.  நெருக்கம் இருக்கிறதோ இல்லையோ செல்லப்பெயர் அல்லது பெயர்ச்சுருக்கம் ரொம்ப சீக்கிரம் வந்து விடுகிறது.

நாங்கள் எல்லாரும் புதிதாக துவக்கப்பட்ட கட்டுமான திட்டத்தில்  எங்கள் முதல் வேலையில் சேர்ந்த குமாஸ்தா பட்டாளம். அப்போதைக்கு ஒரு சிறு டவுனில் அவரவர் சாமர்த்தியத்துக்குத் தக்கபடி வாடகை ரூமில் ஒருவர் அல்லது இருவர், சில சமயம் ரூம் பெரிதாகவும் லாட்ஜ் அல்லது ஹோட்டல்காரர் ஆட்சேபிக்காவிட்டால் மூவர் நால்வர் என்று வசித்து வந்தோம். 

சில நாட்களில் கட்டுமான இடத்திலேயே குவார்ட்டர்ஸ் கட்டப்பட்டு நாங்கள் டவுனிலிருந்து காட்டுக்கு மாறிப்போனோம்.  எங்களை மாதிரி பிரம்மச்சாரிகளுக்கு இரண்டு பேருக்கு ஒரு சிறு குடியிருப்பு என்று ஒதுக்கினார்கள்.  இன்ஜினியர் ரொம்ப நல்லவர்.  ஒவ்வொருவரையும் கூப்பிட்டு, "உங்க கூட யாரைப் போடலாம் என்று விருப்பம் இருந்தா சொல்லுங்க " என்று கேட்டுக் கேட்டு ஜோடி சேர்த்து விட்டார். 

கோவாலுவுக்கு வெகு சீக்கிரம் கல்யாணம் நடக்க இருந்தது. எனவே இயல்பாக நாங்கள் மூவரும் அதாவது நான், மணி, கோவாலு சேர்ந்து ஒரு டார்மிட்டரி எடுத்துக் கொண்டோம்.  கொஞ்ச நாளில் கோவாலு சம்சாரி ஆகி எங்களை விட்டு தனிக்குடித்தனம் போய் விட்டான். அந்த வயதுக்கே இயல்பான நெருக்கம் எங்களிடையே இருந்த ஸ்நேகத்தை நாளுக்கு நாள் வலுப்பெறச் செய்து, " காம்ப்  இரட்டையர் " என்று பெயர் வாங்கும் அளவுக்கு அத்தியந்த சிநேகிதர்கள் ஆகிவிட்டோம். ஒரே மாதிரி துணிமணிகள், செருப்பு, கறுப்புக் கண்ணாடி என்று இரட்டையர் இலக்கணத்துக்கொப்ப வாழ்ந்து வந்தோம். 

இந்த நட்பை இன்னும் இன்னும் வலுப்படுத்த வேண்டும் என்ற துடிப்பு இருவருக்கும் இருந்தது.  என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்து யோசித்து சில தீர்மானங்களை இயற்றி நடைமுறைப் படுத்தினோம். 

** ** 

"மொதல்ல எங்க வீட்டுக்கு நீ, உங்க வீட்டுக்கு நான், சேர்ந்து போய் குடும்பத்தை அறிமுகம் செஞ்சுக்கணும். அப்பறம் தீபாவளி ஒரு வருஷம் உங்க வீட்டிலே, ஒரு வருஷம் எங்க வீட்டிலேன்னு கொண்டாடணும்."

"நல்ல யோசனை. இந்த தீபாவளி உங்க வீட்டில. "

"ஓக்கே "

**

அடுத்த சில மாதங்களுக்குள் இரண்டு பேருமாக விஜயம் செய்து ரெண்டு குடும்பத்திலும் நன்றாக அறிமுகம் ஆகி கிட்டத் தட்ட இன்னொரு பிள்ளை என்ற ஸ்தானத்துக்கு போனது அளவிடமுடியாத சந்தோஷமாக இருந்தது. தம்பி தங்கைகள், அப்பா அம்மா எல்லாருக்கும் இந்த அன்னியோன்யம் பிடித்திருந்தது. எங்களுக்கும் பெருமையில் தலைகால் புரியவில்லை. இவ்வளவு எளிதாக ஓட்டுதல் உறவு ஏற்பட்டு பலப்பட்டது பெரிய வரப் பிரசாதமாகத் தோன்றியது. 

தீபாவளிக்கு ஒரு புதுப் பொலிவு உண்டானதாகப் பட்டது. "இந்தா உனக்கு என்னோட ஸ்பெஷல் பரிசு " என்று ரத்த சம்பந்தம் இல்லாத குட்டித் தம்பி அல்லது தங்கைக்கு ஒரு சட்டை, ஒரு பேனா கொடுப்பதில் இருக்கிற ஆனந்தம் அனுபவித்தவர்களுக்குத்தான் தெரியும். வீட்டிலிருந்து தபால் வந்தால் நண்பனும் உரிமையோடு  எடுத்துப் படிப்பான். என் அம்மா அப்பா எழுதுகிற விதம்,  விஷயம் மணிக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். 

ஆபீசில் ரெண்டு பேருக்கும் நல்ல பெயர்.  அகில உலகமும் எங்கள் நட்பைக் கொண்டாடியதாகத் தோன்றியது என்று சொல்லக் கூடாது.  கொண்டாடியது என்பதே உண்மை. எங்கள் இருப்புக்கு ஒண்டுக்குடியாக வந்த இரண்டாவது மூன்றாவது பேர்வழிகள் யாரானாலும்  சற்று அந்நியப்பட்டே இருந்தார்கள். 

**

மணிக்கு சொந்தக்காரக்  குடும்பங்கள் பலவும் அக்கம் பக்கத்து  ஊர்களில் இருந்தன.  எங்கள் வார இறுதிப்  பொழுதுபோக்கு ஒவ்வொரு குடும்பமாக போய்ப்பார்த்து ஒட்டுறவை எல்லாம் வலுப்படுத்திக் கொள்வதாக இருந்தது.  விற்பனைவரி ஆபீசர் மாமா வீட்டுக்கு போகும்போதெல்லாம் பலமான உபசாரங்கள்,  சித்தப்பா பையன் கஷ்டப்பட்டு பத்தாம் வகுப்பு நல்ல மார்க் வாங்கி பாஸ் செய்ய முயற்சிப்பது, சித்தப்பா ஒரு அழகி லேடி டாக்டருக்கு கடன் கொடுத்து விட்டு வசூல் செய்ய முடியாமல் திண்டாடுவது (அந்த அம்மாளை நாங்கள் போய்ப்பார்த்து அவரது புன்னகை ததும்பும் சம்பாஷணையை ரசித்து வருவது வழக்கம்), உருளை முட்டைக்கோஸ் பயிரிடும் மாமா இப்படியாக வகை வகையான உறவுகளை பார்த்து நிறையக்  கற்றுக்கொண்டேன்.

**** 

ஒருநாள் " இன்னிக்கி எங்க மாமா வீட்டுக்குப் போகலாம் " என்றான் மணி. 

"போன வாரம் போய்வந்தோமே ..."  அதே மாமாவீட்டுக்கு ரெண்டாவது விசிட் அவ்வளவு விரைவிலா  என்கிற மாதிரிக்  கேட்டேன். 

"இல்லை , இது வேறே மாமா.  நானே போய் பலவருஷம் ஆகிறது."

"வா கண்ணு வா, எவ்வளவு நாளாச்சு பாத்து" என்று , வரவேற்றார் மாமா.  கண்ணும், முகமும் மலர்ந்த விசேஷ சிரிப்பு கவர்ச்சியாக இருந்தது.  என்னைப்பார்த்தபடி " சார் யாரு ஒங்கூட வேல செய்யறாரா " என்று கேட்டபோது உற்சாகம் சற்றுக் குறைவதாகத் தோன்றியது. 

மணி என்னை சாங்கோபாங்கமாக அறிமுகம் செய்ததும் சட்டென்று புரிந்துகொண்ட மாதிரி என்னை நோக்கி ஒரு ஸ்பெஷல் சிரிப்பைத் தந்தபடி "வாங்க சார், வேலைக்கிப்  போன இடத்திலே மணிக்கு நல்ல சிநேகம் கெடச்சது நல்ல விஷயம்.  பாருங்க,  வருஷக்  கணக்கா வராம இருந்த மருமவன் இன்னிக்கி வந்திருக்கானே " என்றார்.

****

எங்கள் வாழ்க்கையில் மிக்க மகிழ்ச்சிகரமான நாட்கள் என்று சொல்லக் கூடிய கட்டத்தில் சந்தோஷமாக இருந்தோம்.  என்னை மாதிரி இல்லாமல் மணி வசதியான சூழ்நிலையில் இருந்தது எனக்கு ரொம்ப சௌகரியமாக இருந்தது.  எப்போது வேண்டுமானாலும் சிறு அல்லது கொஞ்சம் பெரும் தொகை கடனாக கொடுத்து உதவினான்.  ஊரில் என் குடும்பம் பெரும் கவலை ஏதும் இல்லாமல் இருக்க இது பெரும் உதவி. 

அவனுடைய மாமா சித்தப்பா என்று பல குடும்பங்கள் அருகாமையில் சிற்றூர்களில் வசித்து வந்ததால் வாராவாரம் புதிது புதிதாக ஒவ்வொரு வீடாக விஜயம் செய்து உபசரிப்புகளில் திணறிப்போனோம். 

**

இங்கும் அங்குமாக மாறி மாறி தீபாவளி மிக சுவாரசியமாக இருந்தது. என் பங்குக்கு நானும் சில உறவினர் வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்று அறிமுகம் செய்து வைத்தேன். 

" எனக்கு ஒரு ஐடியா .  எங்க வீட்டுப் பெண் யாரையாவது நீ,  உங்க வீட்டு பெண்ணை நான் என்று கல்யாணம் செய்து கொண்டால் நம்ம சிநேகம் பெர்மனெண்ட் ஆயிடும் இல்லியா " என்று திடீரென்று ஒருநாள் கேட்டான் மணி.  என் சொந்தக்கார பெண் ஒருத்தியை அவன் ஆர்வமாகப் பார்த்தது என் நினைவில் நிழலாடியது. 

இப்போது சொன்னால் சிரிப்பீர்கள்.  அந்தக் காலத்தில் இந்த மாதிரி வெவ்வேறு ஜாதிகளுக்கிடையே விவாக சம்பந்தம் அவ்வளவு பிரசித்தம் இல்லை.  அவ்வளவு ஏன் ?  யாரோ ஒரு பெண்ணை விரும்புகிறேன் என்று பெற்றோரிடம் பையன்கள் சொல்ல வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு விலகிப் போன காலம். 

ஜாதி விட்டு ஜாதி கல்யாணம் தீர்க்க முடியாத சிக்கல்களை ஏற்படுத்தும் என்று இருவருமாக சாங்கோபாங்கமாக பேசி ஒரு முடிவுக்கு வந்தோம்.  மணியின் மாமா பெண் சீலு புடவை உடுத்த ஆரம்பித்தபின்பு மணியின் கவனம் கலப்புக் கல்யாணத்திலிருந்து சொந்தக்காரப் பெண்ணை மணப்பதில் திரும்பியது. 

"பேஷ், பொண்ணு பிரமாதமா இருக்கா.  உனக்கு ஏற்ற ஜோடி.  அப்புறம் என்ன? கல்யாணம் பேசவேண்டியதுதானே " என்று உற்சாகமாகச் சொன்னேன். 

"அதிலே ஒரு சிக்கல் இருக்கு" என்றான் மணி. 

" என்னடா சிக்கல், நாகப்பட்டினம் ?  சொந்த மாமா பொண்ணு.  அப்புறம் சிக்கல் என்ன சிக்கல் ? "

"கொஞ்சம் டயம் குடு.  கொஞ்சம் அங்கே இங்கே பேசவேண்டி இருக்கிறது.  பிறகு தேவையானா  உன் கிட்ட விவரமா சொல்றேன். "

***

"இது எங்க அண்ணனுடைய நெருங்கின நண்பன்.  பேரு  பிரகாசம். அவன் எங்க அண்ணா கிட்ட சொன்ன ஒரு விஷயம் உனக்குச் சொல்லலாமா கூடாதான்னு தெரியல. "

"சொல்லக் கூடாததுன்னா சொல்ல வேண்டாம் .  ஆனாலும் அதை நீ பிரஸ்தாபிக்காமலே இருந்திருக்கலாம்.  நீ சொன்னதினாலே  அது என்னவா இருக்கும் என்று சதா யோசனையா இருக்கு ".

" வேறே ஒண்ணுமில்ல.  நீ தப்பா நினைக்க வேண்டாம்.  பிராமணப் பசங்களை நம்பாதே அவங்க கூட இருந்தே குழி பறிச்சுடுவாங்க என்று என் அண்ணனுக்குச் சொல்லி இருக்கான் . "

எனக்குத் துணுக் என்று இருந்தது.  இப்படி ஒரு விஷயத்தை ஒரு அந்தரங்க சிநேகிதன் சொல்லி இருக்க முடியுமா என்று அதிசயித்தேன்.  நான் இவர்கள் வீட்டு விஷயங்களில் அதீதமாகத் தலையிடுவது கூட சரி இல்லையோ என்று தோன்றியது. 

" பாத்தியா ஒரேயடியா அப்செட் ஆயிட்டியே.  இதுக்குதான் சொல்லலாமா வேண்டாமா என்று யோசித்தேன் "

" சே அதெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை " . என்றாலும் என் மனதுக்குள் ஒரு எச்சரிக்கை மணி ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது.

****

முதல் தடவை மணியுடன் அவன் வீட்டுக்குப் போய் விட்டு திரும்பினோம்.  அண்ணா, தம்பி, ஒரு அக்கா , ஒரு தங்கை கலகலப்பான குடும்பம்.  அண்ணா அதிகம் பேசாத டைப்.  அக்கா புன்னகையை மட்டுமே மொழியாக வைத்திருந்தார்.  பிறகுதான் தெரிந்தது அவருக்கு காது கேட்காது என்று. 

" எங்க வீட்டுக்கு வந்திருந்தியே, ஒரு விஷயம் கவனித்தாயா ?"

" என்ன விஷயம் ? "

" நான் என் தம்பியோடு பேசவே இல்லை என்பதைக் கவனிக்கலியா ? "

" அட, நான் கவனிக்கத்தான் இல்லை.  என்ன சண்டை உங்களுக்குள் ?  ஏன்  பேசுவதில்லை ?  எத்தனை நாளா பேசறதில்லை ? "

" அது எத்தனை வருஷம் என்பதே தெரியாது அவ்வளவு நாளா நாங்க பேசிக்கிறதில்லை !"

" என்ன தகராறு உங்களுக்குள்ளே ? "

" அதுதான் வேடிக்கை.  என்ன காரணம் என்றே ரெண்டு பேருக்கும் தெரியாது. "

" இதென்ன அநியாயம் ! சொந்தத் தம்பியோடு வருஷக் கணக்காக பேசாமல் இருக்கிறதாவது ?"

" தப்புதான்.  என்ன செய்யறது ? திடீர்னு போய் பேசணும்னா கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு."

ஒரு நண்பன் என்று இருந்து கொண்டு இதைக் கேட்ட அப்புறம் சும்மா இருக்க முடியுமா ? கொஞ்சம் சிரத்தை எடுத்துக் கொண்டு ரெண்டு பேரையும்  கை  குலுக்கிப் பேசவைத்தேன்.  இருவருக்கும் பரம சந்தோஷம் .  எனக்கும் எதோ பெரிய சாதனையைச் செய்த திருப்தி.

**** 

மணி சீலு  கல்யாணம் அமோகமாக நடந்தேறியது. 

சினிமா நாவல்களில் எல்லாம் புது மணப்பெண்  - கணவனின்  சிநேகிதன் உறவு ஒரேயடியாக பாசமலராகச் சித்தரிக்கப் பட்டிருக்கும்.  இல்லையென்றால் நண்பன் அந்தப் பெண்ணை ஒரு மனவிகாரத்துடன் பார்ப்பதாக சொல்லி திடுக்கிட வைப்பார்கள்.  எங்கள் விஷயத்தில் அப்படியெல்லாம் குழப்பமோ பாசமழையோ எதுவும் இல்லை.  என்றாலும் புது மணத்தம்பதியர்களுக்கிடையில் நண்பன் என்று சொல்லிக் கொண்டு ரொம்பவும் சொந்தம் கொண்டாடுவது எனக்கு அவ்வளவு பாந்தமாகப் படவில்லை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இதர நண்பர்களுடன் அரட்டை, சீட்டு ஆட்டம் என்று சற்றே திசை திரும்ப முயற்சித்தேன்.  மணிக்கு அது கொஞ்சம் கூடப் பிடிக்கவில்லை. 

" கல்யாணம் ஆயிட்டா என்ன ,  நானும் நீயும் அந்நியமாயிடுவோமா என்ன.  நீ எங்க கூடவே தங்கினா  என்ன ? "

" தங்கலாம் தான்.  ஆனா நம்ம டார்மிட்டரி வீட்டுல அதெல்லாம் அசாத்தியம்.  நான் அடுத்த பிளாக்கில்தானே இருக்கிறேன், கூப்பிட்ட ஒரே நிமிஷத்தில் வந்து நிற்கப் போறேன். "

இந்த சங்கடத்தை கடவுள்  வெகு சீக்கிரம் தீர்த்து வைத்தார்.  எனக்கு வேறு ஒரு முகாமுக்கு மாற்றல் வந்து விட்ட்து. 

" வாரா வாரம் வந்து பார்க்கிறேன்.  நீங்க ஜாலியா இருங்க " என்று சொல்லிவிட்டு மூட்டை கட்டினேன்.

****

என் மாற்றலுக்குப் பின் தபால் மூலமாக எங்கள் நட்பு தொடர்ந்து வந்தது.  வாரம் ஒரு முறையோ அல்லது மாதம் இரண்டு முறையோ நான் மணி வீட்டுக்குப் போய் ஒரு நாள் தங்கி வருவேன். 

" என்ன , இவன் கிட்ட சொல்லலாமா ? " என்று ஒருநாள் மனைவியைப் பார்த்துக் கேட்டான் மணி.  எனக்கு ஒரு மாதிரியாகப் போய்விட்டது.  என்னிடம் சொல்லக் கூடாத விஷயம் என்றால் அதை எனக்கு முன்பாக ஏன்  பிரஸ்தாபிக்க வேண்டும் ?  சீலு  வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டால் என்ன செய்வான் ?  அப்படிதான் என்ன பெரிய விஷயம் இருக்கும் ? 

ஒரு நகைப்பெட்டியைக் கொண்டுவந்து என்னிடம் கொடுத்து " எட்டு பவுன் " என்றான் மணி.

" பேஷ், இதில் என்னடா ரகசியம் ?  சம்சாரத்துக் கிட்ட பெர்மிஷன் எல்லாம் கேட்கிறே " என்று சீலு பக்கம் பார்த்துச் சிரித்தபடி கேட்டேன். சட்  என்று அவள் முகம் சுருங்கிவிட்டது.  விருக்  என்று எழுந்து உள்ளே போனாள் .  

எனக்கும் ஒருமாதிரி சங்கடமாகப் போய்விட்டது. 

" சரி சரி வேறே ஏதாவது விஷயம் பேசலாம்.  இதை விடு " என்று  சொன்னேன். 

ஒரு கணம் யோசித்தவன் " நமக்குள் என்ன ரகசியம் வேண்டிக் கிடக்கு ? எங்க வீட்டில இதை சீலு  வீட்டில் செய்து சீராகக் கொடுத்ததா சொல்லலாம்னு பிளான் பண்ணி இருக்கோம்."

இது சீலுவின்  ஐடியா என்று எனக்குப் புரிய வெகு நேரம் ஆகவில்லை.  ஆனால் அதற்கு என்ன காரணம் என்று தெரியவும் இல்லை  கேட்கவும் பிடிக்கவில்லை.  இருந்தாலும் எனக்கு அந்த வீட்டில் சில சுதந்திரங்கள் உண்டு  என்பது என் திட நம்பிக்கை. 

" மணி, ஒண்ணு  சொல்லட்டுமா ?  நீ இந்த மாதிரி நல்ல நகை வாங்கி சம்சாரத்துக்குப்  போடுகிறாய் என்பதை  ஏன்  பெத்தவங்க கிட்ட மறைக்கணும் ?  அவங்க எவ்வளவு சந்தோஷப்  படுவாங்க இதைக் கேட்டு."

" இல்லை, கல்யாணத்துக்கு தங்கச்சி இருக்கா.  அவளுக்குக்  கொடுத்துடுன்னு சொன்னாங்கன்னா சங்கடமாயிடும்னு அவ நெனைக்கிறா. "

" அதுக்கென்ன , தங்கச்சிக்கு கொஞ்ச நாள்ள வாங்கித் தரேன்னு சொல்ல வேண்டியதுதானே. "

" அப்ப மட்டும் பணம் செடில காய்க்குமான்னு கேக்கிறா. "

எனக்கு சப் என்று ஆகிவிட்டது. " உன் இஷ்டம் " என்று சொல்லி எழுந்தேன். 

கடைசியில் அவன் உள்ளதை உள்ளபடி வீட்டில் சொல்லி, அவர்கள் இவர்கள் எதிர்பார்த்தபடி எதுவும் சொல்லவில்லை.  எனக்கு பெரிய நிம்மதி.  ஆனால் மணி வீட்டில் எனக்கு வரவேற்பு முன் போல் இல்லை என்று தோன்றியது.  அது என் கற்பனையாகக் கூட இருக்கலாம்.

 ****