'தக்காளி ஷீட்' மற்றும் நான் படிச்ச கதை

 

செயற்கை நுண்ணறிவு தொழில்நுட்பம் மூலம் 60க்கும் மேற்பட்ட யானைகளின் உயிர் காப்பாற்றப்பட்டு உள்ளது. சரியான நேரத்தில் சுதாரித்து, சமயோசிதமாக நிலைமையை கையாண்டு, யானைகள் உயிரை காப்பாற்றியதில் முக்கிய பங்கு வகித்த ரயில் டிரைவர்களுக்கு பாராட்டுகள் குவிந்து வருகின்றன.  அசாம் மாநிலத்தில் செயற்கை நுண்ணறிவு (ஏ.ஐ.,) தொழில்நுட்பம் உதவியால், தண்டவாளத்தை கடந்த 60 யானைகளின் உயிரை ரயில் டிரைவர் காப்பாற்றி உள்ளார்.  செயற்கை நுண்ணறிவு என்ற தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்த ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. மேற்கு வங்கம், அசாம், ஒடிசா ஆகிய மாநிலங்களிலும், தமிழகத்தில் கோவையிலும் கஜ்ராஜ் திட்டத்தை மத்திய அரசு செயல்படுத்தியது.

இதன்படி, தண்டவாளங்கள் அருகே செயற்கை நுண்ணறிவு (artificial intelligence) சென்சார்கள், கேமிராக்கள் பொருத்தப்படும்.  இந்த கேமிராக்களில் சாதாரண வீடியோ, தெர்மல் வியூ எனப்படும் வெப்ப காட்சி என இருவகையான வீடியோ காட்சிகளை பார்க்கலாம். தண்டவாளம், அதன் இருபக்கம் 100 அடி வரையில் யானைகள் வந்தால் செயற்கை நுண்ணறிவு தொழில்நுட்பமானது வேலை செய்யும்.  யானை எங்கிருக்கிறது என்பது கண்டறியப்பட்டு, அருகில் உள்ள ரயில் நிலையம், அங்கு பணியில் இருக்கும் அதிகாரி, வனத்துறை ஊழியர்களுக்கு மெசேஜ் அனுப்பப்படும். அதாவது, யானை எந்த டிராக்கில் எத்தனையாவது மைல் கல் அருகே நிற்கிறது என்ற விவரங்கள் அந்த மெசேஜ் மூலம் தெரிவிக்கப்படும்.  அடுத்த நொடியே இதே மெசேஜ், ரயில் டிரைவர், உதவி டிரைவர் ஆகியோருக்கு தெரிவிக்கப்பட்டு படிப்படியாக ஹாரன் அடித்துக் கொண்டே ரயிலானது மிக மெதுவாக இயக்கப்படும். யானைகள் மட்டுமின்றி எந்த வனவிலங்குகள் தண்டவாளம் அருகில் வந்தாலும் இந்த செயற்கை நுண்ணறிவு தொழில்நுட்பம் செயல்படும்.

================================================================================================

================================================================================================================

திருச்சி: தக்காளி விளைச்சல் குறைந்து, விலை உயர்ந்திருக்கும் போது, சமையலில் பயன்படுத்தும் வகையில், திருச்சி, ஜமால் முகமது கல்லுாரி துணை பேராசிரியர், 'தக்காளி ஷீட்' என்ற மதிப்பு கூட்டப்பட்ட பொருளை உருவாக்கி அசத்தியுள்ளார்.  திருச்சி, ஜமால் முகமது கல்லுாரியில், உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்துத் துறையின் துணை பேராசிரியராக பணியாற்றி வரும் சங்கீதா, 'தக்காளி ஷீட்'டை உருவாக்கி, கல்லுாரி முதல்வர் ஜார்ஜ் அமலரத்தினம், செயலர் காஜா நஜ்முதீன், கிரியா நிறுவனர் சிவபாலன், உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்துத் துறை தலைவர் கவுஸ் பாஷா முன்னிலையில், அறிமுகப்படுத்தி உள்ளார்.  இதுகுறித்து, துணை பேராசிரியர் சங்கீதா கூறியதாவது:  தக்காளி பழங்கள் விலை குறைவாக இருக்கும் போது, அவற்றை வாங்கி சுத்தம் செய்து, தோல் மற்றும் விதைகளை நீக்கி, கூழாக்கி, மென்மையாக அரைத்து சீராகப் பரப்பி, உலர்த்தி, தரமான, 'தக்காளி ஷீட்' கள் தயாரிக்கப்படுகின்றன.  விலை உயர்வாக இருக்கும் காலத்தில், அந்த ஷீட்டை துண்டுகளாக்கி சமையலுக்கு பயன்படுத்தலாம். இதனால், இதன் தரம், சுவை, சத்துகள் குறையாது. இந்த தக்காளி ஷீட்டுகளை காற்று புகாத பைகளில் வைத்து, மூன்று மாதம் வரை பயன்படுத்தலாம். குளிர்பதன பெட்டியில் வைத்து பாதுகாத்தும் பயன்படுத்தலாம்.  தக்காளி ஷீட்டுகளை, விவசாயிகள் வீடுகளிலேயே எளிமையாக தயாரிக்கலாம், விற்கலாம்.  தேசிய உணவு தொழில்நுட்பம், தொழில் முனைவு மற்றும் மேலாண்மை நிறுவன நிபுணர்கள், இந்த தக்காளி ஷீட்களை ஆய்வு செய்து, அங்கீகாரம் வழங்கியுள்ளனர்.

============================================================================================================================================================================

 நான் படிச்ச கதை (JKC )

கதை ஒன்று ; ஆசிரியர்கள் இரண்டு ; புனைவுகள் மூன்று.

பகுதி 2/2

பகுதி 1/2 ன் சுட்டி:

பகுதி ஒன்றின் சுருக்கம்:

பகுதி ஒன்றில் புதுமைப்பித்தனின் ‘அகல்யை’ மற்றும் ‘சாபவிமோசனம்’ என்ற இரண்டு கதைகளின் சுருக்கங்களை பார்த்தோம். கௌதமரின் மனைவி அகல்யை இந்திரனிடம் கற்பை இழக்கிறாள். புதுமைப்பித்தன் ‘அகல்யை’யில் கௌதமர் சபித்ததை  நாசூக்காக விட்டுவிட்டு கௌதமர் இந்திரனை மன்னித்து போய் வா என்று சொல்வதாக கதையை முடித்து விட்டார். ஆனால் அகல்யை மனதில் ஊழித்தீ.

இரண்டாம் கதையான ‘சாபவிமோசனம்’ அகலிகை ஸ்ரீ ராமனின் கால் பாதம் பட்டு சாப விமோசனம் அடைந்தாள் என்று துவங்குகிறது. கௌதமனும் தனது நிஷ்டையில் இருந்து புற்றை உடைத்து வெளி வருகிறார். விஸ்வாமித்ரர் கௌதமனையும், அகல்யையும் சேர்த்து வைக்கிறார். இருவரும் சரயு நதிக்கரையில் ஒரு குடில் அமைத்து வாழ்கின்றனர். கோதமர்க்கு (கௌதமர்  இக்கதையில் கோதமர் ஆகிவிட்டார்).  ஒரு குற்ற உணர்வு. எது தர்மம் என்ற விசாரத்தில் ஆழ்கிறார்.

அகல்யை மற்றவர்களால் ஒதுக்கப்படுவதை கண்டு வருந்துகிறாள். சாப விமோசனம் அடைத்தாலும் பாப விமோசனம் அடைய முடியவில்லையே என்று கலங்குகிறாள்.

கோதமரும் அகல்யையும் தீர்த்தாடனம் செய்யலாம் என்று புறப்படுகிறார்கள். முதலில் மகன் சதானந்தனை சென்று காண்கிறார்கள். அவன் ஜனகர் நடத்தும் தத்துவ விசாரத்தில் கலந்து கொள்ள மிதிலைக்கு புறப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறான். இருவரும் அவனுடன் ஜனகரின் அரண்மனையில் நடக்கும் விசாரத்தில் கலந்துகொள்கிறார்கள்.

பதினான்கு வருடங்கள் முடிந்து ஸ்ரீ ராமன் நாட்டுக்கு திரும்பும் நாள் வந்து விட்டது. ஒரு நாள் அகல்யை ஆற்றின் கரையில் கைகேயியைக்  காண்கிறாள். கைகேயி “பரதன்  பிராயோபவேசம் செய்யப் போகிறானாம். அக்கினி குண்டம் அமைக்க ஏற்பாடு செய்து வருகிறான்” என்று கூறி அவனைத் தடுக்க கோதமர் முயற்சி செய்ய வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறாள். அனுமன் செயலால் பரதனுக்கு ஒன்றும் நேரவில்லை.

ஸ்ரீராமன் அயோத்திக்கு வந்த பின்னர் சீதை அகல்யையின் உற்ற தோழி ஆகிறாள். அக்கினி பிரவேசம் பற்றி சீதை அகல்யையிடம் கூற அகல்யையின் கணிப்பில் அவர் (ராமர்) அவன் (ராமன்) ஆகிவிட்டான். “மனிதருக்குக் கட்டுப்படாத தர்மம், மனித வம்சத்துக்குச் சத்துரு” என்று கொதித்தாள் அகலிகை.

சாப விமோசனம், பாப விமோசனம், தத்துவ விசாரம், தர்ம விசாரம் என்று இடையில் ஏகப்பட்ட ஆய்வுகளை  மேற்கொண்ட ‘சாபவிமோசனம்’ கதை அகல்யை மீண்டும் கற்சிலை ஆவதாகவும், கோதமர் துறவியாகி இமயமலை நோக்கி செல்வதாகவும்   முடிகிறது.

முன்னுரை

பின்வரும் ‘சரயு’ கதை சீதை, அகல்யையை அவளுடைய குடிலில் சந்திப்பதாக துவங்குகிறது. இந்திரன் பாபவிமோசனம் பெற கௌதமரின் ஆசிரமத்திற்கு  வருகிறான்…. கடைசியில் சீதை  ராவணனை மன்னித்தாள் என்று முடிகிறது. இக்கதை  புதுமைப்பித்தன் எழுதியது போன்றே அவரது நடையில் அமைந்ததாக கருதுகிறேன்.  

சரயூ- வையவன் (கதை சுருக்கம்)

தேவேந்திரன் சரயூ நதிக்கரையில் நின்றிருந்தான். ஓடக்கரையில் ஓர் ஓடக்காரன் நின்றான்.

இந்திரனை ஒரு கரைகடக்க விரும்பும் பயணியாய்ப் பார்த்தான்.

‘எங்கே போகவேண்டும்?” கேட்டான்..

‘அயோத்திக்கு..’

‘அயோத்தி என்றால் அதோ தெரிகிறதே அது தான். அயோத்தியில் எந்த இடம்? எந்தக் கரை?’ஓடக்காரன் வெருட்டிக் கேட்டான்.

‘கௌதம மகரிஷி ஆசிரமம்’

‘அப்படித் தெளிவாகச் சொல்லவேண்டும். சரயூவின் கரை நெடியது. கடத்திக் கூட்டிச் செல்ல இரண்டு பணம் ஆகும்!’

தேவேந்திரன் ஏறி அமர்ந்தும் படகில் பளு இல்லை. தேவனாகையால் காற்றைப் போல் லேசாக இருந்தான். வெற்றுப்படகு போல துடுப்பு போடுவது லேசாக இருந்தது.

‘ஸ்ரீ ராமச்சந்திரபிரபுவின் பட்டாபிஷேகம் பார்த்தீர்களா?’ ஓடக்காரனை இந்திரன் விசாரித்தான்.

‘ஓ! கண்கொள்ளாக் காட்சி. இந்தப் பிறவி செய்த புண்ணியம். இதோ இப்போதுதான் ஸ்ரீ ராமச்சந்திரப் பிரபு எங்கள் தலைவர் குகனை வழியனுப்பப் போய்க்கொண்டிருக்கிறார்.’ நல்லது.

ஆசிரமக்கரையோரம் ஓடம் நின்றது.

இந்திரன் ஓடக்காரனுக்கு நன்றி கூறிவிட்டு இறங்கி ஆசிரம எல்லையில் நுழைந்தான்.

இந்திரன் ஆசிரமத்திற்குள் பிரவேசித்தபோது கௌதமர் அங்கு இல்லை. அகல்யா கண்ணில் பட்டாள். மனசில் காமத்தின் விஷம் தலை தூக்கியது. அடங்கியது.

ஒரு விசேஷ அதிசயமாக சீதாப்பிராட்டி நின்றிருந்தாள்.

“நீங்களா?”

முதலில் கேட்ட அகல்யாவின் குரலில் அச்சமில்லை . அதட்டிக் கேட்கும் கம்பீரம்.

‘எதற்கு வந்தீர்கள்?’ அகல்யா கேட்டாள் இந்திரன் தலை குனிந்து நின்றான். மிக அருகில் யாரோ வரும் மரக்காலடிகளின் ஓசை கேட்டது. இந்திரன் திரும்பிப்பார்த்தான், கௌதமர். .

அவர் தான் சபித்து ஏற்படுத்திய இந்திரனின் ஆயிரம் கண்களின் மெளன துக்கத்தைப் பார்த்துக்கொண்டே போய் அவன் வலப்புறத்தில் வந்து நின்றார்.

யுகயுகங்களுக்கும் இனி தலைநிமிர்வு இல்லை என்று வளைந்த இந்திரனின் முதுகெலும்பு குற்ற ஒப்புதல் சாட்சியம் அளித்தது.

அகல்யா நிமிர்ந்து நூறு அக்கினிப் பிரவேசங்களைக் கடந்து வந்த கற்பின் கனல் சுடர் வீச நின்றாள்.

அவளது கண்கள் பச்சாத்தாபத்தோடு பார்த்தன.

தேவராஜனாய் இருந்தும், மண்ணாகப்போகிற மனிதனுக்குரிய பலவீனம் அவனைப் பற்றிய அந்த இழுக்கிற்கு ஆளாக்கிய இரக்கம் அவளில் மிதந்தது. என்ன செய்வது! மனிதனாகப் பிறந்து செய்த புண்ணியங்களின் பதவி தானே அது’ தேவனாகலாம். தேவேந்திரன் ஆகலாம். தனது பேரழகு, காண்கிற எல்லோரையும் அது வசிகரிக்கின்ற காந்தம். இவைதான் காரணம் என்ற விடுபடல் அந்த இரக்கத்தில் வெளிப்பட்டது.

கௌதமரோ சாபம் இடுமளவு கொதித்த சினம் சாம்பல் மேடாகி, அதை மௌனமாகக் கடந்து வரும் சாம்பசிவம் போன்று உணர்ச்சியற்று நின்றார்.

அவர் சீதையைப் பார்த்தபோது அவள் சரயூவைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.!

இடுப்பின் மேல் கைவைத்தபடி இந்திரனை விசாரிக்கிற அகல்யா. சற்றும் பதறாமல் அருகே நிற்கும் கௌதமர்.

சீதா முதலில் திகைத்தாள். ஏதோ அசம்பாவிதமோ? தான் அங்கே நிற்கவேண்டுமா? காண விரும்பாமல் விலகி நடக்க முயன்றாள்

“நில்லுங்கள் தேவி .’ என்று தடுத்தாள் அகல்யா. சீதா நின்றாள், “இந்திரன் ஏன் வந்தார்?” சீதா அகல்யாவைக் கேட்டாள்…..

‘அவனையே கேளுங்கள்!’ சொல் இல்லை. முகம் திரும்பி இந்திரனைச் சுட்டும் சைகை.

‘தேவேந்திரா!’ சீதை நீதிபதி போல் இன்றி கருணை காட்டும் கனிவோடு கேட்டாள்.

சற்றே நிமிர்ந்து சீதையைப் பார்த்த இந்திரன் அதில் நிலவிய தெய்வவீக ஒளி கண்டு சட்டென்று குனிந்து அவளது பாதங்களைத் தொடப் போனான். நகர்ந்து நின்ற சீதை சொன்னாள்:

“நான் மனுஷி, நீங்கள் தேவேந்திரர்.”

அருகில் நின்ற கௌதமர் மார்பில் கைகட்டி நின்றார்.

தூரம் அகன்றாலும் சீதையின் முன் தரையைத் தொட்டு வணங்கி இந்திரன் சொன்னான்.

‘இல்லை . அன்னையே! தாங்கள் மறந்திருக்கலாம். நான் மறக்கவில்லை . பாற்கடலில் அறிதுயிலில் உள்ள மகாவிஷ்ணுவின் துணைவி. எந்தப் பாத தூசுக்கு விமோசன சக்தி உள்ளதோ அவரது பத்தினி தாங்கள்.’

‘இது ராமாவதாரம்.’

“இங்கே ஏன் மீண்டும் வந்தீர்கள்?”

‘பாப விமோசனம் கேட்க வந்தேன்.’

‘அகல்யாவிடமா?’ 

‘ஆம், அன்னையே!’ 

கௌதமரைக் காட்டி சீதா கேட்டாள். “சாபம் கொடுத்தவர் இவர். இவர் இல்லாத சமயத்தில் இங்கு வந்தால்.. இவ்வளவும் நடந்த பின் மீண்டும் வந்தால் அதற்கு என்ன பொருள்?’

‘சாபமிட அகல்யாவை ஆளாக்கிய என் பாவத்திலிருந்து விமோசனம் வேண்ட வந்தேன்’.

‘அகல்யா தேவி என்று சொல்!”

சீதை சொன்ன மரியாதைப் பன்மையை மனத்தில் ஏற்றுக் கொண்டு ‘மன்னியுங்கள்’ என்று வேண்டினான்.

‘என்ன எளிமையாக விமோசனம் கேட்கிறான் இவன்!’

‘எனக்கு ஸ்ரீ ராமன் காலடி பட்டு சாபவிமோசனம் கிடைத்து விட்டது. ஆனால் பாபக்கறை போகவில்லையே, போக விடாத எத்தனை பார்வைகள்! அருவருப்பு. ஏளனம்.. இந்திரனாய்த் தன்னை நினைத்துத் தனக்குள் தோன்றும் சபலம் மறைத்த பரிவுகள்.

“இவள் தான் அகல்யா..’ என்னைச் சுட்டிக் காட்டி அடையாளம் சொல்லும் எத்தனை ஆண்கள் . எத்தனை பெண்கள். ரிஷிபத்தினிகள் முதல் இளவரசிகள் வரை. சாபங்களுக்கு அஞ்சி நரிப்பார்வை பார்க்கும் கோழைகள்’ அகல்யா சீற்றம் தணியாத பார்வையோடு இந்திரனைப் பார்த்தாள்.

எதிர்பாராமல் கௌதமர் பேசினார்:

‘சாபம் கொடுத்தது என் பலவீனம்.’ என்றார்.

அவர் குரல் கம்மியிருந்தது.

சீதா அவரை வியப்போடு பார்த்தாள்.

இந்திரனின் தலை மீண்டும் ஒரு முறை குனிந்தது .

“சீதா!” கௌதமர் அவளை மெல்லிய குரலில் அழைத்தார்.

‘ராமனைப் பார்க்க வந்த குகன் சரயூவின் இக்கரையில் காத்திருக்கிறான். அங்கே ராமனோடும் குகனோடும் அனுமனும் இருக்கிறான். அவனும் உன்னைக் காண வேண்டிக் காத்திருக்கிறான். நாம் போவோமா?’

“உள்ளே போன அகல்யா வந்து விடட்டுமே!

“இல்லை. நாம் போவோம். இந்திரன் அவளிடம் பாப மன்னிப்புக் கேட்க வந்திருக்கிறான். மன்னிப்புக் கேட்பவர், கொடுப்பவர் இருவருக்குமே முன்னால் வேறு சாட்சிகள் இருப்பது தர்மசங்கடம்’

ஒருமுறை இந்திரனையும், கதவுக்கு அப்பாலிருந்த அகல்யாவையும் பார்த்துவிட்டு கௌதமரின் கம்பீரமான பெருந்தன்மைக்குக் கட்டுப்பட்டு சீதா அவரைப் பின்தொடர்ந்தாள்.

அந்த இருவரை ஒன்றாகப் பார்த்ததால் சபித்தவர், இப்போது இருவரையும் தனியே இருக்க அனுமதித்து விட்டு வருகிறார். அந்தக் கண்ணியம் அவள் நெஞ்சில் ஒரு கல்லாக விழுந்து அலைகளாய்ப் பரவியது.

“இன்று போல் நான் அகல்யாவை அன்று உணர்ந்திருக்கவில்லை. எதையும் பொறுத்துக் கொள்ளும் தபோபலம் அன்று இல்லை. ஒரு பெண் என்னுடைமை என்ற ஆதிக்கம் மறையவில்லை. பரம்பொருள் என்னைத் தொலைவிலேயே அகற்றி வைத்திருந்தது. நான், என்னுடையது என்ற எண்ணம் நீங்கவே வாய்ப்புக் கொடுத்திருந்தது பரம்பொருள்.’

சீதா அவரது கண்களில் நிலவிய சாந்தத்தை மனசிற்குள் வாங்கிக் கொண்டாள்.

‘சபிக்கும் அளவுக்கு அப்போது நான் பலவீனன்.. ஒரு ரிஷிபத்தினி சாபங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவள். சந்தேகங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவள் தான்.. என் அறிவீனம் அவள் சபலங்களுக்கும் அப்பாற்பட்டவளாக இருக்கவேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தது. என்ன அகந்தை! விளைவு பல ஆண்டுகள் அவள் சுமந்தது கல்லின் கடினத்தை. இந்திரனுக்கு இட்ட சாபத்தால் அவனைக் காண்பவர்கள் எல்லாரையும் அகல்யாவின் வீழ்ச்சியை நினைக்கச் செய்து விட்டேன்’ எதிரில் ஒரு பெரிய பாறை தென்பட்டது. ‘அம்மா சீதா அங்கு போய் சற்று அமர்ந்து பேசுவோமா?’ என்று கேட்டார்.

“ஆகட்டும் மகரிஷி!” இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் எதிரெதிரே பார்த்தபடி அமர்ந்தனர்.

“என் மனசில் வளர்ந்திருக்கும் புற்றிலிருந்து நான் வெளிவரவேண்டும் அம்மா சீதா!”

சீதா புன்னகையோடு அவரை ஒரு குழந்தையைப் பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.

‘அகல்யா பிரம்மாவின் மகள். அவரது கற்பனையை எல்லாம் குழைத்து இனி இவளுக்கு மேல் ஓர் அழகு இருக்கக் கூடாது என்ற சங்கல்பத்தோடு உருவாக்கிய பேரழகி. தேவாதி தேவர்களையெல்லாம் ஓட்டப்பந்தயம் ஓடவைத்துப் பார்த்துவிட்டு என்னை அவளது தந்தை பிரம்மா தேர்ந்தெடுத்தார். முனிவனுக்கு மனைவியாக இருப்பது மட்டுமே போதும் என்று இயற்கையை நிர்ப்பந்திக்க முடியாது. அதுவும் தேவர்களுக்கே தலைவனான இந்திரன் தன்னை இச்சிக்கிறான் என்ற கர்வத்திலிருந்து விடுதலையாகி நிற்க எந்தப் பெண்ணால் முடியும்? அப்படி இருக்க அகல்யாவுக்குக் கற்பிக்கப் படவில்லை .

ஆண் பெண் என்ற பாலின பேதம் கடந்த ஞானியாக எதிர்பாராவிதமாக கௌதமர் வெளிப்படுவதைக் கண்டு சீதா அந்த ஞான சாந்நித்தியத்தில் நிற்கிற அனுபவம் பெற்றாள்.

‘சீதா! உன் வைராக்கியம் பூஜிக்கத்தகுந்தது. அகல்யாவின் பலவீனம் மன்னிக்கத் தகுந்தது.’

‘மகரிஷி  .. தாங்கள்..?’ சீதா வாசகத்தை முடிக்காமல் இழுத்தாள்.

“இந்திரன் மன்னிக்கப்படவேண்டியவன். என்ன செய்கிறோம் என்பது  அறியாமல் ஒரு கணத்தில் தவறிழைத்து விட்டான். பாபம் அவனைச் சாராது.’

‘பின் யாரைச் சாரும்?’

‘அகல்யாவின் வடிவழகை… அந்தச் சிருஷ்டியை. அதை உருவாக்கிய சிருஷ்டிகர்த்தாவை.’

ஒருகணம் கண் மூடி யோசித்து வானத்தைப் பார்த்தார். பிறகு எதிரிலிருந்த சீதையைப் பார்த்துவிட்டுத் தொடர்ந்தார்

‘இல்லை, தெளிவாக யோசித்தால் பிரம்மதேவர் கூட இதற்குப் பொறுப்பாக மாட்டார். தான் ஒரு பேரழகியாக இருக்கவேண்டும் என்று ஒரு பேரழகை அகல்யா தனக்குள் இச்சித்தாள். பிரம்மா அனுக்கிரகித்த வடிவம்: அது. வழங்கியது பிரம்மா. நாம் நம்மையே சிருஷ்டித்துக் கொள்கிறோம். அகல்யா அப்படி இச்சித்துப்பெற்ற அனுபவத்தால்தான் தனது அழகின் பிரமையில் இருந்து இப்போது விடுபட்டிருக்கிறாள்.

சீதைக்கு ராவணன் நினைவு வந்தது!

எவ்வளவு மகா சக்திமான்! எப்பேர்ப்பட்ட வீரன்! கைலயங்கிரியைத் தன் கைகளால் அசைத்துப் பார்த்தவன். எட்டுத்திசைகளையும் தன் கட்டில் கொண்டு வந்தவன். எப்படி என் அழகில் மூழ்கி அழியாத அவப்பெயருக்கு ஆளானான்? அவன் பாவங்களை இராமபாணம் துருவித் துளைத்தெடுத்து விட்டது. அவன் மன்னிக்கப்பட்டிருப்பானா? இருக்காது என்ற எண்ணம் தோன்றியது. அவன் சிந்தையைக் குலைத்த அழகிற்குத் தானே காரணம் என்று நினைவு வந்தது. தான் இந்தப் பேரழகை இச்சித்தோமோ? நடந்தது என்ன? விதி எழுதிய ஒரு பெரிய சோக நாடகமா? திரை விழுந்து விட்டது, பின் உணர்ச்சிகளுக்கு வேலையில்லை,

சீதை ராவணனை மன்னித்தாள். அவன் பாவங்களை எல்லாம் மன்னித்தாள். திரும்பி தூரத்தில் தெரிந்த சரயூவைப் பார்த்தாள். வெள்ளை வெளேரென்ற நுரைவெள்ளத்தோடு அது சிரிப்பது தெரிந்தது. பரிபூரணமான சாந்தி அவளுள் பிரவேசித்தது.

இந்த சாந்தியை அகல்யாவும் அனுபவிக்க வேண்டும் என்று விரும்பினாள்.

வேறொன்றும் பேச்சின்றி ‘போவோம் மகரிஷி!’என்றாள்.

இருவரும் சரயூவின் கரை நோக்கி மெதுவாக நடக்கத் தொடங்கினர்.

பாபவிமோசனம் பெற்ற தேவேந்திரன் ஒடக்கரை நோக்கி நடந்து வந்தான். அவன் மீண்டு வருவதைக் கண்டு ஐராவதம் வான்வெளிக்குத் திரும்பும் முன் சரயூ வளர்ந்த வனத்திடமிருந்து விடைபெற்றது.

பின்னுரை.

வையவன் “சாப விமோசனத்தில்” உள்ள சீதை அகல்யை சந்திப்பு என்ற நிகழ்வை கருப்பொருளாக்கி சீதை ராவணனை  மன்னித்தாள் என்று ஒரு கருத்தை முன்வைக்கிறார்.  இந்திரனையும் ராவணனையும் ஒப்பிட வேண்டி இந்திரனை மீண்டும் அகல்யையை சந்திக்க வைக்கிறார். பெரிய குற்றம் (கற்பழிப்பு) செய்த இந்திரனையே அகல்யை மன்னிக்கும் போது தன்னைத் தொடக்கூட இல்லாமல் தன்னுடைய சம்மதித்திற்காக காத்திருந்த ராவணன் மேல் சீதைக்கு அனுதாபம் தோன்றுகிறது, அவன் மன்னிக்கத் தகுந்தவன் என்று (மரித்தவனை) மன்னிக்கிறாள் என்று அவருடைய விருப்பத்தை கதையில் புகுத்தி முடிக்கிறார். 

கதையின் தலைப்பு “சரயு” என்பது கதையின் கருவுக்கு பொருந்தவில்லை. “பாவ மன்னிப்பு” என்று தலைப்பு வைத்திருக்கலாம்.

முடிவுரை.

ஆராய்ச்சி என்றால் ஆராய்ச்சியின் பயன் அல்லது முடிவு என்று ஒன்று வேண்டும். அப்படி கிடைத்த முடிவு.

●       மூன்று கதைகளிலும் அகல்யை குற்றமற்றவள் ஆகிறாள்.

●       நடந்த சம்பவங்களுக்கு யார் அல்லது எது பொறுப்பு என்பதில் ஆசிரியர்கள் வேறுபடுகிறார்கள். புதுமைப்பித்தன்,  கௌதமர் தன்னுடைய அவசர சாபத்தை எண்ணி வருந்துவதாக கூறுகிறார். வையவன் இந்தக் காரணம் இல்லை, இது இல்லை என்று ஒவ்வொன்றாக நீக்கி கடைசியில் அகலிகையின் அழகே எல்லாவற்றிற்கும் காரணம்  படைத்த பிரம்மா  போலும் அல்ல  அவளே பொறுப்பு என்று உணர்வதாகக்  கூறுகிறார்.

●       கீமாயணம் ஆகாவிட்டாலும் “சாப விமோசனம்” ராமனையும் ஒரு சாதாரண மனிதனாகவே காட்டுகிறது.

●       ஆணாதிக்கம் பற்றி இரண்டு ஆசிரியர்களும் குறை சொல்கிறார்கள். அதற்காக பெண்ணாதிக்கம் வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை. ஆணும் பெண்ணும் சமம் என்று கருதினால் போதும் என்று கூறுகிறார்கள். ஆண்டான் அடிமை என்று ஆண்கள் பெண்களை அடிமைகளாகவே வைத்திருப்பது  ஏன் என்ற கேள்வியை எழுப்புகின்றனர். 

கடைசியாக:

எழுத்தாளர்களுக்குக் கற்பனை என்பது ஒரு மடை திறந்த வெள்ளம் போன்றது.  கற்பனை பெருக்கெடுத்தால்  வார்த்தைகள் தானே வந்து வாக்கியங்களை அமைக்கும். அப்படி வெளிவரும் கதைகள் சில சமயங்களில் ஒரு புரட்சிகரமான கருத்துள்ள கதையாகவும் அமையலாம். அப்படி எழுதும் எழுத்தாளன் அதனால் வரும் எதிர் வினைகளைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை. (ராஜாஜி “சாப விமோசனம்” புதுமைப்பித்தனை சாடியிருக்கிறார்)

ஒரே எழுத்தாளர் ஒரே கருத்தை வெவ்வேறு சமயங்களில் கதையாக்கும்போது கதை வடிவமும் வேறுபட்டு மாறுகிறது. நடை, வார்த்தைகளின் தேர்வு போன்றவை  வித்தியாசப்படலாம். புதுமைப்பித்தனே பல கதைகளை வித்தியாசமான நடைகளில் எழுதியிருக்கிறார்.

சரயு கதையின் சுட்டி - ======>இங்கே<======

ஆசிரியர்கள் அறிமுகம்: சுட்டிகள்:

புதுமைப் பித்தன்: =======>சுட்டி<========

வையவன்:  ==========>சுட்டி<===========

              ==========>சுட்டி<==========

               

இந்தக் கதையின் விளைவாக எழுந்த சிந்தனைகளை சகோதரி கமலா ஹரிஹரன் ஒரு பதிவாகவே வெளியிட்டுள்ளார்.  அதைப் படிக்க இங்கே சுட்டவும்.