ஞாயிறு பட உலா – நெல்லைத் தமிழன் நான் சென்ற இடங்கள் – மெக்சிகோ - படங்களுடன் - 05

 

அங்கு பகலில் கான்ஃபரன்ஸில் கலந்துகொண்டேன்.  அங்கு ஒரு நாள் சுற்றுலா (60 டாலர் என்று நினைவு) கூட்டிச் செல்கிறேன் என்று ஒருவர் கடை விரித்தார். நானும் மறுநாள் கான்ஃபரன்ஸ் செல்லவேண்டாம், அதற்குப் பதில் இந்தச் சுற்றுலா சென்றுவிடலாம் என்று நினைத்து பணம் கட்டினேன். வாய்ப்பு கிடைக்கும்போது விடுவானேன்? நான் சென்றது சிச்சன் இட்ஸா என்ற வரலாற்றுப் புகழ் பெற்ற இடத்திற்கு.  அது பற்றி வரும் பதிவுகளில் எழுதுகிறேன்.

தற்போது சோழர் காலக் கோயில் மற்றும் சிற்பங்கள் பற்றி ஒரு தொடர் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன் அல்லவா? நாம் எங்கிருக்கிறோம், மெக்க்சிகோ எங்கிருந்தது என்பது நினைவுக்கு வந்துதான் மெக்சிகோ பற்றிய படங்களைப் பகிரும்விதமாக நான் எழுதத் தொடங்கினேன். சிச்சன் இட்ஸா படங்கள் வரும்போது உங்களுக்குத் தெரியும்.

எனக்கு முன்பு வாசனை அறியும் திறன் மிக அதிகம். (சின்ன வயதிலேயே அதாவது 5ம் வகுப்பு படிக்கும்போது, பள்ளிக்கூடம் விட்டு வீடு வரும்போது, வீட்டின் அருகில் வரும்போதே அம்மா என்ன டிபன் அல்லது உணவு செய்திருக்கிறார் என்று எனக்கு வாசனை வரும். நாம் அம்மாவிடம் வீட்டில் நுழைந்ததும் கேட்பேன். அனேகமா எல்லா முறையும் சரியாச் சொல்லிவிடுவேன்) கொரோனா காலத்திற்குப் பிறகு அது மிகவும் குறைந்துவிட்டது போலத் தோன்றுகிறது (மனைவி சொல்றா, நீங்க நிறைய பெர்ஃப்யூம் போட்டுக்கறீங்க, அதனால வாசனை அறியும் திறன் குறைந்திருக்கலாம் என்று. நேற்று இரவு லிவிங் ரூம் (அங்குதான் டைனிங் டேபிளும் உண்டு) சென்றபோது, என்ன  தோசை வாசனை அடிக்கிறது, தோசை பண்ணினயா என்றேன். அவளோ, ஒரு மணி நேரம் முன்னால் ஒரு தோசை பண்ணிச் சாப்பிட்டேன். இன்னமுமா உங்களுக்கு அந்த வாசனை தெரியுது என்றாள். பரவாயில்லை திறன் இன்னும் இருக்கு என்று நினைத்துக்கொண்டேன்).

நான் முதலில் வேலை பார்த்த இடத்தில், ஒரு நாள் மாலை, அங்கிருந்தவர்களிடம் எங்கேயோ ஷார்ட் சர்க்யூட் ஆகுது, வயர் எரியும் வாசனை தெரியுது என்றேன். அங்கிருந்த ஒருவருக்கும் அந்த வாசனை தெரியலை. நான் உடனே செக் பண்ணச் சொன்னதும் அவங்க பார்த்துட்டு, அங்கிருந்த ஏராளமான கம்ப்யூட்டர்கள்ல, ஒன்றன் பின்னால் வயர் ஷார்ட் சர்க்யூட் ஆயிருக்கு லைட்டா புகை வருது என்று கண்டுபிடித்தார்கள்.  அங்கேயே (இன்னொரு நாள்) எனக்குப் பின்னால் வேலை செய்துகொண்டிருந்த ஒரு பெண்ணைப் பார்த்தேன் (கர்நாடகாவிலிருந்து அங்கு வந்திருந்தாள்). அவளிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, அவள் சொன்னாள், அவளுக்கு வாசனை அறியும் திறனே சுத்தமாக இல்லையாம். எதனுடைய வாசனையும் அவளுக்குத் தெரியாதாம். சிலிண்டர் லீக் ஆனால் பிரச்சனை என்று அவள் கணவன் அதற்கு ஒரு இண்டிகேட்டர் அலார்ம் வாங்கி வைத்திருக்கிறாராம். உணவோ, பழமோ, பெர்ஃப்யூமோ எதனுடைய வாசனையும் அவளுக்குத் தெரியாதாம். இப்படியும் ஒரு குறைபாடு உண்டு என்று எனக்கு அன்றுதான் தெரிந்தது.

முன்பே முதலில் மொபைல் போன் எனக்கு வந்த விதம் பற்றி எழுதியிருந்தேன்.  அதற்கு முன்பு எனக்கு முந்தைய கம்பெனியில் பேஜர் கொடுத்திருந்தார்கள் (1995-96).  பேஜரில் call வந்தால், நாம் இருக்கும் இடத்தில் உள்ள லேண்ட் லைனிலிருந்து அந்த நம்பருக்கு திரும்ப கூப்பிடணும்.

அந்தக் கம்பெனியில் இருந்தபோது ஒரு சம்பவம் நடந்தது. ஒருவன் இந்த மாதிரி call return பண்ணலை. ஆபீஸுக்கும் வரலை. (அது கம்ப்யூட்டர் கன்சல்டன்சி கம்பெனி).  Call return  பண்ணலைன உடனே, பாஸ், டிரைவரை அனுப்பி போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல பார்த்துட்டு வரச் சொன்னார்.  அவர் நினைத்த மாதிரியே அவன் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல லாக்கப்ல இருந்தான். அப்புறம் அவனை வெளியே கொண்டுவந்தது தனிக்கதை. என்ன நடந்தது என்றால், முந்தைய தினம் இரவு அவன் ஒரு சூப்பர் மார்க்கெட்டுக்கு போயிருக்கிறான். அங்கு சில பல பொருட்கள் வாங்கினவன், சில பெர்ஃப்யூம் பாட்டில்களை சட்டைப் பைக்குள் மறைத்து வைத்திருக்கிறான். CCTV Camera காட்டிக்கொடுத்துவிட்டது. கவுண்டரில் எல்லாப் பொருட்களையும் ஸ்கேன் செய்து பணம் கொடுத்து கவுண்டரை விட்டு வெளியே வரும்போது அவனைப் பிடித்து, போலீஸைக் கூப்பிட்டு அவர்களிடம் ஒப்படைத்துவிட்டார்கள். பணம் செலுத்துவதற்கு முன்னால் அவனைப் பிடித்திருந்தால், மறைத்து வைக்கவில்லை, கவுண்டருக்கு வந்து எடுத்துக் கொடுத்து பணம் கொடுக்கலாம் என்றிருந்தேன் என்று தப்பிக்கக்கூடாதில்லையா? (இது நடந்தது 1995)

இந்தப் பகுதிக்குள் பாம்புகள் இருக்குமோ? இதுவும் ரிசார்ட்டின் ஒரு பகுதிதான்.

இந்தக் கடலைப் பார்க்கும்போது நான் வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்த ஊரை/தேசத்தைச் சுற்றியிருக்கும் கடல் நினைவுக்கு வருது. அது ஒரு தீவு என்பதால், சுற்றிலும் கடல், ஆனால் பார்க்க பெரும்பாலும் ஏரி மாதிரித்தான் இருக்கும், எந்தக் கடற்கரைக்குச் சென்றாலும்.  சட சடவென 100 அடிக்கு மேல் நடந்து சென்றுவிடலாம் (கடலில்) முழங்கால் ஆழம்தான் இருக்கும்).  அப்படி ஒரு தடவை 200 அடி தூரம் (அல்லது அதிகம்) சென்றுவிட்டேன். இடுப்புக்கு சற்று அதிகமாக நீர். குளித்துக்கொண்டிருந்தபோது திடுமென நீரின் பாதை மாறுவது போலவும். நீரின் அளவு அதிகமாவதுபோலவும் எனக்குத் தோன்றியதால் பயத்தில் வேகமாக கடற்கரைக்கு வந்துவிட்டேன். Tide னால், நீரின் உயரம் அதிகமாக ஆக ஆரம்பித்திருந்தது. மற்றபடி பொதுவா பிரச்சனை இல்லாத கடற்கரைகள். அந்தப் படங்களும் நான் பிறகு ஒரு சமயம் பகிர்கிறேன்.

வெஜிடபிள் பிட்சா, கேக், பழங்கள், டோஸ்ட், தேன்….  காலை உணவு. 

இன்னொரு நாள் காலை உணவு. கேட்டதையெல்லாம் கொண்டு வந்து கொடுத்தாங்க. மதிய உணவைப் பற்றிக் கவலையில்லாமல் காலை உணவை ஒரு பிடி பிடித்துவிட்டேன். இனி இரவு சாப்பிட்டால் போதும்.

இரவு இன்னொரு ரெஸ்டாரண்டில். இப்போ தைரியம் வந்துவிட்டது. இருக்கவே இருக்கு பிட்சா, ப்ரெட், பழங்கள், கேக், ஐஸ்க்ரீம் போன்றவை

மறுநாள் நான் சிச்சன் இட்ஸா (Chichen Itza) என்ற இடத்திற்குப் போய்விட்டு இரவு 9 மணி வாக்கில் வந்துசேர்ந்தேன்.  அன்றைக்கு இரவு கொஞ்சம் புயல் போன்று இருந்தது. இரவு மழை வேறு.  மறுநாள் காலையிலும் தென்னை மரங்கள் ரொம்பவே ஆடிக்கொண்டிருந்தன. கடலின் அலைகள் ஆவேசமாக ரொம்ப தூரம்வரை (கிட்டத்தட்ட பார்டர் வரை) வந்தன.

கடல் அலை நீச்சல் குளம் வரை வந்துவிட்ட ஃபீலிங். அவ்வளவு அலை இருந்தது.

அப்போது நீச்சல் குளத்தில் இருந்து ஒரு படம் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டாமா?  படத்தில் நான் இருப்பது தெரிகிறதா?

அங்கு இருந்த 7 நாட்களிலும் எனக்கு நீச்சல் குளத்தில் குளிக்க சந்தர்ப்பமே கிடைக்கவில்லை. ரொம்பவே பிஸியாக இருந்தேன். அதுவும் தவிர, நீச்சல் குளத்தில் என்ன பெரிய அனுபவம் இருக்கு என்று நினைத்துக்கொள்வேன். நான் தங்கும் எல்லா இடங்களிலும் நீச்சல் குளங்கள் உண்டு.

எனக்கு கொஞ்சம் அசட்டுத் தைரியம்தான். அவ்வளவு ஆரவாரமாக அலைகள் வரும்போது கடலில் குளித்தேன். அங்கிருந்த அமெரிக்கர் ஒருவரிடம் கேமராவைக் கொடுத்து படங்கள் எடுத்துத் தரச் சொன்னேன். இப்போது நினைத்தால் எதற்காக அந்த ரிஸ்க் எடுத்தேன் என்று தோன்றுகிறது.

மெக்சிகோ செல்வதற்கு சில மாதங்களுக்கு முன்புதான் நான் இரண்டு இடங்களில் நீச்சல் கற்றுக்கொண்டிருந்தேன்.  எதிலும் இறங்கினால் நான் தீவிரமாக இறங்குவேன். அதனால் 200 மீட்டராவது தொடர்ச்சியாக நீச்சல் அடிக்கும்படியாக இருக்கவேண்டும் என்று ஆரம்பித்தேன். நீச்சலடிப்பது தெரிந்தவுடன், தொடர்ந்து 200 மீட்டர் நீச்சலடிக்கும்படியாகக் கற்றுக்கொள்ளாமல் அது நின்றுவிட்டது.  ஆபீஸ் சம்பந்தமான பயணங்கள், ப்ராஜக்டுகள் என்று ஏதோ காரணங்கள்.  இந்த ரிசார்ட்டில் இருந்தபோது இருவர் வந்து, கடலில் ஆமை போன்றவைகளையும் கோரல்களையும் பார்க்கக் கூட்டிச் செல்கிறேன் 40 டாலர் கட்டணம் என்று சொன்னார்கள். (கூபா டைவிங் மற்றும் ஸ்னார்க்ளிங்) நான் அவர்களிடம் எனக்கு நீச்சல் அவ்வளவு தெரியாது, ஆனால் எனக்கு கோரல் ரீஃப் மற்றும் கடல் உயிரிங்களைக் காண ஆவல் என்று சொன்னேன். பணம் அதிகமானாலும் பரவாயில்லை என்றேன். ஆனால் அவர்கள் என்னைக் கூட்டிக்கொண்டு செல்லமுடியாது, ஏற்கனவே கடலில் நீச்சல் அடித்த அனுபவம் வேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டார்கள்.  அவர்கள் சொன்ன இடம் ரிசார்ட்டிலிருந்து கொஞ்ச தூரத்தில் இருக்கிறது.

ஆனாலும் மெக்சிகோ கடலில் இரண்டு முறை குளித்தேன். இதைப் பற்றி வரும் பதிவுகளில் பார்க்கலாம்.

 (தொடரும்)