முருங்கைக்காய் ஜாக்கிரதை

அதோ டிரைவர் பக்கத்தில் இருக்கும் சீட்டில் உட்கார்ந்திருப்பது யாரு? நம்ம ராஜசேகர் போலிருக்கிறதே?அவர் மாதிரி இருக்கும் வேறு யாரோவாக இருக்க நிச்சயம் வாய்ப்பில்லை. ஏன் என்றால், அதே கறுப்புப் பெட்டி. தண்ணீர் பாட்டில் வைக்க ஒரு துணிப் பை.  வித்தியாசம்? துணிப்பையிலிருந்து எட்டிப் பார்க்கும் மூன்று முருங்கைக் காய்கள்! அவர் தனிக்கட்டை + ஒன்டிக்கட்டை + கட்டை பிரம்மச்சாரி. அதுமட்டும் அல்ல, அவருக்கு வெந்நீர் தவிர வேறு ஒன்றுமே சமைக்கத் தெரியாது! அவர் ஏன் முருங்கைக்காய் வாங்கினார்?  வழக்கமாக நாங்கள் இறங்கி நடக்கும் அதே ஸ்டாப்.  ஆங், அவரேதான்.  வேக வேகமாக நானும் பேருந்தின் பின் வழியே இறங்கி ஓடிப் போய் அவருடன் சேர்ந்து நடந்தேன்.

'எப்பொழுதிலிருந்து சமையல் கத்துகிட்டீங்க? நீங்க தான் நம்ம பேட்டை பிரம்மச்சாரிகள் சங்கத் தலைவர் ஆயிற்றே?' என்று கேட்டுக் கொண்டே அவருடன் காலை எட்டிப் போட்டேன். சொல்கிறேன் என்பது போல தலையை ஆட்டினாரே தவிர மனிதர் இன்னும் முருங்கைக்  காய் மர்மத்தை உடைப்பதாக இல்லை.  இதோ அவர் இருக்கும் வீடும் வந்து விட்டது.  என்ன இது! மூன்று காய்களையும் உருவி வெளியில் இருக்கும் குப்பைத் தொட்டியில் போட எத்தனித்தவர் சற்றுத் தயங்கி விட்டு, "நீங்கள் முருங்கைக் காய் சாப்பிடுவீர்கள் தானே?" என்று கேட்டார். 

கை தானாகவே முருங்கைக்காய்களை நோக்கி நீண்டாலும், "உங்களுக்கு உபயோகம் இல்லை என்றால் பின் ஏன் வாங்கினீர்கள்?  ஏதோ ஒரு படத்தில் கதாநாயகன் சோப் விற்க வந்த பெண் அழகாக இருக்கிறார் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக வீடு கொள்ளாத அளவு சோப் வாங்குவது போல் வருமே, அப்படி ஏதாவது அழகான .." என்று ஆரம்பித்த உடனேயே பையின் காது இரண்டையும் பிடித்துப் பிரித்துக் காட்டினார். உள்ளே தண்ணீர் பாட்டிலுடன் இருந்தவற்றைக் கண்டதும் எனக்கு மயக்கமே வந்தது.  நான்கு ஐநூறு ரூபாய் நோட்டுக் கட்டுகள் இருந்தன.   'கறுப்புப் பெட்டியில் வைக்க இடம் இல்லாததால் இதில் வைத்தீர்களோ?' என்றதும் சிரித்துக் கொண்டே பெட்டியையும் திறந்து காட்டினார். 

ஒரு துண்டு, இரண்டு கோப்புகள், அவசரத்துக்கு சாப்பிட ஒரு பிஸ்கட் பாக்கெட், ஒரு சாக்கலேட் பார்.  நக வெட்டி போன்ற சமாச்சாரங்கள் மட்டுமே இருந்தன. மீதி இருந்த காலி இடத்தில் பையில் இருக்கும் பணத்தையும் வைத்து, இன்னும் ஒரு நானோ கார் வாங்கும் அளவுக்குப் பணம் வைக்க இடம் இருந்தது. 'என்னய்யா இது?' என்ற பாவனையுடன் நான் அவரைப் பார்த்தேன். அவர் சொன்னார்," நான் பாங்கிலிருந்து வருகிறேன். என்னை யாராவது குறி வைத்து என் பெட்டியை அல்லது பணபபையை அபகரித்துப் போகப் பார்க்கும் பட்சத்தில், முருங்கைக் காய்கள் நீட்டிக் கொண்டிருக்கும் பையை என்னிடமே விட்டு வைப்பது உறுதி " என்றார்.  நானும் நண்பரின் முன் ஜாக்கிரதையை எண்ணி வியந்து கொண்டே முருங்கைக் காய்களுடன் வீட்டுக்கு நடையைக் கட்டினேன்.