சும்மான்னா ரெண்டாக் குடு!

ஆசைக்கும் பேராசைக்கும் என்ன வித்தியாசம்?  பிறர் பொருளுக்கு ஆசைப் படுதல் ஒரு ரகம்.  தகுதிக்கு மீறி ஆசைப் படுதல் ஒரு ரகம்.

நடந்துபோகும் சாலையில் பணமோ பொருளோ கிடந்தால் எத்தனை பேர்கள் உரியவர்களிடம் சேர்ப்பிக்க நினைக்கிறார்கள்?

கைக்குக் கிடைக்கும் எதுவும் போதும் என்கிற மனம்தான் வருகிறதா?  பஸ் ஸ்டாப்பில் நின்றிருப்போம்.  பஸ் நிற்காமல் போனால் கோபம் வரும்.  ஒரு பஸ் நின்று, நாம் அதில் ஏறி விட்டபின் நிலைமை தலைகீழ்.  அடுத்தடுத்த நிறுத்தங்களில் பஸ் நின்று சென்றால், லேட் ஆகிறது, மெதுவாகச் செல்கிறது எனும் கோபம்.  பயணிகள் மேலே மேலே ஏறினால், நமக்கு சௌகர்யத்துக்குக் கஷ்டமாக இருக்கிறது என்று முணுமுணுப்போம்.  சுயநலம்.

கணவன் விற்கும் கடை இருந்ததாம்.  'இதைவிட நல்ல கணவன் வேண்டுமென்றால் மாடிப் பகுதிக்குச் செல்லவும்' என்ற போர்ட் இருந்ததாம்.  கடைசியில் 'உங்களைத் திருப்திப் முடியாது என்பதைச் சொல்லவே ஐந்தாவது மாடி' என்று ஒரு கதை வரும். 


இது ஆண்களுக்கும் பொருந்தும்.  ஆறுமாதம் பொறுத்திருந்தால் மொபைலும், மனைவியும் நல்ல மாடல் கிடைப்பார்கள் என்பது ஜோக்!

பேரம் பேசிக் கொண்டே வந்து, கடைக்காரன் வெறுப்பில் "சும்மாவே எடுத்துக்கிட்டுப் போய்யா"என்றால், "அப்போ ரெண்டாக் குடு" என்று கேட்கும் மனித மனம்.

ஒரு விவசாயி இருந்தானாம்.  தோட்டத்தில் ஒருநாள் அன்று பெய்த மழையில் எல்லா கீரைகளும், காய்களும், பூக்களும் வீணாகப் போயிருக்க, இன்றைய சாப்பாட்டுக்கே வழி இல்லாமல் போயிற்றே என்று வருந்திய நேரம், ஒரு பாதுகாப்பான அமைப்பின் கீழ் ஒரு தாமரை மலர் மட்டும் பெரிதாக மலர்ந்து கண்ணைக்கவரும் வகையில் அழகாக இருந்ததைக் கண்டான்.

                                                         

சோகமாக அதைப் பறித்துக் கொண்டு நடக்கத் தொடங்கினான். இந்த அடர்மழை பெய்யாமலிருந்திருந்தால் 100 வராகன் முதல் 200 வராகன் வரை இன்று வியாபாரம் நடந்திருக்குமே' என்று எண்ணமிட்டபடி நடந்தான்.

எதிரில் ஒரு மனிதன் வந்தான்.  இவன் கையிலிருந்த தாமரை மலரைப் பார்த்தவன் "50 வராகன் தருகிறேன்.  அந்தப் பூவைக் கொடு" என்றான்.

இரண்டு வராகன் பெறும் மலருக்கு 50 வராகனா?  திகைத்த விவசாயி அவனிடம் காரணம் கேட்டான்.

"இன்று புத்தரின் பிறந்த நாள்.  அதற்குத்தான் கேட்கிறேன்"

அவனிடம் பூவைத் தராமல் தாண்டி நடந்தான்.  எதிரில் குதிரையில் வந்த இன்னொரு மனிதன் "நூறு வராகன் தருகிறேன்.  அந்தப் பூவைக் கொடு.  புத்த பகவானுக்குச் சமர்ப்பிக்க வேண்டும்" என்றான்.

ஆச்சர்யப்பட்டுப் போனான் விவசாயி.

அவனுக்கும் தராமல் தாண்டி நடந்தான் விவசாயி. எதிரே அந்நாட்டின் மந்திரி வந்தார்.  அவர் 1000 வராகன் தரத் தயாராக இருந்தார். 

அவருக்கும் மறுப்பாகத் தலையாட்டி விட்டு மேலும் நடந்தான்.

அரசவைக்குச் சென்றால் இன்னும் கூடுதலாகக் கிடைக்கும் என்ற எண்ணம் இருந்தது அவனிடம்.

ஆனால் எதிரே புத்த பகவான் ஆலயம்தான் வந்தது.  உள்ளே நுழைந்தான்.

பிரம்மாண்டமான புத்தர் சிலையைக் கண்டு பிரமித்து நின்றான்.

                                                              

அருகே சென்றவன் அந்த மலரை புத்தரின் காலடியில் வைத்து வணங்கி நின்றான்.

 

அமைதியாகத் திரும்பி நடந்தான்.

இதுவும் ஒரு மனம்.