உன் பணம் பணம் என் பணம்.... என் பணம் உன் பணம்

பரபரப்பான அந்தச் சாலையில் ஸ்கூட்டரில் சென்று கொண்டிருந்தேன்.  

                                                            


பின்னாலிருந்து ஒரு ஆட்டோக்காரன் மிக இலேஸாக உரசி விட்டுத் தாண்டிச் சென்றதில் ஸ்கூட்டர் ஆட,  சமாளித்து ஓட்டும்போது கால்சராயின் பின்பக்க பாக்கெட்டிலிருந்து பர்ஸ் கீழே விழுந்ததில் அதிலிருந்து நோட்டுகள் சிதறிப் பறந்தன.


   

                                                

வண்டியை ஓரம் கட்டி நிறுத்தி விட்டு, போக்குவரத்தின் குறுக்கே நடந்து நோட்டுகளைப் பொறுக்கத் தொடங்கினேன்.  பறக்கத் துடித்த நோட்டுகளை அழுத்திப் பிடித்துக் கைப்பற்றியவாறு முன்னேறும்போது கொஞ்ச தூரத்தில் எதிரில் ஒரு ஆள் அதே நோட்டுகளைப் பொறுக்கியபடி முன்னேறி வந்து கொண்டிருந்தான்.


                                                       


லுங்கியை மடித்துக் கட்டி, வஸ்தாது போல இருந்த அவன் நோட்டுகளைக் கைப்பற்றியபடியே அருகில் வந்தவன், "வாத்யாரே... எவனோ நோட்டுகளைச் சிதறடிச்சுட்டுப் பூட்டான்..  பரவாயில்ல..  நீ எடுத்தவரைக்கும் நீ வச்சுக்கோ..  நான் எடுத்தது எனக்கு" என்றான்!


                                                                                    

"எவனோ போடலை.. விழுந்தது என் பணம்தான்.  இதோ பார் பர்ஸ்.  ஆட்டோக் காரன் இடிச்சுட்டுப் போயிட்டான்" என்றேன்.

"த பார்.. நா எவ்ளோ நேர்மையா கீறேன்?  பர்ஸக் காமிச்சிட்டீன்னா உன் பணமாயிடுமா?  இப்ப நான் இந்தப் பணம் நான் தாராந்ததுன்னு சொன்னேனா..  படிச்சவனாட்டம் கீறே.....பொய் சொல்றே பாத்தியா?"

"பொய்யா... என் பணம்யா அது.. இங்க நிக்கறவங்களைக் கேளுங்க..."

அங்கு பூக்கட்டிக் கொண்டிருந்த அம்மா "சர்த்தான் போ மாடு.. பணம் ஸார்தான் பறக்க வுட்டாரு.. அவரு பொறுக்கறாரு..விடுவியா" என்றாள்.

மாடு என்கிறாளே... சண்டைதான்..  நம்ம கைல எடுத்த பணமும் சேர்ந்து போகப் போகிறது என்று  நினைத்துக் கொண்டு அவனை பயத்துடன் பார்த்தேன்.

"அப்படியா பூக்காரம்மா?  பயப்படாதே ஸார்.  இந்த மாடசாமி அவ்வளவு கெட்டவன் இல்லே" என்றவன் அவன் எடுத்திருந்த பணத்தையும் என் கையில் கொடுத்து விட்டுத் தாண்டிச் சென்று விட்டான்.

'ஓ... மாடு மாடசாமியின் சுருக்கமா?  ஒருவரை ஒருவர் அறிந்தவர்கள்தான் போலும்!'

நிம்மதிப் பெருமூச்சு தானாக வந்தது.