என்ன சொல்ல... என்னவோ போங்க...!

சில படங்களின் கதை அமைப்புகள் யோசிக்க வைக்கும்.  படத்தைப் பார்க்கும்போது நாமும் அதனுடன் அதாவது அந்தக் கதை அமைப்பின் ஓட்டத்துடன் அடித்துச் செல்லப்பட்டு விடுகிறோம்.  அப்புறம் யோசிக்கும்போது கதையின் லாஜிக்கில் எங்கேயோ ஓட்டை இருக்கிறதோ, இது நியாயமா என்று தோன்றும்.

பல தடைகளைக் கடந்து காதலர்கள் சேரும் இடத்தில சுபம் என்று போடுவார்கள்.  அப்புறம்தான் பிரச்னைகளே ஆரம்பிக்கும் என்பது பார்ப்பவர்களுக்கும் தெரியும்.

இதிலிருந்து எல்லாம் விதிவிலக்கான படங்களும் வந்ததுண்டு, வருவதுண்டுதான்.  ஆனால் எண்ணிக்கையில் ரொம்பக் கம்மி.

உதாரணத்துக்கு ஒன்று இப்போது...

ஒருவனும் ஒருத்தியும்  கிட்டத்தட்ட சிறு வயதிலிருந்து தோழன் /  தோழிகள்.    வயது வந்ததும் அவளுக்கு அவன் மீதான அந்த நட்பு காதலாக மாறுகிறது.  ஆனால் அவனுக்கு வேறொரு பெண்ணின் மேல் காதல்.  வழக்கம் போலதான்....  அவன் பழகும் விதத்தை வைத்து அவன் தன்னைத்தான் காதலிக்கிறான் என்று அவள் எண்ணிக்கொண்டிருக்க, அவன் காதலை தன்னிடம் சொல்லப் போகிறான் என்று காத்திருக்கும்போது அந்தக் காதல் வேறொரு பெண்ணைப் பார்த்து என்ற உடன் உடைந்து போகிறாள் அவள்.  

இங்கேயே ஒரு சந்தேகம் நமக்கு வரவேண்டும்.  இப்படி வயது வந்த ஆணையும் பெண்ணையும் எந்த பொறுப்புள்ள பெற்றோராவது ஒப்புக்கொள்வார்களா?

கொஞ்ச காலம் கழித்து கல்யாணம் செய்துகொண்ட அந்த ஜோடியில் (வழக்கம்போல) அந்தப்பெண் இறந்துவிட, அவன் தனிமரமாகிறான்.  கூட ஒரு குழந்தை.  இப்போது அவளுக்குத் தாய் வேண்டும்!   அதாவது இவனுக்கு ஒரு ஜோடி வேண்டும்.  "யதேச்சையாக" அவளை மறுபடி பார்க்கிறான். 

அவளுக்கு இப்போதுதான் வேறொருவனுடன் திருமணம் நிச்சயமாகி இருக்கிறது.  இவன் குழந்தை அவளுடன் ஒட்டிக்கொள்கிறது.  இவனுக்கும் அவள் பழைய எண்ணம் 'அப்போதுதான்' தெரிய வருகிறது.  எப்படி என்றால் ஒன்று ஒரு டைரி கிடைக்கும், அல்லது யாராவது தோழியோ, பெண்ணின் அம்மாவோ சொல்வார்.  

இப்போது அவள் புதியவனுடன் சேர வேண்டுமா?  பழையவனுடன் சேர வேண்டுமா?   உலக நியாயம் வேறு ; சினிமா நியாயம் வேறு.  சில நேரங்களில் புதிதாக திருமணம் செய்யப்போகும் அந்த ஆண் கெட்டவனாக இருப்பான்.  சில நேரங்களில் அளவுக்கு மீறி நல்லவனாக இருப்பான்!

அவள் பழையவனுடன் சேர்ந்து விடுவதையே படம் பார்க்கும்போது மனம் விரும்பும் வகையில் காட்சியை அமைப்பது இயக்குனர், கதைஞரின் சாமர்த்தியம்.  ஆனால் அப்புறம் இந்தக் கேள்வி தங்கி விடுகிறது.

பெண் என்றால் அவ்வளவு மட்டமா?!!   தன்னை ஒதுக்கி விட்டுச் சென்றவனிடம் அவனுக்குத் தேவை என்ற உடன் எல்லாவற்றையும் மறந்து அன்பு என்ற பெயரில் மறுபடி ஒட்டிக்கொள்ள வேண்டுமா?

மாற்றிச் சேர்த்தால் படம் ஓடாது!

ஆமாம், மேலே சொல்லி இருக்கும் கதையை வைத்து உங்களுக்கு எத்தனைப் படங்கள் நினைவுக்கு வருகின்றன?  நான் ஒரு ஹிந்திப் படத்தின் கதையை மனதில் வைத்து எழுதி இருக்கிறேன்.

=========================================================================================

எல்லா சேனல்களிலும் அவ்வப்போது இப்படி நடக்குமோ என்னவோ தெரியாது..   நான் அடிக்கடி பார்ப்பது ராஜ் டீவியில்தான்!  அப்படி ஒரு அலப்பறை நடந்தபோது பகிர்ந்ததும், வந்த பதில்களும்!

=============================================================================================

கவிதைக்கு இந்தமுறை என் கவிதை இல்லாமல் வேறு இரண்டு நண்பர்களின் கவிதைகள்.  ஆனால் இதிலும் நான் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறேன்.  

இதேபோல ஒருமுறை பேஸ்புக்கில் "நீருக்குத் தெரியுமா நிலவின் பிம்பம்?" என்று எழுதி, அடுத்தடுத்த வரிகளைத் தொடர முடியுமா என்று கேட்டபோது பெயர் சொல்ல விருப்பமில்லை'' பக்கங்களை நடத்திக்கொண்டிருந்த ஸ்ரீனிவாசகோபாலன் வெங்கடேசன் ஒரு கவிதை எழுதி இருந்தார்.   அது கீழே...

வெண்பா (பெண்)வேங்கை மாலா மாதவன் எழுதிய கவிதை...

=====================================================================================

பொக்கிஷம் : 

ரொம்பப் பழசா இல்லாமல் கொஞ்சம் சமீபத்துப் பொக்கிஷம்!  விகடனில் ரூபி என்றொருவர் படங்கள் வரைந்து ஜோக்ஸ் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.  அவர் படங்களின் பாணியைப் பார்க்கும்போது எனக்கு மதன் ஞாபகம் வரும்.  எல்லோருக்கும் ஒரு டூப் இருப்பது போல இவர் மதனின் டூப் என்று நினைத்துக் கொள்வேன்...

அவர் வரைந்த நகைச்சுவைத் துணுக்குகள் கொஞ்சம் இந்த வாரம் எடுத்துப் போடுகிறேன்.    கடைசியில் ஒரு மதன் ஜோக்கும்!

உங்க மனைவி எப்படி?!  நீங்க ரொம்ப ஒழுங்கோ!

அதானே!

ஐடியா மன்னர் அய்யாசாமி!

கதவுக்குப் பின்னாலிருந்து எட்டிப்பார்ப்பவர் முகபாவம்!

சட்டென வித்தியாசமே தெரியவில்லை இல்லை?  இது மதன் ஜோக்!