சிறுகதை - மொழிபெயர்ப்பு - தலைகுளத்தூர் பட்டதிரி -4 - ஜெயக்குமார் சந்திரசேகரன்

  

கொட்டாரத்தில் சங்குண்ணி எழுதிய

ஐதீக மாலை என்ற தொகுப்பிலிருந்து ஒரு கதை

தலைகுளத்தூர் பட்டதிரி.

மொழியாக்கம்

ஜெயக்குமார் சந்திரசேகரன்

பாகம் 4.

[தலைகுளத்தூர் பட்டதிரி 19 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஒரு பிரபல ஜோசியர். இவரது இல்லம் பிரிட்டிஷ் மலையாளத்தில் இருந்தது (மலபார்). ஜாதகக்கணிப்பு, ஜோசியம், பிரச்சனை ஜோசியம் இவற்றில் விற்பன்னர். சோழி உருட்டி பிரச்னை பார்ப்பது இவரது சிறப்பு.] 

முன்கதைச் சுருக்கம். 

பாகம் 1. : குருகுல வாசம். ஜோசிய திறமை வெளிப்படுதல். 

பாகம் 2. : மகன் மரித்தல்-ஜோசியத்தின் மேல் வெறுப்பு-வெறுப்பு

                    நீங்குதல்-கள்ளன் காக்கையை கண்டுபிடித்தல்-வெட்டி

                    முறிச்ச கோட்டை கதை. 

பாகம் 3. : தன்னுடைய ஜாதகம் கணித்து ஜாதி பங்கம் உண்டாகும்

                    என அறிதல் - தரித்திர பிராமணனுக்கு தரித்திரம்

                    போக்கும் வழி சொல்லுதல். 

சிறு விளக்கம். 

கணியன் அல்லது கணியார் என்பவர் தாழ்ந்த ஜாதியினர் (ஓபிசி). இவர் ஜாதகம் குறித்தல், மருத்துவம் போன்ற தொழில்கள் செய்தவர். பணிக்கர் என்ற ஜாதி பெயரிலும் இவர் அறியப்படுவர். 

 இனி 

ஊருக்குத் திரும்பி வந்த பிராமணன், விஷ்ணு தூதர்கள் பட்டதிரியை சபித்ததையும் அதனால் அவருக்குக் கெடுதல் உண்டாகும் என்பதையும் சொன்னார். 

ஜாதகப்பலன் அனுபவிக்காமல் இருக்கமுடியாது என்பது நிச்சயம் என்றாலும் தப்பிக்க முடியுமா என்று பார்க்கலாம் என்று பட்டதிரி தீர்மானித்தார். வீடு விட்டு பாழூர் என்ற ஊருக்கு வந்து வசிக்கத் துடங்கினார். 

அத பதனம் (கேடு) சம்பவிக்கும் நாள் அன்று காலையில் எழுந்து நித்ய கர்மங்களை முடித்துக் கொண்டு ஆகாரம் உண்டு, சில சினேகிதர்களோடு பாழூர் ஆற்றில் படகில் அன்றைய தினத்தை கழிக்கலாம் என்று தீர்மானித்தார். பகல் முழுதும் கழிந்தது. நல்ல பவுர்ணமி நிலவும் வந்தது. குளிர்ந்த காற்று. 

ஆனால் திடீரென்று மழைமேகங்கள் வானத்தை மூடின. எங்கும் இருட்டு. கரும் இருட்டு. ஒருவரை ஒருவர் காண முடியவில்லை. பெரு மழையில் படகில் நீர் நிரம்பிக் கொண்டே இருந்தது. படகு மூழ்கும் அபாயம். ஒரு விதம் படகை  கரை சேர்த்தனர்.  கரையில் இறங்கிய அனைவரும் மழையில் நனைந்து இருட்டில் ஓரோர் திக்கில் ஓடிச் சென்றனர்.  

பட்டதிரியுடன் கூட இருந்தவர்கள் எல்லாம் பிரிந்து போனதால் பட்டதிரி தனியர் ஆனார். மின்னல் வெளிச்சத்தில் அடுத்துள்ள ஒரு வீட்டினைக் கண்டார். அவ்வீட்டை அடைந்து வேஷ்டி துண்டு ஆகியவற்றை நன்றாகப் பிழிந்து உடுத்திக்கொண்டு திண்ணையில் இருந்தார். அத்திண்ணையில் ஒரு கயிற்றுக்  கட்டிலும், பாயும் தலையணையும் இருந்தன. பட்டதிரிக்கு  அசதியாலும், அதீத குளிரினாலும் நல்ல உறக்கம் வந்தது. ஆகையால் அந்தக் கட்டிலில் பாயை விரித்துக் கிடந்து உறங்கி விட்டார். 

 அந்த வீட்டின் சொந்தக்காரன் ஒரு குடிகாரன். அன்று சாயந்திரம் மனைவியுடன் சண்டை போட்டு விட்டு வெளியே போனவன் வீடு திரும்பவில்லை. கட்டில், பாய் முதலியவை அவனுடையதே. 

சிறிது நேரம் கழிந்தது. மழையும் நின்றது. நிலவும் தெரிந்தது. வீட்டில் இருந்து கதவைத் திறந்து ஒரு பெண்மணி வெளியில் வந்தாள். 

கட்டிலில் ஒருவர் கிடப்பதைப் பார்த்து அது தன் புருஷன் என்று எண்ணி அவளும் கட்டிலில் படுத்தாள். நனைந்து குளிரில் வெடவெடத்து உறக்கத்தில் இருந்த பட்டதிரிக்கு உறக்கம் முழுதும் தெளியவில்லை. பாதி உறக்கத்தில் இருந்தவர் ஸ்திரீ சூடு கிடைத்த  போது மதியிழந்தார். அந்த ஸ்திரீயை கூடினார். “பிராயஸ்ஸமாபன விபத்திகாலே தியோபி பும்ஸாம் மலினா பவந்தி” . 

சுகானுபவங்கள் தீர்ந்தவுடன் பட்டதிரிக்கு தெளிந்த உணர்வு வந்தது. நட்சத்திரம் பார்த்து நேரம் அறிந்தார். அந்தப் பெண்ணிடம் “நீ யார், என்ன குலத்தவள்?” என்று கேட்டார். அப்போதுதான் அந்தப் பெண்ணுக்கும் ஆள் மாறிப்போனது தெரிந்தது. பயம் கலந்த நாணத்துடன் “அடியேன் கணியாட்டி, தெரியாமல் செய்த இந்தக் குற்றத்தை திருமேனி மன்னிக்க வேண்டும்” என்று சொன்னாள். 

இதைக் கேட்ட பட்டதிரி முழு உணர்வுடன் “போகட்டும். நீ ஒன்றும் பயப்பட வேண்டாம். கவலைப்படாதே. நீ இப்போது என்னில் இருந்து கர்ப்பம் தரித்திருக்கிறாய். பிறக்கும் புத்திரன் நல்ல யோக்கியனாய் உனக்கும் குடும்பத்திற்கும் செல்வங்களைத் தேடித் தருவான். நீங்கள் நன்றாக வாழ்வீர்கள். இதோ சூரியோதயம் அடுக்கிறது. நான் இனியும் இங்கே இருப்பது சரியல்ல. தெய்வ கட்டளை இருக்குமானால் ஒரு நாள் நான் திரும்பி இங்கு வருவேன். “ என்று கூறி அகன்றார். 

பத்து மாதம் கழிந்தது. பட்டதிரியின் மூலம் கர்ப்பம் தரித்த கணியாட்டி ஒரு அழகான ஆண் குழந்தையைப் பெற்றாள். முறைபோல அப்பாலகனுக்கு வித்யாப்பியாசம் செய்யப்பட்டது. அவனுடைய புத்தி சாமர்த்தியத்தினால் பாலகன் ஒரு பண்டிதனும், நல்ல ஜோதிஷக்காரனுமாய் வளர்ந்தான். ஜாதகம் எழுதுதல், நிமித்த  ஜோதிடம், பிரஸ்ன ஜோதிடம் இவற்றில் அவன் பட்டதிரிக்குச்  சமமாய் புகழ் பெற்றான். 

கணியாட்டியை விட்டுப் போன பட்டதிரி, காசி முதலாய சேத்திரங்களைத் தரிசித்துப் பாண்டிய ராஜ்யத்தில் வந்து சேர்ந்தார். அங்கே ஒரு சூத்ர ஸ்த்ரீயை விவாகம் செய்து அவள் மூலம் ஒரு புத்திரனையும் பெற்றார். அப்புத்திரன் பெயர் “உள்ளமடையான்” என்றும் கூறுவர். அல்ல இது சரியில்லை, “உள்ளமடையான்” அவருடைய சிஷ்யன். பட்டதிரி வேறு விவாகம் ஒன்றும் கழிக்கவில்லை. இது கட்டுக்கதையே என்றும் கூறுவர். என்றாலும் உள்ளமடையான் ஒரு பிரசித்தி பெற்ற ஜோசியர் என்பது சரியே. 

சிறிது நாள் கழிந்து பட்டதிரி, காசிவாசி வேஷத்தில் ஊர் திரும்பினார்.

 >> இன்னும் வரும்