வாட்ஸப் பேஸ்புக்கோ ஃபார்வேர்டியோ ஸின்ட்ரோம்.

 இந்த வியாதி இன்று நிறைய பேர்களுக்கு பரவி இருக்கிறது. 

வாட்ஸாப்பில் சற்றே நீளமாக எதையாவது பார்த்தால் போதும்.  விரல் துறுதுறு என்கிறது.  அவ்வளவுதான் பார்வேர்டிங் படலம் தொடங்கி விடுகிறது.

நல்லவேளையாக என்னிடம் இந்த வியாதி இல்லை என்றுதான் சொல்லவேண்டும்!  ஆனால் சமயங்களில் நானும் கோவணம் கட்ட நேர்ந்ததுண்டு!

மறைந்த என் மாமாவுடன் ஒரு முறை பேசிக்கொண்டிருந்தபோது (பயப்படாதீங்க..  அவர் உயிருடன் இருந்தபோது!)  "இன்னிக்கி இந்த பாலாஜி செய்திருக்கும் விஷயம் மாதிரியே என் நண்பனும் செய்திருக்கிறான்.."

"ஓ..." அவர் வேறு எதிலோ கவனமாயிருக்கிறார் என்று பொருள்.  ஒன்று சுடோகுவில் அல்லது தொலைக்காட்சியில்.  இலலாவிட்டால் ஒற்றை வார்த்தையில் சே..  ஒற்றை எழுத்தில் பதில் வராது...ஆனால் ஓ என்பது கேட்டுக்கொள்ளும் சொல் என்பதாலும் அது ஒரு பொருளைக் கொடுப்பதாலும் அதை வார்த்தை என்றும் சொல்லலாமோ?!!

"அதுவும் அந்த பாலாஜி ஊட்டி என்று வேறு போட்டிருக்கே..   உங்கள் நண்பரா?  உங்களுக்கு ஏதும் தெரிந்தவரா?"

ஊட்டி என்கிற வார்த்தை அவரை சுறுசுறுப்பாக்கியது.  அதனுடனான பந்தம் மட்டுமே பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டாலும் அவருக்கு மகிழ்வான விஷயம்.

"யாரு பாலாஜியா?  ஊட்டியா?  என்ன விஷயம்?"

"நீங்கள் அனுப்பியிருந்த பார்வேர்டில்தான் இருந்தது...   ஞாபகமில்லையா?"

"என்ன இருந்தது?"

விவரம் சொன்னேன்.\\

"அப்படியா?  இதோ படிக்கிறேன்.."

"சரியா படிக்கலையா?  படிக்காமலா அனுப்பினீங்க..?"

"ஒரே சமயத்தில் ரெண்டு மூணு க்ரூப்ல வந்திருந்தது.  அதைப் பற்றி என் ப்ரெண்ட்ஸ் கூட ஏதோ பேசிக்கிட்டாங்க.. அதுதான் உடனே அதை உனக்கும் இன்னும் சிலருக்கும் பார்வேர்ட் செய்தேன்.  நீளமாய் இருந்தது.  அதனால் படிக்கவில்லை"

"நானும் க்ரூப்களில் நீள நீளமாய் எதுவும் வந்தால் படிக்க மாட்டேன்.  இதை நீங்கள் தனியாய் எனக்கும் அனுப்பவும் 'ஏதோ விஷயம்' என்று படித்தேன்" என்றேன்.

இது மாதிரி சமையல் குறிப்புகள், அதைவிட மருத்துவக் குறிப்புகள், பழைய இலக்கியம் என்கிற பெயரில் வரும் கதைகள், அரசியல் திட்டுகள் என்று இவற்றைப் படித்ததும் உணர்ச்சி வசப்படுபவர்கள் நிறையபேர் இருக்கிறார்கள்.

"இதை அதிகம் பகிருங்கள்" என்று சிலதில் வேண்டுகோள் இருக்கும்.  "நீ தமிழனாய் இருந்தால் பகிரவும்" என்று சில உசுப்பேத்தி விடும். 'நீங்கள் பகிரும் ஒவ்வொரு பகிர்வுக்கும் ஒவ்வொரு பைசா பாதிக்கப்பட்டவர் கணக்கில் சேரும்' என்று சமூக சேவை முகம் காட்டும் சில.  சாத்தியமா என்று கூட யோசிக்காமல் பார்வேர்ட் செய்து புண்ணியம் பார்ப்பார்கள்!

பழைய தபால் கார்ட் "இதை உடனே பதினைந்து பேர்களுக்கு பகிர்ந்தால் திங்கட்கிழமை அன்று ஒரு நல்ல செய்தி வரும்.  இல்லாவிட்டால் இப்படிதான் திருச்சியில் ஒருவர் அலட்சியம் செய்தார்.. அவர் என்ன ஆனார் தெரியுமா?' டைப் மிரட்டல் பார்வேர்ட்ஸும் உண்டு!

படங்களும், குட்மார்னிங் குட் ஈவெனிங் குட்நைட் மெசேஜ்களும் வந்து குவியும் பாருங்கள்.  அவற்றை அழித்து அழித்து இடம் காலி செய்துகொள்ள வேண்டி இருக்கும்.  நான் அவற்றை என் அனுமதி இல்லாமல் திறக்கக் கோடானது என்று செய்து வைத்திருக்கிறேன்.  தேவைப்படும் படங்கள், விடீயோக்களை மட்டும் நான் டவுன்லோட் செய்துகொள்வேன்.

எங்கள் அலுவலகத்தின் இரண்டு டெக்னிக்கல் வாட்ஸாப் க்ரூப்கள் இருக்கின்றன.  சீரியஸாக அவற்றில் அலுவலக குறிப்புகள், தகவல்கள்தான் பகிரப்படும்.  திடீரென யாராவது ஒருவர் இது மாதிரி விஷயங்களை போட்டுவிட்டு வாங்கி கட்டிக்கொள்வார்!  "ஹிஹிஹி..  நான் இல்லீங்க...  என் பையன் கைல செல்லு..  அவன் ஏதோ விளையாடிட்டான்" என்பது போல சமாளிப்பார்கள்.

ஒரு மேட்ரிமோனி க்ரூப்பில் இப்படி பார்வேர்ட்ஸ் வந்தால் ஸ்ட்ரிக்ட்டான விளைவுதான்.  அவர் உடனடியாக குரூப்பை விட்டு நீக்கப்படுவார்!  திரும்ப உள்ளே சேருவது பெரிய வேலையாக இருக்கும்.  ஏதேதோ தடைகள் சொல்லும் அந்த ஆப்!

இன்னொரு வகை இருக்கிறது...

தெருவில் அந்தச் சிறுவனைக் கண்டதும் எதிரே வந்தவருக்கு சந்தேகம்.  சட்டென மொபைலை எடுத்து சரிபார்த்துக் கொண்டவர், அந்தச் சிறுவனை குண்டு கட்டாய் தூக்கி அங்கு வந்த ஆட்டோவில் போட்டுக் கொண்டவர் ஆட்டோக்காரரிடம் அட்ரஸ் சொன்னார்.  அவர் முகத்தில் ஒரு பரவசமும் திருப்தியும் தெரிந்தது.  'நாளை இதையே ஸ்டேட்டஸ் ஆக போட்டு விடலாம்.  அந்த முகவரியில் நிறுத்தி, முகவரி சரிபார்த்து சிறுவனைச் சேர்த்தபோது இவர் எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக, அவன் அம்மா சந்தோஷப்படுவதற்கு பதில் அலுத்துப்போனாள்.  "ஒரு கறிவேப்பிலை கொத்துமல்லி கூட வாங்க விட மாட்டேன் என்கிறார்கள்..  இதற்காக நாங்களே போகமுடியுமா?  ஆமாம்..  இவன் மூன்று  வருடங்களுக்கு முன் காணாமல் போனான்தான்.  வாட்ஸாப்பில் உதவி கேட்டேன்.  அதற்குள் இவனே வீட்டுக்கு வந்து விட்டான்.  ஆனால் இன்றும் இவனை வெளியில் கடைக்கு அனுப்பினாலும், ஸ்கூலுக்கு அனுப்பினாலும்  யாராவது கொண்டுவந்து வீட்டில் விட்டு விட்டுப் போய்விடுகிறார்கள்.."

அசடு வழிய சற்றே கோபத்துடன் "கிடைத்து விட்டான் என்று பகிர வேண்டியதுதானே?"

"செய்தேனே..  அதை யாரும் நிறைய பகிரவில்லை போல..டேய்..  அங்கிளோட அப்படியே ஆட்டோவில் போய் அந்த லிஸ்ட்டில் உள்ளதை வாங்கி வந்து விடு...  ஸார்..  புண்ணியமா போகும்..  ஆட்டோவில் திரும்பி கொண்டு வந்து விட்டுடுங்க சார்..  வெளில விட்டால் மறுபடி இன்னொருவர் குறுக்க வந்துடுவார்"

இப்படி சமூக சேவை செய்யும்பார்வேர்ட்கள்,  காணாமல் போனவர் விவரம், ரத்த தானம், விபத்தில் இறந்தவர் போட்டோ என்று பார்த்தாலே பயப்படும் ஒரு போட்டோ எல்லாம் வருடக்கணக்கில் பார்வேர்ட் ஆகிக் கொண்டிருக்கும்.அதில் வெளியான வருடமும் தேதியும் இருக்காதா....   புதுசு என்று அனுப்பிக் கொண்டே இருப்பார்கள்.

செய்தித்த்தாள் போல பரபரப்பான செய்திகளை பார்வேர்ட் செய்யும் இவர்கள் இவற்றுக்கு வரும் மறுப்புகளை அலட்சியம் செய்து விடுவார்கள்!

வாட்ஸாப்பில் வருவதை பேஸ்புக்கில் எடுத்து பகிர்வார்கள்.  பேஸ்புக்கில் வருவதை வாட்ஸாப்பில் கொண்டு வருவார்கள்!  நல்லவேளை, நான் ட்விட்டரில் இல்லை!  இங்கும் படித்து, அங்கும் படித்து, எங்கும் அதையே படித்து...  அதனாலேயே எந்த மெஸேஜையும் படிக்கும் ஆர்வம் போய்விடுகிறது.  இதில் இன்னொன்று..  இவற்றை எடுத்து பத்திரிகைகளில் பகிரும் பழக்கம்...  அவர்களும் விதிவிலக்கல்ல!

சுஜாதா எழுதியது என்று வந்த ஒரு புளியோதரைப் பகிர்வு...  அது எங்கள் குடும்பத்திலேயே புயலைக் கிளப்பியது.  அது சுஜாதா எழுதியதாய் இருக்க முடியாது என்று சொன்னேன்.  சண்டை வந்தது.  கேஜிஜி  அதை உண்மையில் யார் எழுதியது என்று அகழ்ந்தாய்ந்து எடுத்து வெளியிட்டார்.  சத்தமே இல்லை.  இந்த புளியோதரை-சுஜாதா பகிர்வை தினமலர் வாரமலர்க்காரர்கள் வெளியிட்டார்கள்.  அதுவும் அந்துமணியின் 'பார்த்தது, கேட்டது, பகிர்ந்தது' பகுதியில்.  அங்கு இணையத்தில் நான் சென்று மறுப்பு எழுதினேன். ஒன்றும் ரெஸ்பான்ஸ் இல்லை!

சமீபத்தில் இப்போது நடந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு வழக்கில் சம்பந்தப்பட்ட நீதிபதியே, அந்த வழக்கு சம்பந்தமாக தனக்கு வந்த ஃபார்வேர்ட்கள் பற்றி சொல்லி இருந்தார்.  நீதிபதியையும் விட்டு வைக்கவில்லை ஃபார்வேர்ட் ஜனம்!

விடுங்க சாமி..  அலுத்துப் போகுது!  க்ரூப்பில் ஒரு வசதி வந்திருக்கிறது தெரியுமோ...   க்ரூப்பில் யார் எதை பார்வேர்ட் செய்திருந்தாலும், அது தேவை இல்லை என்று நினைத்தால் அட்மின் அதை அழிக்க முடியும்.  முன்பு அதைப் பகிர்ந்தவர்தான் அழிக்க முடியும்.  எத்தனை நாட்களாய் இந்த வசதி இருக்கிறதோ, நான் சென்ற வாரம்தான் பார்த்தேன்.

=================================================================================================================

காமராஜரும் தேர்தல் வாக்குறுதியும் 

1954ம் ஆண்டு பெருந்தலைவர் காமராஜர் முதல்வராகப் பொறுப்பேற்கிறார். ஆனால் அவர் அப்போது சட்டமன்ற உறுப்பினராக இல்லை. அதனால் ஆறு மாத காலத்திற்குள் அவர் ஏதேனும் சட்டமன்ற தொகுதியில் போட்டியிட்டு தேர்ந்தெடுக்கப் பட வேண்டும். அல்லது மேலவை உறுப்பினராக ஆக வேண்டும்.

காமராஜருக்கு குறுக்கு வழியில் மேலவை உறுப்பினராகி முதல்வராவதில் விருப்பம் இல்லை. மக்கள் மூலமாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டே முதல்வராக பதவி வகிக்க வேண்டும் என விரும்பினார்,

குடியாத்தம் சட்டமன்ற உறுப்பினராக அப்போது இருந்த திரு அருணாசலம் என்பவர் காமராஜருக்காக பதவி விலக முன்வந்தார். இடைத்தேர்தல் வந்தது.

அவருக்கு தொடர்பே இல்லாத குடியாத்தம் தொகுதியில் காமராஜர் போட்டியிடுகிறார். அவருக்கு எதிராக கம்யூனிஸ்டு கட்சியின் சார்பில் கோதண்டராமன் என்பவர் போட்டியிடுகிறார். இருவரிடையே கடுமையான போட்டி.

அப்போது அந்த தொகுதியில் ஒரு மேம்பாலம் கட்ட வேண்டும் என்று அந்த தொகுதி மக்கள் காமராஜரிடம் கோரிக்கை விடுக்கிறார்கள். காமராஜர் அப்போது முதல்வர். சரி என்று ஒரு வார்த்தை சொல்லியிருந்தால் மக்கள் ஓட்டினை அள்ளியிருப்பார்.ஆனால் அவர் அப்படிச்செய்யவில்லை. அப்படியெல்லாம் செய்யமுடியாது என மறுத்துவிட்டு வருகிறார்.

அவருடன் இருந்தவர்கள் “என்ன அய்யா, இப்படி செய்துவிட்டீர்கள். செய்கிறேன் என்று ஒரு வார்த்தை சொல்லக்கூடாதா? அவர்களது கோரிக்கை நியாயமானதும் கூட எல்லோரும் நமக்கே ஓட்டு போட்டிருப்பார்களே…” என்று குறைபட்டுக்கொண்டனர்.

அப்போது காமராஜர் ”மக்கள் வைத்த கோரிக்கை நியாயமானதுதான், தேர்தலுக்கு பிறகு செய்து கொடுத்துவிட வேண்டியதுதான். ஆனால் அதைச் சொல்லி நான் ஓட்டு கேட்கக் கூடாது. நான் இதைச்சொல்லி வாக்கு கேட்டால், எதிர்கட்சி வேட்பாளர் என்ன சொல்லி வாக்கு கேட்பார்?அவரிடம் அதிகாரமில்லையே? நான் எனது அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்வதாகத்தானே அமையும். இது எப்படி ஜனநாயகமாகும்? “ என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டார்.

காமராஜர் 64344 வாக்குகள் பெற்றார். கோதண்டராமன் 26132 வாக்குகள் பெற்றார். காமராஜர் வெற்றி பெற்று முதல்வரானார்,

இன்று எவ்வளவோ வாக்குறுதிகள். இலவசங்கள். அன்பளிப்புகள். வெற்றி பெற எல்லாவித சாகசங்கள். என்ன சொல்ல?

அன்பு கணேசன் என்னும் முன்னாள் நூலகர் கோரா கேள்வி பதிலில் 

====================================================================================

பிரபல திரைப்பட நடிகர் டெல்லி கணேஷ்:

1964 முதல், 1974 வரை விமானப் படையில் பணியாற்றினேன். 1977ல் பட்டினப் பிரவேசம் திரைப்படம் வாயிலாக, சினிமா நடிகரானேன்.

எனக்கு இரண்டு மகள்கள், ஒரு மகன். மனைவி அக்கவுன்டன்டன்ட் ஜெனரல் ஆபீசில் வேலை பார்த்தாங்க. மகள்கள் இருவருக்கும் கல்யாணமாகி விட்டது; மகன் எங்களோடு தான் இருக்கிறார். எனக்கு இப்போது, 79 வயது. ஆனாலும், வயதை பற்றி நினைப்பதே இல்லை. ஆரம்ப காலத்தில், வீட்டில் நான் ரொம்ப கெடுபிடியாக இருப்பேன். காலையில் காபி வர கொஞ்சம் லேட்டானாலும் வேண்டாம் என்று சொல்லிடுவேன். மதியம் சாப்பாடு சரியில்லைன்னா, எழுந்து போயிடுவேன். ஆனாலும், என் மனைவி எதிர்த்து பேசவே மாட்டாங்க. அந்த வயதில் மற்றவர்கள் சிரமம், எனக்கு பெரிதாக தெரியவில்லை.

இப்போது அப்படியில்லை... காலையில் என் மனைவி காபி கொண்டு வர லேட்டானா, சமையலறைக்கு போய், நானே காபி போட்டு குடிச்சிடுவேன். 'ஷூட்டிங்' போறதா இருந்தா, தேவையானதை நானே எடுத்து வைத்துக் கொள்வேன். நான் நன்றாக சமைப்பேன் என்பதால், அவங்களுக்கு எந்த தொந்தரவும் கொடுப்பதில்லை. எனக்கு என்ன தேவையோ, அதை நானே சமைத்துக் கொள்வேன். அவங்களுக்கு ஏதாவது தேவையிருந்தாலும் செய்து கொடுப்பேன். மனைவியும், நானும் ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்வது ஆறுதலாக இருக்கிறது; அன்பு இன்னும் அதிகமாகிறது.

என்னை பொறுத்தவரை, வயதானவங்க தனியாக இருக்கிறது சரியானதல்ல. நான் கூட்டுக் குடும்பத்தை விரும்புகிறேன். என்னால் தனியாக வாழ முடியாது. சில நாட்களுக்கு முன், மனைவிக்கு கொரோனா அறிகுறி இருப்பதாக உணர்ந்தோம்.என் பொண்ணு என்னை, அவள் வீட்டுக்கு வரச் சொல்லிட்டா. அவள் வீட்டில் தேவையானதை கொடுத்தாலும், நினைப்பெல்லாம் என் வீட்டை சுத்தியே இருந்தது. ஒருவருக்கொருவர் அன்பாக, ஆதரவாக இருப்பதே சந்தோஷமான வாழ்க்கை.
வயதானாலே கோபம் அதிகமாகி விட்டதாக உணர்வாங்க. அது, இயலாமையின் வெளிப்பாடு. கோபம் வராத மனிதன் உணர்ச்சியற்றவன். இப்பவும் எனக்கு, அவ்வப்போது கோபம் வருகிறது. அப்படி எனக்கு கோபம் வரும் நேரத்தில், மனைவி அமைதியாக போயிடுவாங்க. அடுத்த முறை அவங்களை பார்க்கும் போது, அதை மறந்து போயிடுவேன். கண்ணாலேயே என்ன என்கிற கேள்வியும், ஒண்ணுமில்லை என்கிற பதிலும் தன்னால் வந்துடும்.

நாம் எதையும் கொண்டு வரவில்லை; கொண்டு போகவும் போறதில்லை. செங்கல்லும், சிமென்டும் கொண்டு கட்டிய பங்களாவும், நட்டும், போல்டும் நிறைந்த சொகுசு கார்களும் நிரந்தரமில்லை; அன்பே எல்லாவற்றுக்கும் அடிப்படை!  

-ஏதோ புத்தகத்திலிருந்து... -

================================================================================

பாடலை உல்ட்டா செய்து பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்தபோது...  தலைவர் பாடலை எப்படி நீ இபப்டி மாற்றலாம் என்று ஒருவர் கேட்டிருந்தார்.  மற்றபடி பாராட்டி இருந்தார்கள்.

=========================================================================================

தப்பிக்கிறானா?  ரொம்ப ஒன்றிட்டானா? சமயங்களில் முதல் பரிசே கிடைக்கலாம்!

==============================================================================================

இணையத்தில் ரசிக்க வைத்த படங்கள்..

======================================================================================

விகடன் 1930, 31 ஜோக்ஸ்...!

செருப்பாலடிச்சா மாதிரி கேள்விக்கு பல்லைத் தட்டிக் கைல கொடுத்த மாதிரி பதில்!

மூன்று ஜோக்ஸ்...   மூன்றாவது டாப்!

இந்த வருடத்தில்தான் மாலி என்ட்ரி!  அவரின் முதல் மூன்று படைப்புகள்..

பாட்டியின் சொல்ப ஆகாரம்!

விகடனார் உருவம் ஜனனம்!

குழந்தையின் நிறைவேற்ற முடியாத ஆசை!

கொஞ்சம் உண்மை; கொஞ்சம் விளம்பரம்; கொஞ்சம் நகைச்சுவை!